Alle inzendingen over zonlicht

ogen kijken Een gesprek ging ik niet aan Toen jij kwam,hier in mijn leven Beefde ik als een grijze muis Die het leven niet beminde Voelde me er niet in thuis Jij liet me kijken door je ogen Liet me luisteren naar je stem Schilderde de mooiste kleuren In m`n grijze koud bestaan Ben als een bloem tot bloei gekomen Mijn hoofd naar zonlicht…

het pretpark is gevuld met zomersproeten wel zeven keer gaan zij de achtbaan rond de dag genieten zij met open mond er rust een streng verbod op heilig moeten hier danst de kinderziel op blote voeten en sluit zij met het zonlicht een verbond de lijfspreuk luidt er: lachen is gezond de boeman treft het park niet op z’n route de tijd draait…

Alsof de mist om mij heen niet weg wil trekken sta jij volop in het zonlicht Ik voel onze liefde en zie je vragend kijken Het blijft onbedoeld stil Al die mensen met verschillende gezichten Al die vragen, ik weet geen antwoord Mijn boosheid overvalt je Het gaat niet meer zoals ik wil Als de avond valt bij dageraad vergeet mij dan niet,…

de veel te grote pet een hard maar ook vertederend portret zijn stille ogen naar geluk op zoek donker Den Haag, ruim een eeuw geleden lang voordat Drees zijn zegeningen bracht met kerk en kapitaal nog aan de macht een sloppenwijk zoals in vele steden de foto’s geven een ‘romantisch’ beeld van sleetse panden in te smalle straten van het zonlicht…

-Het zonlicht dwarrelt schuw door de kamer De schaduw die schuchter volgt- Zijn huis is leeg zijn wereld is zijn huis Zijn gedachten zijn rommelig als de kamers (Vazen in de keuken kuchen neerslachtig stof) (Kinderlaarzen dromen water en weten niet meer of ze lekken) (Een deuntje tracht met dof geluid voorbije sferen te behouden…

warmte van je dijen dan denk ik dat je wachtend naast me ligt proef stil je lippen met m’n ogen dicht het slanke zachte lijf dat vroeg om vrijen en weer voel ik de streling van je handen de vingertoppen over borst en buik de zoete zwoele geur die ik nog ruik de lusten die ons teder overmanden waren ook mijn dagen maar als nachten doch zonlicht…

Oktober tovert in de bomen, strooit gouden zonlicht op het plein waar kinderen druk bezig zijn de tijd te vullen met hun dromen. Oktober en het deert hen niet dat weer de zomer is vervlogen, gaaf is hun spel en ingetogen. Geen kind dat reeds de winter ziet.…

Ik plukte een vrucht - het zonlicht lonkte schuin - En de appel bleek vol bitterheid en as. Toen brandde een blos van toorn op mijn gelaat, En 'k vroeg: - ‘Hoe brengt mijn goede gids mij hier, Waar al wat is, geen wezen heeft, maar schijn?’…

waard had flessen brandewijn gegeven gedachten steigerden als wilde paarden de voors en tegens gingen door een zeef totdat het juiste antwoord overbleef en toen we wazig in de vlammen staarden was elke tegenstelling opgeheven we werden eensgezind en onbezwaard in open armen van de slaap gedreven de ochtend had geheimen goed bewaard toen zonlicht…

die werd langzaam verdreven door verlangen naar de natuur en het samenzijn zo stil was het die ochtend dat de twee jonge mensen nauwelijks spraken tijdens het verlaten van de stad daar in een wagenspoor liep hij links en zij rechts lachend door de bladeren maar op het jagerspad dicht onder het lover vonden hun handen elkaar zoals zonlicht…

langzaam ontwaak ik uit mijn slaap herken de kamer om me heen sluiers vervagen in 't zonlicht wind speelt door mijn haar en doe nog even mijn ogen dicht.…

mijn huis was mijn kasteel ik had van alles wat en van alles veel er liepen pauwen op mijn land Monet’s tuin hing aan de wand een chippendale glom in de salon een druivenrank klom langs het balkon sprankelend zonlicht in zuiver kristal een staand horloge klonk in de hal mijn huis stond open voor vertier vrienden sliepen op zuiver kasjmier…

schuchter zonlicht streelt het oude park, dommelend onder nevel en dauw tot ‘n zacht en stil ontwaken in wazig ochtendrood verzonken staren bomen nog roerloos voor zich uit aarde hult zich al in lichter kleuren veegt de dag weer gaande weg de morgen geurend tegemoet in de vijver hapt een vis nog loom naar lucht, begluurt een reiger…

wereld als ik slechts denk aan jou 'k heb vele landen doorkruist middels verscheiden literatuur maar de mooiste reis zonder einde vind ik in jouw passie, jouw vuur werelds, zo ben jij voor mij een wereld met toppen en dalen waar dromen werkelijkheid zijn in verhalen waar mijn hart voluit zingt in duizend talen waar de nacht het helderste zonlicht…

de ochtend van het leven was nog koud alleen het zonlicht wist ons te behagen verwachtingsvol verbeidden we de dagen we schaarden ons rondom wat brandend hout we wonnen elk seizoen aan kracht, het woud had geen geheimen meer voor ons, we zagen de dieren, oogsten lof van jong en oud de stam was trots, bij thuiskomst van het jagen een schone…

Een juni en je peinst aan een vermolmd ontbijt: ik zwierf om zoveel mensen heen, verruilde zoveel zonlicht voor een zweem van eeuwigheid en moet je nu eens zien: die rouwrand rond m'n brood, dat zeepsoplicht, die vuile handen en dat nevelhoofd. Had ik maar minder in mijn dorst geloofd.…

Ik liep door het helder verlichte bos, De berkeblaadjes hingen los Naar beneden aan slingrende takjes, De beukjes staken hun takken rechtuit, En over het hoge varenkruid Viel zonlicht in helgele vlakjes Ik liep met blij tevreden zin, Mijn voeten verdwenen beneden in En dwergenbos van varen, Hoogstammige varens en bosbes en mos, Mijn…

Oktober tovert in de bomen, strooit gouden zonlicht op het plein waar kinderen druk bezig zijn de tijd te vullen met hun dromen. Oktober en het deert hen niet dat weer de zomer is vervlogen, gaaf is hun spel en ingetogen. Geen kind dat reeds de winter ziet.…

Het koele zonlicht schijnt sereen naar binnen; de wielewaal zingt hoog en madrigaal, accoord met het Gregoriaans koraal; en ik wil vredig mijn ontbijt beginnen. Maar onverwacht dringt tartend animaal gegiechel van een vrouw tot in de zaal en als betoverd spannen zich mijn zinnen.…

zoals het oude land hier nog dommelt langs een verzonken waterloop door noeste handen ooit gegraven waar akkers en bossen louter stilte baren vroege vogels het zonlicht uitbundig begroeten en bezingen terwijl de bonte specht met veel tamtam de beuken kastijdt, zo vurig gemutst langs stammen en kruinen scheert zoals ik hier gedurig…

Grote Markt Gul en kunstzinnig is het volk geweest, Statig van bouw en prachtig blauw van ogen, Die gretig-wijd het gouden zonlicht zogen, Geestig van zin en zinnelijk van geest Hun huizen zijn als vrouwen op een feest, Voornaam en moe, iets tot elkaar gebogen, Met rag van kanten beeldhouwwerk omtogen, En blank verguld, de burgerlijkste…

voor neel zonlicht vloeit in amsterdam over de rivierenbuurt tussen uitgelaten kinderen streelt de schoolmuur de letters van haar dagboek in kleuren van wolkenluchten waar anne zo graag naar keek trouwens ook niet anders kon zij verdween voorgoed met de ziel van merwedeplein en jekerstraat een trage dodelijke stroom op deze dinsdag…

Dankzij het zonlicht en zijn machtsvertoon, heeft de natuur weer een andere toon.…

Een waar festijn voor ’t oog, Waar hij klaterend komt vallen, Vormt in het zonlicht een regenboog Tussen ’t groen stroomt hij weer verder, Een verkwikking voor hert en ree. Op de hei een rustplek voor de herder En zijn schapen genieten mee. Stromend, ook door vlakke landen.…

Zoals je hier zomaar ligt Je huid verwarmd door het zonlicht dat Zo licht en zo zoet is Hoe je zo zuinig en begeerlijk zweeft Tussen je dromen en je ontwaken Bedoeld te beschermen en te verhullen Zo liggen onze lichamen verstrengeld Zo, als schijnbaar eender En hoe de regelmaat en de rust Van jouw ademen De stilte opvult Zo schijn je…

Zonlicht mag het niet heten, Maar de angel is er ook al uit. Zo zit hij daar. Bier met een rietje, In ijs geschonken. Noorderlicht, Zuiderlicht. En de rode zee is dicht. Egypte aan de horizon. Hij schrijft op een kaart: 'Groeten uit een land ver weg', Terwijl hij droomt. Het natte krijt Droogt in zijn handen.…

de zomer zingt tussen morgendauw en avonddauw een zachte bries over het Friese land in de muze van zonlicht over weidse luchten vlinders fladderen heel blij mee over het veld der ogen vlechten een rank lied de melodie wordt gedragen in helende liefde van ‘t seizoen iedere dag, het licht vleit vlijt zich een eigen weg schuwt niet de…

streelt langs de oude muren het late zonlicht zacht, beroert het vergeten hart met warmte die herfstig kleurt, in purper rood. de tijd zweemt voorbij beiden zijn oud en broos de liefde keert het tij er bloeit een laatste roos…

Samen trekken we door het zonlicht en verinnerlijken we het licht van de maan.…

oud mens het leven stalkt jou zoals een gedicht over liefde dat kan doen en de dood maar niet wil komen het tere in jouw stem is nu poreus evenals de scherpte van je geest jouw gezicht is als een opgezwollen doek met plooien waarin het zonlicht dat door de deuropening nederig buigt kan drijven, het drogen ervan is al verjaard wat is…