Alle inzendingen over zonlicht spiegelt koffielepel

zij gleed door de vluchtige spleet die haar met hoeks zonlicht eerbiedig omfloerste naderde in voorzichtig ontsluiten dat drempelloos doorgang gaf van binnen naar buiten zij behingen haar met stukjes zeldzame aarde die nog iets van het fossiele tijdperk in herinnering naar boven haalden…

Gesloten ring van gouden inferno, verblekend achter een pluizige rand, De groeten aan de wolk z’n achterkant, Beloof me dat je terugkomt, Ik ga niet mee maar wacht wel tot je hier weer brandt.…

Het is niet waar dat dit het zonlicht is, Gij zijt het. Dit is ook niet de wind die over ’t water blauwt, Die is zo zacht niet, Gij zijt het. Dit is ook de aarde niet, de hemel niet, Zo schoon zijn die niet, Gij zijt het.…

Wat troostend zonlicht door de bomen die bijna kaal en vredig zijn; De herfst is weer met goud gekomen maar ach, die schoonheid doet ook pijn. De dagen korten en de mensen willen maar liever binnen zijn, met lamplicht, boeken, oude wensen, gezelligheid en soms wat wijn.…

het viel in reepjes schuifelde van uur tot uur stilletjes met de klok mee bleef haken aan mijn tenen bediende de klink van de deur liet mijn gage voor de toekomst zien in kunst alsook in onderwijzende woorden nu nog zoekt de zon me naarstig op warmt mijn kruimels houdt de deur nog op een kier maar het licht aan mijn voeten herken ik…

ruimte in tot eigen schaal los van het allesomvattende uitspansel, als de gekromde uitspatting van de aangepaste tijd, het hart, de binten gekraakt in het schuim van de bestemming uit het land van vertrek tot de boodschap op de horizon is aangeland tot het moment van de helderste dagenraad door de smalste opening waardoor het oudste zonlicht…

Zon na regen Voor de natuur een zegen Zonlicht spelend met het blad Vanuit de boomkroon valt een spat Regendruppels glinsteren in het licht Door zonlicht is een volgende druppel al weer gezwicht Een zonneharp weerkaatsend tussen bomen Momenten waarin je weg kunt dromen Sferen die het innerlijk laten verstillen Je merkt temperatuurverschillen…

Hun karkassen, de resten die er van over zijn, liggen vandaag, één dag na de brand, Te baden in het zonlicht van de nieuwe dag, verspreiden een niet te harden stank. En tussen dat alles het karkas van de automobiel die kort ervoor nog van de rijkspolitie was, verwrongen staal, Een gesmolten stuur.…

scheen volzomer er was liefde genoeg we zochten de schaduw warmte maakt loom jij had ervaring en kende het plekje onder de boom ik lachte toen je me kuste mijn zinnen met jouw passie blusten, het blad viel toen we uitgeput rustten we zagen de herfst in zijn donkerste kleuren we zomerden nog en schrokken door dit gebeuren het zonlicht…

Als het licht speelt tussen de bomen En jij gedachten weg laat dromen Visioenen door natuur gegeven Beland in een wereld van beleven Als natuur speelt als harpmuziek Vogels zingen in een vrolijke ritmiek Het voelt spontaan en heel sereen En zonnestralen alle kanten op verdween Je hebt er gemoedsrust uit meegenomen In het plaatje blijven…

Stofjes in zonlicht, zo dansen onze zielen -- Zie jij het nu ook?…

Hoe licht voelt men zich dan een machtig god Die minachting voor mensen uit kan stralen Die zijn begiftigd met een minder lot Waar men eigen roem en glorie kan behalen Maar spiegelt men zich in het licht van eigen hart Dan raakt men dikwijls zelf vernederd en verward.…

Al wijst de dominee gestreng naar boven En ook al spiegelt mij mijnheer pastoor Een eeuwig leven in de hemel voor, Toch ben ik niet genegen te geloven. Maar als ik ongestraft mijn vrouw mag slaan Word ik natuurlijk wel mohammedaan.…

Kijkend naar de grauwe lucht Zie ik ganzen op de vlucht De somberheid achterlatend Van motregen en natte straten Die somberheid spiegelt mijn hart Mat beslagen door de hete tranen Wens ik een van hen te zijn…

als je uiteindelijk spreekt krijgen letters ijle vleugeltjes en vliegen zinnen door de kamer langs bed en dekbed het raam spiegelt geen barst toont toen en ja het dekbed is gevuld gevuld met dons…

Diegene spiegelt daarmee als geen ander de aard van de gewone Nederlander.…

Het zonlicht speelt z'n spel met wolken Wolken hun spel met zonlicht Is het verstoppertje? krijgertje? is het... m'n gebrek aan inzicht? Het zicht erop is in een woord: schitterend.…

Schoonheid spiegelt zich In 't stille water Jij, het paradijs Liefde weegt de waarheid Tussen goed en kwaad Woorden besluiten Storm of koelte Adem zuivert een Angstig Moment…

Ik prijs zelden de bekwamen Ik prijs ze niet er zou na-ijver domweg na-ijver kunnen ontstaan Ik hecht aan het zeldzame Het unieke opdat een hart opent Een ziel spiegelt en weerkaatst. ©16-5-1991…

schemering die zich spiegelt in jouw trieste ogen, vertellen over onzekerheid, je voelt je wat bedrogen. tranen bollen naar beneden, ze kussen je zachte wangen. jouw ogen stellen vragen, hoe kan ik... de toekomst vangen?…

de nieuwe tsaar speelt deksels graag met vuur bedreigt ons onomwonden met geweld omdat bij hem geen mensenleven telt en hij wil Oekraïne op den duur hij spiegelt zich dus zelf-verheerlijkt, fel, aan Jozef Stalin’s smidse in de hel…

Zonlicht door het tuintafelruitjespatroon. Netkousenbenen.…

Zo ontzield geef jij het antwoord op de laatste levensvraag de trekken op je mond gesmoord in de stilte die ik draag de blik vergleden in het licht van het eeuwig schaduwrijk spiegelt de zon in het gezicht waarin ik mijn dood aankijk.…

het is het zachte ritme van de regen dat ik hoor als de golven overslaan in het ruisen klinkt het verhaal waar kom ik vandaan uitvloeiend op het strand spiegelt zij haar herkomstland de witte wolk in het hemelsblauw de zon verwarmt jou al…

Voorbij de gedachte Aan de gediggelde toekomst Spiegelt mijn hoofd Zich Aan het verleden Voorbij de chantage Van een inktzwart scenario Verbeidt mijn zijn Zich Vergane delen Voorbij de beleving Van een gekenschetste glorie Prikkelt mijn zin Zich Naar jouw verlangen…

de duiven zien stijgen langzaam verdwijnend in einders naar keuze nadat armen zacht wiegend wuifden handen met vingers als teken gekruist ja jij was thuis ver van applaus dat ik mocht oogsten uit onze woorden zinnen en strofen wij hebben alles gedeeld behalve het leven dat wiel spaakte en werkt op deze momenten echt tegen jij spiegelt…

'Ga uit het zonlicht, schaduw van de nacht'. 'Ga uit het zonlicht, want het is de nacht die op jou wacht'. 'Jij wachter op de morgen houdt je voor het zonlicht verborgen'. 'Want in de duisternis van de nacht; daarin ligt jouw ware kracht'. Eén lantaarn, één schijnsel in de duisternis schijnt voor een liefde, die de ware is.…

Weerloos, het water spiegelt de hemel diep in zichzelf verlicht. Het stille vijverwater ondergaat het geweld van de lucht en het licht - en het blijft water.…

Het is onder de brug dat zij plotseling haar ik ontmoet er wordt niet gegroet waar ijzig water wakke werkelijkheid spiegelt geeft licht haar gezicht een wazige gloed wanhoop oogt waakzaam als eenzaamheid sluipend buiten binnen haalt…

(Voor Lidi) Voorbij de gedachte Aan de gediggelde toekomst Spiegelt mijn hoofd Zich Aan het verleden Voorbij de chantage Van een inktzwart scenario Verbeidt mijn zijn Zich Vergane delen Voorbij de beleving van een gekenschetste glorie Prikkelt mijn zin Zich Naar jouw verlangen…