Alle inzendingen over zout

Ik proef haar boodschap in letters van zout op mijn lippen en spel het paswoord. Niet omkijken, denk ik, anders gaat ze - voor altijd -. Ik heb haar zang verstaan en de put lokt onweerstaanbaar als een draaikolk.…

Als je wat ouder wordt zijn dingen anders wat krom gebogen lijkt is recht gelogen zoete koffie heeft plots geen smaak wat zoute soep was is nu flauw en zo gaat de lijst door eigenlijk is alles anders dan daarvoor en zo kijk ik ook naar ons zijn we nog zo doldwaas verliefd staan we snel even op uit bed heeft de één de koffie al gezet…

ik kan je niet bekijken je met niemand vergelijken maar hoor je stem in het ruisen van de branding in je tekst kom mee naar zee waar ik mezelf verliezen kan de verte afstand wordt en ik je namen schrijf met zand kus je lippen in het zout van samen drogen opgetogen in het waterspel de golven breken veel te snel we dromen zon en kleden…

onstuimig weer schuift Joz aan zee spreidt zijn bolle ogen uit zijn gerimpelde leden Achter het wolkengebergte loert de vlammende zon trekt de mensen in het zand berooft Joz van zijn vredige jacht Doch langs het zilverstrand sjokt hij verwoed met berekende pas en kronkelige stok omarmt wat hij vindt linnen lakens besmeurd met wier en zout…

Gelaten in het wachten, van wie het stof wordt verstrooid, waarmee de aarde is vernist, met levenshouding getooide mist, verfrist de aangeboden beelden, wind verscheurt het zout in een vervilte zee, verbleekt of kleurt de zon en maan, naar gelang we dichter bij het licht gaan staan, de belichaming van troost, stuwt levenskracht van…

murmelend, kabbelend, schuimend, zingend, bruisend, bulderend: Ik stroomde al toen jij nog een protocel was Baart mijn water zeilende elegantie Doorschijnend flikkerend als libellen Mijn oevers geven ook kost en inwoon aan oud geboren lome schildpadden Achteraf blijven we verweesd achter Terugblikkend is er kort noch lang Zoete, zure, zoute…

in vage ochtendmist dool ik rond op de altijd stille akker van de dood een buitenplaats vol marmersteen met daarin toegenegen gegrafeerd de namen van vele beminde mensen die naar de eeuwigheid verhuisden de koud en kille sluier van het gemis verdunt het zoute verdriet met tranen met de herinneringen aan de belofte dat wij het leven graag…

Eet tussen zoet en zout zijn leven in balans als het even kan. Keurt zijn eiwitten op gepaste wijze. Zal niet altijd bij zijn warme maaltijd vlees eisen. Kun je dan zonder meer beweren dat het jouw ziel is die je dagelijks al kauwend wenst te verteren? Dat het voedsel jouw gezicht is als een smakelijke spiegel aan de buitenkant.…

ik kan je niet bekijken je met niemand vergelijken maar hoor je stem in het ruisen van de branding in je tekst kom mee naar zee waar ik mezelf verliezen kan de verte afstand wordt en ik je namen schrijf met zand ik kus je lippen in het zout van samen drogen opgetogen in het waterspel breken de golven veel te snel we dromen…

Het is niet het ook missen van gegons de waarde van bijen niet meer weten, of geuren van bloemen en oud zout van een al weer gevallen vergeefse traan. Noch is het dit planten van een lindeboom om ooit ook bij hen het zonlicht te temperen, een manier deze hitte wel buiten te houden 't tij vertrouwen 't is niet enkel het zeggen.…

zij klimt naar boven in troosteloze eenzaamheid hamerslagen bonken in haar borst ook al weet zij dat Gij bij haar zijt aan weerszij der wereld geplaatst zij klimt naar boven om op de rotsen te gaan staan benee de zee ‘t mulle zand zij bijt met haar voortand een wond in haar lip gure wind strooit zout in de mond…

inhoud onberekenbaar ik zucht na iedere streling Ik neem je waar, alsof het waar is, dat je je zo toont aan mij enige verveling is voor mij derhalve onverklaarbaar Ik zou je willen liefhebben gewoon in het schenken van mijn blikken jouw ruimte in mij doorgaand willen opwekken aan de kleur van je tong willen likken om een zoete smaak in oud zout…

De zee is kalm ze ontmoet blote voeten ze overspoelt ze met zout ze speelt en deinst terug meeuwen blijven ongestoord zich tegoed doen aan levensonderhoud er worden palen geslagen gekleurde doeken vrolijken het goudgele goed van ontelbare korrels de hemelblauwe kleur ons zonnige humeur geen wolk als saboteur De zee kent ons gemoed…

- in reactie op Wim's snelsonnet - Pak je rust en kom niet met verhalen over waaiers, nauwe stegen en de sprint van groenewegen morgen wachten toppen van besneeuwde kathedralen, dus ren je rot en laat die trappers malen, je moet immers Parijs nog zien te halen!…

De stroom, die in alle bescheidenheid, naar de zee vloeide, om het zoute een zoete smaak te geven. Een zacht briesje op een zomeravond, die onze huid deed afkoelen. Uw hart, dat lieflijk aan een mens mooie dingen bezorgde. De noten van een lied, gespeeld in harmonie met de strofen.…

Ik voel de golven in mijn donder ruik in gedachten weer die zee zie de foto's op mijn netvlies ik spartel niet meer en drijf mee hoger, lager, wat kan het schelen gewoon op het ritme van de wind ik wil dit water niet meer delen wil mij verstoppen als een kind ik ga steeds trager, proef het zout zwem slag voor slag terug in de tijd wil…

jeukt tussen mijn tenen Ik hou helemaal niet van het strand Maar jij moest mij er zonodig mee naartoe nemen Het geschreeuw van kinderen De stank van zonnebrand Dikke ingevette lijven Walvissen op het land Dikke mannen in te kleine broeken Halen ijsjes bij de ijscokraam Hun kinderen komen aanrennen Moeders schreeuwen hard hun naam Het zout…

waar de waarheid met een schep zout genomen op de vlucht slaat voor de hoge bomen die veel vuile wind van de toren blazen en graag tamboeren voor het eigen korps dat de trom roert de trawanten in aaneengesloten rijen de keizer in hun midden wetende in ganzepas met de vaandeldragers in vol ornaat vanaf hun gouden bergen…

Waar de waarheid met een schep zout genomen op de vlucht slaat voor de hoge bomen Die veel vuile wind van de toren blazen en graag tamboeren voor het eigen korps dat de trom roert De trawanten in aangesloten rijen de keizer in hun midden wetende in ganzepas met de vaandeldragers In vol ornaat vanaf gouden bergen gunsten strooiend…

Met een korrel zout je opmerkingen nemen, dat was er niet bij, alles nam ze voor lief aan. Je overwerk, je rare telefoontjes de berichtjes die ze niet hoefde te lezen, want ze waren niet voor jou, waren verkeerd verbonden of het was een verkoper die je afwimpelde met de woorden, dat het nu niet uitkwam.…

zelfs een konijn zou dit niet fressen puree te flauw en veel te droog -wat zout of jus misschien? mijn favoriete stamppot niet te eten 't stampen zeker net vergeten het is hier boven veel te warm -ga lekker zitten op het groot terras om daar te kijk te zitten?…

schone eenzaamheid waterruimte die het al omvat grijzende adem blauw getinte zee in zilverlamee vlakke zachte golven van winden ontdolven luchtende ruimte oogstrelende zichter zoute geur berichten ploegen watergolven aarde bewegingen rollend verglijdt de strijd in ontheemde tijd horizonten water voelend reinigende…

Hoeveel zout laat de zon opdrogen, hoeveel zand zal de storm nog afgraven, de vernielde mandala na verloop van tijd stilgelegd. Waar zijn de kleine vissen, uitgestrooid in de oceaan, zoals de traditie vraagt....…

mijn oude ik kijkt naar mij aan de andere kant van de spiegel ik ben vrij... maar de pijn van het afscheid vormt zoute tranen op mijn huid de wind neemt ze mee en blaast dit oeroude verhaal de wereld uit ik steel nog een paar tranen als zeldzame schelpen herinnering aan hoe het was oud verdriet is vaak zo vertrouwd als een goede vriend…

Escar go, draai en keer het om De reactie is soms krom Als een spiraal Op elke slak zout leggend verhaal Gaat hij chambreren Schuimbekkend paraderen Een spoor laat hij zeker achter Zijn huis wis en waarachter Draai en keer het om De slak zonder huis, Stom Is de spiraal met naakte waarheid Kokend gezouten ingepeperd Met boter kruidig op…

Veel koude ochtendnevel; adem van de zee het zoute gras belooft weer goede boter heuvels glooien nu nog tarwegeel maar avond kleurt al afscheid van de zomer Hij heeft de eend zijn nek gebroken gevild versterft hij in de vliegenkast niemand komt nu nog cider kopen appels liggen in de schuur te drogen Rook komt van brandend kreupelhout…

kuste het ochtendlicht, de zoute slikgronden de vloedbossen en de herinneringen die wijselijk boven het dichte bladerendak uitstaken aan het einde van het bos, aan het einde van het Griekse latijn schijnt liefde gereserveerd en ongehinderd op alle bladeren, en herinnert de romantiek mij aan jouw aanwezigheid de dichte kruinen van het woud…

ik proef nog rabarber anijs ,warme rek en zoethout, de vis van peer mossel en 't varken in 't zout. soms lees ik op 't kerkhof wie de dood overviel zij rusten in vrede: god hebbe hun ziel.…

zoals in het land der blinden één oog met harde hand regeert niet met een witte stok maar met de strop, zo krijgt een naaktzwemmer in knokke-zoute meer aandacht dan dezelfde op het naaktstrand in bredene bij oostende.…

Bij 'n beekje met veel volle varens en 'n omgevallen oude dikke boom biggelen dik en nat mijn tranen om het uitspatten van mijn droom:: "Nu je echt voor die ander hebt gekozen wil ik al mijn zoute tranen lozen en laten meevoeren zwaar en loom in die troebele treurige beekse stroom" Ik schrik op en knipper met mijn ogen m'n liefde…