169 resultaten.
kerkhofkruisen
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 411 Triest blijft het getreurgetij
op stenen zuilen neergeschreven.
Kruisen op het koude kerkhof,
chrysanthemen op de graszoden
mensen denken nu aan de doden
aan pijn, lijden, as en stof
Een akker als tranenaarde
van tijd en dood ontdaan,
maar de eeuwigheidswaarde
blijft hier voortbestaan.…
Geborgen goud
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 750 niet dat ik je misken
of wil ruilen
dat zou zoeken zijn,
geblinddoekt,
tegen beter weten in
of lijken op wisselen
van spiegelende bomen
wederom zoeken naar
broze luchtgevulde zuilen
om ze weer met tranen te vullen
uit opgeblazen dromen
noch is het zo
dat ik mijn hart snijd
uit geborgen goud
dan wel mezelf bevrijd
uit vermeende…
Vooruitzicht
poëzie
3.0 met 11 stemmen 3.523 en doof de herinnering niet
aan de drie gouden zuilen,
als het lot
mij versmeten heeft
en mij vervuilen
laat als een vod.…
Vooruitzicht
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.970 en doof de herinnering niet
aan de drie gouden zuilen
als het lot
mij versmeten heeft
en mij vervuilen
laat als een vod.…
De etruskische weduwe
gedicht
2.0 met 14 stemmen 9.602 Later leunde ze tegen een zuil
in de villa arriveerde de herfst als eenzame bijslaap
en iemand anders zou de jurk op het gras leggen.
Geen woord van de keizer
dan de gescheurde beloftes, het te hete waterbad
en zijn schroeiende woestijn in weer andere zuiden.…
GETIJ VERGAAT
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 93 Aan het riviertje
bloeit haagwinde in pollen
én hoge zuilen.
De regen klettert:
het eikenbos dampt geurig,
heeft een warm aanzien.
De regen houdt op:
het weiland heeft een broeilucht
vol zoete loomheid.
Op de kijkbuis komt
een gezicht, dat zorgen beeldt:
kunstschilders zijn blij.…
Wereldarchitectuur
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 143 Kariatide of Caryatide
een vrouwenbeeld dat dient als pilaar
opgebouwd Grieks; priesteres uit Karyae
in d' oudheid in Egyptisch'-, Griekse
architectuur gebruikt
Er is een mannelijke
variant, telamon/atlant
niet echt fijnbesnaard, maar masculien
Telamon en kariatide
dragen flink en ondersteunen enorm
gezonde zuilen voor een te dragen last…
Expatjer
netgedicht
1.0 met 11 stemmen 60 Een krolse kater 's nachts op pad
Laat onbedorven feuten huilen
Bij alma maters Vindicat
En in de wind zingt schijn zijn lied
Van Grote Markt, Stadhuis met zuilen
Van Goudkantoor en Groote Griet…
Tandengeknars
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 81 ik heb de
poorten van de hel
open zien gaan
na een imposante
trap omlaag likten
vlammen vurige zuilen
ik had kabaal
verwacht geweeklaag
en tandengeknars
maar zag een
ordelijke rij langs
fonteinen flaneren
van heksen tot
minnestrelen en criminelen
moordenaars en ander gespuis
ik vroeg hen honderduit
het hoe en ook waarom…
DE BOUWMEESTER
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.954 In 't fries der tempels zocht ik u te benaadren
Wat van Uw volheid woekerde in mijn droom,
Het kapiteel kroonden acanthusblaadren,
De zuil rees statig opwaarts als een boom.…
Uit de hemel van Pim Fortuin
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 369 Op drift, van uw ankers losgeslagen,
zoekend, zwalkend zonder zuilen als kompas.
Geen waarden nog normen die u dragen.
U hebt uw God gedood uw smart is groot,
in welk verborgen graf is Hij begraven?
Hoe vindt u in uw kommer en uw nood,
nieuwe kracht uw levensgang te schragen?…
Utrecht CS, spoor 7a
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 299 De zuil brandt offers
slierten rooksignalen
zwalmen zwijgzaam.
Er is iemand per fiets
banden hard opgepompt,
harder dan de longen
aan nicotine zuigen,
zuurstof er gratis bij.
In de kreukvrije zone
wordt ongeduld gebeden;
zonder stress stolt de trein
rekken de wagons zich uit
houdt god een plaats vrij.…
Japan
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 175 De aarde recht zijn gekromde rug
schokt de wereld in zijn strijd
een zuil van water verdrinkt de tijd
werpt de mensheid eeuwen terug
en dat terwijl de rijzende zon verdrinkt
verdringt de straling het verdriet
vergaat de rouw om vrouw en kind
in angst om de dood die niemand ziet
de gevallen samoerai gehuld in zwijgzaamheid
krabbelt…
Plafonds
gedicht
2.0 met 37 stemmen 6.902 Er zijn er
door Michelangelo beschilderd,
met rozetten versierd,
door zuilen gestut,
maar ook gewone
tijdens grote schoonmaak
met ammoniak gewassen en gewit
of :
niets -
crèmekleurige hoge plafonds
van op een ziekenhuisbed op hoge poten,
en oude plafonds
bekeken door
versleten mensen
die liggen in oude kamers
omdat lopen…
Wachtkamer
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 111 muren houden adem in
hun echo klinkt kortzichtig tegen het gevallen licht
men noemt het schaduw
maar beslotenheid is niet ontvankelijk voor ruimte
de buitenwacht bevriest in gemaskeerd stilleven
gevangen in versteende spieren, geknoopte magen
iets vlucht in iemand, niets ontsnapt aan de greep
aan omklemming, kan schuilen achter zwijgende zuilen…
LAIS CCXCIII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 49 Ik kus jouw huid, zilte parel
van de dood die mij omsluit, ik draai om
en om de zuil van git, het is een spel,
staatsgreep, grijplok, ik voel mij heerlijk dom
omdat ik zoveel later dan jou kom.
De ochtend dan. Ik blijf erin bestaan.
Jouw lach was nacht, geen zon wil in mij gaan.…
Waar de winter was?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 361 De takken hangen ijl omlaag
de stammen zuilen de wortels.
De winterschilder kwast grif
het plafond met verse sneeuw.
Ik loop, hoofd in de lucht
mijn oren zeilen op wind.
Ik adem als een vrije vogel
door wijdopen neusvleugels.
IJs dampt uit in wolken
zwierig walsend buiten maat.
Hemels deinen op de zon,
cimbalen schellen golven.…
Valse schaamte
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 151 Niet zelden trekken modderstromen
van rottend vuil in kommer en kwel,
meestal vrijgekomen, vanaf de hoge
naar de lage kant, waar geur en
hypokratie hun stinkende stempel
drukken op de aangeboren afvalkuilen,
waarmee overdaad stand houdt tot aan
de marmeren zuilen van de door paal
en perk gesterkte zwijgen, tot in de
weggeworpen kudden…
Populus tremula
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 56 Volg de weg langs levende zuilen
die schaduwen van licht geven.…
Rozenkransmaand
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 123 dikke mist in Bremm
De Moezel houdt zich even schuil
Een berg gaapt met wijd open muil
Ik lepel cappuccino crème
Kapellen bidden kom tot Hem
U valt zich daardoor echt geen buil
Er hangt een dikke mist in Bremm
De Moezel houdt zich even schuil
En Merkel smeekt geef mij uw stem
Ik haal de slangen uit de kuil
Een kloosterkerk biedt mij een zuil…
Schaduw
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 142 Je lichaam is een prachtig paleis
De marmeren vloer je aderen
Het plafond schildert je cholesterol
Als smeermiddel voor je bewegingen
De Korinthische zuilen je skelet
Door het oog van God je geest
De balzaal je maag-darmkanaal
Het toilet met goud je keel
De tuinen met vijvers je handen
Kneden bezoekers met fonteinen
Verscholen bomen…
venusheuvel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.498 zij knielt en het zweet in haar liezen verdampt
altijd dichter, dichter sluipt ze naar mij
of van mij weg want ik kiem in haar gladde greep
zij plukt de bloesem van de amandeltak
ik bijt en kloof het vruchtvlees van de steen
de perzik die op haar navel ligt te blozen
gewapend met schild en speer
tolt zij vrijer om haar as
de kromme zuil…
Valsheid in geschriften
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 314 Wanneer zij vals met woorden slaat
de redelijkheid de taal verlaat
zullen dolgedraaid zachte zinnen
niet meer leiden tot bezinnen
nooit zal het zwart meer kunnen schuilen
achter vuige roddels of marmeren zuilen
de val die met kleine letters wordt gezet
bevuilt alleen het eigen twijfelbed
is de laffe opdracht niettemin toch geslaagd
als…
Momentopname Rome, 50 na Chr.
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 283 zachtroze of gelig, brozen puimsteen is
alles wat nog rest van Rome's antieke stad,
maar voor wie goed luistert, het oor dicht
tegen de verweerde muren aangedrukt,
ja, die hoort het krachtig fluisterend,
sterke, soepele Latijn, gebeeldhouwde zinnen
van Cicero en diens trotse medesenatoren,
weerkaatst door de muren en stijle zuilen
van de…
Spielerei
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 176 Hij verstijfde en werd roerloos
in een poging te ontzeggen
wat hij net gezegd had
Hij zette zijn bril weer op
tegenwoordigheid van geest
op het oog hebbend
de blik vernauwend
tot een speldenprik
Zuilen van grammaticale regen
overspoelden
zijn woordafleidkundig relaas
Daarop werd hij gedachteloos…
de era voor de Narten
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 113 van voorbij de Panthalassa zee
voer ik
lang
ik meerde mijn scheepje aan
op Pangaea
daar waar
mijn adem
tevoren gezweefd had
overzag wederom het land
het was goed
mijn ogen ontwaarde
een utopia
ik zag het groene Kumari Kandam
waar middenin
de berg Meru
de hemel raakte
in die tijd
was er geen krijg
verderop markeerde
de zuilen…
Hoe ver nog?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 180 Waar ik verdwaal door duisternis
gaat U mij voor in zuil van licht
zelfs door de dichtste wildernis
houd ik mijn oog op U gericht.
Als wateren mijn weg versperren
baant Uzelf voor mij een pad
door de nacht bij licht der sterren
houd U stevig mijn hand gevat.…
LISBOA
poëzie
4.0 met 2 stemmen 591 Een stad van grijswitte gebouwen
En halfvoltooide huizen,
Van ruïnes die spoorloos vergruizen
En zuilen die zichtbaar vergrauwen.
En overal zijn nog de puinen
Van de aardbeving openbaar.
Waarom zou men bergen en ruimen?
Onder de aarde dreigt steeds het gevaar.
Paleizen zijn scheef afgesneden,
Van andre ontbreekt een brok muur.…
NAAR DE NATUUR
gedicht
2.0 met 12 stemmen 5.324 Ik ben gelijk een smidse verontrust,
Mijn hartslag hamert en mijn aandacht boort;
Mijn ogen zijn vol weerschijn en vol gloed,
Mijn liefde arbeidt in een zuil van vuur,
En langzaam uit mijn hunkerend gemoed
Onthult uw beeltnis zich naar de natuur.…
jazzist
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 220 mijn vrouw neigt zich nogal
lydisch uit te drukken
wanneer ik het spleen
van deze tijden verzucht
het fingeren met een kroontje
de vinger soms in de lucht
ze zet zich dan schrap
als een dorische zuil
de voet op mijn indolentie
en wijst me op mijn plichten
de gemakzucht de modaliteit
het verslijten van de fauteuil
als ik dan replikeer da…