Alle inzendingen

Daar ergens in de bergen van het verre midden oosten, in het midden der ballonvaart over de himalaya naar 't midden van het verre oosten sprak konstantinos kavafis zijn ode aan hafez, in bewondering staande op zijn schouders erudiet doch van nature evenwel beschroomd en bescheiden sprak hij zich zelden direct uit en ontwapenend…

Jozef en Maria zwerven door Bethlehem worden bij elke herberg voor overnachting geweerd in een armoedige stal vinden ze tenslotte rust daar wordt de Genezer der mensheid geboren de welvarende wereld laat hoogmoedig de langs komende Heiland aan zich voorbij gaan tijdens klein samenkomen groeit het begrip voor Jezus wil zich…

Ik heb geoefend me niet te verroeren niet te zuchten, kuchen of hoesten In ondergoed ben ik onderweg Door de dertien deuren dragen ze me, opgevouwen in een kist, boeken onder mijn knieën, onder mijn hoofd De wereld heeft wetten nodig die boven de partijen staan, ik denk al jaren over grenzen heen over het recht op vrijheid: de vrije…

Ze keek eens naar zichzelf door de ogen van een ander, en in één ogenblik zag ze dat ze blind was. Ze luisterde eens goed met de oren van een ander, hoorde dat wat ze zei eigenlijk niet haar stem was. Ze dacht eens bij zichzelf “ik denk eens bij een ander”; ze schrok van haar ideeën die haar waren gegeven Ze kwam zichzelf daar tegen…

Het vooroordeel belet de milde blik, er wordt met grove taal geharreward, de samenleving is verhard, verstard, de wereld is ‘wij/zij’, het centrum ‘ik’. Wie haat zaait, maakt zich schuldig aan verblinding. Maak het verschil, kies woensdag voor verbinding.…

Tastend zoeken wij ons een weg, Door volle struiken, langs hoge bomen. En dan ineens dat groene lentedal. Niet langer zetten droogte en noodweer hier de toon: Fruit glanst aan de bomen. De regen daalt als een zachte mist, En de zon schijnt stil. Hier wil ik zijn, Hier wil ik wonen. Ik ben al waar ik heen zou willen gaan. Al mijn dromen…

Ik kan het wel van de daken schreeuwen van Amsterdam en de schreeuw van de Dam ver overstijgen ook die van Van Gogh, Munch en vele anderen MAKE AMSTERDAM CLEAN AGAIN! deze hartenkreet is ook mijn cadeau aan 750 jaar Amsterdam mede namens mijn dochter Giulia wij samen schreeuwen MAKE AMSTERDAM CLEAN AGAIN! wij gaan niet in op de viezigheid…

Het kruis van Mussolini is verhuisd; hij logeert nu op de duivelse aarde. Kijk hem lachen, naar het kind en de gaarde, zo te zien wordt hij niet door ieder verguisd. Over macht en vrouwen mag je niet praten; zijn verlosser heeft hemelse handen, en ook nog eens uitstekende banden met hen die toen op de zetels zaten. De oorlog legt zich zwaar…

Je zei dat ik groen was als de kikker en het gras maar ik voelde me zwart op het palet van jouw dromen in een ingewikkelde wereld zonder vrees gekomen in het vervolg, de nachten blauw dacht ik steeds in kleur aan jou ik voelde mij niet fris of groen bekeek het glimmen van mijn schoen ik vond mijn kracht in donkerrood jouw droom had…

Kom binnen, beste klant, kom gauw, wij bieden rust, jawel, vertrouw! Een polis hier, een handteken daar, en hup — uw zorgen zijn wel klaar! Tot morgen storm, tot val of kras, dan hoort u plots: “’t Is buiten klas.” Een franchise hier, een troellala, de schade? Ach… dat regelen we daarna. We praten warm, we lachen zacht, we zijn van zorg…

In ’t schijnsel van de Schotse maan, Waar mist de stille dieptes slaan, Glijdt iets voorbij in het water zwart, Een schim, een fluistering, een zachte vaart. Het rimpelt licht op ’t duister meer, Verhalen zweven, steeds meer en weer Met ogen die nooit volledig zien, Het geheim blijft veilig, tussen steen en misschien. Soms een nek, soms…

Misschien was ik het die je door de straat zag lopen met een glimlach of een knipoog links en rechts. Ach, de zon scheen dus moesten we wel vrolijk wezen zoveel dagen dreven al de wolken en huilde de wind natte tranen tot de zon hen verdampte. Nu loop ik weer door die straat met een glimlach en een knipoog lach naar iedereen links en…

Ode aan Andre Hazes We kende allebei een Moeilijke Jeugd Veel ellende weinig vreugd We Groeide beide uit tot de beste schrijvers van het land U in de Muziek ik in Nederland dichters land Ode aan Andre Hazes…

Het paradijs waait open. Nog een keer vluchten wij, En verworden van aas tot prooi. Het huis is gevallen. Bliksem, donder slechts Zijn van het hoge rijk nog over. De dag is geweest. Snel valt de schaduw Over wenkbrauwbogen.…

als een blanco cheque lig jij voor me een onbeschreven blad ongeschreven woorden voor wat komen gaat maar nog niet bestaat voor deze druk op de spatiebalk als ware het ratelen van de regen de getikte letters elke zin vormgegeven als een zegen voor de aarde iedere strofe doof voor de stilte van lucht tussen bedachte stormen door beroerde…

de wereld in zich laten vergaan alleen maar in blauw verdergaan alleen maar in blauw blijven bestaan…

Ik hou’ van alle vrouwen Mijn hart is veel te groot Daar ben ik mee geboren Daar ga ik ook mee dood Ik kan geen vrouwen haten Dat is een groot gevaar Als d' een mij heeft verlaten Dan staat een ander klaar Ik hou’ van alle vrouwen Dat is een groot verdriet Met één kan ik maar trouwen En daarom trouw ik niet Ik hou’ van alle haren…

Die Sarkozy zit vast, daar baalt hij van Hij sjoemelde voorheen met flinke sommen En moet daarvoor een aantal jaren brommen Hij broedt nu op een sluw ontsnappingsplan Hij ging meteen die Louvredieven bellen Om ook slim zo'n verhuislift te bestellen…

Waar licht water raakt ontwaakt even het leven en keert weer tot rust Het water ligt kalm, maar leeft in elk licht dat het vangt. Een blad drijft langzaam voorbij en verdwijnt zonder spoor. De stroom herinnert zich niets van wat het aanraakte - juist daarin wordt alles heel. De oude bomen buigen licht onder hun eigen gewicht. Hun schaduwen…

In de stilte van de nacht Klinkt het zacht gefluister Van haar op wie ik wacht, Ik elke nacht naar luister. Dan komt zij bij mij in mijn bed, Kruipt dicht tegen mij aan, Dan geef ik haar steeds belet Om met mij te lieven gaan. Al zijn het slechts mijn dromen, En is zij ’s morgens weg, Mag ze elke nacht weer komen, Want ik geniet met…

Op de verminkte zijtak hoef ik me niet te laten bedwelmen door de hars om overal in de boom de mensenschemering te zien, hun kabels door de wortels heen gehakt, hun kunststoffen uitgezaaid in de aarde en de zee en om het huilen te horen dat in mijn adem stokt het verdriet om het negeren van de gevolgen van wat we denken nodig te…

Organisch gevormd en als vegetatie ontsproten, aan het grootse moederlichaam waar wij op wonen, ligt een okergeel dorpje in het steen van de streek in harmonie met het landschap zijn schoonheid te tonen. Deze stenige plant bezit een ondergronds stelsel van vele wortels die de omgeving doorkruisen. Ze schieten naar boven bij de meest passende…

Wat is er over van de ruige wildernis die in haar jeugd zo woekerde rond groene landerijen alles lijkt keurig aangeharkt zelfs tijd wordt niet vergeten het land opnieuw ingericht geasfalteerd en volgebouwd komen er nieuwe berichten over natuur die niet standhoudt omdat de mens geen grenzen kent in zijn hebzucht om te blijven wat is…

Er is een zachte bries gaan waaien, die jouw naam draagt door de kamer. Nog even dwarrelen de slingers en hoor ik je lachen tussen de stilte in. Je liep het laatste levenspad zoals je altijd al wandelde - met een vuurtje van lef in je ogen, een vleug eigenzinnigheid op de wind, en een lichtheid die het zware tartte. Jij liet…

Zo is het maar net, Sie wah, debuteren moet je leren! Geen plankenkoorts, geen honderd paar ogen en oren, geen redactie die jou een strobreed in de weg, geen angst voor censuur goede raad van mij is beter dan gratis soep of klein bier en ook voor jou niet bepaald duur! Moet je debuteren dan leren? Welnee, geen eindeloze reeks loze exercities…

Langzaam kleurt het bladerdak naar pastel van vele kleuren op het pad hier en daar een dode tak een zachte bries brengt herfstgeuren. Een oudere man loopt over de paden genietend van de herfstzon de grond bezaaid met blad en zaden nu stervend nadat in de lente hun leven begon. Zo is het leven dacht de man één jaar is voor 't blad genoeg…

Longen voelen zilte lucht langs oude lanen en wegen in mystiek van wrange stilte witte meeuwen in hun vlucht zoekend naar de juiste winden wat is er waar van de geruchten het landschap gaat ten onder of gebeurt er toch een wonder groeien er spoedig nieuwe bomen komt er bloei in de gehuchten waar de stervelingen dromen weidse luchten…

Ge moet chance hebben in ’t verkeer, dat ge niet valt, niet zijt gebroken, dat dromen blijven ongekrenkt gesproken, en ge nog thuiskomt, keer op keer. Ge moet chance hebben op uw werk, dat ge nog trots moogt ademhalen, dat ge niet buigt voor loze talen, maar voelt: ik doe wat het maakt mij sterk. Ge moet chance hebben in de min, want…

Er vliegt een duif door de Westerkerk in Amsterdam niet zo'n mooie slanke ranke witte zo'n mooie boeiende vredelievende maar een dikke stadse duif een duvel van een grijs, zwarte kluif van een duif die behoorlijk schijt heeft aan alles en iedereen ze, we kerkgangers proberen duiffie te vangen maar deze is duivels lenig en sluw wel handig…

Dat je van alles wilt onthouden, vastleggen, dat je daar en toen zo’n mooie tijd had dat je die en die naam nooit vergeet, terwijl zoveel namen je ontglippen, dat je de plantennamen vooral wilt onthouden dat je de gezichten onthoudt en herkent dat je bepaalde waarheden altijd onthoudt terwijl alles permanent verandert, de gezichten…