Alle inzendingen

ze aaide lusteloos het groene loof tussen de vingers pas uitgerold voelde licht behaard als etherisch lief dons knoppen kleurden al lichtjes voorjaar zonder te openen in afwachting van warmte en licht het duurde allemaal veel te lang zo sloeg lamlendigheid de spirit uit de tijd moeheid was al structuur na corona maar…

Op een tak zit een vogel, hij kijkt peinzend en is alleen. Waar zou hij aan denken, wat gaat er door hem heen? Denkt hij aan zijn vrouwtje, in hun nest bij de bomen. Of denkt hij aan hun eitjes, die nog uit moeten komen. En hoe zal het gaan, als de kleintjes er zijn. Willen ze dan wel eten, zullen ze gezond zijn? Als ze later groot…

Denk jij tot in het oneindige met je eindeloze tong in kelken te kunnen tasten en bij je kroning tot kleurige koning garen te spinnen door eeuwig honing te winnen? Dat had je gedacht. Wij leren je wel vasten en zetten je voor altijd in de wacht.…

De ldenstd is eindelk voorb we mogen lekkerntjes gaan verstoppen, het is mn wens u rkelk te foppen, maak even vf minuten voor m vr en puzzel op mn r- en mmertjes. Ik wens u vrolk Pasen! Zoek de ij’tjes!…

Het kerkhof van een getto. Stenen. Stenen. Gezichten die niet zeggen wat ze menen. Hangende handen. Lusteloze voeten. Ze waden door een eeuwig puin. Ze moeten. Maar op een zolderkamer gaan ze leven. Vertellen. Menselijk bewegen. Even. Ze worden vogels, fladderen en wiegen. Tot aan 't plafond. Dan weifelen ze. Liegen. Schrompelen samen…

Ik was der kinderen tweede moeder, En als ik in de woning kwam, Daar stonden ze allen rond hun vader, Gelijk de scheutjes rond de stam. Hij zette 't kleinste op mijne knieën, En lei zijn handjes in de mijn, En zei, dat het mij lief zou hebben, En dat het zou gehoorzaam zijn. Ik ging er mee aan 't open venster, En toonde 't schaapje…

Kent een van u de oudste taal ter wereld die in de hof van eden is ontsproten die door de eerste mens nooit werd gesproken maar in het vogelparadijs gemereld Kent een van u het koor der vogelzang der rozevingerige dageraad pastel in ruimte waar geen maat op staat het lumineuze feest der zonsopgang Dat amazonereuzen groeien…

De Zoon van God aan 't kruis Vervolgens Stille Zaterdag Bezinning van kwaad en zonde 't Mensdom weet niet wat zij heeft gedaan Geschreeuw van de onwetende mensen Op Vrijdag, Zaterdag was 't stil Daaropvolgend het geluid van de schuivende steen Terwijl het geweeklaag van de vrouwen stopt Ogen leken te bedriegen Voor onz' zonden gestorven…

Zachtjes werd welkom gezegd En wij waren bereid Er was onderscheid noch tijd Niets hoefde weerlegd De scheiding in namen Kreeg betekenis en duur Warmte en onvoorspelbaar vuur Brengt ons zogezegd weer samen Jij kent en bent mijn pas Ondoorgrondelijk vervlecht In hoe het altijd was Jij die wanneer al en als is uitgelegd De dichter en…

De vele jaren trekken mij krom en ik zak -- weg in mijn wortels.…

Op de klok van de eeuwigheid bedeeld met een seconde tijd hebben we het onmogelijke gepresteerd, de aarde volkomen verkwanseld en versjteerd, zodat er niet veel meer van ons resteert dan een proef van weinig waarde, een schimmelige laag, die het verdient door een brute vlaag te worden weggevaagd naar een verre ster om na nogmaals proberen weer…

Tussen de trottoirtegels van de dictatuur opent zich op dit vroegochtendlijk uur krachtiger en tederder dan deze doem de allereerste paardenbloem.…

Ik ben begonnen Heb ik mezelf overwonnen Want ik kan verliezen Dat kun je ook kiezen Daarom leef ik Van dag tot dag Precies zoals ik wezen mag…

hij vertelt over zijn dag zij luistert niet zij vertelt over haar dag hij luistert niet hun woorden zijn nietszeggende klanken hij vertelt niets meer ze luistert toch niet zij vertelt niets meer hij luistert toch niet eenzaam en zwijgend zitten ze bij elkaar ze hebben elkaar niets meer te zeggen…

vrouwen droegen zijn baar en legden hem voorzichtig in witte doeken op de verhoogde rots ook na hun verzorging gaven zijn verwondingen nog hun afdrukken zij fluisterden in voelbaar gewijde stilte rolden met vereende krachten de afsluitsteen in de nauwe nis en gingen ieder bedrukt hun weegs met de afspraak om de volgende…

Onhoorbaar haast de roep van klokken In stadsdeel, kern en buitenwijk Die van Schiedam zijn onverschrokken Zij hebben een enorm bereik Ik stop mijn vingers in mijn oren 't Is zaterdag rond etenstijd Dit beieren kan niet bekoren Terwijl het ergens ook verblijdt Waarschuwend dreunen en vibreren We zijn op ons paasbest gekleed Om het theater…

De eerste paasdag. Zon schijnt hier zowaar! Het voelt erg vroeg: 't werd zomertijd vannacht. De koffie pruttelt langzaam door. Ik wacht. De tafel is gedekt, ontbijt staat klaar. We kunnen nu volop genieten gaan mits ook de Heer op tijd is opgestaan.…

Ontdaan van wat ons scheidde staan wij naakt tegenover elkaar met elkaar, in elkaar want, samen één Staan wij op in het volle licht komend vanuit het donker van wat wij onszelf, elkaar, de natuur hebben aangedaan We verlossen ons van deze schuld vergeven ons onze denkfouten die daaraan ten grondslag lagen en schudden oude pijn van ons…

Pasen, Pasen, luide klinke nu de slag van lerke en vinke, nu de stem van mense en dier! Pasen, Pasen, wijd het vier, wijd het licht en pin de lampen, laat de verse wierook dampen: Hallelujah, 't jok is af van de dood en van het graf! Pasen, Pasen, opgestanden, is de God, die boze handen hadden aan het…

Ik zag een haasje in mijn achtertuin, heen en weer wippen. Het legde overal eieren met bontgekleurde stippen, maar eentje die was helemaal bruin. Toen ik dit in mijn handen pakte, bleek het een hele stomme zet. Want een kat die er eerder kakte, die had nu de grootste pret.…

hoe zoet zijn ze de harmonieën van de ochtend waar al de merels zingen nog voor de zon op komt de adem van vers hooi stromend door het lenteblad kust bruisend hun vleugels terwijl zij hun hymne kwelen zelf als in de late avond de nachtegaal verleidelijk zingt spelen nog de merels hun buxushouten fluiten verscholen in het struikgewas…

Pasen, regen, verlaten wegen - pascha en eieren paars en donkerrood - drie keer kussen op elkaars wangen, 'Christus is opgestaan,' moest ik zeggen, 'Hij is waarachtig opgestaan,' zei de ander - ik drukte mijn neus tegen een raam, keek naar de glimmende straat en zei zachtjes tegen mezelf: 'Christus is opgestaan, zijn plaatsje is…

Wat is dit voor een vaderland dat mij beschouwt als een stuk stront en me kastijdt met harde hand? Dat vrij en vreedzaam met de mond steeds oorlog voert op vreemde grond.…

Pasen, Pasen, groen en leven, bloesems met de lucht verweven die heel helder is en blauw, zingend onder morgendauw die de oude aarde drenkt en aan alles adem schenkt. Pasen, Pasen, licht en vreugde die ons trage hart verheugde dat weer hopen kan en lacht, op een nieuwe morgen wacht. Onze God bleef Jezus trouw, die slechts liefde geven…

In een Amsterdamse hotelbed heeft de zoete stilte heimwee leren kennen als een oude handelsvracht hier ruik je de ademzucht van de liefde nogmaals ouder geworden zoals de kromme bomen langs de grachten soms voel je het diepe slapen van de noordenwind de houten schepen uit een ver verleden halen de zeilen in matrozen hangen haring…

Aswoensdag : Ik koos weer 'n heleboel EIeren voor mijn geld, Witte Donderdag : Ik heb geregeld een EItje met iemand gepeld, Goede Vrijdag : kip met gouden EIeren geslacht, Stille Zaterdag : op EIeren gelopen, zoals verwacht … Wat ’n week ! voor ’t hele EIereneten op Pasen heb ik me afgemeld !…

En vandaag word ik opnieuw geboren laat mijn Hart van zich horen spreiden mijn vleugels zich uit zien mijn ogen de waarheid voel ik vertrouwen voor mijn pad En vandaag word ik opnieuw geboren dat begint bij dit besluit: ja, ik wil gevolgd door een openvallen: hier, ben ik een zorgvuldig luisteren: hoor, wat klopt en een moedig handelen: ja…

de welvaart vaart wel vaart wel en vaart voorbij gekeerd is het tij de wel van de welvaart mindert vaart vaarwel welvaart het boek is uitgekaart het varen is voorbij…

Het leven van een ieder is vervuld van wensen voor wat nu en later komt. Of toekomst blij lacht, dan wel dreigend gromt, menselijk denken schiet voort, keert en krult. Door dichte of ijle nevel omhuld, hoeveel het aardse streven ook opsomt, tijd en werk snellen, in elkaar gekromd, om voor God te staan, Die eindeloos duldt. Eens zal Hemels…

jij hebt ooit mijn gezicht beschreven door met je vingers leven te voelen van het visuele het plaatje herinnering in de teruggang naar het pril begin van de eerste keer later dan ooit de transitie van voelen en herinnering naar woorden die in taal met elkaar communiceerden om alle emoties te synchroniseren naar een gezamenlijk…