122 resultaten.
voor het eerst zijn in aanzet
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 58 waar de wereld alleen zichzelf omvat
vallen laatste vlokken in kleuren grijs
niet gekend in blauwdruk
maar tinten door de pracht van hitte
driften sissende wolken waar zij koude raakt
broeit zij in haar voegen
en laat een eerste legsel te water
waar de dood haar niet deert
kent zij het later niet
er ontbeert haar niets; zij is…
Liefde en duurzaamheid
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 172 Laat dit dijkhuis zich onttrekken
aan het verval en nooit de bakens
meer verzetten.
Het kan niet zonder een steuntje
in de rug, maar houdt blinde
architecten weg.
Dan zal het sterk en beschut
het toonbeeld vormen: dat wat
eens begon niet hoeft te lijden.
Zie hoe het blaakt in de zon.…
Op weg naar lente
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 219 Vanmorgen een vogel zien vliegen;
eigenlijk niets nieuws, maar ineens
kon ik het echt zien: een vogel die
meer kan dan wij kunnen, heel mooi!
Wie leerde hem dat? Wie kon het als eerste?
Wat een machtig gebeuren, een wonder!
Vanmorgen een vogel zien vliegen, zo mooi!
Waar was mijn verwondering
al die winterdagen?
Was ze begraven
onder de…
Moeder Meera op tournee in Europa
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 51 In sari gaat zij naar Den Haag
of op visite in de abdij van Pont-à-Mousson.
Thalheim vaart wel bij deze avatar.
Ook in Antwerpen werpt zij graag
een roos of lotus.
De zaal is al gevuld met mystiek morgenrood.
Tevredenheid verschijnt in borst en buik,
genezend,
alsof alle problemen verdwenen zijn.
Eilandje van verstild geluk, verre van…
toe, lief
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 141 toe
droog je tranen
ik ben er steeds nog
zwevend op vleugels
om jou heen
toe
huil niet meer
ik blijf jouw liefde
zoals in elke herinnering
jij de mijne bent
toe
stap uit de leegte
die jij met tranen vult
terwijl het boek vol is
dat wij samen schreven
toe
laat je niet pakken
door de kou van eenzaamheid
warm je hart en handen…
Elementen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 99 de wind heb ik zachtjes
horen fluisteren
de zon strooit over alles
haar verklarend licht
water betekent leven voor
uitgedroogde aarden
vuur vuurt gevoelens
met enthousiasme aan
ergo:
de wind heeft mij
doen luisteren
de zon toont mij een
helder inzicht
water lest mijn zoektocht
naar werkelijke waarden
en het vuur
het vuur wakkert…
Patronen
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 87 Ons leven
een keten
van patronen
We schuwen
onzekerheid
pijnlijke verrassingen
de uitglijders
en fiasco's
vinden geen belonen
Alleen
het honen
van de meerderheid.…
Aarde
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 117 Aarde, wat heb je meegemaakt?
Wat is in alle eeuwen gebeurt?
Aarde, wat is het dat je raakt?
Waardoor ben zo je verscheurd?
Aarde, wat is je droefenis?
Wie heeft jou dit toch aangedaan?
Aarde, wat is je grote gemis?
Wat het leed waarvoor we nu staan?
Aarde, waarom ben je zo moe?
Welke strijd moet je nog strijden?
Aarde, waar ga je nu naar…
Zit de schoonheid echt vanbinnen?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 318 Nu Berlusconi weer is opgedoken,
lijkt hij bijlange na niet uitgeteld.
Hij komt nog altijd vrolijk toegesneld
wanneer hij nieuwe kansen heeft geroken.
De jaren hebben hem nog niet geveld,
al heeft hij 't een en 't ander uitgestoken.
Zijn veerkracht lijkt nog sterk en ongebroken,
en zijn geweten licht en ongekweld.
Maar of de Italianen…
Stiltes
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 95 Woorden verwrongen in een orkaan
Gedachten wervelen door elkaar
Opzoek naar het oog, de kern, het hart
Van wat ik wil zeggen
Woorden zijn wat ik zoek
Leegte is wat ik vind
Alles loopt door elkaar
Twijfelachtig
Verdwaald in een mist
Zo dicht, dat ik mis
Stilte is het resultaat
Dat mij niets doet zeggen…
De dralers
poëzie
4.0 met 3 stemmen 264 Het welig licht was afgekomen
En lei zich aan de kim te rust,
De grote zee begon te dromen
En spoelde haar rozerode zomen
Over de stil vergulde kust.
Wij vulden met ons beider leven
De dommelige avondlucht,
Tot wij verwonderd staren bleven: -
Een stip kwam naar ons heen gedreven -
Een nevelige vogelvlucht.
De lucht hing vol van purpren…
Geheime momenten
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 115 wij bladerden samen
wezen met vingers
waar we waren gebleven
dachten ons leven te delen
maar bleven helaas
in de sfeer van foto’s steken
natuurlijk zuchtten
zinnen de sfeer van steeds
groter wordende kinderen
maar juist roddels
en geheime momenten waren
de krenten in de pap van toen
zoals de eerste zoen
na een verliefdheid van…
Natuurbarbaren
snelsonnet
3.0 met 3 stemmen 299 Natuur is niet gebaat bij dierenvrienden
Maar ach: wat is natuur nog in dit land?
Dat polderplasgedoe loopt uit de hand
Door actiedruk van minder helderzienden
Ons land blijkt ongeschikt voor wilde beesten
Al lopen er daarbuiten nog de meesten…
Maja vraagt
gedicht
3.0 met 3 stemmen 2.661 Ze vraagt: waarom is dit een muur?
Omdat hij overeind staat. Plat. Van baksteen.
Waarom van steen? Anders val je erdoorheen.
Een muur moet staan. Zonder te beven.
Waarom staat hij? Omdat wij niet met de buurman.
Waarom niet? Omdat hij met zijn geweer een kat neerknalt.
Waarom? Omdat hij zich verveelt, niemand anders heeft
om op te schieten. Of…
winters tafereeltje
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 118 de tuinen en daken
schijnen sprookjesachtig wit
kunnen je vertellen
wie er zoal is langs geweest.
het sneeuwtapijt laat sporen na
een roodborstje en de kat
ze kunnen het niet ontkennen
dat ze er even waren...
de kat lag nog te loeren
het roodborstje zag ik wegvliegen
een gebeuren, een verhaal
spontaan ontstaan... in 't wit van de natuur…
bespiegeling
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 259 Bespiegeling
Ze jaagt me nog de dood in
en raakt me nooit meer aan,
't is gek te zien hoe wij soms
roerloos naast elkaar gaan staan.
En als we dan eens praten
lijkt alles voorgekauwd
ik speel mijn rol, zij blijft vaak stom
wat heb ik mij berouwd...
dat ik destijds zo domweg met haar ben meegegaan,
de kinderen kijken ons nu met hun droeve…
Ambivalent
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 69 De dag dat jij
me liet zitten
was de dag dat ik
mezelf trouw bleef.…
Het Dooit
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 99 Het dooit! het vuile smeltwater likt langs de ruiten
vol heimwee zie ik een maagdelijk zicht verdwijnen
sneeuwmassa’s gaan zich van de daken verschuiven
Het dooit! het vuile smeltwater likt langs de ruiten
en langzaam vertonen zich d ’ eerste aardekluiten
de winterzon doet de laatste sneeuw wegkwijnen
Het dooit! het vuile smeltwater likt…
goed
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 144 zoekend, wensend,
vergeet je te bestaan.
want zeg nou zelf,
het voelt wel goed
maar al heel snel
weet geen van beiden
hoe het nu verder moet.
ook dat is goed.
goed, op onverwachte momenten
wandelt datgene wat je niet zoekt
je weer nieuw spannend tegemoet.
en dat is goed.
alles begint dan weer van voor af aan,
verbijsterend hoe snel…
Winter
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 182 Het ijs spiegelt twijfel
een schaatser zakt er door
de zon zwemt voor zich uit.
Winter (haiku)
Besneeuwde velden
wissen bevroren sporen
geen voet aan de grond.
Winterblues (tanka)
De liefde duurt kort
het vergeten gaat langzaam
de nacht is inktzwart
de tuin wordt alsmaar witter
mascara loopt langs mijn wangen…
wachtkamer
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 177 dit moet de plek zijn geweest
waar we wachtten op een
nevenschikkende zon
waar we meenden ouders te zien,
straat en plein zich ontvouwden
tot lonkende hemelpoorten
aan de oever van iets onbetreden,
het eindeloos begin zonder
te weten wat we later wisten
waar we ons middenrif lieten begaan
met ademteugen vol morgenstond,
de dood in verre…
over the edges
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 341 voor Jan Fabre
een vleesgeworden kunstwerk
de pilaren beplakt met gandaham
vliegen hebben massaal de weg
gevonden naar de Volderstraat
in de universiteitsstad Gent
bij bosjes strijken ze neer
op het gewillig vlees
bedrijven er de liefde
leggen er hun eitjes
en danken de god der vliegen
op hun blote knietjes voor
dit paradijslijke…
Winter
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 60 De winter
met zijn laatste
aangezicht.
Het natuurijs nog zichtbaar
sneeuw verdwijnt
langzaam.
Het voorjaar geeft steeds,
meer kriebels en glans.
De zon krachtig opzienbarend.
Fraai geef zij ons het
licht wat wij nodig
hebben.
Vogels hoor je zachtjes fluiten
Langzaam nemen we afscheid van
de winter
Het voorjaar….
een openbaring.…
Zegt men het weifelachtige te vaak ?
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 113 Toegegeven, ons oordeel is gekleurd.
Het dragen van neerslachtige grauwe
buien, is in eenzaamheid zo vruchteloos
enorm moeizaam ontwaken uit illusies.
Terecht stel je echter dat 't heel lastig is.
Het intense wensen, het echt heerlijke niet
meer weten , het domweg zijn vergeten
komt ongetwijfeld voort uit koudwatervrees.
Vergeten dat buiten…
dag en nacht
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 81 vandaag de
storm die
omver blaast
wat op zijn
weg komt
mijn mond een
smalle streep
jouw verre
verwaaide
glimlach
vannacht de
stille dans van
een spreeuw
vloeiend
boven de
woestijn
ik leg het
harnas af
je glimlacht
me dichterbij…
Hoop
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 155 Het gematigde
Het ernstige gezicht
Het overzicht
Het overwicht
Het geduld
Het respect
Een leider
Die bindt
Met een bepaald intellect
Op te kunnen doorgronden
Standvastig te zijn
Zodat er voor verdeeldheid
Geen plaats is
Geen terrein
Een leider die kan binden
Waarin een ieder zich kan vinden
Zodat in de explosieve krachten
Geen plaats…
Enerzijds anderzijds
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 189 Tussen onze vastgeroeste meningen,
van enerzijds en anderzijds,
stroomt een brede rivier.
Tussen de oevers van goed en van kwaad,
strijden wij mensen voor ons groot gelijk.
In de naam van de waarheid.
In naam van de lieve vrede.
Uiteindelijk bereikt een mens de zee.
Daar waar het leven oeverloos begon.
Daar waar niemand verschil ziet,…
Artistieke streken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 81 De omgekeerde bladzijde
tracht de stilte voor te blijven
nu niemand, zelfs jij niet
mijn gedachten kan verstoren
ontroering brengt meer kalmte
dan zwijgen eenzaam kan vertalen
lichaamstaal blijft onveranderlijk
door intieme artistieke streken
gelaten in liefdesverdriet gestreeld
breng ik mijn ziel terug naar zee
en kijk ik naar de schepen…
Wat stukjes geluk
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 112 waar natuur
zijn heftigheid
contrasterend laat
wolken is de geest
met emoties en
stemmingsverruimers
bezig luchtpartijen die
soms botsen in ons
hoofd harmonieus
te laten verglijden
de bovenkamerfabriek
maakt geen overuren
maar juist de logistiek
van hoe snel is alles
in hoeveelheid en tijd
ooit beschikbaar op de
juiste plaats…
Vrees niet!
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 386 ‘Wat zijn we sterk!,’ sprak Poetin uitgelaten
‘Ze hebben antidepressiva nodig
’t Raketschild is volkomen overbodig
Een lachertje, een paraplu met gaten’
Wij plaatsen echter tegen die raketten
De altijd dodelijke snelsonnetten…