141 resultaten.
Mars leeft maar hoe
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 675 hij stroomt nog steeds
de rood aangelopen Mars
in vaste patronen
wijst op immense innerlijke kracht
gezien zijn bevroren innerlijk
spreken kenners
van mogelijk omnipotentie
vooralsnog niet vaststelbaar is
gezien de afstand
die hij aanhoudt
of de mogelijke presentie
van micro-organismen
ook op fertiliteit
vermag te wijzen
de NASA…
EENVOUD
poëzie
3.0 met 22 stemmen 4.428 Ik voel m’n ziel verwant met kleine simpele dingen,
Die op ons wegen staan als bloemen van het veld…
Verdoken in het gras, door weinigen geteld…
Al dragen z’in hun kelk de zoetste zegeningen.
‘k Vind schoonheid overal; maar dat wat zachte perelt
Vanuit uw moeë mond, die luttel woorden vindt:
“ Goênavond…, lieveke, goênacht…, m’n zielekind.”…
Tot op het bot
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 1.246 was het je stem
die zo beroerde
of was het de tekst
die messcherp sneed
de kleur van je klanken
verlichtte gemoederen
maar de snik in je stem
verzwaarde menig hart
het donkere geluid
vibreerde tussen een
lyrische tenor en een
baritono brillante
het luisteren naar de kleur
bracht beelden tot leven
die smeekten om liefde
hier en…
Elias Recht
netgedicht
5.0 met 8 stemmen 646 Kronkelend zijn glibberige
armen om het hart
slaakte hij een laatste zucht
toen Elias hem vedreef
tot in het git zwart
Ik hoor hem nog brullen
“Dat God zo rein en zoet als bronne water
niet zou bestaan”
kwijnend in het zout
waarin hij was vergaan
De schelpjes en kraaltjes op de bodem
liggen daar zo vredig
in een lijn van hand…
onlangs gehoord
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 2.187 het Badhuis ligt verlicht
onder de kathedralen schaduw
maakt de nacht zich op
voor mondiaal poëtisch protest
vertier ook en wat zelfspot
het publiek hangt ademloos
in haar gesponsord gestoelte
de dichters gade te slaan
de klingen van taal
worden luidkeels gewet
de toon gezet met hoon
en smaad aan afwezige leiders
het globalisme bestaat…
fluester ! ich fluester die liebe
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 710 morgen , o ja, morgen
werde ich wieder schreiben
ueber, ueber ....
......................................................ueber die flucht der liebe
dichtet es mich an
vielleicht kann ich dann noch
einen wortenschwall malen
.....................................................ueber den fluch der liebe
was kann ich noch nachtragen…
Samen één
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 638 op een roze wolk
sinds het blije bericht
'n kindje in de maak
onbekend nog het gezicht
haar lichaam dat langzaam
een verandering ondergaat
verhalen die de ronde doen
doet zij af als bakerpraat
voelt ze hoe haar lichaam groeit
genietend van ieder moment
liefdevol wrijvend over
haar buik die ze als geen ander kent
koestert ze het leven…
bladmuziek
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 512 mijn ogen kleven vast aan het foedraal
spring nog, om minder diep te vallen
de rechterhand neemt als reflex de houding aan
het hart valt in Beethoven uiteen
zal ik mijn blad vast laten vallen
half gestorven ben ik al
moet naakt toch verdergaan
wil jij mij naar de stilte dragen
waar geen muziek, even geen muziek
houd jij, je wortels in de…
Die verdomde lichtjes ook!
hartenkreet
4.0 met 48 stemmen 3.314 Hoi,
Niet dat ik je mis of zo
slechts een beetje ongerust
verergerd door stormachtig weer
jij zweeft altijd op vier voetjes neer
Het komt waarschijnlijk
door Sinterklaas en Zwarte Piet
de Kerstman is ook vroeg
de tijd van gezelligheid
Vrienden onder elkaar familieleden
met hun eigenaardigheden
December neemt afscheid, kijkt
uit op…
de afgelegde weg
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 399 ik werd gisteren
naar een stoel verwezen
om heel even te ervaren
hoe leven zou zijn, zonder
ze namen mij
het struikelen af, met
vallen en opstaan
om het onvermogen
zelf te beleven, zonder
ik zag lager
hoe eng de wereld
ruimtes bouwt, hoe hoger
het doel leek, alsof tranen
en een lach zwaarder waren
van gewicht, zonder
gaven…
Zonder ogen
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 410 je handen
voelen zonder ogen
een schouderklop
brengt vaak het
beste in mij boven
ik kroel soms
door je korte haar
met je ogen dicht
vinden je handen
de lach op mijn gezicht…
niet dan alleen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 413 natuurlijk wil ik
liefhebben
niet alleen in lentebloesemtijd
maar blijvend
door mijn eigen winters heen
als mijn adem op het raam
in een bloem gevangen wordt
of buiten overgaat
in wolkjes gipskruid…
VERSLAGEN?
snelsonnet
3.0 met 19 stemmen 1.345 Gedwongen door een kamermeerderheid
moet Rita stoppen mensen uit te zetten.
Men moet haar nu met man en macht beletten
om door te gaan met haar asielbeleid.
Het leger waar ze niet van winnen kon
werd aangevoerd door generaal Pardon.…
Dirigent
hartenkreet
4.0 met 34 stemmen 4.340 Het orkest wacht…
de dirigent in volle
concentratie… stil ingetogen
het orkest wacht..
de dirigent verwacht
zijn
interpretatie van een
meesterwerk
het
parelend zweet
langs zijn gezicht als
toen de meester
zijn laatste noten wist
gebogen hoofd.. recht!
ogen gericht
armen omhoog
dirigentenstokje rechts
en dan….
bewondering…
Haagse droefenis
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 813 het tunneltrauma knaagde almaar door
diep treurig waren slapeloze nachten
de ziel was aan het einde van z’n krachten
zijn leven raakte kermend op dood spoor
de zinnen werden lange jammerklachten
de blik verstrakte en het hart bevroor
z'n Haagse trots ging met de lach teloor
het hoofd was zwaar van sombere gedachten
het lijden werd de eiberzoon…
Had ik de liefde niet…
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 4.911 Nu de herinneringen
van twee volwassen metgezellen
in de verte op de deuren tikken
van feestzalen en rouwkapellen
wellen in omzien de tranen
van vreugde en geleden verlies
wordt warmte van jaren ingepakt
mengt zuidenwind met kille bries
maar ook na deze dag
worden nieuwe morgens geboren
en nachten samengebracht
binnen de ring van versmolten…
Als echo's vragen
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 1.843 De zon ging onder in onze ogen
toen duisternis de jouwe sloot
en schemer over dagen daalde
het waarom blijft antwoord smeken
aan de stilte van jouw dood
maar echoot slechts ons onbegrip…
Veren in het blauw
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 428 samen wolken
kolkend in
emoties
spiralen we
door lucht
een vlucht
voor tranen
en gezucht
handen samen
dichterbij
jouw hoofd
mijn schouder
als het kouder
wordt
daarboven
in de lucht
ik donker met
een gouden rand
jouw schaapjes
veren in het blauw
wolken groeten
jou en mij
in stilte vliegen
wij voorbij
de zorgen
om…
Wacht maar...
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 313 Als de woedende
noordwesterstorm
de knokige, oude boom
dan eindelijk genadeloos
uit zijn zomerjas joelt,
kijk ik machteloos toe
hoe hij zijn bange,
gewonde armen
wanhopig ten hemel richt
en niets anders kan doen
dan zwijgend, meebuigend
toegeven
aan het valse lachje
van de Grote Woelewaai.
Troostend
sla ik mijn armen
om hem heen…
zou ze?
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 383 toe, geef me een kans
hij smeekt niet, hij vraagt haar
de knoop uit zijn hart te halen
die een ander daar heeft gelegd
hij voelt uitermate bewust
haar helende handen
in die van hem, oprecht
terwijl hij in haar ogen blikt
staat hij op het punt
van levend of doods
niet vandaag, maar ook
niet veel later
wat door de lucht knettert
hoeft…
Brief van een ouwe moeder
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.157 Mijn lieve zoon, je moeder laat je weten
Als dat ze jou geheel niet kan vergeten;
't Is negen uur, je vader is naar bed
En in mijn handen heb ik jouw portret.
't Is stil in huis maar voor dat ik ga leggen,
O jongenlief, mot ik je nog wat zeggen:
Dat ik van narigheid geen raad meer weet,
Dat ik geen rustig stukkie brood meer eet.
Ik lig soms…
Storm en regen
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 367 Storm en regen
allerwegen
doen de deuren dicht;
mensen
wensen
even licht
en vreugde die vervult.
Maar...geduld
en straks komt winter
aangetreden
en is weer de storm
geleden.…
Geleend licht
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 490 Duizend diamanten doen een dansje in de zee,
geven glans aan grijze golven voor de duur van een idee.
Tot de einder flakkert vuurwerk in de volte van de baren,
deint een zilver stralendek van hier en nu en alle jaren.
Hoe later het uur, hoe breder de deken
en hoe talrijker de beelden die spreken
van een glimp van zijn, een tel in 't leven…
Wintervlucht
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 477 In eenzaamheid
van winter
breekt licht
in donkerraam
raap ik scherven
van mijn spiegelbeeld
en wentel
in pas gevallen sneeuw
woorden ademen
kristallucht
ogen volgen
de laatste vogel in wintervlucht…
Jachtverhaal
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.402 Reeds voor negenen
komen ze aangereden
in hun chique sleeën
die ze nonchalant parkeren
op het erf van de boerderij
bezit van een der heren.
De pachter aanhoort
aandachtig hun wensen.
Dan trekken ze
met hun zware laarzen
de lege weitassen
en de leren jassen
losjes pratend
de bossen en weiden in.
De zenuwachtige honden
nog rillerig op…
Small Bang
gedicht
3.0 met 31 stemmen 9.736 Het gedicht hoorde hoe het werd geschreven,
het zag de reusachtige hand
waaruit het leek te ontstaan, woord voor woord,
het hield zichzelf nauwelijks bij.
Bij, zag het geschreven, en als echo
zei het zichzelf, bij, bij, maar toen
was de hand alweer verder, gejaagd
door de zweep van het krassen,
het heimwee naar vorm.
Het doet pijn om niet…
Grondvest al eonenlang
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 388 ik rotspartij
blokkeer het pad
met mijn gevallen stenen
ze graven gaten
in mijn lijf de mier
met staart tussen de benen
ik grondvest al eonenlang
zij gronden veel te snel
mijn meer dan vorstelijke kam
splijt in overdwarsheid
zonder onderscheid en raak
zo mijn frustraties kwijt
onneembaar is de laatste code
en godzijdank kostte mijn…
Dolle bol
snelsonnet
3.0 met 15 stemmen 1.240 'Als u in een kristal uw friet wilt bakken
Op vijftig meter hoogte in een bol
Dat mag dan vet zijn; ons is het te dol
Dus gooi ze maar weer leeg, die volle zakken'
(Maar met een scheidingswand en heel veel klagen
Wist men een splitsingsakte aan te vragen)…
zij zeilt uit
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 447 hoort hoe kraakt het spant
dapper waait de vlag
met alle winden mee
ziet haar vanaf het land
in volle glorie stevenen
op niet voorziene verten
een gestaag verkleinen
onder turen en kwijnen
tot wit stipje op zee
bestemming als immer onbekend
voortjagend onder de zon
in stijl ons gebed zonder end
dat zij veilig over moge komen
zonder…
Vuile voeten
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 1.072 en elke ochtend ontwaar ik haar
in de sluimer van een steeg
daar verzucht zij in armoedigheid
hoe zij neerwaarts zeeg
"och moedertje moedertje", fluister ik
"zo naakt op vuile voeten
geef deze strijd toch op
om uw lief Heertje te begroeten."
dan glinsteren haar ogen
richt zij zich moeizaam op
haar gekrijs verscheurt de stilte…