Alle inzendingen, jaar 2018, week 9

Hoe dichtbij is de natuur? een plas met eend en hoen een rietkraag... Ik loop langszij voor de duur van morgenstilte de vraag.... naar meer natuur niet gulzig.…

Ik dwaalde weer eens door de Albert Heijn in Gouda-Goverwelle rond, traag als altijd, op mijn welbekende slakkengangmanier. Ik at wat gratis druifjes en ik nam een gratis cappuccino uit het nieuw aangeschafte apparaat. De kaasafdeling liep ik voorbij, omdat ik na kaasinname steevast moet braken. Iets met vet en lactose. Bij het bierassortiment…

Nou is de Winter weggeruimd, Die aan de aard zat vastgevroren, Nou is het vuil er afgeschuimd En komt de blote grond te voren. Maart heeft de korst al schoongespoeld En blaast er op om 't af te drogen; Zijn eigen borst is blootgewoeld - Daar gaat die knaap: - zijn donkre ogen, Als vijvers waar een bloem in drijft, - Maar waar geen…

het moet een vreemd land zijn waar onze zon zich iedere ochtend richt naar haar eigen bron ontluikt in rood haar seizoenbaan trekt met ons planetenstelsel hijgend in de nek wie weet is zij de mooiste uit de interstellaire bloemenwei brekend in het zomerlicht dat in eeuwigheidswaarde zijn grootsheid heeft benoemd in het voeren van…

Ach drie miljoen is dat nu echt zoveel. Het is veel minder dan ze elders krijgen. Mijn loon moet eigenlijk nog verder stijgen. De werkdruk grijpt me dikwijls naar de keel. Vijftig procent! Noemen ze dat vergoeden? Het is hooguit een doekje voor het bloeden!…

Ik ben niet gemaakt om 's avonds de trap op te gaan Naar het smalste bed van de wereld. Ik krijg het aan niemand verkocht. Ik ben niet gemaakt om 's nachts het licht uit te doen En mijn ogen te sluiten alleen. Kon iemand dat maar in mijn plaats. Ik ben niet gemaakt om wakker te worden 's ochtends Met een opgeschoonde kop. Ik doe alles verkeerd…

Een nieuw soort democratie is geboren De democratie der blinden In een wereld waar eenoog koning is Het andere oog knijpen we dicht Als onrecht geschiedt Of in Brussel een bom ontploft De schaamte ver voorbij De graaicultuur Men weigert het boetekleed aan te trekken Terwijl de bedelaar buiten sterft van armoede Over alle partijgrenzen…

Zij zagen de stilte. De tralies van haar mond weerhielden woorden. Enkel zuchten ontsnapten langs de kronkelpaden. Zij keilden de tijd de afgrond in en proefden de eeuwigheid van gouden ogenblikken ... Zij hoorden de diepte van de Grand Canyon.…

ik zag haar in de morgenstond neen, niet oog in oog, slechts in de marge de afstand was in velerlei opzichten onoverbrugbaar of zomaar te ver om het kompas op te richten niet dat ik maar een letter verstond vermoeid legde zij wat woorden in haar mond die op slapen duidden; het was opnieuw de nacht inluiden de dag aansluitend heb ik maar…

Mijn moeder was een prachtige bloem haar rechtvaardigheid zo heerlijk geurend eenmaal vastgesteld sterk geworteld, als vrouw kleurrijk ,want alles is rijpen en niet nodig alles ook dagelijks zoals bloemrijk leven te begrijpen. Ze gaf raad , niet de wijsheid aan anderen er echt van te profiteren noch enkel haar gedachten te etaleren. Ontwierp…

Omstrengelde gedachten aftasten van wat wel wat niet wat mogen jij en ik van elkaar verwachten de mate waarin je elkaar doorziet? Nee geen denken voor misschien denken we met mekaar wat mee rijdend op hetzelfde spoor maar vooral denkend met z'n twee Misschien is liefde wel beter te omschrijven en zeggen daden meer dan woorden het zijn…

God zij met u, al uw levensdagen Hij zal u in Zijn goedheid bewaren En wil u behoeden voor gevaren In geval van nood zal Hij u dragen. God zij met u in vreugde en verdriet Hij zal uw leven leiden van dag tot dag Zolang u hier op aarde vertoeven mag Hij is het die de hele wereld overziet. God zij met u waar u ook mag gaan Hij gaat met u…

uit Remco's arsenaal de dichter schreef over alles wat vergankelijk was dus niet in de laatste plaats over zichzelf de ontroering in de poëzie was hem ook niet vreemd hij zei "poëzie is achteruit luisteren en vooruit zien" en hij keek vooruit luisterde terug en schreef op over vroeger over nu over hoe het is geworden over alles…

de uitstraling en kleuring van haar transparante ruimhartige blauwroze blouse voeren mij terug naar gelukzalige decennia waarin Carmiggelt succesvol schreef en de hem typerende melancholische gevoelens met zijn lezers deelde haar dooraderde licht klovende tepelhoven doen de presentie van heftig blauw bloed vermoeden hetgeen mij opwekt tot het…

Alle vrouwen -die ik ken- zeg ik dank met dit boeket bloemen Mijn moeder die me het leven schonk Mijn gade die in 'geven' uitblinkt en blonk Mijn dochters een 'levendig' drietal kun je hen noemen Kleindochters op Opa's knie voor elk een En dan meteen het noemen van de rij 'goede vriendinnen' die vriendschap…

Zijn het woorden die mij drijven tot dichten zijn het mijn dromen in de stille nachten waarin ik vele uren lig te wachten tot het aan de horizon weer gaat lichten. Dan schrijf ik weer mijn diepste gedachten genietend van heldere zonnestralen schoner dan glans van edele metalen warmte dat pijn en leed doet verzachten. Slechts wolken kunnen…

trekvogels roepen boven de zwarte aarde verlangend naar groen…

De nacht De avond valt. Langzaam wordt het donker De maan geeft licht in de duisternis, Samen met de sterren, die van grote waarde voor ons zijn. De ochtend ontwaakt langzaam. De stilte geeft, je een eerste glimlach, als je het daglicht mag aanschouwen. De vogels vliegen van tak naar tak. Zij zijn blij dat de dag weer begint.…

Ogen glinsteren in de nacht glanzend voor mijn droom mijn persoonlijke sterrenhemel als een slaapmuts voor de nacht. Iedere avond het warme gevoel stralend zoals zij naast mij ligt daalt haar passionele schittering die ik vang in één oogopslag.…

ik was gestopt kon geen welbevinden meer aan kleuren binden vormen konden mijn grote vragen over alles niet meer dragen de compositie werd een doolhof waar in ikzelf geen uitweg zag doeken staan mij vragend aan te kijken wie hen gaat beschrijven in dit repeterend ochtendlijke spel voel ik mij verliezer en besef dat wel maar…

Ze hebben de muur bezet, de zolder gegijzeld, het dak vermoord en het raam dichtgetimmerd. Ze dwongen het balkon zijn planten op de stoep te gooien en zelfmoord te plegen. Ze begroeven de kelder, ze bevalen de schuur haar rommel achter te laten en te verdwijnen en ik leef nog. Ik kook voor mijn vrienden, koop beltegoed voor mijn woorden…

Doordat de Serven en de Kosovaren Verschil van mening hebben over stroom Is nu mijn digitale klok wat sloom, Die loopt een tikje achter hier in Haren. Per dag is die een paar seconden kwijt, Ik wil een klok die meegaat met zijn tijd.…

Een kamer vierde hoog. De zon ging erin op en maakte zijn eerste stappen … Door de gordijnen vloog de dag de wijde wereld in…

Hij praat zacht; hij hoeft niet hard te spreken; hij heeft gestudeerd en spreekt met gezag. Maar als het gekijf toeneemt, trekt hij zich terug en schuilt in de boeken die hij las.…

Ik wil lopen zonder voetsporen ik wil gewichtloos zijn laat me vliegen laat me alsjeblieft vliegen Ik wil voelen zonder tranen ik wil stappen zetten zonder weggefluisterd te worden waar verdwijn ik naartoe? Ik ben leeg ik ben versplinterd het is niet meer aan mij help me alsjeblieft zie me zie me, alsjeblieft want ik zie niet meer…

Ik ben de ontvanger ik switch u aan de wachtrij is niet lang onder de knop neem ik u op en hoor u dankbaar aan Ik luister hoor alleen uw stem ...u bent...en hebt een kind of twee... maar 'k hoor alleen uw zoetgevooisde stem van overzee Ik ben de ontvanger u ziet mij niet maar ik hoor u des te meer ...u vraagt en wenst en…

gisteren nog maar lijkt het dat het licht van leven klein, blond en onschuldig aan jou de wereld schonk daarna groter groeiend was het vallen en weer opstaan makkelijker gezegd toch dan soms toch wel gedaan gewoon als ieder ander was je maar alle dagen gelukkig was in jouw jonge jaren van zich zelf niet sprekend van prinsengracht…

aan de andere kant van de wereld regeert Aeolus god van de wind langs stenen paadjes klimmen ezels over de verweerde krater we plukken de dag in geleende tijd verbranden we de winter aan een blauw azuren zee zet de schoonheid onze hoofden even stil…

De zee heeft honger, heeft gruwelijk honger en verslindt alles wat voor zijn maalgrage kaken komt - Maar zie, zij hebben het overleefd: De stoppelige man, de gerimpelde vrouw, het in kleurrijke vodden geklede kind - Met in hun lege ogen een wezenloze blik en ondanks alles toch een sprankje hoop Staan ze hier bij de grens,…

Traag gaat geen woord Er valt iets nader Kamperfoelie staat in bloei Ook ik ben mij bloeiende Ik vergeet de wereld zonder Geweld ik vergeet de naturen Zonder besef der tijden Oorsprong en Genegeerd worden en genegeerd Zijn ontfermd U mijner en dat ik U niet langer terge met mijn zonden. Ook ik ben blind geboren en ik Tast mij in geen…