Alle inzendingen

Ja die muur bedoel ik, daar Zij, achteruit, geleund lijkt het, met haar brede stuur rustig electrisch fietsend Wij op normale fietsen voor, zodat zij ons tempo ziet Vijf bakjes had ik bij me de ander emmer maar we vonden èèn braam Alleen ‘t uiteinde van de tak had èèn rijperd zoals het eerste kind, die alles beter dan de laters weet…

Beauty is only skin deep, blijkt maar weer bij veilinghuis Derkmans in Ernem een antiek vijfdeurskastje mahoniefineer met laden, tenminste, dat las je Kijk, aanbieden is 1 ding maar wat als 't object al sinds het jaar kruik van achter en erger, gans het interieur der laden in geen eeuw is onderhouden noch van grijze draden…

Denkend aan jij mij schenkt, Voel ’k geluk kloppen in m’n hart, Is de wereld niet meer zwart, Alles met jouw liefde doordrenkt. Denkend aan de kussen jij mij geeft, Is al ’t geleden leed voorbij, Door je kussen voel ’k mij vrij en blij, Gevoel ’k eer niet heb beleefd. Tijd lijkt stilstaand voorbij te vliegen, Mijn geluk kent geen eind…

Al sjokkend telt men moeizaam af tot vier Met open blaren op de zere hakken zit men gênant achter de heg te kakken Toch heeft men met z’n allen veel plezier Zie ze daar lopen op hun halve zolen Het zijn net “achterlijke gladiolen”…

Genoeg mevrouw dikke buik in comfortabele harembroek geweest, nu word ik een geestelijke matroesjka, ik blaas mezelf op: mijn kind (het uitvretertje dat ik wijdbeens gehurkt hopla mijn armen in getrokken heb) groeit, kruipt en probeert steeds verder van me af te lopen maar ik zal het niet laten ontsnappen mijn gevoeligste zenuwen recht…

knappe vrouwen hun kleding verhult niets Ja, misschien hun ware aard maar voor de mannen die al die schoonheid aanschouwen heeft het wel iets beter dan trouwen beter dan helemaal niets…

jij hebt dat als klein kind al ervaren hebt de rotsmassa's gezien en er contact mee gezocht in zien en voelen kon het levensgevaar vanuit diverse hoeken bekijken en jij had al als kind die speciale neus ervoor vandaar jouw Fit Line waarbij je alles vanuit een andere hoek gaat bekijken en een geheime wereld ontdekt met…

Ik was Abba al voorbij maar Abba haalde mij in het was een jonge dag de dag voordat jij kwam het was zo'n dag dat iedereen je aankijkt en gestalte neemt en: bewogen de gordijnen in de deur er was geen wind knikkend zakte iets opzij een vloed een flakkering van licht in het licht een zingend kleuren van de kleuren naar zichzelf het was de dag…

Geef mij de geur van een openstaande deur op weg naar het onmogelijk; bied mij de ingrediënten van geheimen, het roersel uit je diepste onwelwillendheid; pest mij met onwaarheden of godsgeklaag, maar laat mij niet leeg en onvervuld hangen aan het dranghek als een beest dat in het feestgedruis ten onder is gegaan. Houd mij scherper dan…

En haar verlangen werd zó groot, ze kon Al deze aardse dingen niet meer aanzien Van tranen en van liefde, en in waanzin Voelde ze in hem ieder ding: ze snelde Op een boom aan, hem denkend, en ze stelde Zich voor die, armen open, en ze viel Tegen die aan en kuste en een ziel Voelde ze in hem; in een sloot die open Langs bomen lag, stortte ze…

Oud wit, jong roze bloeien door elkaar; beide glanzen vol zonlicht.…

en toen was er rook tegen de bergen op van gestolde liefdes/gevoelens [wat dat impliceert weten wij die water waren in een vergezocht verleden] ‘het draait om de as de as! en pas als alles is verbrand kan een nieuwe tijd komen’ en na het blijven zal het weer gaan het zal weer gaan maar het dwarrelt en kruipt het draait en stinkt…

Zomerlicht stroomt zacht vleugels dragen het gezang stilte wordt geluid De nevelige ochtend opent zich traag, alsof het verstilde bos eerst luistert voor het ademt. Tussen stammen hangt iets ongezegd — een stilte die niet leeg is, maar vol verwachting. De grond ademt nog de koelte van de nacht, terwijl het eerste zonlicht het vocht uit…

Ik ben hondsmoe en de spullen zat ik werk als een paard met mijn eigen paard met mijn eigen lijf en leden: vooral m'n handen en bovenal vindingrijkheid in het tillen, sjouwen en ordenen van mijn volkstuinspullen en de tuin zelf want het zijn m'n eigen spullen, mijn eigen volkstuin 'Casa Giulia' uit een ver en kort verleden; gekocht 2008…

Mijn handen zien, Wat mijn ogen niet kunnen. Mijn huid hoort, Wat mijn oren niet kunnen. Het zijn van de vrouw Kan ik niet lezen, Maar kan zij mij doen ervaren, In al mijn vezels ’s Nachts tussen de lakens, Zonder te begrijpen, Wat mijn verlangen niet alleen stilt, Ook steeds vergroot. De vrouw Aphrodite, Vat vol onontdekte verrassingen…

Thuis hebben we ieder onze cel, ons kloosterleven gewijd aan woord en daad Mijn woorden, zijn daden Wandelingen naast het werk het draaien om elkaars as als spiraalbomen aan de rand van een afgrond Praktische kwesties bespreken, het onbespreekbare noteren in precieze zinnen Geen oeverloos geklets zeker niet over mijzelf En in mijn…

klein maar o zo nieuwsgierig jij hebt al vroeg met jouw souplesse achter de spiegel kunnen kijken na tijden doorzettend oefenen is het jou gelukt om heel dichtbij het verdwijnpunt te komen dat volgens de overleveringen naar het middelpunt van de aarde reikt en daar haar E=MCkwadraat macht op bescheiden wijze uitoefent…

Zijn kom-me-niet-te-na-verbod Wordt vooralsnog niet opgeheven Het is des peuters te weerstreven Maar soms is het gewoon te zot Een driftbui krijgen en geen stap Willen verzetten en gaan gillen En stampvoeten en niks meer willen Hoe zwaar valt dan het ouderschap Wat vang je met zo'n doerak aan Prop je hem in de wandelwagen Waardoor zijn…

ramen zo groot als de spiegel van de wereld maar ik zie niets. alles is zwart. ik tast de spiegel af zoekend naar reliëf – een richting een grens in het ondiepe dat oneindig lijkt verdwaal ik tot ik jouw handen vind jouw vingers die me wegleiden uit het zwart…

Ik ben nog van de oorlog en de gulden, Ik weet van tikkies t’rug en tikkies breed. Maar nu heb ik - sinds gisteren - ook weet Van tikkies ter verlossing van mijn schulden. Eén ‘tikkie’ en ik ben mijn schulden kwijt, Ook ik ben nu een kind van deze tijd.…

twee lindebomen strekken hun schaduw uit naar het huis dat hier stond ----------------------------- uit: 'Navigator', 2001.…

Des dichters wereld is zo groot, Zo klein, zo stil zijn werk; waar zou hijzelf wel wezen? De wereld ziet en zoekt hem niet: En kent een rijpe geest zijn lied, Nog moet hem na zijn dood zijn naaste omgeving lezen. -------------------------------- uit: Kamermuziek (1903)…

Wat wil je met tien dagen lang volle bak zei de masseur op de rustdag der tour tegen Ben Healy de kersverse pinkman in mellow yellow met duizend mijlen de vlam in de pijp klimt als een geit en dalend als arend meer dood dan levend toeren die halsbreken zenuwvirages met je crickethelm als halsbreekvalscherm in bochtenmirages…

In het haperende beeld van jouw gezicht, tussen bomen, bergen en donkere wolken, verlicht door de stralende zon, zie ik je ogen zoekend ‘n poging doen om in contact te komen. Je glimlach is breder dan het dal waar 'k vertoef, al mijn zorgeloze grapjes vervallen in de afstand, we hoeven elkaar niet te zeggen wat we wel zouden willen…

Dit is een avond zoals zovele andere maar toch enig en uniek want nooit zal op dezelfde manier de avond vallen, de zon verdwijnen. De mensen die ik vandaag ontmoette zullen ook morgen weer een dag ouder zijn, misschien wat wijzer en grijzer, maar anders. Zelf zal ik andere gevoelens kennen, andere voornemens maken of niet; dankbaarheid…

Oudere jongeren wonen nog thuis Een eigen stek is onbereikbaar Ongemerkt kruipen de jaren voorbij Spaargeld verdampt door dieverij Een huwelijk met kinderwens blijft uit en verdwijnt in het niet De volkspiramide staat op z’n kop Dit land sterft uit in stil verdriet Onze bestuurders falen Ze dreutelen en dralen Verstoppen zich achter…

Je vangt de laatste droppel regen en voelt je aderen zwellen ook de aarde drinkt en deelt met jou de goed gevulde beker uit dankbaarheid schenk jij je schaduw tegen het laatste straaltje zon. In je schaduw rusten mens en dier en drinken die laatste druppel regen die vloeit door je zwellende aderen om niet te verdrogen in het laatste straaltje…

ik ja ik ik draag op handen in gedachten grootse schatten van geluiden en geuren ik kleur als ik vraag ik bekomen van schellen van beschouwing van mijn schouders vervallen sterren al uitgefaseerd gelaten neer ik veer op voor mij voor ik ja ik ik ja draag mij voortdurend door de nachten de levensgrachten machtig verheven…

Gedachten zijn krachten en machten Ze brengen en brachten ons op momenten waarop we blij waren en lachten. Ook momenten dat we smachtten naar iets, dat we plachten te verwachten in sommige nachten Alles wat nooit uitkwam kan een gedachte verzachten! Wonderlijk dat èèn enkele gedachte bij machte is, die krachten heeft, terwijl…

de scheppingsdrang en kracht waaien even uit vier windstreken het is schrijven over wat mij beroert dat vooral uit het zuiden komt het omsluit het verleden of nog verder in afstand het spijt me dat ervaringen in de tijd verbleken, zo lijkt of ik duid in licht en zwarte kracht al dan niet flitsend of achter het klavier dan zie ik om heen…