Alle inzendingen over bedrukt

Het leven is één groot feest toch zijn wij niet altijd blij onze steming is ook wel eens bedrukt dat hoort er nu eenmaal bij anders was dood gaan nooit gelukt.…

Gezeten aan de dis Komen spijzen voorbij In overvloed, rijkelijk bedeeld Borden vol goede moed Hunkeren jeukende magen Naar verlossing in genade Drijven vier jaargetijden Op een bed van bier en wijn Verstrooit geluid in gordijnen Met verdwaalde woorden bedrukt Wisselt het licht van wacht Quattro stagioni, een erehaag Is er koffie…

Zij kijkt ontdaan ietwat bedrukt. Hij komt naar haar toe op een draf. Zij wacht op hem, hij's niet veraf. Hij vraagt haar wat zij eigenlijk wil. Zij lacht ad rem, wijst naar benee en zegt: mijn bril!…

Je telde ooit je vrienden, bedrukt hield je op bij vier. Zo leidde je een inert bestaan dat nergens meer toe diende en leefde langzaam verder als een bijbels gekweld dier. Omarm nu toch die eenzaamheid, je hebt er jaren voor gespaard. Zoals een zwerver went aan zijn luizenbaard hoort ze bij jou, je wil haar niet meer kwijt.…

dichter schep de woorden wek de vele dove oren met uw natuurlijke akkoorden u dient haar die al het leven draagt en telkens geeft om dan te laten vieren feest gelijk de dieren om u heen bezing ze onbevreesd ook de steen de wolken en rivieren laat aardse pracht uw ogenblikken hier verlichten zodat verwondering de barsten in uw bedrukte…

Een gesloten envelop, gelijmd, zonder jaren te tellen, plakken op een maagdelijk wit vel papier herinneringen, bedrukt, slaan letters een leven over, ooit geleefd, tot de dood ons scheidt, haalde de man met de zeis mijn leven eerder in dan het graf gedolven kon worden, bedolven onder gehuilde tranen zal de diepste kuil niet…

Wanneer mijn letters zinnen dansen ik jouw woorden bedrukt zie staan weer denk aan gemiste kansen verzopen van hun huid ontdaan klanken opnieuw mijn oren strelen handen behelzen jouw gezicht gezel verspelen zonder delen gevangen in het eerste ochtendlicht zullen letters dan nog beamen in gewisse vriendschap met de tijd als gevlochten…

Er wordt weer heel wat prachtigs mee naar huis genomen: een asbak waar een wulpse Lorelei op prijkt, een blikken Eiffeltoren die van koper lijkt, een echte imitatiezijdensjaal uit Rome, Manneke Pis in zakformaat dat ook kan plassen, een heilige uit Benidorm (made in Taiwan) van plastic en waarvan het lichtje branden kan en stapels leuk bedrukte…

Haar ogen spreken waarheid terwijl leugentaal de mond verlaat en zinnen, niet meer bij zinnen, schamper zwart wit laten verdwijnen in grijze rook zonder enig vuur gebonden aan handen lopen voeten die paar laatste passen nogmaals zwakzinnig tot het einde wordt alles weer hergebruikt en roept verlangen intens om aandacht bedrukt spreekt…

over je mooie zijden bedreig ik je dan of vertel ik dat wat je hart verwent voel je dan wel dat ik slechts aardig wil zijn maar enig bezit wil vermijden als ik jou of jou even op een troon zet aan mijn hof wees dan niet bevreesd ik bewierook je ziel soms gewoon spontaan, zo ik ben, of als mijn hart door een kleed van donker bedrukte…

Het is augustus en de hitte zindert Hevig verlang ik naar de winternachten Ik zal er nog een tijd op moeten wachten Het is vooral het vele stof dat hindert De schaduw op de boerendeel vermindert Mijn klaagzang en beïnvloedt de gedachten Die mij tot dit bedrukte schrijven brachten De kunstenaar in mij herrijst en vlindert Want hij beseft…

Waar ik ook keek, ik zag louter lieden die in bedrukt stilzwijgen een wortel tot zich namen en deze bedachtzaam weg kauwden. Daarna bogen zij zich een weinig naar elkaar toe en prevelden enige zuinige woorden.…

Ik kijk je vol in je ogen die als wolken bij me weg lijken te drijven alsof ze niet op hun plaats kunnen blijven en voor het contact alweer zijn gevlogen Ik vraag je zachtjes wat er is verveelde zuchten langs me heen verkilde blikken snel van steen ik heb het fout, ik heb het mis Bedrukt vallen er gaten in de atmosfeer storm dreigt in koude…

Herfst Sterft Met dat bladgeritsel in de struiken Zal alles in het water onderduiken In een week verwelken alle kleuren In geuren Troebele verhalen Zal het de stroomversnelling halen Langs de geul in de modder Een verloren zondagsfolder Weggegooid door een blaag Bedrukt vervormde toplaag Als herfst-traag Een berg oud nieuws Tragisch…

dochter, schakel van liefde ontluikend en pril je pubert op de weg naar volwassenheid vandaag verliefd spring je treden in paren naar beneden morgen bedrukt kruip je weg in de kelder van jezelf ik sla je gade en zie brokjes van mezelf hele delen van je papa wij puzzelden samen een kind, dat toch uniek is groei naar je eigen dromen maar…

gesloten ogen in de volle zon de zoektocht naar binnen is al gestart identiteit, wat maakt mij zo apart terug naar geboorte, waar het begon onscherpe foto's op een stuk karton ouders uit de verre door kamp gehard persoonlijkheid, hoe kom ik zo verward bedrukt als oogappel, in een cocon mijn identiteit als veranderaar fraaie woorden in…

Ik word kleiner, te klein voor alles en iedereen die ik ken, steeds meer valt er af van mijn wereld Aangewezen op vrienden die mij nodig hebben Er lijkt dus niets veranderd maar zo is het niet niet zoals het was niet wat ik waard was Ik weet te goed wat het is om bedrukt de dag te ondergaan Het kan lang duren dat ik er even niet ben…

koude stenen dekens staan in eindeloze rijen onder warme woorden rusten geliefden zacht verblindend geuren blanke bloemen in de zinderende zon een witte vlinder fladdert bijna onopvallend naar een volgende toch heerst hier voelbaar verdriet van veel herinneringen in treurige berken die eeuwig lijken mee te wenen zwijgt bedrukt…

Stil op 't bed te wachten, Zie de tijd verstrijkt, tergend langzaam, een witte klok, een grijze muur, secondes tikken verder, bewijzen ieder uur, waarin ik verder glijd Bedrukt voel ik mijn bonzend hoofd, het bloed vloeit uit mijn oor. Mijn ledematen zijn verdoofd, en beweging is verstoord.…

want - Alles beter dan te dweilen Kraan wijd open, uit de brand Schietende met oude pijlen Richting tij en waterstand Laks en blind voor eigen feilen Vrijwel dood de tolerantie Spijtig, lef is er niet meer Vlag en wimpel gaan gebukt Train en sterk de dominantie Beter eigen wanbeheer Nieuwkomers zijn zeer bedrukt…

gittering te beklampen maanstof sprankelt mystiek in het meer dat – wiegend in loverbedding - gesust in de omarming van leliën rust en mijmering drijft in de atmosfeer de maagdelijke nacht hult zich verlegen in bloesems van schemer die vaag omsluiten tot de duisternis aan komt geschreden zo sterft een zomerdag in het verleden denk ik bedrukt…

Ik zie niet velen lachen, ik zie niet veel plezier, maar drukte en bedruktheid, en ernst en veel vertier, maar staks komt weer de avond en komt de weemoed ook, dan vallen weer de maskers en veel vergaat in rook.…

In de verre verte verdwijnt het licht Duister en donder komen snel heel dicht De boom kraakt, jankt, hij lijkt bedrukt Het laatste blad wordt losgerukt Langzaam dwarrelt zij naar beneden Wat is die eerste lentedag lang geleden Geen enkel blad wordt ooit nog zo volmaakt Fluistert de wind die het afscheid bewaakt En nu het blad haast ongemerkt…

ontdaan bleef ik staan wist niet meer welke Morigerlaan 1e Morigerlaan loopt dood geen nood maar 2e Morigerlaan bleek niet te bestaan op 3e Morigerlaan stond een kwaaie hond Morigerlaan 4 het was niet hier 5e Morigerlaan 't is stug herken het niet terug zondagmiddag de weg kwijt in Morige maak me zorgen ben bedrukt reis mislukt…

in het gemurmel van het onwaarschijnlijke lijk ik niet te bestaan maar tijd strekt zich uit op mijn huid als bewijs van betrouwbaarheid waterdicht plant zich voort met een te hevig, huizend hart hijgend onder blauw bedrukt, wegwaaiend in honger en liefde, almaar onderweg almaar en wellicht volkomen onoprecht - zouden wijzers dromen…

Dat bedrukt.…

Er is stilte en ik ween mijn moeder is niet meer ze is nu heen er zijn woorden tekort om mijn emotie behoorlijk te ventileren mijn verdriet is intens niet te formuleren liever gesprek ontwijkend dan woorden niet toereikend bedrukt en bedroefd diep gevoeld verdriet het vertaalt het verklaart het niet het zegt niet wat ik bedoel het vertelt…

Zich zondig of bedrukt voelen radeloos woedend zijn ervaar je meestal als een harde belemmering voor het bidden tot God een terloops genoemde man uit het Nieuwe Testament sterkt de verbitterde en aarzelaar in het geloof bij het bezoek aan de tempel bekende de tollenaar wanhopig voor de Heer dat hij een arme zondaar was sloeg vol berouw…

Zo lijkt het de jonge moeder althans die amper bewust waar zij zich bevindt haar starende blik aan ‘t beeld verbindt als houvast voor haar wank’le balans Schijnbaar stoïcijns loopt ze over ’t grint haar hart klopt fel in een razend cadans bij d’r knielen; nog in dromen verzonken Als de aarde haar tranen heeft gedronken schikt zij het bedrukte…

De lucht is grijs, de wereld zit potdicht zelfs de wind houdt stil in bedrukt kijkend licht. Buiten - is het anders dan gewend gezichten kijken anders alsof je ze al kent. Dus ik vlucht terug draai de sleutel rond - buiten is een schilderij waarop de dag al vaststond.…