Alle inzendingen over geplakt

ze schuifelde weer langs achter haar rollator kromme rughanden ongewassen haar kleefde aan haar voorhoofd afgezakte sokken onthulden steunkousen onder een gerafelde rok haar aan elkaar geplakte bril voor op de neus gegleden een zilte weeïge reukkolom markeerde haar territorium ze liet een spoor van versleten jaren na zonder…

letters zijn simpel aan elkaar geplakte bolletjes en streepjes met hier en daar een puntje, meer niet maar pas op een half rondje teveel bij een l en je noemt je lief een dief één keer een h vergeten en je bent een kannibaal - dag, ik .eet Hans - twee uitschieten in een dictee en hij krabde zijn hond wordt hij krabte zijn kond en dat is…

Vandaag lig ik tussen boterbloemen in de stad lopen enkel bomen met rozen aan hun voeten op het raam een zoenoffer geplakt omdat dit het enige is wat nog niet is gedaan er zwom een vis naar de maan op een blauwe deur daar zag ik nog een naam ik kon hem niet naar huis brengen ik ben allang geleden ik weet niet of ik je versta…

verschillende onderwerpen dat niet alles me is bij gebleven maar goed, misschien is 't wel beter want ook ik scheid kaf van koor en misschien heb je 't nu wel door dat ik zonder te rijmen een steek verder kom en voor wie wil zijn ze welkom de mensen die een nieuw fenomeen willen zien heb ik de vele gedichten geprint en wel thuis op alle wanden geplakt…

ik heb ze zien acteren narcisten zonder ziel wat zij ook proberen er is een lek in het algoritme om tegen aan te hikken steeds hetzelfde marionettenbeeld dat van die ander die zichzelf totaal vergeet in het jagen naar de titel verdwaasde gek maar er is niemand die dat van zichzelf vindt ja de stukjes namaak de geplakte resten…

De wolven huilen naar 7 manen Met stromende zwarte tranen Zwermende bijen geplakt in honing Zit ik vast in broeierig afscheid.…

ik heb thuis een poster van 50x70cm waar Remco Campert geleund staat tegen een blinde muur waarop een affiche is geplakt van een film met de franse acteur Gérard Philipe twee kunstbroeders de één jong gestorven en de ander goddank nog onder ons...…

In een onrijpe kleur rust de oceaan uit van eerdere onstuimigheid de spiegel draagt het vlot vol geelgehelmde schipbreukelingen door de draaikolk van emoties zijn ze tegen de wand geplakt ze dagdromen - nachtenlang - van onbereikbare stranden alleen mijn ingehouden adem stuwt ze voort met meeuwen als loodsen naar reddende ogen elke…

Achtervolgd door de waan Van de dag probeer ik De werkelijkheid te verstaan Door de waarheid te zoeken, De waanzin los te laten, Te eindigen met een kristalhelder Licht dat deze dag beschijnt - En door de mist in dit Doorleefde hoofd neem Ik onverwacht de voordeur Uit het verleden waar dat Me zo eigen was, maar door De mist…

Een doelpunt kan wel vallen winnend, gelijk of verliezend zijn De tijd tikt, komt erom Niets kan het einde nog uitstellen wat zelfs het licht aan het eind van de tunnel niet kan Men heeft ruimte nodig om afscheid te nemen men kan niet tegen elkaar blijven staan geplakt Er wachten woorden en zinnen de werkelijkheid moet…

Hoe vaak word het weer geplakt? Hoe vaak nog om jouw liefde smeken? Hoe vaak de draad zomaar weer opgepakt? Mijn hart ligt in 1000 scherven, zelfs tot in mijn botten doet het pijn, Maar ik zou nog liever sterven, Dan zonder jou te zijn.…

geluiddicht zijn de wanden de ruimtes gevuld met steenwol niks kun je daar horen alleen in jezelf gekeerd alsof de tijd stil staat wanneer de kier geen zonlicht meer doorlaat weet je ga en leef niet snel niet langzaam maar deins daar ergens tussen in voorlopig staat alles nog stil muurvast geplakt aan regels die nu eenmaal gelden wij…

Tegen drie muren heb ik behang geplakt en iemand tegen het raam de wereld.…

De vensters langs en straf over de ruit; gekneusd, gedeukt, geplet, geplakt, gekreukt en vaal en grauw van kleur, een eenzang en een zeur.…

ze lachte naar de staart van de vlieger die ze juist had opgegooid het wapperend papier geplakt op halve bamboe latten in het kruis gebonden met touw een vrolijk vierkant met helder gekleurde ogen die keken over stad en land het was jouw vlecht die het roer recht heeft gehouden in haar drift naar hoogte voor zover touw dat…

Ogen wijd open, gespitste oren, lippen aan elkaar geplakt. Mompel, glimlach, schreeuw en een halve traan.…

Onder glanzende druppels ziet de vensterbank zwart van schimmels, stuifmeel en vliesjes eten ze, geplakt op een bed van honing- dauw uit de lindebomen Ik zit vast in verdriet niet wetend waarom .....'…

voor Tijn kijk hier naar uit al maandenlang Val houdt van muziek daar kunnen wij intens van genieten samen stijldansen zo klassiek Tijn spreekt een andere taal die van de blues en rock in rokerige zaaltjes achteraf brengt hij me thuis op de kreidler tot voor de deur pontificaal De enveloppen al geschreven de postzegels zijn geplakt…

Scholen ongestookt verholen achter stoïcijnse muren van gebleekt week maché geplakt Troosteloos deprimerend in stilte bekerend deze ontering en bezetting van kristallen ketters Gevelglimmend oogverblindend verminkend de brede basten en tere sponzige wortelgestellen gillend in ongewoon kwetsende hersenpan tonen Splijten karrewielen…

Het zit tegen de horizon geplakt ik word weer door de herfst gepakt.…

De wind heeft volop storm gezaaid en de vele natte en dorre blaren, die zich in zo'n storm vergaren zijn tegen de ramen aan gewaaid en binnen, wat onderuit gezakt zittend, kijk ik wat melancholiek naar een alsmaar groeiend mozaïek dat op het venster wordt geplakt.…

de ingetogen buren van de overkant constateren beduidende onregelmatigheid in het patroon van de vingerverf, althans de met zuignappen op de moederbuik geplakte omstanders zwaaien met zakjes gekruide kinderkoekjes en zeggen dat er plakjes nieuw leven kleeft onder de nagelriemen er schuift een wazig mistgordijn voor onze blote ogen het…

als ik leven was zou ik poreus wezen met fijne draadjes aan de bast geplakt die laat zien dat de mens diep is gezakt omdat ze niet over mij willen lezen als boom sta ik onduidelijk op papier begrijpen ze niet dat ik ook lucht geeft en een spin soms op mijn noeste bast weeft al interesseert dat de mens geen zier mijn bladeren laat ik zo maar…

Ik kan geen leegte vullen met wat had kunnen zijn de dagen vragen niets dan verder zonder pijn een leegte, geen herinnering van jaren, die niet waren gewoon achter behang geplakt goed verstopt, tot echt verdwenen dat het verleden niet ook de tijd van heden nog komt lenen. maar leven leeft zonder de spijt van een verloren tijd.…

Mijn ruisende rokken, jouw diepblauwe ogen, onze lichamen aan elkaar geplakt met lijm van zoetgeurende karamel.…

o,nee,wie heeft hem daar geplakt? hocus-pocus van liefde bezwering in grote ogen van een kleine wereld verwondering en ik ben er weer zonder antwoorden op alle vragen zorgeloos verdwaald, het kind.…

De haren geplakt de schoenen voor de zondag gepoetst. Handenvol gras en grint uitgestrooid voor de voeten. Vuurbloemvlinders spelen traag met vaag danslicht. Het ochtendorkest strijkt de stokken voor de ogen. De blauwe zondag wijst opnieuw het lange geitenpad.…

Met achter haar raam geplakt het vrouwelijke silhouet dat in mistige velden voorbij rende. Haar heldere ogen als plukjes blond in donker. Nat op warm leer. Iemand zoals zij, goede god, is als een moordende koningin met witte pruik en moedervlek, kaviaar en sigaret: Extraordinarily nice.…

ze verlegde een steen omdat ze zich eraan bezeerd had haar tred sloffend haar schouders alsof ingezakt in haar doffe haren de stemmen van duizenden mensen geplakt over niet willen deugen over anders zijn de echo van vader zijn stem “stom geboren nooit iets bijgeleerd” weerklonk in de diepte van haar zijn tot het moment dat zij die…

De nacht zo zwoel dat mij het slapen benam lakens gekronkeld en vast aan het lijf geplakt draaiend, woelend, elk half uur naar de klok kijkend en smekend om het morgenrood de tuin een vijver na een verwoestende storm de lavendel, gisteren nog zo rijk en vol bloeiend, nu neergesabeld en gegeseld door woeste regen zou er nog meer te gebeuren…