Alle inzendingen

het jonge vogeltje dat wij verloren wanen in het lage dichte struikgewas, trachten te vinden, in de vaste overtuiging het te redden van een zekere verstrengelingsdood, vertrappen wij onder onze lompe laarzen. de drenkeling te hulp schietend, duwen we kopje-onder. we knijpen vlinders fijn, verminken het oog op de vleugel, onderwijl kreetjes…

Wild en woest en ledig Was het ruwe veen, Slechts de heide vlocht er Kransen overheen. Boog zich over d'oevers Van de bruine plas En verborg de diepte Van het zwart moeras. Zie, daar nad'ren mannen Met een ijz'ren wil. Aan de zoom dier poelen Staan zij peinzend stil. Broeders op ten strijde, Op, de band geslaakt, Die de schatten…

Landgenoten, beste Nederlanders mannen, vrouwen en kinderen aankomend talent bestormt de Kamer Van Campen is kampioen en de jongste hij gaat voorzitten en hoe, dat is afwachten daar mogen wij hem op afrekenen maar niet op zijn seksualiteit de brutaliteit je daar mee te bemoeien hij heeft een man, zo ook, ik heb een man en Rob Jetten…

Nu alles bijna voorbij is de wind elke herinnering overstemt de zee geleidelijk wint van het land op de bergen geen bomen groeien. Nu kinderen hun Exodus in gammele vissersbootjes bevaren zij de onderstromen van de zilver schijnende zee kunnen zien noch horen. Nu het onheil ons vanuit de verte nadert het licht geen licht meer wordt de…

Op deez mooie aardkloot Ik nu al een tijdje rondwaar, Is het verre van pais en vree, Maar ook vroeger was dit zo. Alleen er is met nu ’n groot verschil, Dankzij onze kennis en vernuft, Is er niet alleen onderlinge strijd, Wordt ook de aardkloot ondermijnd. En het raarste is, wij dat weten, Toch gewoon doorgaan met verkloten Van deez…

soms valt er iets uit de hemel of in de kinderlijke schoot dan wel toont het toeval zich bloot . vreemden weten mij dan te vinden niet omdat zij mij ooit beminden maar de hemel toont soms gaten en verschijnt er een engel met innerlijke baten . maar dat is een mensenverhaal het gevoel beschrijft dan in eigen taal hoe soms de ziel wordt bevrucht…

We wilden eindelijk ons huis verbouwen, De kosten waren op een ton begroot, Maar toen moest ook de kelder en de goot, En alles liep volledig uit de klauwen. Nu is mijn vraag, - misschien dat u het weet? - Wanneer is deze opknapbeurt gereed?…

zie ik een deel van de oplossing voorwaar als ‘t loffelijk streven van dichters’ punt van aanvang als de opdracht in eigen gezang meer dan de privéproblematiek met machtswoorden de wereld buiten betreden in het schemer dezer nadagen der schoonheden van uitbesteden van elk denken wat ieder mysterie van het zijn zal vervagen in veelvuldigheid…

met mijn eigen playlist van Bach op repeat de gordijnen dicht zodat niemand mij ziet al hoor ik de auto’s op de natte straat toch nog immer word ik meegezogen in de tijd van verdwijnen in mist der verloren strijd als de verdorven nimf die ik niet wilde zijn pijn klimt langs zijn onnavolgbare ladders met vrije vallen en ongelimiteerde adders…

We zijn al drie keer heel dichtbij geweest, In München riepen wij al vroeg ‘we leiden!’ De Duitsers kregen toen pas echt de geest, Oranje kwam helaas niet meer langszijde. Toch waren we met Neeskens, Cruijff en Haan, Van Hanegem en Rensenbrink veel beter, Maar daar heb je uiteindelijk niks aan, Daar schiet je niks mee op, geen millimeter!…

Dat alles zo anders was en ik zo ben geworden. Omdat wat was zo anders is geworden en ik zo bleef zoals ik was werd alles anders. Ik ging niet mee. Ik kon het niet. Ik deed alsof. Ik doe zoals ik deed en dacht. Ik loop maar wat verdwaal in hoe het anders werd. De weg naar huis Is er niet meer.…

- Servisch kruipklokje - "Quo vadis, gij paarsblauw gekleurde vanwaar uw kruipende camino langs grafsteen en beton, bambino waarheen toch, van uw land verscheurde?" Ik ben nog op zoek als de meeste vriendinnetjes uit Novi Sad naar onze roots uit Beograd dat is mijn levenslange queeste 't Zou ook in Bosnië kunnen zijn of was mijn…

De koning heeft de sleutel van de sloten aan de buitenkant en dat is precies het probleem want die koning ben ik zelf opgesloten in deze piramide Het is een koan en het is niet grappig Wanhopig roep ik antwoorden in het duister, op de tast strompel ik verder en eindelijk gaat de deur open naar weer een donkere kamer zo Vantazwart…

Je danst Totdat je geest Je lichaam weer boeit…

Vleugels keren zacht naar het nest vol licht en rust stilte draagt hen mee Hun sierlijke vlucht opent de weidse lucht als een adem, een boog van wind, van ruimte, van verlangen, elk vloeiend ritme een echo van vrijheid die zachtjes terugkeert naar zichzelf. Hun zwevende zang rolt over de horizon, trillend in mijn ademende borst, een taal…

Als de liefde niet bestond Zullen ze stilstaan, de rivieren En de vogels en de dieren Als de liefde niet bestond Als de liefde niet bestond Zou het strand de zee verlaten Ze hebben niets meer te bepraten Als de liefde niet bestond Als de liefde niet bestond Zou de maan niet langer lichten Geen dichter zou meer dichten Als de liefde niet…

'Liefde, als ge op uw weg ontmoet Die mij lief is, Liefde, zeg hem Dat ik lang naar hem op weg ben, Dat mijn ziel hem groet — Trek hem strelend tot u dan, Zeg hem, dat ik hem wil geven Alles wat men in dit leven Aan een ander geven k a n . . . Dat er niet een deel zo klein is, Dat hij niet bezitten zal; Al wat mijn is, dat het zijn is Eeuwig…

Een noodpakket wil ik nemen voor als het oorlog wordt als de Russen komen of de Chinezen of wellicht de Amerikanen ik neem dat noodpakket als Willem blijft zitten Zijne majesteit het Staatshoofd geen toestanden à la 1940 Maxima mag met de meisjes naar het verre Argentinië vluchten maar niet Willem-Alexander, Willem niet wat ook zijn Rijksregering…

Rinus Terlouw De Sparta Trots Vroeger stond je bekend als Rinus de Rots Rinus Terlouw Je hebt de Glorie jaren nog meegemaakt Dat het daarna minder gegaan is heeft alle Spartanen diep geraakt Je had een geweldige mentaliteit Met Jou in de verdediging was er nu veel meer succes bereikt Rinus Terlouw Wat ze ook zeggen Je bleef Sparta…

Het kan in het leven raar lopen sprak de portier tot dichters nicht Ik doe mijn hele leven open terwijl uw neef alleen maar dicht…

Eenzaam sta ik aan het graf, Lees zijn naam, zucht dan zacht. Al weer ’n half jaar in de koude grond, Las de naam hij niet verstond, Nooit meer van mij zou kunnen horen, Al zou ’k hem elke dag ermee storen, Want zijn oren zijn voorgoed doof, Zijn stem voor eeuwig doodstil, Alleen zijn naam leeft In mij voort.…

op het zachte mos innig ineengestrengeld twee naakte takken ….net gesnoeid…

- campanula poscharskyana - In het schier onafzienbare Floradomein woekert een kruipende bloemensoort waar ik nog nooit eerder van had gehoord - er gaat maar één van in 't dozijn een nietig en klein onderkruipsel, vandaar de campanúla poscharskyana familie der campanuliden orde der bastaardasteroïden van de klasse der spermatopsida…

Dichtbij het dorp Loon op Zand daalt het nachtelijke duister over de begraafplaats in het wijde bos luid gehuil van uilen galmt door eiken en beuken wier berooide kale takken als klauwende vingers zich roerloos krommen om de schreeuw der nachtvogels vergeefs tussen hen te houden de huiverklanken stoten tegen blauwzwarte schimmen…

laat het zijn als toen nog een keer dat ongelofelijke wat wij hadden zo ineens vanuit het niets want ik heb het nodig die tijd nieuwe herinneringen zijn niet zeker ze moeten nog leef hier en nu is snel gezegd toen maakt dat volledig overbodig het gevoel van toen overstijgt het hier en nu alsjeblieft ….. toen kom tot leven laat mij voelen…

tanende bloeikracht bont kleurrijk wuiven bomen hun bladeren uit…

Uit het roze liefdesboek dat je mij gister stuurde vallen letters in de zee het is een woeste zee van weinig woorden en alle golven zeggen: nee stilte als oneindige verte heft de horizon op in eenzame vrede adem ik door in mijn hoofd te zwijgen over jouw prachtige gemoed.…

Een hemels verdriet, een tastbare herinnering, naar wat was. Geen vergeten, geen herdenken. Je draagt het bij je. Geen ceremonie, geen afsluiting. Het gaat niet weg. Je bent niet alleen. Eenzaamheid. Het aanraken. Beroeren. De stilte. Wie schön ist die Jugendzeit? Een hemels verdriet, een tastbare herinnering…

vanaf de kokosmat kijk ik door patronen in groen voordeurglas naar de bruine wereld buiten nog geen benul van het fluiten veroorzaakt door de wind door de kieren en niet-sluitende kozijnen deze keelschrapende taal verwaait in de striemende vlagen van beklagenswaardige betekenisloosheid totdat de kapstok in de pluggen hangt de angst…

D66-Rob is voor politici, met name door zijn eigen sportverleden, een rijke bron van wetenswaardigheden, een wandelende encyclopedie. Verleden week vroeg Dilan nog aan Jetten of je jezelf ook buitenspel kunt zetten.…