Alle inzendingen over schoonheid

'Maar alle schoonheid, mijn zoon, is in de brand van je ogen. Ogen zijn steeds blauw als de zeestrandrand.' III Leed als de golven van de oceaan die baren witte blaân van bloesems. Leed als van blaren aan de bomen. Bomen die kruinen worden, kruinen: der bergen wit gehelmde horden.…

Een langgerekte frase van violen Rijst boven pianissimo-akkoorden In blauw en goud-rood tinten zonder woorden Eucharistie en Kruis als God-symbolen Het zijn vergeten offers voor 't Geloof De Zonde roetsjt glissando in de kloof…

Het kaarslicht vervormt tot haar fraaie verschijning Door de bloedrode lippen van schoonheid gekust. Beneveld vervlieg ik door de krochten des tijds Aanschouw in haar ogen de vragende lach. De eerste ontmoeting in gevoelens gevangen Brengt weemoed als zonlicht op een sombere dag.…

Een gedeukte trompet doet haar best om hem bij te houden maar ook zij verloor haar schoonheid de schrale klanken van een harp laten de dronken dirigent z’n hoofd hangen een pianist slaat zo zijn laatste noten door de salon waarna uiteindelijk ook de gasten vertrekken.…

muren afbrokkelen mijn hart een knauw krijgt doet meer pijn dan je kan vermoeden je ogen verscheuren me verstenen me houden me in een wurggreep waaruit ik niet kan ontsnappen dan door weg te kijken het laatste wat ik wil kon ik je maar tonen wie ik ben zodat je zou weten wat je aan me me hebt maar ik durf niet ben te bang voor je schoonheid…

muren afbrokkelen mijn hart een knauw krijgt doet meer pijn dan je kan vermoeden je ogen verscheuren me verstenen me houden me in een wurggreep waaruit ik niet kan ontsnappen dan door weg te kijken het laatste wat ik wil kon ik je maar tonen wie ik ben zodat je zou weten wat je aan me me hebt maar ik durf niet ben te bang voor je schoonheid…

Een kind van de herfst, dat is wat jij bent Jij zal dwarrelende blaadjes zijn op de kale Heide In lang slepende jurken over ouderwetse straten De wind vrolijk spelend met de roodbruine haren Langs stilvallende menigtes die eerlijk zouden praten En het water van het meer dat blijft spiegelen en staren Een kind van de herfst met verblindende schoonheid…

Vertaling uit het originele Catalaans Zwaluwen De zwaluwen zingen naar de zon toe maken tekeningen met lange en elegante lijnen springen en vallen in hun prachtige kleuren: schoonheid gaat ermee samen en tekent hun vlucht.…

beleefd gevraagd of het schikte aan een schone vrouw met zeer charmante trekken nog zelden heb ik zestig minuten zo zien vliegen geboeid door overeenkomst en verschillen zo’n treinreis zou ik nog eens willen en tussen al die vele zinnen zweefde hoe ik haar uiterlijk en innerlijk beleefde wat delen we vele interesses, ben ik knap of ben je op schoonheid…

Het gaf de melancholieke schoonheid hoop, alomtegenwoordigheid streelde witte regen, evenals de verscheidenheid.. kuste de muze het schuimend hart, zo lief als branding weende en smart ongerepte liefde dragen kan, het hart dat lief kan hebben, het keek mij aan in een zee van verdrietig dieper zwart..…

wepel liet; - Aan u, die 'k heb bemind om de urne van uw lenden te zuchtend vol, helaas, of al te huilend ijl; om uwe leên die 't leeg bedrog der reize kenden; om uwe borst die leed de pijn van voedend heil; Aan u, aan u vooràl, die buiten zelf-misleiden, uw star vermogen mat aan de eige' onroerbaarheid: schoonste, dewijl ge zelfs om schoonheid…

Flink verdoofd door een halve fles Mexicaans gifwater, de andere helft zat in mij, danste de slanke Spaanse schoonheid speciaal voor mijn vertroebelde ogen, zo geil, zo intiem, zo ongeremd, ze scheurde de kleren van haar wilde lijf, bewoog haar slangetong, schokte poedelnaakt zichzelf naar een orgasme toe, schokdraad ten spijt, en viel daarna…

Er was een reiziger naar rijkdom En een reiziger naar geld Zij zouden samen op de zelfde paden lopen Want ze zochten naar het zelfde werd aan hun verteld Naar Rijkdom bracht een spiegel mee als proviand Want je moet jezelf in de ogen kunnen kijken Naar Geld bracht een masker, en een mes Om het lam mee aan te snijden Er was een Vrouwe Schoonheid…

Maar nadat een eerste puist verscheen en steen als camouflage werd ontdekt joeg hij alle schoonheid er doorheen en raakte gehavend en bevlekt. De kokette blik week uit de ogen. Stilliggend dient hij zijn dagen uit en doet niet anders dan verdrogen, terwijl er algen wuiven op zijn huid.…

Is hare schoonheid uitgelezen, Haar hart is mede louter goud: Dat zegt haar rozig, blozig wezen Elkeen, die 't eenmaal heeft aanschouwd. En de engel Gods, die hare gangen Vol teerheid overal bespiedt, Die kleurt er nooit een blos de wangen, Als hij in 't reine zieltje ziet.…

Ut het rijpe fruit,de vruchtbaarheid uitgedrukt in het ”fallusachtige” van pijnbomen,verschijnt een witte duif die tijdloos koert en ons van zijn geneeskrachtige fontein proeven laat, een vrede suggereert met een liefdestak die ons naar de hemel voert, in een blijspel opgevoerd naar de mondiale maat, de magie van innerlijke schoonheid aan…

Vruchtbaar plekje waar hun klanken vloeien in een knisperende taal waarbij open en transparant zitten op één lijn terwijl fracties heimwee, melancholie en nostalgie in schoonheid en tristesse zich ook laten meestromen in deze nooit eerder gehoorde golven; een stille mijmering nabij.…

rappers en zowaar een keyboard met een sax en basgitaar Ze zit los in the blues en goody flesh en zo te zien bepaald niet krap bij cash het schijnt te mogen in de villawijken moderne slavernijbazen die rijken De ongeslepen ruwe diamant draagt haar rozetten buitengaats sans gêne een puber nog, met welgevormd postuur uitzonderlijke schoonheid…

haat of nijd Het vermogen te vergeven Nobel toegeeft: ”Ik heb spijt…” Mooi zijn zit dus diep van binnen Potentieel in ieder mens Ieder moet zich eens bezinnen Luister naar mijn hartenwens Laat je naasten toch eens weten Hoe het eigenlijk met je gaat Zeg ze: „’k ben je niet vergeten” Sta ze bij met raad en daad Juist je innerlijke schoonheid…

Uit mij is geboren In goddelijk gloren Verlost en verloren Der schoonheid gestalt': De liefde der goden De mensen geboden; De Schepper der noden Waar alles in valt. Mijn zang is: der zielen Niet kennende knielen Het rusten en wielen Der scheppende schijn. Het nimmer gegrepen Het immer begrepen.…

In perfectie van langzaam ontwakende schoonheid werd jouw prachtige creatie eindelijk aan mijn moederhart ontbloot. In die ene minuscule trilling ontglipte uit jouw zachte donzige lijfje een diepe zucht. Het licht aanschouwend kwam je eerste schreeuw en in één adem hapte je naar levens-lucht.…

Van Verandering Van Vrijheid Ze laten ons weten dat ook wij Vrij kunnen zijn Als we onszelf bevrijden Van alle gewicht van wat ooit was Ik heb de Vlinder voorzichtig Heel even gevangen In een leeg en schoon potje Waar eerst honing in gezeten had Heel even maar Kon ik hem in het potje Van heel dichtbij zien Zijn volle schoonheid…

In trek: Die schoonheid koesteren en haar geboortegrond en leven dichterlijk schitterend bezingen. Voel mij verbonden, toch hun lied vervuld mijn hart niet volledig. Ik word nu klaar om uit te vliegen. Vrees dat een arend naar me grijpt die onder vreemde zon is kundig.…

aankunnen: onze prestatie maatschappij: waarin onzekerheid over je lijf er is het ontbreken van innerlijke waarde het moeite hebben met handig gebabbel, je voelt je a public niet zo fijn je hebt moeite met gezellig samenzijn Dan: de schrijver of schrijfster de zelfbewuste vrouw of man die een hoog intellect heeft gekregen over hun schoonheid…

van immuniteit die aan een wisselende integriteit is gewijd, een uitbraak tooit zich in een donkere habijt, hoont de keerzijde die door liefde verblijdt, in onbalans met illusies te kunnen leven bieden alle voorwaarden een opportune kans, uit non-talent of kwaliteit, tot een herscheppende mix bewezen is om tussen regels door, de schoonheid…

Zowel in de breedte als in de hoogte zie jij er stijlvol uit Met open kruin terwijl jouw schoonheid zich ook bevindt in een nette trendy stam waar ik kan luisteren naar jouw breekbare en kwetsbare lichaamstaal Verbindend en verrijkend tussen hemel en aarde; jouw portret staat op mijn netvlies gebrand.…

ver verleden ach Heer, denk aan ons en verhoor mijn beden dat ons verdriet voor altijd is geleden in de grond gestampt en door laars en hak vertreden en wij s'ochtends mogen hopen op het nieuwe heden Wij moeten op de knieën strijden en met gebed met tussen onze tanden het scherpe mes gewet en danken voor gelukkig leven, tred voor tred de schoonheid…

Zomer brengt vreugde terug waarbij ik een lach op het gezicht ontmoet en schoonheid glinstert tot in kleinste details tot wanneer een veranderlijkheid en veranderbaarheid van herfst jou benadert Outfit krijgt meer aardse vormen, inhoud meedeint op golven van heimwee en melancholie.…

Als avond voor jou is gevallen, laat schemering zich van zijn aantrekkelijkste kant zien, tinten en tonen zodat jouw bloem blijft geuren zonder eender welke vorm van schaduw te werpen maar wel om haar uitzonderlijke mooiheid en schoonheid te behouden; een onvolmaakt nabij.…

Welkom terug ster, jouw portret wordt bemind als uitzonderlijke schoonheid vanbinnen en vanbuiten die jij ook nog eens met veel liefde en warmte deelt met bezoeker of voorbijganger Dat flora en fauna glinsteren van hoge kwaliteit tegelijk vieren verliefde prikkels hoogtij.…