Alle inzendingen over onderuit

Hoge golven, daar komt de zee niet onderuit. De eerste storm met de naam Ciara wordt een feit. Het wordt hevig en er worden voorzieningen getroffen. Storm, voorzichtigheid is geboden. Aan de kust kunnen snelheden van 130 km per uur zich voordoen. De storm houdt ons allemaal bezig.…

Een piercing en een hanenkam Zn broek twee maten te groot Ouderpraat dat is gezwam Hij kijkt naar iedere *stoot* Een zonnebril op sterkte Een pet achterstevoren op *Jullie generatie werkte, Zeur niet aan m'n kop* School zag hij niet zitten Daar stopte hij dus mee Hij lag liever half te pitten Onderuit voor de teevee Een pilsje…

Zondagavond studio sport Wat had ze er altijd een hekel aan Hij hing daar maar voor de buis Met bier en chips voeten op de tafel onderuit gezakt Het licht moest uit praten mocht ze nooit breien was ook irritant het getik van de naalden stoorde hem Nu jaren later zondagavond Ze doet een schemerlampje aan zet de tv op voetbal sluit…

Het was een amusante foto van een stranddag uit ons leven waar wij staande in de storm jassen hadden uitgedaan waar ik die dame mij herinner al op leeftijd - die toen even nog van ons dit kiekje nam maar onderuit toen is gegaan Haar hoedje waaide door de wind waar zij bleef liggen in de regen met die camera van mij die ik weer snel had…

een goedheiligman in lichaamswarme bubbels zakt onderuit en ziet een wereld zonder kindjes met de auto naar zijn werk en wie stout is mag erin de ogen sintelijk geloken tikt hij met zijn handschoen op zijn lege glas piet draagt nieuwe bubbels pumps en vraagt hees of ze nog meer kan doen he ouwe je mag hoor tis groen sint zucht spuugjes…

moeten we blij zijn met in het nu te leven en hoe blij is de vraag zo’n abstract gegeven waaruit bestaat die beleving zo’n moeilijk te omschrijven gevoel zo persoonlijk en zo moeilijk te meten maar onderuit hangend in mijn eigen stoel in mijn eigen huis voel ik me goed valt blijheid te beleven warmte droogte behaaglijkheid vrede…

zicht, een duw te geven zodat ik te pletter val, zoals dictators dat met tegenstanders laten doen Ik droom er wel eens van dat ik hen en hun opvolgers uitschakel om de repressie weg te nemen, ik als een onbekende supervrouw van medemenselijkheid Het zou grootschalig moeten gebeuren alles in één klap, eindelijk een almacht waar niemand onderuit…

Ze kijkt een beetje scheel, Verleidelijk onderuit. Haar ogen, ontploft in kleuren Waarin ik fragmentarisch uitdein In haar heelallen, hoe verder, hoe kouder, Tot ik in het zwart verdwijn, Implosief in haar achterblijf. In de duisternis glimt ze als zwarte marmer.…

Hij kletterde onderuit. Verdwaasd keek hij ons aan. De pijn moest nog komen, pijn heeft geen haast. Hoeveel geluk hij heeft gehad, beseft hij wellicht niet. Ventjes van pakweg veertien doen niet aan beschouwing of gemijmer. Ze racen door de dag, lekker, op hun skateboard.…

je woorden blozen roder dan gewoon je gloeit mijn huid je zinnen vozen hete lust en passie helemaal van onderuit de foto kijkt alleen met ogen glimlacht zacht naar mij je hoofd ondeugend iets gebogen, je blik verovert, maakt me blij ik hoor je stem in een lied voor duizend oren je weet me nu al te bekoren je zingt de melodie…

Design meubels, Jazz muziek bij zonsondergang… een uniek schouwspel betovert mij; de zon zakt net als ik onderuit. Bijna ademloos tuur ik door de grote glazen muur, roerend met de olijf in mijn Martini… Een denkbeeldige muur van ramen, gewoonweg fantastisch, dat zou menigeen beamen. Nog even en dan: Bright lights, Big city……

uit de welbespraakte mond en laaf je aan de beelden die hem altoos omringen gebruik wat van dat elan dat een ander kan beroeren om je wereld aan te kruiden een letteren specerij erbij waar het soms droog toeven was maar vermink hem niet, hij die de kracht had gevonden op te staan en uit te spreken wat ergens anders doodgezwegen en onderuit…

De wind heeft volop storm gezaaid en de vele natte en dorre blaren, die zich in zo'n storm vergaren zijn tegen de ramen aan gewaaid en binnen, wat onderuit gezakt zittend, kijk ik wat melancholiek naar een alsmaar groeiend mozaïek dat op het venster wordt geplakt.…

deze persoon mijn werkjes te lijf Lachend haal ik mijn schouders op denk maar niet dat ik daarom stop dat ik ophoud met gedichten maken en me door wat simpele cijfers laat raken Dus juf of meester met de rode pen, zo noem ik u maar omdat ik u niet ken, hoe laag u ook stemt, het interesseert me geen fluit want mijn schrijflust haalt u niet onderuit…

D en ik rijden graag auto, liefst zonder doel, als het weer een beetje tegen zit of als we een afspraak hebben waar we echt niet onderuit kunnen. D stuurt, ik bedien radio en raampjes en zorg voor commentaar.…

hield niet zo van het onverwachte plotselinge geluiden en krachten die tevoorschijn kwamen op een niet bekend moment vaak vooraf gegaan door flitsend licht in alle kleuren glinsterend en sierlijk dansend op de wind in de ogen van ieder kind in versnellend tempo op naar de finale die met een grote klap alle schoonheden onderuit…

en zou wel even meppen tot moeders haar lesje had geleerd Vaders was wel lief totdat hij gedronken had dan werd 'ie vreselijk agressief De ander werd ook geslagen bovendien door ma 's nieuwe vriend al deze meisjes sweet zestien De volgende halte gingen ze eruit met rode oortjes verdiepte ik me verder in mijn boek en zakte heerlijk onderuit…

Ooit twee-eenheid schoorvoetend door het zand over het keuzestrand kwam de scheiding tot stand, na totale verwijdering doch hun overeenkomst ging hand in hand de angel zit diep dat niemand hem ziet dwingt een sober leven tot een besluit of gaat men voor een ander onderuit?…

Ze haalt me met een voetveeg onderuit Dan die vlijtige armen die me vermoeien De balsemgeur rond haar ronde kaken Het gespartel onder een waterstraal Ze toont me haar gekartelde open roos Ik hijs het zeil en zwaai naar haar Noem haar een milde soldaat.…

Wanneer alles gezegd is steeds opnieuw die opmerking die een verleden onderuit haalt een hiaat misschien in jouw denken of een vernietigende kracht die uit jouw onderbewustzijn komt probeer er geen aandacht aan te schenken want in schemer lacht het denken zacht streelt herkenning gevoelig drijfzand in omgeving van de heimweehut wandelt…

Geen schram Geen geknakte vleugel Geen brandend wrak Geen tollende hoogtemeter Het rijzende besef: De dood zoekt geen prooi om te spelen zoals een luipaard Hij haalt een manke gazelle onderuit en laat hem terug lopen.…

je kunt er niet meer onderuit, zo is het gegeven, je moet jezelf kunnen zijn, in het toch al moeilijke leven... het vergt veel energie en kracht, voornamelijk ook moed, wat voor tegenslagen je ook krijgt, bedenk dat je dit voor jezelf doet...…

knijpt krabt in en rond de tepel van de Dame de Dichter is gesnapt: ’n tepelaar - geen lepelaar - tepelt zijn melk op witte voetjes eerst rukt trekt dan tepelt hij zuigt en streelt drinkt zijn melk zo zoetjes neuriet van den minne dommelt met goede zinne verted’rende slikjes enkele hikjes geeft één hiksnikje zonder kikje zakt-ie zachtjes onderuit…

lijkenvingers als stukjes tak zonder groen zonder vocht er is geen beleven van de dood, slechts verwarring en ongeloof voor hij die niet weet waar het einde ligt hem inhaalt en onderuit schopt zijn sterven zal komen en gaan zoals hij leefde onverwacht en meedogenloos voor de gevolgen, hij wist wat zijn geheugen moet zijn en betaalt…

je voelde weer iets in je stromen een klein blauw water stroompje -waar overheen een antieke brug- je was toen even intens gelukkig, greep zelfs even naar het geheim, dat van het leven voordat je weer onderuit zakte in je zwarte stoel..…

natuurlijk baalt hij vloekt alles bij elkaar schopt stoelen onderuit beukt met z’n vuisten op de muren natuurlijk is hij blij met die meevaller en houdt hij meer van haar dan hij laat blijken natuurlijk beleeft hij dat allemaal maar hij uit dat slechts met een frons of een lichte glimlach hij kan het moeilijk delen breekt niet door…

De wereld schijnt wat lichter van geluid Een echo golft langs de besneeuwde bomen Gelach, gegil, twee kinderen onderuit De winter is dit jaar al vroeg gekomen Breed glimlachend maak ik de beelden buit En voel hoe snel mijn bloed begint te stromen In plaats van hier te staan, achter de ruit Had ik graag aan de ijspret deelgenomen Voor even…

Gele gummibladeren waaien onderuit een urinoir. Tussen gelijmde wanden tamme mannen in een leemte. Is het dankzij hen dat ik besta? Achter ruiten even koud als vaal, spattend in een jus van vragen: Sartre, Nobelprijsweigeraar. --------------------------- uit: 'Gedichten', 1995.…

Hij zag het licht Zij zag het ook Tot hij het knopje Ineens bewoog Lopend in donker Viel ze over iets heen Maakte ravage Deed pijn aan haar been Licht werd aangeknipt Man zegt; wat nu Zij zegt; ik lig op de grond Wel sodeju Het licht is die nacht Niet weer uitgegaan Zij was bang Opnieuw onderuit te gaan De blauwe plekken …

Loopt u te snoeven - u gáát onderuit! Wat hebben mensen toch met Schijn? Leven is jezelf doorzien. De ander fair belichten. 't Frist enorm op om een inzicht realistisch in te richten! Tot het te persoonlijk wordt... Mensen zich ontplichten, met grijnzende gezichten elk verbaal ontwrichten, verschrikkelijke taal uitslaan...…