Alle inzendingen

Een hagelwit blad Duidelijk uitgeschreven Drie lege regels…

In een wilde suizelende wieling Gutst volmondig, als een zee van droppen, Dampgordijn van water, stralen-stroppen, In één lange door-elkander-krieling; Overstelpend alles, wat in knieling Angstig neerligt en de bange koppen Onder vlerken als beschutting stoppen Voor de nader komende vernieling. Neergegeseld ligt smaragden klaver, Platgeslagen…

Licht is er over - iets blijvends boven de rots water en oever voorbij niet van een kleur maar alle kleur houdend hoog in de mist waar de regenboog, de pauwstaart schitterend stijgt, iedere druppel een parel aan een van de vindende vingers die de dag als blinde tastend als een blinde spreidt. Ieder een spiegel met mij gekomen, een…

De dode vliegden staat als een waardige kroon op het heideveld.…

dit lijkt een fusie van elementen -zinnebeeldig deze middag in het schuwe licht ruikt naar oude boeken, naar lak en inkt uit verdroogde bedding uit muren groeien varens, bekend als poortwachters van oerland glas lijkt hard maar is vloeibaar het venster drijft als raam diepere lagen zijn oneindig doordacht maar kunnen nergens dagzomen…

zij gaf mij in een ogenblik met enkele woorden alsnog mijn jeugd en het gevoel van echte liefde; deze week werden dat waarachtige verbonden akkoorden plots drong het door tot in mijn bewust zijn en ik zag een regenboog over alle dagen heen wat mij bij het ademen altoos had verstoord het gaf inzicht in het verleden met geleden pijn maar…

5 u in de ochtend, haar hoofd bonkt. Gedachten roepen als schimmen met open mond. Woorden verstommen rond verleden pijnen: " heb je het nu nog niet geleerd?" Terwijl haar weten verdwijnt, het kleine kind in haar verdrietig wegkwijnt. Haar handjes kloppen tegen de opgetrokken muren beklad van beelden rond niet begrepen zijn. Er…

Vertel het niet aan iedereen er is geen noodzaak of urgentie om de twijfel te verdragen alsof ratio aan erosie onderhevig is de prille gedachten over liefde veranderen in intense emoties alleen in de nacht van het zwoele nachtwoud een nieuw hoofdstuk uit een oud verhaal redelijk verstand getrouwd met dwaalgeesten beschrijf me hoe de liefde…

Ik zie je binnen zitten op de bank onder de lamp, turend op je telefoon. Met een glimlach om je mond. Fonkelingen in je ogen. Hopelijk lees je nu mijn boodschap. En ik sta hier buiten in de droge vriezende nacht. Ik strek mijn armen uit naar jou, onder de donkere hemel, met al die fonkelende sterren in het zwart van je pupil.…

  Mijn liefde smaakt bitterzoet, Wijl de rouw die volgde Na mijn verdriet, Vervlochten is met het geluk Van de liefde, Die nu als ’n twee-eenheid Onlosmakelijk Genesteld is diep in mijn hart.…

Mijn woorden en maniertjes mijn smaak en behulpzaamheid, alles is me keer op keer voorgedaan Samen zijn wij een kopie van mensen die samen ook een kopie waren van mensen van mensen unieke verzamelingen van gewone gewoontes en algemene eigenaardigheden in een tijdelijk lichaam dat een grens trekt tussen jou en mij tussen al de zielen…

Ongewone droom legt een levensmoment vast bewaard in het hart Wat een vreugde, drijvend op de golven van een droom, waar creatie en verbeelding zich als een oceaan uitspreiden. De wind ademt kracht, melopee streelt zacht mijn ziel, haar melodie roept een wereld die in stilte leeft en bloeit. Langzaam dobber ik naar een kust van diepe rust…

Zal het gebeuren in het hoge noorden Gaat Poetin eindelijk eens overstag Of blijft het enkel bij "ik kwam ik zag" En strandt "ik overwon" in mooie woorden Gaat de Nobelprijs mee naar 't Witte Huis Of komt hij van een koude kermis thuis…

ik zag hun huid genapt met kracht en liefde in beweging van en naar elkaar begin en verloop in vlekkeloze landingen in overname en over laten aan elkaar waar cyclisch verbinden elkaar aan begin en eind in pure schoonheid naadloos zullen gaan vinden…

O, als een dier te zijn! - Een dier in de zonneschijn - Te koekeloeren, Zo ene bloem zien staan, En een beestje voorbij zien gaan, Zo lekker te loeren! En als een kind te zijn! - Een kind in de zonneschijn - Iets liefs te zingen, Zo vol van kindervreugd, En van dartele jeugd, En simpele dingen! En een wijs mens te zijn! - Een mensch…

Ze buffelen bedachtzaam in het rond. Hun wollen truitjes zijn te heet gewassen zodat ze maar tot aan hun middel passen. Daarachter volgt een strakke blote kont. De staart gerafeld touw, een kruitvatlont. Geen goeiig loeien, maar een dreigend bassen hoor je; het scheuren van de taaie grassen en als ze verder lopen, beeft de grond. De stieren…

Op een Caribisch eilandje staat een man heftig te gebaren, hij draagt gescheurde kleren en heeft 'n lange baard en haren, "Een heel sympathieke kerel !" wijst Hein, onze geroutineerde cruiseboot-kapitein, "Hij zwaait enthousiast telkens we hier voorbij varen "...…

1. Met zijn verzen werd geen hoop gewekt, met huichelende wegen wel dromen verlegd; de tovenaar die waarheid sprak in spreuken die nooit zijn gehoord. 2. In wrevel van de wereld afgewend, de ogen die niemand ooit zag; nieuw licht dat zweeft in de dageraad, gloeiend door het licht van de verre zon, 3. weerkaatsingen van wat ooit…

Waar ridders schuilen elk achter 'n kanteel rijst aan de horizon 's werelds toneel grijpt soms bij de lurven en soms bij de keel geen krijgt wat hij wilde sterker: part noch deel zo niet Arthur van Schendel en 't hemels gerecht werd ook Van den Vondel elk nieuw jaar te veel doch 't pad van de tao is geen fairytale reflecties…

Fluisterend in het hol van stilte, waar waarheid glipt achter verse beton-muren, daar leefde jij in schijnvrede, zacht verhuld, gehuld in geheimen van familie-fluister. De woorden die nooit mochten klinken, verweven in angst en loyaliteit, zij schoven jouw pijn in het duister— verloren, maar levend in verborgen verdriet. De stilte was een…

Mijn lust en mijn leven Is gewoon mijn huidig leven, Op één ding na, ’k ben nu alleen, En dat is wel ’k beween. Maar verder ben ’k best tevree, Zit het leven mij best mee, Ben gezond van lijf en leden, Ja, ik ben best tevreden. Alleen dat ontbrekende knaagt, Is toch wel echt ’n hiaat, Hierdoor m’n leven niet volmaakt, Maar ja zo is…

stil trokken zwarte optochten door het land spaarzaam bijgelicht door fakkels die een spoor van rook achter lieten een enkele tromslag maande de groep tot stoppen om samen even de schaarste van toen te consumeren in een latent hongergevoel geen nieuws en herdenkingen waren er altijd al geweest maar de grootte van…

De synagoge was een paardenstal van het leger, nu is het wit weer wit en goud, een romantisch gebedshuis in katholieke kleuren Geld en sleutels gaan apart van ons naar binnen De poortjes piepen maar iedereen mag doorlopen al moeten de mannen opzij langs de gastentafel om een keppel te pakken De vrouwen zijn vrij eerbiedig van nature…

Nu gitzwarte nachtmerries galopperen over in duister gehulde groene heuvels libellen dauwdruppels drinken uit onzichtbare liefdeszinnen omdat zij jou innig lief heeft in benevelde bibliotheken op zoek naar pure liefde ben ik bij je in verlegenheid naakt in de zwoele nacht.…

Ochtenden kunnen zo stil zijn. Ze legt haar ziel in de kom van haar hand, duikt rustig in de stroming van het moment als een kind vol verwondering over beelden van traag winterende en zomerende jaren, niet vanuit haar denkende hoofd maar vanuit een oeroud zielsweten. Er is iets zachts, geruststellend dat haar raakt en als een deken…

Fluisterende wind verre blik die mij ontglipt schaduw blijft hangen Ze loopt door de verweerde straten, alsof ze hier niet hoort; de tere lucht draagt een bleke glans om haar heen, en haar fluisterende woorden ademen uit een ander land. In haar ogen ligt een onpeilbare zee, waar sluimerende golven mij blijven wenken; haar onverschillige…

Het zal wel weer zó moeten: vergoed ons met verlaat bloeden, de late boete voor de ongegronde zonde, tijdens de o zovele schrijfronden, van verwerpelijk (en vergeefs ;-) verwijderde vrijheid van creativiteit en vakmansgeest. Uitgedaagd (door een knuffelfeest?); klaar om ons, in bespottelijk meervoud, terug te douwen in één hokje…

I Wat vergaat is horen en zien het wemelt er van hemeldingen grootse losse drijvers trots der natie haar verrijkend nooitgedachte sleep en vracht in buitengaatse holen kanonnenrijke driemasters met wijde dekzeilen en ketelbinkiecapriolen woelwater in saragossa maar halverwege doemt een point of no return de onbeschrijflijk oorverdovend…

Je handen waren beter in staat om je gevoelens te uiten; het was al te laat, praten werd schreeuwen om mijn leven nog enigszins toonbaar te ontvluchten. Voor de gevolgen van mijn durf had ik te duchten; ik turfde de tijd al een eeuwigheid, de blauwe plekken, door jou beleden spijt, op de spijlen van mijn denken. De muren…

Elk weet dat statistieken leugens zijn Die je humeur van tijd tot tijd vergallen, Want als ze Donald Trump niet goed bevallen Dan is voor hem de wereld weer te klein: “Blijkt wat ik wil weer eens een grote flop, Dan hang je de grafiek maar op de kop.”…