Alle inzendingen over koppig

Waarom bleef ik zo koppig tronen in mijn hoofd en woonde ik mezelf zo hevig uit? O ja, ik hield van wijn, van zwaar doorrookte feesten, lucide kaders en oneindig gulle lakens. Zo leefde ik verlicht mijn tijd aan stukken.…

moet verdienen moet maar wegvloeit in de wind van een veranderend klimaat inslaat als een plotselinge bliksemslag soms als bloementooi en uiteindelijk de littekens van verval achterlaat, maar in het binnenste blijft het wroeten, het zaad in de kiem van rusteloze wensen gedragen door de hoop en getroffen door dezelfde onovertroffen koppigheid…

Hoe ver van huis en haard heb ik vertier gezocht Maar vond zonder jou schraal chagrijn en eenzaamheid Door dwaze koppigheid voel ik mij nu bekocht En geef voor een blik van jouw, ziel en zaligheid Waar is nu mijn waan dat ik geluk zou vinden In deze verre streken ver bij jou vandaan Nu toef ik hier zonder kennissen zonder vrinden Een armoedig…

Jij bent mijn irritante zusje, Zo koppig maar zo slim, Jij bent mijn irritante zusje, Maar al ben je irritant, Ik blijf altijd van je houden!…

Kan tegelijk in zeven sloten lopen Blijft koppig wedden op ’t verkeerde paard Laat knollen voor citroenen zich verkopen Speelt tegenstanders zomaar in de kaart Loopt in een val met beide ogen open Denkt: och het loopt waarschijnlijk niet zo’n vaart Kan tegen beter weten blijven hopen Is al met al nogal beklagenswaard Laat desalniettemin…

is dat woord niet misbruikt hoe velen hebben hun woord daar niet op gebaseerd maar ik denk dat mijn verdriet geen andere weg kent dan het accepteren van het huilen te lang hield ik mijn tranen verborgen tegenover de mensen die mij niet wilden kennen en nu sta ik voor U, met mijn piemeldier in zijn dagelijkse gedaante niet meer zo koppig…

aandeel te houden in vergeten verdriet in leven te houden wat het licht niet ziet om zachtaardig aan te vangen met frisse vertedering Zijn dagdromen koesteren het ontwaken van muziek doorgaans komen ze in stille avonden tot leven onverschillig voor waarheid, wars van ethiek, snakt de jongen in hem hiertoe alles te geven Voor de man, eeuwig koppig…

Hij hervatte zijn leven met evenveel koppigheid als voorheen. Als vader werd hij milder. Nieuwe controle, nieuwe kanker. Galblaaskanker uiterst zeldzaam, supermoeilijk te behandelen. Het laatste stuk van zijn leven was ingezet. Hij schreef een lange brief voor de kinderen. Een levensadvies die hen moest begeleiden na zijn dood.…

Vulde mijn lichaam zich niet telkens als hij kwam met trotse koppigheid die paarden dampen doet, met boterdikke vreugde?…

ooit de gedachten had om met een zelfgebouwd zeilschip de weidse wereldzeeën te bevaren kon ik niet met zekerheid zeggen hij had tientallen zelfgebouwde zeilscheepjes maar die waren te klein om mee te reizen ze pasten nauwelijks in een lege whiskyfles hij wilde een toeristenshop beginnen misschien had ik mijn eigenzinnigheid aan zijn koppigheid…

De oorlog was begonnen door ruzie die klein begint maar van geen ophouden weet en eerzucht, koppigheid, wrok de vernielzucht van mannen Ver van het strijdgewoel vergaderen de grote landen op de ronde top van de Olympus ze drinken nectar en kijken weg in de verte hoe het verder moet De rijke steden doen zielig…

Ziekte, die over heel de wereld waart, maar langzaam aan kundig wordt verslagen, blijft nog in veel landen koppig plagen. De wijze stem der genezing verklaart hoe het gevaar heimelijk loerend staart, vergezelt ieders zwervende dagen.…

Dit schouwspel mag even ontluiken, weer snel vergaan bij vluchtige onweerskuur, wil duidelijk beeld steeds koppig ontduiken.…

toen de reformist hervormingen verkondigde de drukker boven zijn letterkast zwoegde de stratenmaker op zijn stamper leunde het wintergraan in de aarde viel zwermden immigranten over steigers en kades uit toen ze samen opliepen met de zacht invallende nacht pakten de eeuwige loop der dingen zich samen nu we in files koppig stil blijven staan…

Hij (ik heb het over hem) kijkt, ziet lege bussen die koppig starten, de stad in - op zoek naar meer mist? Stemmen van mensen. Oproer? Bijval? Hij herkent ze, de stemmen. De mensen kent hij niet - nooit gekend. Je kent het wel: pijnlijk nauwkeurig kan hij je zeggen (maar hij doet het niet): 'Nu gaat de telefoon'.…

vroeger was jij graag gezien het middelpunt bij veel genot echt gemist, gevraagd, brood nodig overal werd jij gespot dunne witte, dikke bruine soms een koppig exemplaar vonden in jouw schoot verpozing jij stond voor een ieder klaar na hun kort maar vurig leven door lustgevoelens opgebrand diende jij als laatste rustplaats, uitgedrukt…

Het spel van lopen, snokken aan het touw en laten vieren scheervlucht als koppig neen boven de kale weide. Langzaam wint hij hoogte, met een ruimere reikwijdte wordt koord gegeven al hij erom vraagt, een verzadigd zegevieren Hoger dan canadabomen en het dennenbos daar ligt het huis, waar ze woont.…

leken voorbeeld van geluk mild en duurzaam, zichzelf moesten terugverdienen, maar ondanks wegvloeit in de wispelturigheid in een klimaat wat omslaat, treft je als een bliksem- inslag als een geliefde je verlaat de kiem van al je rusteloze wensen van vorige levens, wroetende residuen van de vroegste wensen, standhouden met dezelfde koppigheid…

Het kofschip, of wanneer te spellen met een 'd' of een 't'; een lange 'ij' van het lijden, die anders dan het leiden met de korte 'ei' ons koppig terugvoert over het bruggetje naar het weer benijden, dat we weer weten door die ezelsoren in de grijze hersenbrij.…

Adam liep te koppig, te naakt in de kou bewaarde zijn listen in krakende kisten.…

koppig bruisen de witte golven tegen de zwarte bolders, ze zien hoe veertien stoere tjalken, met hun brede, bolle vleugels de krachten van de wind beproeven ik hoor de schippers woedend tieren, het helmhout stevig in hun knuisten omvat, ik zie de matrozen bij de zwaarden, ze schreeuwen: 'het wetter is dik en swier' hun handen laten de schoten…

voorliefde voor tekenen ontluikt in zijn jongere jaren dirigeert eigengereidheid hem naar een school vol tucht waar hij aanmoediging ondervindt van 'n grootmeester koppig gooit hij zijn hoofd in de wind, en schildert donkere duinlandschappen imposante portretten worden niet veel later geboren waarin vrouwen verbazingwekkend veel…

Bang voor een beetje reflectie Voor mijn eigen imperfectie Lekker doelloos mijn emotie ontwijken Naast de pot grissen en mijn koppigheid bewijzen Dat was mij levensmissie Tot, en ik zeg vandaag maar vandaag is alweer voorbij Ben je wakker of ben je alweer de kluts kwijt Ze proberen me te verdoven met antipsychoten Hoe kom ik op de crisis…

Onze soms lachwekkende koppigheid. Onze enorme energie. En het feit dat ik de tijd met de glimlach blijf negeren en dus langs mijn neus weg een oud vrouwtje zal worden.…

uit hun orden, Gelijk, ten bergop uit, de bergenziele vlamt; Waar felle boodschap brandt uit goudgevuurde borden, Waar rode razernij op zwarte muren ramt, Waar heldenhanden hoog het heldenzwaard omgorden, En naberouw noch spijt de slaande arm verlamt; Daar staan wij, eigenvast, geschoord op beide voeten, Getroost met onze kop onz' koppigheid…

Twente, Waar Widukind toentertijd manager was, En steeds koppig stand hield, te hooi en te gras. Hoewel Karel dacht: Potverdomme, die Saksen, Ik zal overwinnen, ja echt waar, ik hak ze, De pan in, en maak wel gehakt van dat vee, Van over de IJssel. Toch viel dat niet mee.…

Gebroken waren haar vleugels maar vliegen, ja verdomme vliegen wilde zij opnieuw en opnieuw vloog zij hoog boven de wolken langs het dal van druppels dat gekscherend golvend leven genoemd werd koppig in de wind leerde zij haar beide vleugels te spreiden als twee armen zwevend over diepblauwe meren en haar onstuimige zee rustte…

het huis deelt zich mee aan zijn bewoners als van mens tot mens zo is die ene stoel nog steeds bezeten en het gapende gat van de brandende sigaret drukt jouw koppige hoofd voorgoed in de kostbare bank het zijn maar dingen- zei je tijd om te gaan zitten in de salon- zei je kom maar bij me leg je hoofd maar op mijn schoot goed zo…

in, dat er grenzen zijn wat de bedoeling is wie kind van de rekening is maar ja, ik was met je begaan wel voor je bezig steeds op weg naar je had ik maar gedaan, wat noodzakelijk was gezegd wat ik op mijn lippen had gewoon de knoop doorgehakt nu weet ik, dat er een einde is doordat ik teveel met mijzelf bezig was ook nog heel erg koppig…

WEINIG BEWEGING MAAKT SUIKERZIEK kopte de koppige krantenkop Het bracht de dertiger in paniek en met spoed naar de sportshop Hij begon te joggen door het groen in de groene maanden mei en juni In juli kon hij z’n gympies uitdoen dankzij een ongeneeslijke lopersknie Ook in tennis bleek hij bedreven maar met de beker op het oog moest…