236 resultaten.
ze bloedloos uit mijn lichaam snij
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 498 ze peuren en peuteren
met vingers in mijn geest
ik voel hun koude adem
ze zijn al eerder langs geweest
haken aan gedachten
dreigen angst en geven pijn
laten me geloven dat
je hier niet hoeft te zijn
een duik een sprong
een stapje meer opzij
je gaat zo naar de overkant
het is heel snel voorbij
ze duwen en dwingen
krijsen wanhoop…
ze bloedloos uit mijn leven snij
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 405 ze peuren en ze peuteren
met vingers in mijn geest
ik voel hun koude adem
ze zijn al eerder langs geweest
ze haken aan gedachten
dreigen angst en geven pijn
ze laten me geloven dat
je hier niet hoeft te zijn
een duik, een sprong
een stapje meer opzij
je bent zo aan de overkant
het is heel snel voorbij
ze duwen en ze dwingen
krijsen…
HERDENKING HOMOMONUMENT 4 MEI 2023
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 57 is muisstil
We staan stil bij de doden en slachtoffers
Van de oorlogen toen en nu
We staan ook stil bij vrede, vrijheid, gelijkheid
Met name voor onze LHTNIQA+ gemeenschap
Ik hoop en bidt voor een blijvende
Door de lucht
Met lieve blauwe wolkjes
Vliegt een meeuw
Een schreeuwende, een krijsende
In mijn binnenste stilte
Schreeuw en krijs…
verloren
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 2.122 Woedend trap ik tegen stoelen
ook de kasten gaan eraan
Krijs de dingen van de muren
En gil wanhopig neem me mee
Trap de muren aan gort
voel een ongekende kracht
Stamp de bank tot een tapijt
en gil wanhopig neem me mee
De woorden vliegen uit mijn keel
een gebaar van verdrtiet en pijn
Bid wanhopig tot het geen wat ik geloof
Voel me verloren…
fuutjes, en het dauwt nog
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 434 vroeg bij de vijver
hier in het bos
raakt er van alles los
van mijn remmen
als pa en moe fuut
met hun kinderkes
voorbij komen zwemmen
waait de wind
door hun kuiven
heel dapper
aan de wapper
de kleintjes sperren
met rood hunne muiltjes
ze krijsen wahowee
geef me te eten
daar ginds komt de zon op
om niet te vergeten
met traantjes uit…
Geronnen licht
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 438 vurig likt de vroege morgen aan de nacht
dorstig en hunkerend naar geronnen gloed
violen klagen modder aan
die langs mouwen druipt
de duisterval laat sporen na
op blondgeverfde treden
valsspelende
klanken
glijden
langs
leuningen
omlaag
eindigen in een weerspannige schoot
wanen zijn bezeten
van achtervolging
tegenbeelden krijsen…
Winterstalling?
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 114 die nu wil reizen
de bomen bijna kaal
terrassen
aan de kaai leeg
En meeuwen
die slechts krijsen
niet willen onderdoen
voor het roekoe
van duiven
Ik mis nu al
het wuiven
aan de wal
van te oud van dagen.…
Uit het vuur
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 730 Onder een vonkenregen loop ik door
Achter mij een hoog hellevuur latend
Een allerlaatste krijs bereikt het gehoor
Mijn terugkomst met opgeheven armen
Gebroken glasstukjes kerven in voeten
Maar het hart huppelt in een vaart voort
Het heeft immers genoeg moeten boeten
Terugkomst naar de wereld der levenden
Een regenbui verkoelt en de zon…
totdat jouw stilte ook hen treft
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 2.325 schoppen maar
tegen het beest
hij is nooit één
van ons geweest
je kijkt ze aan
voelt de slagen
sluit je af, de pijn is
niet meer te verdragen
moordlust in hun blik
verlamt al je gedachten
je proeft het bloed
weet waar ze op wachten
botten breken
en de kou trekt op
je ziet jezelf
verfrommeld als een vod
nog trappen ze
uitzinnig krijsen…
je weet het later pas
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 675 Pas als de zon onder gaat
begint er iets te leven
armpjes en beentjes gaan
toch is dat slechts voor even
de maan en sterren lijken lief
maar het zoeklicht is wel hard
want het heeft je zo gepakt
ongewassen, en je haartjes verward
fluisterend krijs je om eten
dat wat je wilt en er niet is
angst in alle ogen die je ziet
je weet niet, maar…
Na de Bosbrand (landengte van Kra)
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 815 Het exotische krijsen der orchideën overstemt,
zelfs van verre, het hemelverscheurende zon-geroffel.
De wanhopige boten van de
zeezigeuners worstelen
met de masculine branding.
De netten van de koperen jongens
zijn slechts gevuld
met een kwalijk riekende dood.…
Ouderdom
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 725 Lopend over de naad waar schim
en kille siddering samenkomen
krijsen de zilvermeeuwen langs de kim
pikken de echo’s van de dromen
terwijl afgebladderde lokeenden
en drenkelingen de zee
uit worden geduwd
en de laatste waarheden
tevergeefs beademd worden
Mompelend schopt de oude man
het wrakhout voor zich uit
een lege fles met een verlaten…
Dicht over de tong
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 388 vurig likt de nacht
dichte duisternis bloot
dorstig en hunkerend
naar schone handen
violen klagen de modder aan
die langs veel mouwen druipt
duisterval laat zijn sporen na
op blondgeverfde traptreden
de snerende klanken
glijden langs de leuningen
naar beneden en eindigen
in een weerspannige schoot
er is geen weg terug
al krijsen…
Een rijmpje voor Ella
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.128 Ella, Ella,
O bella bimba,
volmaakt meisje,
soms krijs je,
maar niemand wordt boos,
meestal slaap je als een roos.
Ella, Ella,
O bella bimba,
nieuw mensenkind,
fris als lentewind,
helemaal zonder zorgen,
heerlijk als paasmorgen.…
bloed en stem
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 95 de tijd verkalkt in de utopie
die mens noch mij hoereert
aan de schaterlach die jouw stem
ketende aan het krijsen
van de hese dood….…
De kraai
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 247 Krijsende kraaien kraaien krijsend
In de zwarte grauwe lucht
Treur en angst weerklinkt verlaten
Verneemt de oudere met een zucht
Verscheurde veren, scherpe klauwen
Priemende ogen, een raar gebit
Een puntige bek, klaar om te krijsen
Nee, niemand zal hen missen, dat verzeker ik
Waarom zou een dier zo akelig zijn?…
lacht je zacht gezicht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 473 je kijkt naar mij
maar bent mijn
horizon al lang voorbij
doolt in onbekende verten
ik voorgrond niet
in een wereld waar
de waan het spook verscheurt
en vreemde geesten krijsen
toch wil ik
bij jou blijven
als een laatste draad
voor je ons voorgoed verlaat
ik pak je hand
je kijkt verschrikt en
voelt ineens je eigen ik en
lacht…
Op haar plek
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 101 Na het gekkenhuis wennen
frisse lucht van buiten
alleen wat moeite
met de weg naar huis
Thuisgekomen badkamer en toilet
niet meer vinden en zelfs verdwalen
maar met een opgeruimd hoofd
vrijwel leeg alles weer verdragen
Zelfs het geblaf van de honden
het krijsen van vechtende katten
zingen van vroege vogels
in het licht van de nacht…
LAIS CCXCVI
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 44 Fragiele stralen, noorderwind en schriel
de meeuwen krijsen boven 't stort. Nood brandt
in de magen der verdoemden, de kiel
maakt water, het zoute wordt vuur, het zand
verglijdt in de klemmende hand, de wand
stuurt leegte naar de andere wand, niets
houdt nog stand, het licht is van kant, iets
heeft in mij een pop van stro verbrand.…
Drenthe
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 462 Bentegras en heidestruiken
De geur van zand ruiken
De adder helemaal opgerold
Genieten leuk hier buiten
Kraaien kraaien bij het bos
Ik vlei mij neer op het mos
Ik hoef niet op rijm te dichten
Maar nu voel ik mij lichter
De meeuwen krijsen rond
Maken de herrie bont
Je hoort geen vogel fluiten
Mieren bijten in mijn ….…
Ik schrijf je nog
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 405 Tot voor kort heb ik gedacht
ik dicht niet meer
ik schrijf geen woord
meer neer
de merel stopte het fluiten
katten zwerven
roofzuchtig in mijn tuin
ik zag er eergisteren
nog een hoog
in de bomen klauteren
vogels cirkelen in de lucht
krassen krijsen
om ter luidst
ik pers de druiven
drink de jonge wijn
er is geen medicijn
voor…
Gedrevenheid
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 715 (voor Karin)
Zie toch eens het avondrood
en dan mijn hart, zo dood,
het krijsen in een eindeloze
strijd om hulp en tederheid,
de mens is mij zo lief, te
lief, zodat ik dikwijls lijd
en geen verklaring vind
van wat er diep in ons
naar boven stroomt.…
geen bereik
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 1.075 Ik kan mijn nagels krommen,
strepen in je vel, je geeft geen kik,
mijn snik
mijn strelend onvermogen
vindt leegte in je ogen
starend in ongeziene verte
mijn vuisten slaan je rug
ik stampvoet: kom terug
ik krijs de ongehoorde noten
ik hijs mijn rimpelvel
in kous en jarretel
en zing mijn vroeger lied
maar jij gaat niet accoord
de…
Overwinning
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 571 of de groeiende kracht van
zachte klinkers in woordenmonden,
de verlossing van de bandhond,
de krijs van de uil, de moed van de muis.
weg jankende verslagenen.
aarzelend het juichen nu, schittering
in oog. Het andere dicht-
geknepen voor te volle zon.
mijn jeugd als verloren voorwerp,
gehavende poëzie door gebalde vuisten.…
daar staat zij dan
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 271 daar staat zij dan
wijd gespreid in t mulle zand
armen trekken lichaam open
laat zij haar fantomen razen
alle gekte en het dazen
en de storm jaagt over zee
met ‘t snerpend krijsen mee
waar haar mond op stukgelopen
wat haar hart woest wilde slopen
jaagt zij met de noordenwind
zij is de vrouw - zij is het kind
dat stormen tegenspreken…
Neurotoxisch
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 109 Het kwetterende krijsen
Van Wevers en Sijzen
Frenetiek in de struikgewassen
Doet hem van zijn autowassen
Opkijkend over de rand
Langs de leistenen stutwand
Met de schildpadachtige ruiten
Voorovergebogen stuiten
Op een rondsluipende slang
Waarbij de schotelvormige hals
En de nachtzwarte schubben onvervalst
Schitteren in het ochtendlicht…
Verdwaal in taal
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 40 passen
op blote voeten
Kleine passen in het koude
zand, ik doe mijn best
Ik ga niet liggen
De tenen van mijn voeten
komen mij tegemoet
Naast zijn stappen
We hebben dit vaker gedaan
vroeger, niets aan de hand
Altijd waaide de wind
zout in mijn haren
schuim in mijn woorden
die verstoppertje spelen
in mijn hoofd, en de meeuwen
krijsen…
GEEN BDD
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 155 Ik zie een vrouw met onderkin verschijnen
Wie is dat, krijs ik naar mijn spiegelbeeld
Haar huid is perkamentachtig vergeeld
Waarom wil ze niet uit het zicht verdwijnen?
En dan, moet je ze zien, die diepe lijnen
Die groeven en die bruinachtige vlekken
Laten we alle spiegels gaan bedekken
Wat doen geraniums in mijn kozijnen?…
inktblauwgedicht
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 292 Ik schrijf met zeewater
lege, schreeuwerige gedichten
meng inktblauwe gezichten
die afdruipen in bleekwater
ik neem geen genoegen
met het krijsen van de zee
wanneer het water lonkt
tekenen zich witte dansers
maar ik laat me niet vleugelen
als een kostbare zilvermeeuw
de zee zou een cadeau moeten zijn
aanspoelend, warm en zoet
zwemmen…
Het weten
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 489 sterven dacht
toen vogels nog niet schreeuwden
dromen speels bewogen
en kinderen rode appels
uit stoffige bomen toverden
ik ging aan mijn huis voorbij
zag mijn moeder door het raam
en het glas dat ik had verbrijzeld
met mijn kleine vuisten
voor haar, lagen de scherven
nog steeds op het gras in
de achtertuin van het
machteloze krijsen…