Alle inzendingen over worstelen

Verdwaald in het bos der leven denk ik aan die mensen die hun eigen vlees en bloed vermoorden dan beland ik in een wurggreep van angst en pijn worstelend probeer ik terug te keren op het stille pad en kies niet voor het eeuwige als afval begraven in een tuin of verstopt op zolder in een koffer terwijl zo'n kind niet eens…

Geen sardine, geen korenaren, om het einde te vieren van de winter hadden we eerder die avond een haring begraven. Maar de lucht kraakte nog en er lag sneeuw in de schaduwpartijen. Bont gezelschap, groot inloopfeest lampionnen, maskers en een optocht met een staart die groeide. Een draak van een verhaal. Toen de muziek ophield waren wij de…

velen gingen je voor en zullen nog volgen in de worsteling om boven te geraken op de top het uitblazen het om je heen kijken in grote verwondering de wereld zien van boven en daar ook de ontdekking dat je het nooit zo zag daarna eindelijk de beloning in een stofwolk naar beneden langs Chalet Reynard en verder door het bos naar Bédoin…

Maar krachtig is jouw geest om ook deze worsteling te ondergaan. Blijf vechten en blijf knokken, mijn liefste nicht, blijf er voor gaan!…

Worstelen ze met dezelfde vragen? Kennen wij de antwoorden? Verstaan we hen?…

de dagen zijn dun dag na dag wringt van vandaag naar morgen weinig om het lijf [zet ik het venster open] de dagen zijn dun en weinig tekent zich af alleen in het venster van de nacht persisteert een weinig hapert en blijft hangen in het lijf een wind steekt op [doe het venster dicht] ik slaap verder worstelend met het bestaan…

Woorden die mijn gevoel beschrijven blijven gevangen in de pen ben niet in staat te zeggen wat ik wil stil en ver weg blijven ze vandaag traag worstel ik door de zinnen winnen zal ik deze strijd tijd verstrijkt minuten en uren duren langer dan verwacht gedacht de gedachtes te vatten op papier hier en nu het wil niet meer keer op keer lijk…

Ik verdwaalde in mijn angst Zocht een nooduitgang voor mijn beperking Ik probeerde weg te komen Maar viel in een zwarter gat Dolend door mijn labyrint Zocht ik naar de juiste gang Worstelend om boven te komen Zat ik steeds vaster in mijn eigen net Toen goede uitkomst leek verdwenen Vocht ik er niet meer tegen Vielen alle knopen uit elkaar…

Je laat me gewoon worstelen En laat jezelf niet zien Dat kan je toch niet maken Het kwetst zo bovendien Ik kan het niet geloven Maar kan er niet omheen! Zal het met mezelf moeten rooien Je laat me zo alleen!…

De grote zee schuimt onstuimig De schepen worstelen zich er doorheen, duiken steeds weer op uit de golven op weg naar de haven die het wilde water temt De vissen vliegen uit de handen van de schippers snel aan wal, tot hoge stapels onder de bruinrode hemel van de ondergaande zon en de schepen veren op Aan de donkere horizon droomt…

het stempel van moe drukt zich als een steen op de worstelende man zijn armen strijden met de wielenstoel hij rijdt verloren rond door eindeloze gangen zonder enig verlangen gepruttel rond zijn mond - kom maar man dan ik zal je duwen de benepen ruimte uit naar de mooiste kamer ver van de geraniumruit - je kent herkent…

Dichters wonen in een hemel Laten woorden vallen op de aarde In vlammend vuur van licht en regenbogen Raken zinnen in een mensenhart Dichters wonen in een hemel Moeten naar de aarde dalen Worstelen met strijd en macht Zoeken schone zinnen voor de Goden Dichters wonen in een hemel Een land verdwenen voor het mensenoog Verlangt de aarde…

zwanenzang mijn pen stokt vandaag als ik een onbeschreven blad tracht te ontmaagden ik worstel met een vervlogen drang ben thans aangeland in het gevreesde bordeel van verlopen dichters allen bloot geëtaleerd op oud rose behang alwaar woorden zijn verworden tot zuchten en inkt is verdroogd tot nutteloos zaad ik hoor…

machteloos dobbert het bootje verstopt tussen de golven worstelend met natuurgeweld wie zijn er aan boord waarom is men uit gevaren waarschuwing windkracht 10 ramptoerisme op de dijk auto's rijden af en aan slaan het spektakel gade de reddingsboot vaart uit vier vaders vrijwilligers de kapitein in de kajuit ze zoeken het ranke scheepje…

Duisternis, ik weet het er is zoveel over getwijfeld ik kon de ingang niet vinden was in de worsteling te wrang voor eenzijdig niet beminnen en ik hield het beetje licht ook vast in mijn grijpgrage vrouwenvuisten vol onbegrip, maar met vertrouwen dat onze vergissing niet blijvend was of weg zou kwijnen in de tussentijd ik hield immer jouw…

In de straatjes van verzoening de worsteling met une nuit blanche Strijdtonelen woelen gejaagd onder deze blinde nacht Onder deze zwarte aarde graaft iedere duisternis zich in Het geheel is veel meer dan de som der delen Schraap af de bovenste laag Van het beschreven perkament schrijf schilder zing Telkens opnieuw een…

Zwoegend en worstelend kruipend door de liefdespoel De ene keer lichtvoetig dan weer met een angstig voorgevoel Pieken en dalen opgaand, en weer neer Soms met wat mee-wind soms met beestenweer Een kabbelend beekje een woeststromende rivier, de ene keer drijven, dan weer als een vechtende stier Een huilbui met tranen een klinkende…

De missie van Merlijn was zijn zwaard - zij had beloftes aan zichzelf aanvaard - het vuur bleef smeulen - als stralende sterren aan een gitzwarte hemel - om als een orkaan telkens weer op te laaien - een worsteling met integriteit en loyaliteit - het juiste moment is vaak moeilijk te bepalen - bang om te verliezen luisterden ze naar de stilte…

het donkert deze dagen grijze nevels slingeren door de stad langs de gevels sluipen mensen ineen gedoken op weg naar het nieuwe jaar vluchtend voor het oude wat afgedaan is barrevoets door de sneeuw maar tintelend aangezet tot iets nieuws in de fletse straatverlichting worstelend in een drang om iets goeds te doen in slenterende voornemens…

zijn slechts gericht de ander te krenken neen, ik getuig; niet elke waarheid hoeft men te gedenken niets van zulk een zwaar gewicht heb ik mijzelf toegedicht gering zijn mijn daden doch ga voor zuivere ideeën op zonneschijn gericht schenk u mijn rode gladiolen, de liefste feeën ja, zomaar mijn idolen zij verzachten de weeën van worstelende…

- luctor et emergo - ik worstel en kom boven…

Brekend met de wetten in muziek, zoekend naar nieuwe balans tussen klank en stilte Vechtend met de liefde, wijkend zodra jij haar zag Maar zij gaf jou de noten in, de maten en de ritmen Dromend met de stemmen fluisterend in de stroom Je ‘Szene am Bach’ werd er geboren Worstelend met je gehoor – hoe kon je zonder?…

Hopelijk valt het haar niet zwaar, de worsteling met wens en plicht. Zo lang de horizon onzichtbaar is, telt nu alleen het stap voor stap, vooruit op de vertrouwde grond. Bewaart ze deze beeltenis, als het wenkend vergezicht haar wegtrekt van alles wat haar bond?…

Blootvoets over de rijp op het groen worstel ik me door een gordijn van mist beseffend hoe ik muren metsel en struikel over lange tenen van ijs Door een facade van omhoog gekrulde mondhoeken doorspekt van cynisme rennend langs lege populieren hijg ik wolkjes in cirkels In 't hoekje van jouw schaduw zie ik tinten, rose, wit, purper zeg…

Het is soms gelukkig anders dan ik dacht jij had een geheel andere reden Soms is meer geduld de grootste kracht tijdens ons worstelen in het heden…

Ondanks spartelend verweer, ondanks worstelend verzet, grijpt de tijd me bij de strot. Weer is een levensjaar vervlogen. Opnieuw werd verleden gesnoeid, toekomst ingekort. Maar vandaag zal ik bewust vertragen, zal ik aandachtig uit kijken gaan. Zo kan tijd ons niet bedriegen of vanuit een hinderlaag belagen.…

Doch heden ben ik misantroop, ik worstel met mijn geesten. Ga liever voor me op de loop en laat me maar tempeesten…

vechten om fit te zijn vechten om slank te zijn vechten om te slagen in het leven vechten om perfect te zijn het leven is ons in principe gegeven om te genieten om gelukkig te mogen zijn om te beleven soms moet je je wel degelijk in een worsteling begeven maar met een leven lang vechten zal niemand iets opschieten dat kan niemand aan…

Ragfijne draden, een spinnenweb Volledig gevangen, geen uitlaatklep Doch steeds de drang om er uit te komen Een worsteling, geen tijd om te dromen Er in te berusten maakt rusteloos Is dit de weg heer, die u voor mij koos? Zou ik zo ongelovig geloven? U heeft mij toch iets beloofd daarboven!…

De wanhopige boten van de zeezigeuners worstelen met de masculine branding. De netten van de koperen jongens zijn slechts gevuld met een kwalijk riekende dood.…