Alle inzendingen, met trefwoord poëzie

Pracht van de muziek ontspannend en prikkelend beleef het moment Erato, jij die de snaren beroert en woorden weeft tot zang, die liefdesverzen fluistert in het oor van wie bemint. Jij die harten opent met klanken als zomerwind, en verhalen vlecht van hoop, verlangen, troost en vuur. Je stem zweeft over velden waar minnaars elkaar herkennen…

Is dit genoeg; een stuk of wat gedichten, voor de rechtvaardiging van een bestaan In ‘t slecht vervullen van onnoozle plichten Om den te karigen broode allengs verdaan? En hierom zijn der op een doel gerichten bevredigende dagen mij ontgaan; Hierom blijft mij slechts zelf en lot betichten in ‘t zicht van ‘t eind der onherkeerbre baan. van…

Stilte in de lucht de bomen fluisteren zacht golven dragen mij Lucht ademt rust, de wind draagt een fluistering, strijkt langs mijn huid en raakt gedachten die nog dwalen. Bomen bewegen traag, hun schaduwen reiken naar mij, als handen die troosten en zoeken. Zon verwarmt, maar haar licht voelt een zachte storm, een aanraking die iets…

rotsvast staat daar die gelouterde kerk van eeuwen onheil en teistering verlost door de hoge smalle ramen van de basiliek valt zo teder het lentelicht naar binnen ziet de een de ander als mensen zich aan die lange tafel buigen naar elkaar? wat wisselen ze uit is het veelspraak samenspraak een monoloog misschien? in de kapel van…

Woorden dansen vrij stilte vult de lege ruimte daar groeit wat je zoekt Poëzie is adem van onbenoembare, een blik die zich verdiept in het ongrijpbare. Taal die niet naar definitie zoekt maar die zich vervlecht met tijd en het moment waar woorden zich pas echt laten zien als je stopt met zoeken. Ze groeit in de stilte tussen de zinnen,…

het publiek was enthousiast wilde zich vaker de lippen aflikken en kicken op lustgevoel maar de vloer kraakte piepte en weerhield de meute met het zelfde voeten en handenwerk als de blonde die nu tegendraads draaide en het geharrewar in de ogen nam af maar stilte gaf als rustgever geen pas het publiek genoot in pure ongeremdheid…

Stoelen, dans. Dansen onder de wolken van het vergeten land. Samen met mij en mijeen, ik dans van been naar been. Poot naar poot.…

Ik ben benieuwd wie Inge gaat vervangen, Het man-vrouw evenwicht is flink verstoord. Wordt er een blik met vrouwen aangeboord Zodat men weer de bordjes kan verhangen? Dit platform is geen mannelijk domein, Ik hoop oprecht dat het een vrouw mag zijn.…

de expositie was fenomenaal het duizelde duizend kleuren nog net vastgehouden door een lijst maar ook de doeken wilden geuren met hun exorbitant hoge prijs het juiste touche van de penseelstreken en aparte pigmenten vormden het uithangbord van de kunstbroeders im excentrieke segmenten geen rationele verslagen aan de muren maar…

O! Snaren van m’n jonge ziel Ik voelde uw trillen zacht, Wijl ’t woordje op u nederviel, Dat door m’n tranen lacht. O! Zacht en zangerige woord, Waarin ik peerlen vind, Hebt gij m’n vreugde niet gehoord Toen ‘k worden mocht uw kind? O Gij, die m’n gedachtjes kust En wiegt m’n droefenis, ’t Is of m’n innerlijke rust Door u beveiligd is…

Jij wilt vrij zijn, zonder zorgen, Tijd voor jezelf, verloren in boeken. Ik zoek vastigheid, een veilige plek, Een leven met lijnen, routine en druk. Jij leeft zonder ritme, een vloeiend bestaan, Geen vast werk, maar gaan waar jij wil staan. Ik wil een baan, een richting, een doel, Een stevig patroon dat mij omarmt en omspoelt.…

de poëzie is niet dood je kunt er alleen niet van leven...…

voor Ellen D. poëzie is ook de vader van een bekende dichteres aantreffen in diep stilzwijgen en aan lichaamstaal lezen dat het zoveel beter is hem niet aan te spreken soms ontmoet je poëzie zelfs in de verzwegen woorden...…

Ik spoorde Bart nog aan van “HUP, BART, HUP!! JE MOET HET BESTE UIT JEZELF GAAN HALEN!!”. Bart stond daar op het podium te stralen, Een hooggeprezen lid van onze club. Omdat Bart deed wat ik hem zei te doen Voel ik me ook een beetje kampioen.…

Ik leer niets meer, alleen wat bij en zet dat somtijds op een rij ik laat u daarin frank en vrij uw schip loopt nimmer averij indien u kiest voor poëzy in stede van het wemeltij van tokkies met hun tiktok ei de dwaze dijenkletserij gejank van pieter wispelweij tv geneuzel woordenbrij metoo geklaag weekblad opzij is jezusdroom reeds lang…

Wie wordt in Emmen zondag kampioen? Wie kiest men daar tot lichte verzen koning? Wie krijgt er dan dat kunstwerk als beloning, Die zeer fraai gestileerde rechterschoen? Natuurlijk ben ik daar aanwezig want Die middag steun ik daar Bart Adjudant.…

Zij droeg een jurk van prachtig goud lamé, Je zou haar ‘wachtverzachter’ kunnen noemen. Zij had ook wel wat weg van Karin Bloemen, Nee, sterker nog, zij was er een in spe. Al springt het licht daarginds van rood naar groen, In Almelo is echt wel meer te doen.…

Als wij gaan dichten door iets mooi te zeggen Bijvoorbeeld met wat welgevormde woorden Celestische gezangen klankakkoorden Dan zal men meer op "toen" accenten leggen Egidius, waar ben je toch gebleven Flirt je opeens met maatschappijkritiek Geef je meer om de vrouw en politiek Holfrazig, of is jou dat om het even? Ik ben een liefhebber…

De dichtkunst is geen prozalied Al staan de regels vol Van hem of haar die mij verliet Van kwaad tot erger ongerief Staan alle kranten bol Als Blondie schreeuwt, maar zelden ziet Vergeet de wolf en schapen niet Al speelt het hier geen rol In Randstad en het Ruhrgebied Gedichten.nl of niet Je hart slaat nooit op hol Bij 't lezen van…

‘k Heb eens gedacht: de tijd zal komen, Dat Poëzie heeft afgedaan; - ’t Is uit met mijmren en met dromen, Geen zang of zucht kan meer bestaan; - Of zal de kunst het veld behouden, Zij spare ons grotten, klippen, wouden, En minneleed en dweperij, - Wil ze in de branding niet bezwijken, Zij moet met kennis zich verrijken, En volg’ het weten van…

Waar in de bibliotheek zij zat te lezen hoe woorden zich laten voegen en niet begreep hoe een ander moest lachen om de woorden van een dichteres en vroeg wat en hoe, waarom poëzie? Hij, verbaasd dat niet iedere lezer begreep waarom die woorden aandacht trekken door hun muziek en betekenis begon te begrijpen hoe klein de sekte was. Vele…

Leve Poëzie van regels naar vrije vorm een alternatief Hoe haar blauwe ogen schitteren met glans tegelijk hebben ze kracht en diepte om in iemands ogen durven te kijken Elkaar kussen tijdens ontmoetingen zowaar duiken naar het onbekende. Ze heeft lichtroze wangen zo puur als haar hart slaat en meer van het leven houdt dan ooit op hetzelfde…

Een dichter die huilt schrijft geconcentreerd, gebruikt -- zijn tranen als inkt.…

Een takshond nabij Overschie bedrijft de kunst der poëzie bij het hanteren van de hamer voor leden van de Tweede Kamer en zet, zoals zich wel laat raden, zijn hoogste woorden om in daden: Op de agenda plaatst hij straks het wetsontwerp Hondsvoddentaks.…

het zijn de muzen niet die je vermorzelen en voor de beroepsziekte van veellezers, de bijziendheid heb ik je voldoende en vroeg genoeg behoed het zijn de letters niet die jou het licht uit de ogen steken weet je nog hoe ver we keken over het veld waar vossen in het vroege zonlicht samen kwamen je zou kunnen kiezen voor de nieuwe taal, mijn…

(de gedichten wel) wanneer je mensen zou tellen die daadwerkelijk nog wel eens poëzie lezen dan kan je gerust stellen dat poëzie niet bestaat waarom ik dan toch altijd maar gedichten blijf schrijven dat is voor mezelf ook een raadsel…

Je mag ieder gedicht van mij graag zingen maar niet altijd met een gezicht of begeleid met hoe heten die dingen, lieve vreemdeling. Ikzelf, ik fluisterde mijn woorden pas als de schemering de tekst verduisterde en ik zeker was dat niemand luisterde, maar als je echt moet in het publiek is een beetje muziek en de hele rest mij ook goed…

Poëzie is een daad van bevestiging. Ik bevestig dat ik leef, dat ik niet alleen leef. Poëzie is een toekomst, denken aan de volgende week, aan een ander land, aan jou als je oud bent. Poëzie is mijn adem, beweegt mijn voeten, aarzelend soms, over de aarde die daarom vraagt. Voltaire had pokken, maar genas zichzelf door o.a. te drinken…

Bij dageraad lees ik in slow motion jouw poëzie Een grote muur kruipt in het duister tot boven het geruis van esdoornbladeren Nog voor de dageraad ruisen de kabels van de lift in de verte knarst een spoorlijn Vogels ruisen met opschietende vleugels voorbij en de dag, ach de dag Op het binnenplein jammert een muzikant een…

THEMA THUIS, Week van de Poezie 2024 WAAR IS MIJN THUIS? Mijn thuis is in mijn zijn In mijn binnenste midden Daar staat een bed Een stoel en tafel Een kachel en een kaars Liggen lucifers om aan te steken Maar vooral ligt er een pen Om het onbegrijpelijke te beschrijven Om dat te laten rijpen op papier Veelal onder ‘t genot van…