Alle inzendingen over achterkant

van de vergane dag weggevlucht uit de verwaaide polder in de nok verscholen alsof weldra de nacht met een honende lach al het zicht wegslokt de aarde schokt en de schittering blokt een nog niet gezette krakende stap beroert de schouders van de trap ik word gedragen op een stille hand door de laatste tijdwaarnemer naar de verborgen achterkant…

meegemaakt, maar de film versnelde, onttrok zich aan mijn gezicht, ik telde het laatste kwartier en voorkwam dat deze rijpe vrucht nog verder van mij af ging staan, het polaroid werd vaag en na elke wenteling ontstond de vraag, is die droom slechts een afdruk van een schaduw van een vlucht naar afgedraaide dromen, vanuit de achterkant…

mij beter bevielen zo is het blad dat een ieder kent maar door het je zielenroerselen toe te vertrouwen wordt het misschien wel jouw meest persoonlijke document een blad heeft slechts vier zijden en een voor en achterkant laat mij u toch verleiden kom neem uw pen ter hand en ga de achterkant beschrijven dan schept dit op deze wijze…

Want elke voorkant Heeft toch ook een achterkant. Maar welke zijde, Is er eigenlijk onzijdig?…

Op de achterkant van het gelijk behangen met de mooiste patroonrol beklijft deze zolang het kleeft en de ondergrond het houdt!…

Blijft de herinnering aan waar je woonde: de achterkant, de huizenrij.…

saai kan het zijn Sta je in de file en kijk je tegen de achterkant van een vrachtwagen aan En ik krijg toch niet de kans om hem voorbij te gaan…

Er zou gemakkelijk iets passen op de achterkant van jouw memootje Of zomaar achterop een fotootje van jou Mijn nummer, bijvoorbeeld. M.a.w: ben je het kwijt?…

Mijn leven lang heb ik je Bij me gedragen, zonder het Te weten, zonder het te zien, Heb me uitsluitend bezig gehouden Met de voorkant van de waarheid, Daar hoefde ik het minst voor te doen, Die is het makkelijkst te zien, Zonder me ooit om te achterkant Te bekommeren, die een heel Andere waarheid laat zien…

Blijft slechts herinering aan waar je woonde: achterkant, huizenrij. Ik voel mijn tranen.…

Bijziend in veelheid van weinig verziend in meervoud van veel niets zien je vergapen in de spiegel blind de achterkant daarvan in bange hoop dat alles waar is.…

Treurend om de Eindigheid van mijn Bestaan klaarde ik Zienderogen op toen Ik een prachtig Beeld gehouwen had Met eigen hand - En Albertus Ipse Fecit Voor eeuwig graveerde Op de achterkant…

Toen ik naar de hemel ging, heb ik, met 'n kosmisch kiezeltje, onze namen op de achterkant van de maan geschreven In de hoop dat jij het later, heel veel later, het zult lezen…

het witte zand danst om de dunne benen zijn zang een los haakwerk van bochtige noten hij danst in het licht naar de achterkant van de dromen zijn handen reiken reiken naar het korenbloemenblauw…

Maar helemaal aan de achterkant van die winkel zag ik twee grote kooien met drie eekhoorns erin, die van gekte alsmaar razendsnel heen en weer vlogen. Eekhoorns zijn beschermd in Nederland en je mag ze niet in gevangenschap houden.…

De achterkant van Rome is een koker met harde stemmen, was die hangt te drogen. Hier klinkt in mei een oude lente met in de ochtend oud geluid van duiven, terwijl de nacht blijft kleven aan de stenen; er grauwt alleen wat dag doorheen. Vanuit de kamers is de hemel dicht; pas als je uit het raam buigt, kiert hij licht.…

ik zie mijn schaduwkant zo duidelijk terug in woorden van duistere figuren zij wonen aan de leugenkant spelen in het brein bejubelen daar hun kuren afdwalend van de rechte lijn hun spiegelreflex herkent enkel zwart dat lijkt op een hemelse troon echter de balk in de ogen speelt hen part genoeg om de waarheid te bedekken; het geweten…

En Trijntje echt...ik vind het niet genant Een fraaie jurk....vooral de achterkant…

'vergeet uw bagage niet' maar ik reis licht als een zwerver zonder bagage van het fysieke soort ik kijk naar de achterkant van huizen waar mensen die je niet kent ongeveer jouw leven leiden met andere variabelen in parallelle uren en dagen zij weten precies bij welke halte uit te stappen het midden van nergens is voor hen vertrouwde…

Gesloten ring van gouden inferno, verblekend achter een pluizige rand, De groeten aan de wolk z’n achterkant, Beloof me dat je terugkomt, Ik ga niet mee maar wacht wel tot je hier weer brandt.…

Soms wordt er gehuild aan de achterkant van de lach op een gezicht. Soms schuilt er iets in de schaduw van het licht. Soms zijn er loze zinnen en tegelijkertijd een naar binnen gerichte blik en dan denk ik: wie ben jij en waar ben ik en wat is de wederkerigheid?…

Helaas, één ding blijft buiten zijn bereik, Het is: de achterkant van het gelijk.…

ik schreef ooit een schrift vol van verlangen, geluidloos schreeuwde ik om aandacht ik vulde pagina's hele memoblocs de achterkant van een flyer en nog heb ik mezelf niet gevonden het zal wel even duren, vrees ik…

Zag nog net de achterkant van het verhuisbusje aan het einde van de straat. Hiernaast trekt nu niemand de WC door. Wat een eenzaamheid!…

de achterkant van een gladde spiegel toont mij een andere waarheid dan aan zijn kwikzilveren voorkant hier mag ik gelukkig mijzelf zijn zonder masker of opgelegd pandoer die ik mij aanmeet in dit leven misschien is doodgaan wel doorheen aardse illusie gaan naar een andere dimensie…

zelfs aan de achterkant van de zon waar plaatsen zijn die onbereikbaar lijken schijnt altijd nog die hoopvolle verbeelding, een kanariegele gloed rond avondrode vormen “het is niet anders” zeg je en dat is ook zo dus leg ik alle tranen uit mijn hart in jouw gesterkte handen…

dus het lijkt op niets van tevoren op voorschijn, achterkant invoegstrook niet op doordraven hakken in het zand gegoten in beton impulsaankoop, kuddegedrag tang op varken je hebt er werkelijk niet bij stilgestaan niets doordacht er lag niet eens een koekje bij de thee gelukkig is het allemaal verzonnen…

Ook Turkse geiten komen in opstand, benaderd door het staatshoofd aan de achterkant.…

De gevangenis spuugt rook naar wolken - een lange jongen schiet een kwatje op het perrron een bajesbewoner heeft foto's op zijn raam geplakt ik zie alleen witte achterkanten van zijn familieleden, of zou het porno zijn? mijn metro glijdt verder ik ga ondergronds en mag alleen naar boven…

de pen streek neer zonder compassie inktzwart besmeurden dodelijk krullende letters het maagdelijke papier de schijnbloei van mooie woorden kon onwaarachtigheid echter niet verbloemen slechts de achterkant van het papier draagt het gelijk haar pen is uitgeschreven haar handen zwart en leeg…