Alle inzendingen over brullen

Jantje slaat zijn kleine zusje met een knijptang op de mond het arme kind begint te brullen en als moeder binnenkomt ziet zij alle melktandjes van haar lieve kleine meid in een grote plas met bloed op haar nieuw gelegd tapijt mamma schreeuwt in alle staten: ‘Jantje, kijk eens hoe het kleed volkomen naar de knoppen is door wat jij met…

Een versje schrijven, was allang mijn wens Bij deze dus maar eens begonnen 'k heb zo wat zinnen bij elkaar verzonnen Die zoetjes zingen voor een lezend mens Zo'n versje schrijven, nee geen hindernis Een kwestie van wat woorden brullen Om daar de lijntjes mooi mee op te vullen Zo simpel is het, voor mij kattenpis ..............…

De eeuwige strijd tussen supportersscharen wordt even op een laag pitje gezet komen de hooligans weer tot bedaren en is het wij-gevoel weer even aan zet samen staan brullen aan de zijlijn hand in hand achter het team gaan staan waar je een echte supporter kan zijn zonder een ander de kop in te slaan de oranjegekte bereikt het kookpunt als…

Romes wachtend arena 's hebben 's avonds in hun stenen kelderkamers lange rijen tafels waarover schaduwen uit fakkels en olielampen wild soms traag heen en weer dansen de zwaardvechters van morgen eten en drinken zich propvol genieten allemaal met smaak kauwen en slokken gulzig brullen grove grappen uiten speelse dreigementen vergeten…

De stalen vogel maakt zich klaar Motoren, brullen en gieren De start zet zich in... Ineens ben ik heel kwetsbaar... Ik doe een schietgebedje en vraag aan Onze-Lieve-Heer "Bewaar ons voor een ramp, en zet ons veilig aan de grond weer neer..."…

Wat mijn maag doet krimpen en keren: Kaalgeschoren koppen die marcheren en brullen: “Wij zijn raszuivere heren.” Oorlogen in naam van god. Bruine strepen in de pot. Geknoei om winst met de natuur En nogmaals: slappe haring in het zuur ! Maar bovenal: verdraag ik geen onverdraagzaamheid.…

Het is een eigen vondst Agamemnons gouden masker waarin ik Ensor zie gij erkent hem niet als nazaat van uw vergane macht waar leeuwen brullen mijn gelijk reeds eeuwen later na uw sterven ontstond hij in het nieuwe land waar men hun taal verdeelde zwakker dan uw stenen poort doch o zo schoon van stem zij overtreft nu Klytaimnestra zo…

mijn hemel, wat hebben we gelachen zeg ja, voor humor moet je in 020 wezen dat Volendam 2.0, dat tolerante reservaat vol grachtenpanden uit de tijd van slavernij lachen, gieren, brullen heroïne, hoeren en hondendrollen bussen vol toeristen nee, naar 020 gaan we voor onze lol en dan die humor, zo scherp het niveau van kut op het schoolbord…

Steeds meer dozen raken al gevuld Met dierbare, persoonlijke spullen Ik loop er in een oude trui gehuld Zou 't liefste hard gaan brullen Dit huis waar zoveel is gebeurd Waar onze kinderen zijn geboren Wat zo naar ons gezinnetje geurt Dit huis gaat voor ons verloren We verhuizen naar een ander huis Ook mooi, maar ik moet bekennen Dat ik…

Doch schoon de storm de tuimelende baren Met dondrend brullen zwepe in wilde vlucht, Te stouter stijgt uw stem, en klieft de lucht Als 't harpgezang der heilige Englenscharen; En roept ons toe: uw ziel geev' zuivre tonen Terwijl een koeltje langs uw slapen ruist, Doch winne aan kracht, wanneer de stormwind bruist.…

Ergens in Breda 's bedaagde Mastbos waar eens mannen van het krijgswezen strijdlustig hun vuurwapens lieten brullen ligt een vredig ogend moeras rondom het kleine gras- en poelenrijk scheppen dichte eiken en pijnbomen geheel eigen groene wereldranden glanzende blanke berken beuren het leven binnen deze einders op grote zilverreigers dalen…

Twee clowns werken in omgekeerde volgorde door hun repertoire, hangen aan ringen als acrobaten, vallen nog harder als zij iemand horen brullen of stampen. Ze proberen te praten 'He,' roepen ze uit, slaan elkaar met de vlakke hand en vallen opnieuw. Een stem zegt 'Zo kan het dus ook!' - nu lijken zij door angst bevangen.…

als in een heugenis, waar ik morgen de herinneringen aan nog verder dan gisteren vergeet en daarna zal het vader zijn die altijd de krant las moeder de aardappelen schilde en iedere avond een appel zo voor het slapen gaan op de bank, samen nog even tv keken ons gazon het groenst van de hele straat was ik lachte, gierde zelfs brullen…

- zichzelf kastijdend gelijk een wals op stoom in een werkgang het verzet plet en verschroot den kuyt - de koning van feyneoord venijnig en geslepen brengt ons gelijk tarwe, haver en gerst het kuitbier smaken doet het zoet der zege wanneer geniaal gesublimeerd aan gekante horizon het vuur van nationale victorie de rotterdammers brullen…

bergen dalen als hun toppen brekend vallen in lawines steen heuvels gapen eeuwen rond vlakken rimpelloos tot grond waarover winden ongestoord zich haasten naar een nieuwe morgenstond golven brullen wittend schuim zeeën donderen hun woestheid tegen kades pieren en geel duin zand brengt rust sust eeuwige beroering en geeft stilte in de…

uitdaging is een patroon te doorbreken Het doorbreken van het patroon is een verlangen om naar te snakken Bevrijdend zal je verder komen dan je kon dromen Dromen echter kunnen een juiste uitkomst verstarren Angst voor het onbekende weerhoudt het verlangen Zwetend lig je wakker zonder iets klaar te stomen Je wilt vechten, vluchten, huilen en brullen…

geven Dingen blijven doen Zoals het hoort Niemand hun hun vrijheid smoort Een grote mond daar bleef het bij De haan werd langzaam weer een ei De tijger werd een poesje De vogel vleugellam De ridder weer een schandknaap Misbruikt, gedwee en tam Zo gaat het in dit leven Ze blijven komen Ik kijk er niet meer van op Als ik er weer 1 zie brullen…

Wij blij en onbezorgd aanvullend met elkaar zijn, leven in elkaars hart al draait de wereld om zijn as is er vuur en ellende en brullen vulkanen wij kennen de schenkingen van de stilte.…

Om wat gouden hebbedingen Brullen zij hun roversdeunen Uit hun wijde, open kelen Gooien hoog hun gouden schatten Naar het jagen van de wolken Die in wilde vreugde werpen Vuisten vol met ratelhagel Over knotwilgen die kreunen.…

Je lijf is ongezien zeer fraai Met een hoofd zwaar van krullen Van buiten en van binnen zo waar Ik hoor de mannen bronstig brullen Je hals is als een prachtig fenomeeen Geen van mijn vrienden kent er een Die is te evenaren jij bent uniek Zo in je fraaie blote sporttuniek Je borsten hijgen als opgejaagde reeën Terwijl je navel gezicht bekoort…

Hoor jij het brullen van de leeuw niet? Kleine zwarte slapende engel.…

Laat het slagwerk maar tieren en brullen, jouw tijd ontvouwt een hoofse sfeer: hoe zou het Toen geklonken hebben? Gedreven ga je bij Urtext langs, strijk je neer in de Middeleeuwen. O la lá - de klank van een vihuela... Met profane muziek kun je scoren! Je wordt ontboden bij de maestro: 'Hoorbaar heeft u mijn streken begrepen.…

Mijn God, wat zou ik haar graag wakker brullen, maar helaas is deze slaap voor altijd. De kans op herstel voorgoed verdwenen, Hoe onmenselijk is het om haar lijden te rekken? Niemand die is voorbereid om zo'n besluit te nemen, maar de tijd is gekomen om de stekker eruit te trekken.…

[Romeinen 8:35 en 38-39] Noch ‘t brullen der ontmensede tyrannen, Noch zwoege dorst, noch snaken naar het brood, Noch lichte vlam, noch zwaard van bloede rood, Noch scherpe bank, noch ketenen gespannen, Noch goedverlies, noch knevelen of bannen, Noch hoge macht, noch diepe waternood Noch tijdsbeloop in leven of in dood Noch wan-geloof…

het diepst van mijn gedachten Maar wel alleen een hele goeie Die niet maar wat zit aan te knoeien Zodat de mens ook na zijn dood nog lache Van mij af schud ik het boze Virussen en ziekte kiemen Verpak ik in gebruikte dozen Verbrandt ze in mijn hel Ik zorg voor mooie lieve eerlijke mensen Die ook elkaar slechts welzijn wensen Nooit meer brullen…

Samen lachen, gieren en brullen En voornamelijk tijd rekken door slap te lullen. De kranten lopen duurde voor de ouders echt te lang En samen achter school ontdekt worden maakte ons wel bang. Jij was met 13 iets ouder dan ik Jouw aandacht gaf mij echt een kick.…

praten Dan wordt stilstand mijn vriend Geen afspraken meer Geen toezeggingen Geen bezoekjes Geen telefoontjes Geen, geen, geen Ik wordt niet echt depressief Maar wel stil en verdrietig Orgelmuziek laat mijn tranen Stromen van de oerbron om de oerbron Waarom, waardoor, waarvoor Mijn schaapachtige gezicht Doen wolven huilen en brullen…

Wáár is Vitellus, brullen de matrozen, Dat bakkertje was zo naar onze zin. Men heeft Vitellus gevangen genomen, Op een nacht, met veel ‘godsdienstig gespuis’. Toen de keizer het hoorde, liet hij hem komen, Hij wou Christus niet vloeken; hij moest aan 't kruis.…

graaf diepe kuilen vol emotie vrij met mij, kom, ik wil meer kies jij voor de woeste duinen volg ik jou in een briesend spoor samen in het helmgras struinen vinden wat ik daar verloor kleur dan met mij de donkere uren van avondrood tot ochtendlicht laat de nachten dagen duren afscheid is alleen een vergezicht daar waar golven onstuimig brullen…

- Maar eindlijk 't brullen moe slaat hij aan 't wenen En breekt zijn angst in kinderlijk gesnik.…