Alle inzendingen over brullen

De afvoerputjes brullen. Ik juich: de vaat is weer voorbij. Het tafelzilver schittert me tegen. Alleen de vloer gromt verongelijkt. Er waren wat woorden tijdens de Maaltijd. Een opkomend stormpje. Het dreef naar mijn domein. De Gastheer sprak: 'Later vieren wij dit zaliger!' Boven mijn borden begon het te regenen.…

ik las je namen in de krant in vette letters weergegeven voorgoed omgeven door een zwarte rand we liepen samen door het land grenzen werden opgeheven we lieten de gedachten zweven bespraken de planetenstand de tekens brullen nu als leeuwen vertwijfeld werpen wij het zand wat rest ons, die hier achterbleven dan dóór te leven zonder…

zijn letters brullen zwaar naar wat hij onvoldoende vindt het kind in hem lijkt al verloren aan de schommeling der tijd hij is zijn onbevangenheid vergeten en bevrijdt slechts nog wat witregels, verborgen achter glas al struikelend schaart hij alras zijn voeten langs elkaar en onderwijl verklaart hij, dat zijn eigen glans vooruitstreeft…

Het fijne kopje met de bruine krullen een stiekem lachje; het is decadent als je van binnen zo onrustig bent dat je je broertje graag laat brullen. Die zet een keel op, zwaait wild met zijn armen terwijl zijn ogen zich met tranen vullen. Hij wint de aandacht. Hij heeft charme.…

handvol muziek on stage de chaos in ongekamde haren van een illuster publiek nog trillen de snaren en donkeren klankkasten de mega decibellen wil de leadzanger diven en koppensnellen dronken van levenselixer door jeugd en bravoure maken zij van de wereld een hemel vol komende vuur ze hebben al zo lang gewacht met zingen en brullen…

een kale boom maakt dreigende gebaren: als jij niet aan mij hangt heb ik geen nut en word ik omgehakt de woeste golven van de zee brullen mij toe: laat je door ons omarmen we zijn al leeggevist voed jij ons met je lichaam de dag is niet veel lichter dan de nacht we leven als de dieren in de bio-industrie geoormerkt en geketend door amorele…

trompet achter de coulissen de zoete lucht van zaagsel het spel op de wagen in de schijnwerpers achter nevels gevangen het applaus duizendvoudig de grote finale in het midden even een klein kind te zijn gevangen in de illusie gegrepen en weggevoerd door de lichten in spiralen omhoog met onder je de glimlach van de clown het brullen…

Boven de bergen zijn de wateren diep en zwart als het kleed van eucalypta die zich vasthoud aan de heksenbezem op de vlucht haast ze zich weg voor de donder en het brullen van de leeuw vloeien bronnen naar beken midden in de bergen lessen wilde ezels hun dorst nachtegalen zingen in bomen…

hoorde ik als kind zingend brullen, door lallende ,dronken carnavalvierders in mijn geboortedorp in de toen nog, rotsvast gelovende kempen. nu bedekt gras alles. de slagvelden in de westhoek. de tuinen in de wijde omgeving van tjernobyl, de kerkhofgraven in de concentratiekampen van breendonk tot buchenwald.…

rond verspreiden zoete geuren ik zie wat bomen treuren om de kaalheid van hun kruin ik hoor wat struiken zeuren hun groenheid wordt nu bruin maar ik denk alleen aan lopen met blote voeten op het tapijt mijn gezondheid laat mij hopen geen hindernissen in de strijd mijn longen wil ik vullen met lucht vanuit het bos ik wil lopen ik wil brullen…

De deken als de ozonlaag wordt het gordijn van de storm terwijl een koude opperbries door de regenval zwiert en zich bonkt tot brullen, verstrikt in de wolken. Een schurende omarming laat de hemel kruimelen en de merrie haar manen, wit als de maan, roteren om de nacht.…

blijken te zijn Die mankeren iets, wie niet, maar dan mag niks meer ze gunnen een ander niet, dat die nog kunnen lachen Humor is uit den boze want ze verstikken in hun zielig zijn die groep, de Beerput Club, zo noem ik ze Jammer van die negativiteit verloren tijd Ik heb ook een groep opgericht, Aangenaaide Oren, en laat dat nou lachen gieren brullen…

ach, praat me niet van wolken in de hogere sferen die schaapjes zijn te mak om daar te kunnen existeren ze hebben nog geen poot om op te staan vloeien zo uiteen en laten zich door wind oplossend gaan wil je echt met sterren gooien schepper spelen, het heelal ontplooien zwarte gaten vullen en de nova's laten brullen in hun stervend…

Ik had geen idee al kwam ze van elders met de ogen dicht douchen onder een filter van ontvangen als een harmonisch uitverkoren voelen van zichzelf Behalve alles opperbest spannender zonder diepgang en elke nummer volgens de regels van de rest van de wereld leek het me, dit ook alweer heerlijk om naar de zon te brullen Jonge mensen ontsnappen…

Hij wil indruk maken Marc wil indruk maken de VVD wil indruk maken de Minister-President wil indruk maken Indruk op moeder Rutte indruk op volk- en vaderland en vooral en zo humoristisch mogelijk indruk op de media van de natie Maar bovenal wil Mark Rutte indruk maken op zijn, ons aller staatshoofd Zijne Majesteit Koning Willem-Alexander…

En ik dacht: De wind zal tegen hem brullen als een leeuw. Hij zal de weg verfoeien. Zeven mijlen verder en niet meer zullen de lippen verkleumd zijn die ik zo verhit kuste, Vergeefs want een kus warmt maar een keer. Langer had ik moeten kussen, En harder smeken met m'n ogen.…

het kleine afscheid dromen iedereen is weer gekomen om te zeggen wat er speelt de zon het strand de zee ik neem hun woorden mee als dadelijk de golven brullen dan kijk ik terug zal me met bruin omhullen ja, ja mijn brede mooie rug weeg woorden die gesproken zijn in het kabbelen van de vloed hun warmte deed me goed in koude onderstromen…

Maar ik ben altijd vrolijk zowaar steeds een goed humeur Ik ben altijd aan het lachen gieren brullen nooit een sleur Want blij zijn maakt gelukkig dus je krijgt een goed gevoel Leuke dingen liedjes zingen amuseren is toch cool?!…

Kronkelend zijn glibberige armen om het hart slaakte hij een laatste zucht toen Elias hem vedreef tot in het git zwart Ik hoor hem nog brullen “Dat God zo rein en zoet als bronne water niet zou bestaan” kwijnend in het zout waarin hij was vergaan De schelpjes en kraaltjes op de bodem liggen daar zo vredig in een lijn van hand…

Ik heb au fond een zonnige natuur 'n Vrouw, 'n huis, 'n hond en mooie spullen Het is met mij vaak lachen, gieren, brullen Maar dat beperkt helaas mijn levensduur Dus pak ik nu maar razendsnel mijn biezen En ga ik in mijn eentje zitten kniezen.…

neerhofhond die kwijlt uit zijn ouwe bek doe alsof ik je nooit eerder heb gekend en leg me geen strobreed in de weg zwaai me vooral niet uit met je welgemeende verwensingen want ik zal het niet horen ik zal doof blijven voor je gespeeld verdriet je krokodillentranen raken me al lang niet meer ik zal huilen, meehuilen met de wolven jouw naam brullen…

Uitdagend brullen waterwelvingen, hebben een witte, gekrulde schuimlip; daaruit klinken tijdloze vertellingen.…

Je zette 't op een brullen en ik dacht, dan hebben we dat maar gehad. Kon er naartoe leven, dus wennen was zo moeilijk niet. Maar nu ik er op terugkijk, is 't net of ik nu pas zie, dat de tijd van dragen veel te kort was. Bij de eerste, zijn er zoveel vragen, hoe of dat 't "zonder" was.…

Beren brullen, mensen zijn vaak onbenullen. Wij mensen leren niets van de dieren, wij mensen moorden al eeuwen, nog steeds met plezier de stieren. Mensen vermoorden mensen, ook al eeuwen. Als u in een God gelooft vraag u dan in ernst af waarom God deze wereld aan ons, de mensen gaf.…

ze zitten braaf onrust waakt in schuifelende voeten een handje klapt applaus op een verkeerd moment drop en roze schuim vullen monden met of zonder duim de speler laat papier als tijgers brullen een rode lap loeit als een stier hij tovert lachjes met een grap en bouwt de spanning stap voor stap poppen spelen met de kinderen…

Laat me maar brullen alleen de kern van waarheid ligt in mijn hart en ik geef mijn alles dus als je lezen wilt wil je me echt kwijt of zeg je ouwe, blijf bij mij?…

Het was waarlijk om te brullen. En heel de dag door zat ze daar in mijn stoel, in mijn pose, met mijn pet en mijn handschoenen vlak naast mijn vijftig rozen. En morgen ga ik zelf op pad om mijn halve eeuw te ontmoeten. Dag Sara met je zonnebril, doe Abraham de groeten…

doorschijnende huid De wind laat zijn slappe huid wapperen als een losgeslagen dekzeil Een heuvellandschap van rode tumoren op zijn magere hoofd Gieren wachten in kale bomen op het onvermijdelijke Hoog boven de heuvels spreidt een adelaar zijn vleugels Gevlekte hyena’s kruipen onderdanig naar voren Maar mijn vader voelt nog steeds de leeuw in zich brullen…

Zomaar uit het niets begin je te brullen en om je heen te slaan. Of op de bank te springen, om vervolgens op je kop te staan. Nergens ben je voor te vinden, niets wil je doen. Alleen even stoeien kan leiden tot een zoen. Maar je leidt je eigen leven. En bent niet in staat te geven. Je bent er wel maar eigenlijk ben je er niet.…

In het huis van God kwam totaal geen hond De dominee liep er wat rond te dolen Het werd hoog tijd voor nieuwe capriolen Een prachtig maar leeg pand, da's ongezond Westzaan wist niet hoe de kerk te vullen Goddank creërde pastoor een wonder Een mis waar iedereen van kon smullen Cornelis Visser is heel bijzonder Liet vierhonderd aanwezigen brullen…