Netgedichten

netgedicht (nr. 51.558):

de kretologie van een hansworst

zijn letters brullen zwaar
naar wat hij onvoldoende vindt

het kind in hem lijkt al verloren
aan de schommeling der tijd
hij is zijn onbevangenheid vergeten en
bevrijdt slechts nog
wat witregels, verborgen achter glas

al struikelend schaart hij alras
zijn voeten langs elkaar
en onderwijl verklaart hij, dat
zijn eigen glans vooruitstreeft
maar

zijn narrenkap verweeft zijn woorden
met een eindeloze spijt
want echt

de mensen die hem hoorden
zijn die indruk - nu al – kwijt