Alle inzendingen over daarheen

Waar de lucht en het water elkaar ontmoeten, daar is het, waar ons geluk werd geboren Waar wolken met hun schaduwspel onze namen schrijven op akkers met zwarte aarde, doorklieft met diepe voren Daarheen moeten wij wel gaan, -zullen wij steeds getrokken worden- het licht en de luchten wijzen ons de weg Ik klem je hand vast…

Dáárheen, dáárheen, gaat onze weg, mijn Vader! Kom, dáárheen!…

- Daarheen - daarheen - Daar trekt mij 't hart, o mijn geliefde, heen. Kent gij dat land, vol heuvlen, lachend schoon, En koele dalen, waar de reine toon Des nachtegaals bij brongemurmel klinkt, Als lentes zon aan d' avondhemel zinkt? Kent gij dat land? - Daarheen - daarheen - Daar trekt mij 't hart, o mijn geliefde, heen.…

Daarheen, o aard, de blik! daarheen Uw heil vangt aan bij ’t einde zijner weên!…

Neem me mee - daarheen…

In de bus daarheen, geen trein, wordt nu gefeest. Ik heb begrip voor de huidige distantie, maar mijn vader, mijn vader had nooit meer vakantie. De reis terug was een stille tocht en mijn verdriet was op ...…

Ik moest daarheen met vrinden en beminden, Naar iets waarvoor ik kaartjes had gekocht. Geen flauw vermoeden had ik bij het boeken Mij naar die weg een breuk te moeten zoeken.…

Er is een oorlog gaande verderop, En alles wat we doen is die verlengen, Door wapens, kogels, tanks daarheen te brengen, Waarom hoor ik haast niemand zeggen: ‘Stop!’? De afloop is op voorhand al bekend: Wéér een herdenking bij een monument.…

In Genua vergadert de G8 En dus ga ik daarheen om te betogen. Zo'n topontmoeting immers moest niet mogen, Want alle overleg vind ik verdacht. En waar die top tenslotte toe besluit Maakt mij als demonstrant geen donder uit.…

Ik zal wel zien in dat rotgebied van duisternis of daar nog iets is of opzettelijk niet; ja ik zal misschien nog even pogen daarheen te kijken met glazige ogen net als andere lijken of als een groeiende kreeft uit mijn strak huidskelet naar buiten breken om wat mij omgeeft te verlaten, met wat ik beteken. ------------------- uit:…

Is er een materie Ingewikkelder dan ’t leven Een wezen Ondoorgrondelijker Dan een mens Diep in venijn en haat Toch de liefde zijn wens Is er iets wenselijker Dan rust en vrede Vrijheid, broederschap Vandaar onze dagelijks bede Leid ons daarheen Stap voor stap.…

Het licht in de verte Kleurt door en door rood Door een zon die Doodvermoeid ondergaat ' t Doet mij beseffen Dat ik verder wil Daarheen, waar het licht Oud is, en rood, en warm ' t Hele leven ben ik Al onderweg naar verder Naar de verste verte Tot er opeens geen verte Meer is…

Toen viel een bom of een granaat, daarheen gestuurd door Goede Landen. Nu ligt in een Bagdads ziekenhuis een kind dat nooit meer een bal zal vangen. Zijn armpjes zijn de balkjes van een kruis waaraan het levenslang zal hangen.…

dwaallichten ver broos, teer en wonderbaar met enkel één oogwenk daarbij ruimte latend vliegen vlinderlichten zacht fladderend daarheen waar ogen open gaan harten opengaan ongekend harten raken in het gastvrij onthaal…

Een brede glimlach gaat van oor tot oor Zwarte baret strak in de plooi gestreken Twee vingers in de lucht als zegeteken Je vraagt je af waar doet zo’n meid het voor Ze sprak van vrede en rechtvaardigheid Maar juist de weg daarheen is ze wat kwijt…

Wij woelen zonder end voor kinderen en erven, En 't gaat ons in 't gewoel, gelijk 't gewiegde kind: Wij woelen ons in slaap door allerlei bewind, En vallen moe daarheen, met d' ogen toe, en sterven. ---------------------------------------------------- bewind - bewegingen, beslommeringen…

Ja, het markante, het grote buitennissige, daarheen gaan toch zoveler gedachten. Wat is toch oorzaak van vele tegenslagen en ook vele teleurstellingen? Hoe aangenaam is het leven wanneer men echter kan geven zoveel om het plezier van het alledaagse en hetgeen is zo gewoon.…

Vertrouw op je vermogen om daarheen te zweven waar geen planeet je bindt vallende sterren zijn overal Wensen zijn ogenblikkelijk gemaakt gelijkertijd denk jij, denk ik dezelfde zin in ons bestaan in dezelfde seconde ontwaakt Wij glimlachen elkaar aan het is tijd wij moeten gaan…

hoe ik staand op de groene zoom dat licht is besneeuwd over de akkers kijk zie ik het koren dat reeds is geoogst, de aardappels op weg naar de fabriek de voren leeg van zelfredzaamheid baant zich een gerede twijfel in het ongerept verlangen van de mens dat wie vliedt zich spoedig daarhenen ziet waar passie de klucht is van dit sobere…

Het ideale gedicht: een met overleg gemorste groene plas verf Een gedicht ligt bij voorkeur in een drukke winkelstraat De een loopt hierheen de ander loopt daarheen en iedereen maakt groene voetstappen ----------------------------------------------------------------- Uit: 'Sorry dat ik het paard en de hond heb doodgeschoten'(2002…

Het zaligst uur, sinds lange jaren Verwacht en vurig afgebeên, Het komt gelijk een klank van snaren: Hij ruist, verrukt, en - vliegt daarheen!…

als je even meeloopt vertel ik over de weg de meeste stenen zijn omgedoopt, dat is wat ik zeg nadat ik ze heb aangeraakt zijn ze niet meer als voorheen wat meer versleten, dieper naakt, het karakter hebben ze nog wel gemeen zo zal de kim, in de verte nabij, geen echt wonder meer kennen daarheen liggen ook aangetasten, voorbij het moment…

Het zaligst uur, sinds lange jaren Verwacht en vurig afgebeên, Het komt gelijk een klank van snaren: Hij ruist, verrukt, en —­ vliegt daarheen!…

Mij aan de regels houden zonder mij aan de regels te houden door daarheen te gaan waar de regels niet meer van toepassing zijn.…

Het zaligst uur, sinds lange jaren Verwacht en vurig afgebeên, Het komt gelijk een klank van snaren: Hij ruist, verrukt, en—vliegt daarheen!…

Daarheen, van 't nest op kille twijgen, Rolt warm-vertrouwlijk meerlgefluit; Als bloesem voelt ge een sneeuwvlok zijgen; En hoor, om ons op streek te krijgen Zond Lente al feestmuziek vooruit!…

liep even naar de nieuwe Jumbo aan het einde van de straat sprak onderweg die er ook is de Koerd in zijn avondwinkel die nu bezorgd is door Jumbo over het bestaan van zijn zaak want hij is te klein en te duur en straks moet hij vakkenvullen tegelijkertijd maakt hij zich druk om de strijd tegen IS door de Koerden en of hij zelf daarheen…

waar het licht van de zon versterft, waar de vlucht van de avondvogels ijler, steeds maar ijler wordt tot een zwart en grillig silhouet dat danst met zachte pastel, daarheen vlucht mijn zomer vol van onvervulde dromen, mijn lijf verstart, verstijft, want verloren dooft elke lust, doodt elk genot, elk verlangen van het hart, mijn hart…

verdronken dorp dat vandaag te localiseren is zij het vaag van Woldendorp weg neem je de Zwaagweg naar het zuidoosten loopt die recht aan het einde naar men zegt werd in 1827 een sloot gegraven en ze zagen terstond al die mensenbotten in de grond het kerkhof van Zwaag onder de kleilaag vanaf eiland Munnikeveen is het niet ver daarheen…

(voor Jackie Gallagher) Ineens was de finishlijn de dood en haastte je jezelf daarheen, je eenzaamheid bleek te groot, ondanks een man was je alleen. Je was ooit de wereldkampioen van de uitputtende triathlon, je was razendsnel en koen, je hart warmer dan de zon.…