93 resultaten.
Een soort genaamd mens, ‘ z’n odyssee.’
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 256 We denken dat we meester
zijn over de gaard, maar
niet over eigen aard.
Bron(oa) : "Rentmeester over de gaard " (pama)
Noot: En herkent u zich in citaten, is dat puur
toeval, maar toeval bestaat toch niet?…
Gevloeid zaad
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 159 In Bosch' 'Tuin der lusten'
wordt de liefde gevierd en
bedreven
Alle vormen komen
in meer of mind're mate
traag voorbij
De tuin blijft wel de Tuin
daar gevloeid zaad zeker niet
zal bloeien...!…
Levenslied
netgedicht
3.0 met 30 stemmen 532 gedichten gedichten gedichten richten
richten richten wichten richten lichten
lichten dichten lichten lichten betichten
betichten betichten betichten gewichten
aarde aarde aarde gaarde
gaarde gaarde baarde gaarde waarde
waarde geaarde waarde waarde spaarde
spaarde spaarde spaarde baarde
lopen lopen lopen slopen
slopen slopen kopen slopen…
Wijnrobots in Frankrijk
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 225 Franse wijnbouwers openbaarden
robots die 't werk doen in hun gaarden.
Zelf doen ze geen slag
en plukken de dag.
Ja, God zou er wel kunnen aarden ...…
Het gehucht van mijn jeugd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 139 Tussen twee riviertjes
liggen de beemden en aarden,
akkers en gaarden.
Veilig binnen de ligusterhagen,
rijen zich de boerderijen
op de rug der glooiing.…
In memoriam patris
poëzie
3.0 met 5 stemmen 731 O vader, die ik nimmer heb gekend,
Die in de schoot verzonken zijt der aarde,
Voordat ik werd geboren, toen de lent’
Wederom ontbloeide in Hollands weide en gaarde.
De zorgen, die mijn moeder sindsdien gaarde,
Zij raakte daar wel nimmer aan gewend,
Terwijl voorts ik haar leed en kommer baarde,
Hetgeen ik pas veel later heb erkend.…
Weet je nog...
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 233 toen de wind
zo heel zacht
op je huid
niets dan
een zongordijn
voor de wereld
zoveel meer
dan verliezen
en de stille pijn
het gras fris
groener dan ooit
zienderogen sprookje
weet je nog…
toen in onze gaard
het hemelse geluid
die vogeltoverfluit……
Liefde
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.680 I
En nog een ander licht stroomt van de aarde
In des heelals onmetelijke gaarde
Door de arbeid steeds groter. 't Is de liefde.
Luister, arbeiders, naar mijn zachte monde,
Naar wat ik diep in mijn hart heb gevonden,
Het ware wezen van der mensen liefde.…
Hestia
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 207 Godin van vuur doch oh zo kuis van aard
Haar reinheid had Apollo zeer behaagd
Hij had niet enkel om haar hand gevraagd
Maar aasde op haar goddelijke gaard
Getergd beet zij hem toe, gaat heen Apollo
Of ik verban u naar het aardse Grollo…
Voorbereidingen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 687 Spinnen weven ongestoord
vliegjes worden ingepakt
nu de zon een klok rond eerder zakt
en mijn boomgaard aan de mist behoort
Kou zal hier de macht weer grijpen
aanvankelijk om het blad te kleuren
alvorens alles kaal te sleuren
zodat ook hij mijn gaard kan rijpen…
Ode aan de tweede lente
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 208 Pril in de herfst
Nu, begin van dit seizoen
Zie ik heel fraaie bloemen
in hun fleur rijke doen
Dieper van kleur
krijg ik ze op de lens
Net voor de bonte avond
beleef ik het intens
Zo is het een feest
om met het hof van heden
die kleurrijke gaarde
vol bewondering te betreden…
lusthof
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.342 de mooiste hof
die ik niet ken
breng jij mij
dichterbij
ik zomer in
je sterke arm
de liefde zont
en zint mij warm
jij kust ik lust
er pudding van
ik proef en hoef
niets anders dan
het fruit dat uit
jouw gaard ontsproot
en ‘s morgens rijp
rust in mijn schoot…
Sprokkelmaand
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 124 Ik word bevangen door een diep verlangen
Naar sneeuw, maar ach, de winter is vergangen
Een glühweinlied en Stille Nacht gezangen
Stilaan lijkt hij nu reeds
te zijn vergangen
Al is het sprokkelmaand en nog geen maart
Met woerd en eend en meerkoet in de vaart
Dient men geen ijs en weder in de gaard
Mij zijn de tulp en krokus straks meer…
Wijn uit oude gaarden
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 89 ik zie heuvels
goudgeel rijpen
onder de zomerzon
idyllisch vlijen
dorpjes hun huizen
in siësta rust rondom
zuidelijker kleuren druiven
tussen donkergroen
in het patroon van toen
hier kaalt de rots
zoeken wortels een bestaan
in eeuwenoude trots
er wordt naam gemaakt
met wijn uit oude gaarden
vloeibaar goud uit de zo schrale aarde…
slaapverwekkend
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 367 kuierend is de gang
door mijn welriekende gaard
overeenkomstig mijn vaak
toegedachte luie aard
ik heb mij aan
wat komt dat komt
overgeven en het vreemde
als verzuurd vruchtwater
tijdig afgedreven
bij een boterbloem
verscholen in het gras
sluit ik de ogen en
hoor al een vroeg gezoem
hier zet ik me neer
en word zeker, als vanzelf…
De lijzijde van ‘t gebed
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 166 Waar verblijft mijn hart nu toch
wanneer telkens mijmeringen
die als gevallen appels me verstrooien
en de regen ze wil rapen
tussen de stromen die als
kleine beekjes de gaard
veranderden in dromen
die ik niet wil kennen
ik hou me vast aan
de lijzijde van ‘t gebed
en laat de wind
rusten tegen mijn zij
en sluit mijn ogen
totdat ik…
Levenslust
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 434 Zo te leven heeft geen waarde
wij verzinnen kind noch kraai
pennenvrucht uit dorre gaarde
wakkert wieken zonder draai
hoe gaan wij de prijs betalen
voor geheimen van het graf
twee oneindige verhalen
stervend rond de bedelstaf
de verlangens te verglijden
naar het allerlaatste uur
van kostbare crisistijden
maken onze dood te duur.…
Voor het zondagskind
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 mag ik in je
landschap dwalen
waar langs zachte heuvels
holle wegen dalen
beukenhagen om
rechtschapenheid vragen
het grint geharkt wordt
voor het zondagskind
waar wind het
klokgelui langs wei en
gaarden draagt de boer
tot rust en eten maant
mag ik bij je zijn
mijn monument van stilte
en natuurlijke geluiden
weg van alle stress…
ZICHT EN TOCHT
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 137 Hoge appelbloesems
wiegen losjes
in wijde bolle kruinen
waaronder
kleine krentenbomen
luchtig ademen
uit hun stil vlammend wit
de grote gaard vol zuchtjes
is een kluwen flamingo's
die op wil vliegen
maar steeds laag boven de grond
door zich heen blijft zweven
blije verwondering geeft
met opwekkende vragen
en antwoord naar ieders zin.…
Ik lig weer vreedzaam in het gras
poëzie
2.0 met 4 stemmen 730 Ik lig weer vreedzaam in het gras,
En rond mij geurt de goede aarde,
Mijn lieve dwaalt met lichte pas
En leest de bloemen in de gaarde.
De nieuwe lente is aangebroken,
Met zonnewarmte’ en vogelzang,
Met bloemen en met zoete roken,
En immer rijker welt mijn dank.…
ROZENBOOMPJE
poëzie
3.0 met 7 stemmen 3.189 't Boompje bloost en bloeit en blinkt
In het midden van mijn gaarde,
Waar rondom de duisterende aarde
Reeds in schemering verzinkt.
's Avonds in mijn rozenhof
Blijft het avondlicht gevangen
In de duizend roosjes hangen,
Rodend roos en rozelof.
-----------------------------------
uit: Laatste Verzen (1923)…
Raderen gaat tegenkloks
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 358 zong een lied
van lang geleden
toen gebeden nog
ten hemel stegen
en klokken boeren
riepen van het land
zij onder bomen rustten
met eten uit de mand
zij gaarden
uit gods hand wat
de seizoenen gaven
spaarden in gezinsverband
ik minnestreel
dat leven in mijn lied
het raderen gaat tegenkloks
in opgefokt en doet zo zeer
ik neurie…
het is de hare
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 52 hoe haar landschap kleurt
in een valwind waar schaduwen
worden weggehoond en wolken
geletterd de toekomst herschrijven
in de muze die alle facetten
van mijn reuze raderen kent en
kloksgewijs mijn wijzers richt
wanneer ze als gebogen fruit
de appelhof die mijn gaard
bevlekt ontdoet van valse
overtuigingen met een gloed
van een getuigde…
Door hitte en mistral
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 410 ik zag de brug
de overspanning en
pilaren de grijze haren
floten me weer terug
jij rijpte in de
gaarden door hitte
en mistral ik glooide meer
in het groengele van het dal
wij zonnebloemden
samen in het franse land
jij ging een brug te ver en
toch nam ik je aan de hand
laten we maar samen oogsten
hitte en de tijd voorbij
na misoogst…
Vocht niet vergeefs
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 291 tranen verdring ik niet meer
als verloren takken prikken
ik laat nu vrijelijk komen
louter mijn geharde aard
verzacht de geblakerde bomen
tot groen herlevende gaarden
waar duister zonder dreigen
vocht en verkoeling brengt
vallende druppels ruisen
blaren en dorre korsten mos
drenken de verdroogde gronden
van mijn lege sprokkelbos
op…
Vijf meien we nog?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 201 de gespen van gedragen sandalen
hebben het vlees verwond, het schoeisel
terzijde gelegd het bloed gedept
met liefde zo ook verpleegd met bloemen
doch de lucht klaart ook vandaag
en zoek ik naar passende stappers
waarmee ik de gaard kan bezoeken
waar de al gestorven bloeisels
zich rijpen naar de aard van appels
ergens voel ik het weer…
Te gast in de Vierdaagsestad...
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 33 rond Heyendaal
de benedenstad een baaierd
waar de massa's binnenstromen
grote golven van Sint Anna
tot de kadeboulevard
maar er heerst nu weinig gêne
wild doen lijkt meer in de mode
'wandelaars' doen hun naam eer aan,
laten het in tuinen lopen
bij de beesten af, potsierlijk
zonder pot gewoonweg dierlijk
is uw stank voor dank in gaard…
in witte uren
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 111 en koel
vochtig veebont in witte uren
flarden zweven de tijd voorbij
langs bomen gras en grond
de toekomst in een vochtig glas
het is ondoorzichtige huid
in verhulde openheid
een zwevende dans
een overduidelijke kans
op liefde en hoop in de
bedauwde ochtendglans
zweeft daar in nevelen
door dalen en heuvels
en lommerijke gaarden…
REISBRIEF
gedicht
3.0 met 20 stemmen 7.627 waarde vriend het is hier prachtig
de koeien zijn ontroerend drachtig
de spoorlijn loopt dwars door het dal
een vrouw beheert de waterval
elk huis of hok met beemd en gaard
verkoopt men op een ansichtkaart
de mensen lopen traag en stug
en komen op geen stap terug
men zegt God heeft ons klein gebouwd
maar sneed ons uit behoorlijk hout…
voelt de strijd tot in je keel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 551 plukte
met het zonlicht als beloning
ranken jeugdig groen
stammen roestig van het zonnen
ook tussen rotsen vinden
wortels nog hun bronnen
de wijn is hard en ongenaakbaar
je voelt de strijd tot in je keel
nadat je haar hebt leren kennen
steel je graag een kus teveel
ik at je druiven
en werd dronken van de wijn
ik oogste liefde in je gaard…