69 resultaten.
BOULEVARD
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.072 Door meeuwen en de branding begeleid,
geef je de zee mee je vergissingen,
zoals een golf die van de glooiing glijdt.
Bij helder weer zie je meer onderscheid
en neem je onbevreesd beslissingen.
Hoe komt het dat de dichter dit vermijdt?…
Fata morgana
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 94 ik wil ze
hier niet
heb hen mijn
tanden laten zien
in de scherpe kammen
van het gebergte
ze doen snakken
naar adem op
hete glooiingen vol
klein gesteente waar
hitte de fata morgana
laat zinderen
zuurstof lijkt uit
de lucht gebrand
die verschroeiend
raspt door longen
zonder verkoeling
direct bij de hand
dit is ons land
al…
Navigatiesysteem...
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 2.484 Jouw lichaam ken ik als
een landkaart van streken
die ik vaak bezocht;
elke glooiing, elke bocht
moedervlek of litteken...
Ik navigeer heerlijk
met mijn handen over je huid.
Onweerstaanbaar, begeerlijk.…
Oh lijf van Andalusië
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 767 Oh lijf van Andalusië
de olie over je lichaam
werd verwarmd door de zon
en maakte me hongerig en heet
Oh lijf van Andalusië
netkousen van boomgaarden
versieren je glooiingen
en maakten me wild als een stier
Oh lijf van Andalusië
zeven dagen mocht ik je beminnen
en elk heuveltje en elk rimpeltje
deed me verlangen naar meer.…
Het tweede spoor
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 84 heb geluk gevonden
zomaar op het strand
stond in zand geschreven
niet door een mensenhand
ik kon de tekens
nauwelijks ontcijferen
het voelde tegendraads
begon aan mezelf te twijfelen
tot ik het tweede
spoor ontdekte
uit de glooiing in de verte
holde leven naderbij
in achteruit bewegen
stond de ontmoetingsplaats
heel duidelijk beschreven…
Intermezzo's
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 72 in
je ogen heb ik
diep gebogen
jouw gezicht
openbaarde
het stukje hemel
waar ik heel graag
zou willen zijn of
waar ik naar toe
op weg wil gaan
als bestemming
in de altijd
wederzijdse
spanning van
samen zijn
lijkt verwijdering
vaak opluchting
door de ruimte
die je krijgt
waar hardheid
zich naar zacht kan
plooien door
glooiingen…
Grote pret
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 743 oogvocht stroomt over
het kind kijkt me aan
een traan
glijdt vol glans
langs een guitige glooiing
gekruld tussen wang en neus
zilt een zoete lippendans
een fietsenstalling spreidt
met grote pret omlijst
kirt een roze tong
vrolijkheid spat en springt
over van de natte mond
ontregelt beide handen
zelfs de voeten draaien rond…
Oase van rust
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 91 langs wijkende bomen
in zachte glooiingen
van het landschap loopt
het eeuwenoude pad
een natuurlijke oase
van rust geflankeerd
door het groenende leven
van boom struik en blad
generaties zijn langs gegaan
met uitzicht op morgen
huis en haard achtergelaten
verdronken in zorgen
anderen zijn gekomen
hebben in het volgen
van vroegere…
Rijpe vrucht
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 3.745 Staan aan de afgrond
Een druppel valt
In de bergkloof naar benee
Een appel wordt geraakt
Rijp om te schillen
Jouw huid als satijn
Vingers strelen
De glooiingen van jouw lijf
Geile zuchten geslaakt
Wellustig rillen
Jouw poort de hemel
Het mooi gewelf
Een collectie bergkristal
Bij elke stoot bewaakt
Een heerlijk trillen
Van voedzaam…
WATERMERK
gedicht
4.0 met 19 stemmen 11.085 “Weer boog Hij zich voorover en
schreef op de grond”(Joh. 8,8)
Toen de man in het zand schreef,
schreef hij het verleden weg
en in zijn gebaar verzamelde hij
het spreken en lijden, het zachte zwijgen:
dimensie van tederheid
je zag het aan de glooiing van zijn rug
een vreemd verdriet lag in de schaduw
van zijn schouders hoewel het licht…
Geen vrees
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 219 Woedende wolken
scheuren kleuren
uit een sprookjesboek
terwijl het zand roerloos rust
in aanzwellende zuidenwind
trekken dennen kragen op
weldra barst de toorn los
het land zet zich schrap
verankert de karige boedel
de zachte glooiing biedt ruimte
voor hemelse cascades
en duivels vuurwerk
het gewest kent de kuren en grillen
van…
Stemmig Landschap
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 198 De parallelle, rechte voren,
in zware aarde omgewroet,
bewijzen pas hun lengte goed
wanneer het veld waarin zij sporen
een glooiing kent. Alsof een vloed
het land heeft opgestuwd waar koren
en ieder zo vertrouwd gewas,
speels wuivend naar wie rust komt halen,
genoeglijk op de golven deinen.…
Twee parels
gedicht
1.0 met 63 stemmen 27.523 Twee parels aan een glooiing saamgegleden,
Zo lagen in omstrengeling van leden,
Op een rustbed van gloeiend karmijn,
Twee meisjes in verinnigd samenzijn;
Een als de een zich teder overboog,
Rees teerder nog de ander naar omhoog,
En als twee zwanen tot elkaar gegleden,
Omsnoerden zij elkaar de bleke leden …
En als twee zwanen, een bleek zusterpaar…
't Is lang geleden (12)
poëzie
4.0 met 2 stemmen 825 Nog brandden geen lupinen, kaars naast kaars,
Hun gele blijdschap in uw tragisch paars,
Met stroeve bossen tot de horizont;
Nog lag flapp'rend geen lap van vett'ge krant
Op platgezeten mos van heuvelrand,
Met sinaasappelschillen geel befluimd:
Uw wegen, rustig zwervend, gaven stilt'
En speelplaats even veilig aan het wild,
Als ruige glooiing…
De schoonste bloem
poëzie
3.0 met 30 stemmen 3.064 Hoe schitteren duizend bloemen
in heid' en veld en woud
hier bloeiend aan de glooiing
daar slingrend om het hout.
Maar niet alleen daar buiten
bloeit menig bloemelijn:
de lieflijkst aller bloemen
bloeit in ons huisje klein.
Die bloeme heet de liefde
van moeder tot haar kind.
Een bloem die ieder onzer
thuis altijd bloeiend vindt.…
Mei
poëzie
3.0 met 8 stemmen 4.474 en midden op de glooiing lag in 't licht
een vierkant veld met bloemen, opgericht,
Van bekervorm. Ze maakten met elkaar
Een tafel, klaar voor 't drinkgelag, en waar
De gasten nog niet aanzitten. Vol wijn
Staan al de kelken, dungesteeld en fijn
Geslepen. Tulpen waren 't rood en geel.…
- Favorieten -
netgedicht
3.0 met 48 stemmen 563 Zachte vanilleglooiing,
op geurig geruite wafels,
gekonfijte limoenreepjes zonder normen,
in spirituele zelfrijzende vormen
vanille-essence erg geconcentreerd,
als goedbekende smaakstof,
uiterlijk door besef verkregen
bakt marmer cakejes
authentiek ambachtelijk gesmolten,
gekarameliseerd,
favorieten zonder namen,
laten glooiing van…
De zee is één schuim.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 2.157 Tot bergen zet zij om het hoge floppen
van water, tot een berg wordt in het licht
een flop van water, met glooiingen, zicht
van licht schijnt daarin, maar het vlakt tot soppen.
De storm, d' orkaan loeit. De lucht, even wild
als de zee, is grijslicht, stort er van boven
pakken van wolken op die ijlings vliegen.…
Vervlogen schittering
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 104 Je haar,
dat als een sluier van perfectie,
langs de glooiing van je aanzicht viel.
Je ogen die,
in mij verzonken,
altijd naar de wereld lachten.
Wachten, kon ik niet..,
je had mijn hart,
je had mijn ziel.
Je had mijn liefde,
als een schuchter jong,
vanzelf bedacht profiel.
-
Ik zag je laatst,
weer terug..…
Afzien
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 102 Oude kerk in Enkhuizen
Het dak moet vernieuwd
daarvoor is geld nodig
Twee euro kost een tekst
schrijven op een leisteen
ten bate van het dak
daar op lees 'k bijbelteksten
weet er zelf zo gauw geeneen
Dan op een tafel
waarop kringloop boeken
kijk ik naar het Europese dak,
van het land vol bergen
De liften, hellingen steil,
glooiingen…
Kraai (2)
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 745 heb ik mijn dorst gelest
Het blauwgroen ei waarop jij broedt
glanst op met donkere spikkels
alsof je in de schaduw iets uitboet
Maar jij lijkt wel van alle markten thuis
zoals je me schichtig niet naderen laat
de kleinste tuin vermijdt
zo haat je het gruis van onze twist
Als je eens wist hoe het beter kan
hoe we reizen konden langs de glooiing…
Rakend
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 126 Tast je vingers, zijdezacht,
rond de glooiing van mijn liefde,
van het onvoorstelbaar diep gevoelde,
al is het puur, voor deze nacht..
-
Ik zie je nu, nog vormend liggen,
heb de hoogtes ver gebracht.
In het spel, dat wij hier speelden,
scheen het maanlicht mild bedekt.…
Dans van Bekoring
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.541 Dageraad wordt een oase
In het woeste tumult
De basdreun van de buurjongen
Wolken weerkaatsen het gapende oosten
Voorbij een glooiing vang ik
De hevige adem van paarden
In het slakkehuis van mijn oor.
De rest raad ik
Dan moet je woorden verspillen aan een daad
Het ging als volgt:
Een versneld kluwen diep in het landschap.…
kribbig
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 86 de rivier zoekt zijn grens
ik ben ontzettend bang
leg blokken neer langs
de spleten van mijn ziel
vlucht een glooiing op
gras onder mijn voeten
vecht voor veiligheid
m’n levenslijn loopt
grenzeloos grillig
langs randen van basalt
de dijk draagt m’n pad
klimmend naar zijn kruin
kijk hoopvol omhoog
de zon en het water
kleuren m’n…
Ze heeft genoeg aan zichzelf.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 26 Ze blijven liggen tussen de plooien van de tijd,
tussen glooiingen van een ouder wordend lijfelijk landschap.
In traagheid wordt de nacht afgeschud
balanceert ze tussen
wakker wordend daglicht
beroofd van haar rust.…
Het oude kerkhof
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 91 Nu tooien onafzienbare rijen wijnstruiken
de zonnige glooiingen in deze streek en
een kleine stad staat nu waar het dorpje stond.
==…
verlangen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.165 Jong holden wij over de glooiing
Boterbloemen knakten onder hoefgetrappel
We vluchtten voor de springvloed
die de kale rotsen slaat en telt.…
erogene zones
hartenkreet
3.0 met 23 stemmen 3.737 heuveltjes
vanuit de branding
zie ik heuveltjes
op het naakte strand
paradijselijk wit
zie ik gebruinde heuveltjes
borsten
nieuwsgierig priemen tepels
met moeite naar boven
in verdovende warmte
de branding spoelt over mij heen
en trekt zich weer terug
sporen achterlatend
in de glooiing van mijn rug
ik zie jou liggen met ogen toe
je…
HET EILAND MELOS.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 440 Donkere pijnen, hun kronen verenende, geven de bergrug
't Fulpen gewaad, en olijven haar zilverig loof aan de glooiing.
Waar zich de stromende vlieten een uitweg baanden, verrezen
Beemden met krokos en eppe, die 't nijvere werk van de bouwman,
Zuivrend en ploegend, de vrucht deed dragen der blonde Demeter.…
Ochtendstond geeft
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 111 "
Een glimlach verwelkomt de zachtheid in haar hart,
en dromerig kijkt ze naar het braakliggend land
dat in zijn glooiingen dampt
en zich klaar maakt vooraleer het de winter ingaat ..…