Alle inzendingen over kameraad

Kom kameraden, klim eens op een krant en jubel dat we Holland willen houen. Of ga eens juichen aan het vlakke strand en waai van Callantsoog naar Westerschouwen. In vijf minuutjes ben je al verkouwen met natte voeten en een neus vol zand. Al scheppend zag God neer uit den hoge en scheidde toen het natte van het droge.…

In het lijden houdt Hij mij groot en mijn kameraad is de dood, die ik nooit een hand zal geven uit mezelf; voor mijn leven levert God geen wisselgeld in." "Schatje, jij sterft als een heldin: roem die ik laf wil ontlopen. Volgens jou mag ik toch hopen, in mijn ruimte vol ongelijk, op een tijd in een ander Rijk.…

En noemen ze elkaar nog kameraden, behaagziek op achterbanken van hun statige dienstauto's gezeten, zijn ze hun bestaansrecht, Herman Bode's "Willen we naar de Dam?", "Gaan we naar de Dam!", de klassenstrijd, het belang van barricaden, op weg naar hun theekransjes in het land allang en breed vergeten.…

de aarde is rond, fluistert de kameraad Shin lijkt het niet te horen, tuurt onbewogen naar de koeienpoep en peutert de maiskorrels eruit elke korrel telt in deze verborgen schaarste er bestaat nog een wereld, klinkt het zacht, voorbij de hekken van het kamp Shin verbergt zwijgend zijn verwarring zijn leven hangt aan een martelende draad…

Ja, zelfs als enig kameraad en zonder één duel –en garde!– heb jij het gespuis op afstand gehouden. Lang was je een wees van iedereen, zo nergens, overal, zo dichtbij. Oh neus, één en al neus, stok zonder dirigent, hijs je zeil en stuur mijn lichaam want de wind steekt op.…

Ik ben een trouwe kameraad verloren, wanneer nodig was hij altijd bij de hand, in zijn inkt werd menig gedicht geboren: op het papier bleef hij de heer van stand. Zijn vulinktpotje blijft ontheemd achter, zij zal zijn grote dorst nooit meer lessen. Verdwenen van de poëet de stille wachter van zijn woord.…

Ik kruip met mijn laatste krachten door de modderige loopgraven, terwijl ik bevend en wit weggetrokken langs een kameraad ga, die het niet heeft overleefd. Ik kijk in mijn eigen ogen van vroeger. Langzaam duw ik de oogleden naar beneden. Ik tijger nog een mijl, totdat ik in de armen van een non verwijl.…

Te midden van roerig sprookjesgebeuren rent onze kleine roodbruine kameraad heen en weer, duikt bij mensen op, en gaat, gewenkt door boomkruin en verre geuren. Het diertje klimt, wil ijverig speuren naar eikels en noten voor wintervoorraad, daalt weer, waagt zich op plein en wandelstraat, proeft kabouterkookkunst naast eethuisdeuren.…

De Oranjestad houdt steeds haar kameraad, die elk jaar de sluimerpracht komt wekken, na 't volbrachte voor tien maanden weer gaat. Een open maansikkel met wijnvlekken tussen verstrooid wit; hieruit straalt hechte raad: teerheid kan onblusbare kracht verstrekken.…

ik sprokkelde in een narrige wind streepjes licht tussen herfstig natte takken met zwammen en paddenstoelen als kameraad met goede neus wat wij zochten was eetbaar en vochtig met een schimmelkleur in de rood met witte stippengeur van uiterst gevaarlijk toch leefde ik nog samen met bacteriën die met het bleke wit als schutkleur…

zonnegloed over het landschap lag Kristallen rijp blinkend in de eerste zon Jouw dag in de hei begon Alsof het landschap slaapt met een koude deken Je hebt naar het opkomen van de zon uitgekeken De fascinatie vanuit het heelal Waarin lichtweerkaatsing sfeer geven zal Je bent er op uitgetrokken langs heidepaden Sierlijke reeën beschouwd als kameraden…

Hand in hand, kameraden Hand in hand, tezamen één Het liefst te voet of met de step Zegt eerste man Aboutáleb De druk is groot Geen angst geen nood Niet allen tegelijk Voor Ahmed geldt dan maar één wet Verdeel en heers en splijt De stroom van mensenzee en Maas Erasmus vormt dan geen belet Aldus - en ik citeer Ahmed - Als…

Ik was je thuis, een echte kameraad, nooit zou je mij verlaten... en nu blijkt je hart zo hard als steen... Vang je vlinders en leef je maar uit... lang zullen ze er niet blijven, en als je dan weer alleen zult zijn, dan zul je smachten naar de tijd voorheen... Ik ben gebroken, maar niet verslagen...…

ons lief, laten we ze plukken en er wijn van maken, om zo dit tranendal van boze duivels te vergeten, zwelgen in de roes van verdwenen Amorpijlen of Amor is ook dronken, zet het onrecht om, hef de bekers, giet het vocht van hogere goden, voor even, als in een droom, niet terugkeren naar de wrede werkelijkheid, nieuwe wijnen vergaren, want, kameraden…

Wij zullen trouw zijn kameraden blijven totdat hij straks in levendigen lijve de dooie dood van Pierlala verslaat. 's Nachts is het dorp een poppenkast zo groot dat alle poppen grote mensen lijken. Men ziet mijzelf daar als Jan Klaassen prijken.…

Samen met zijn kameraad speurt hij op de meren naar zeldzame en bontgekleurde exemplaren, een surrogaat voor het met vrouwen parkeren en een uitstekende remedie om te bedaren.…

Op kameraden! grijp het najaarsooft, Laat wijn en wingerd om uw schansen glijden En zet een krans op 't vastberaden hoofd; Druk uw bewuste zin in 't jaargetijde, Dat met zijn kloeke wind uw vlagge looft, Dat waait uw woord langs Hollands vlakke weiden!…

We streden om de zeven heuvelen We zagen kameraden sneuvelen De aarde kleurde vermiljoen We zakten door gezwollen benen We zogen vaak op kiezelstenen Bij gebrek aan dagrantsoen Geen kou, geen hitte kon ons deren Geen geweervuur deed ons keren Twaalf maanden jachtseizoen Ons wapen glom van poetskatoen We…

Van Kosovo, buurland van Albanië, trok veldheer Hadrianus Terminus met zijn dappere kameraden door de Oude wereld, naar de slaven van Praag, de beren van Berlijn tot in het diepe zuiden van Gallia Transalpina, waar de Massilianen hun meerderen moesten erkennen in zijn formatie....tot hij zijn geluk mocht beproeven tegen generaal Mourinho, in eindstation…

dat ik nog onrustig ben En nog te veel beweeg Hij is dan wel een kat maar Zeer beslist niet dom De nagels aan de poten trekken krom De motor draait En zuchtend soest hij door De klok kan tikken wat hij wil Totdat de staart plots even zwaait Dan ligt de boel weer stil Hijzelf is onderwerp van een gedicht Maar weet van niks Mijn luie kameraad…

op de wip Afgebroken tanden wisselen bij N.O.S. haaien zonder respect blijven ze ons provocerend naaien Het draait om 020 en Philips zijn poen competitievervalsing opnieuw ieder seizoen Het kan ons niet deren want wij weten beter vechten en vreten gras voor iedere meter Wij staan achter de grootste club van Nederland tot de dood, eeuwig kameraden…

Zo stond ik eens te preken voor de dieren, staande op een houten bostafel te Driebergen, terwijl een net zo verloren kameraad zijn hoofd schudde en lachte, stierf Franciscus opnieuw in mij.…

Dus heel sport-lievend Nederland zwaait met een vol Oranje hand en heft gewicht in buiken bol met drink, gelach tot blazen vol maar alle glazen zijn geleegd, als ieder zwalkend huiswaarts veegt gesteund door maat of kameraad die ook wat gammel toch nog staat.…

provoceren meer jezelf te laten zien je had me door raakte zwakke plekken toonde kwetsbaarheid je zorgzaam gedicht gaf ander licht op snel succes ik had me schromelijk in jou vergist mijn onderschatting heb jij fijntjes tussen regels door geschreven vriendschap is gebleven dank voor al je raad jij bent sindsdien mijn liefste kameraad…

Kameraad, Nicht raisonniren... Weer u scherp, en eind als een soldaat!...…

De zeilen zijn versleten en de masten vertonen diepe kloven en houtworm, soms klim ik naar het kraaienest om keihard om mij heen te krijsen, zwaar verbitterd om het zinloze geklots van de golven tegen mijn oude kameraad.…

Verder hebben veel van jouw kameraden op jonge leeftijd suïcide gepleegd, je voelde je dubbel en dwars verraden en als een overlast weggeveegd. Je zocht heling in de drank en cocaïne, maar dat duurde altijd maar beperkt, het zingen was therapie en benzine, je hebt er heel wat shit mee verwerkt.…

breekbaar gaat een tinkelende lach voorzichtig langs de maan om, al is het maar voor even, op te tillen langer zal niet gaan tenslotte groeien bloemen beneden komen de harten daar samen over slapende dorpen over sluimerende steden deze nacht als engelen dansen gouden draden breekbaar stijgen de klachten op zij voegen zich bij eeuwenoude kameraden…

De zon is mijn vriendje,de wind mijn kameraad. Ik imponeer menig kindje, dat soms heel lang naar mij staart. Maar 's nachts als allen slapen, en ook mijn dag ten einde is, dan kom ik naar jouw venster, en kijk of ergens een opening is.…

Dat zijn die in het donker graven, Dat zijn de slovers en de slaven, Dat is de zwarte kameraad - Dat is de daad! Wie zijn het die de wereld tooien Met hunne wapperende vlag, Die rode bloesems om zich strooien Gelijk een eeuw'ge lentedag -?…