Alle inzendingen over loof

In wijsheid ben ik niet geboren en dat die met de jaren komt, zoals ik steeds heb moeten horen, blijkt ook nog waar te zijn. Verdomd! Ik ben een grijsaard zonder kleuren; een pennenlikker, grauw en grijs. Het is het ergste wat je kan gebeuren: eens bonte hond, nu kleurloos wijs.…

Ik heb de dag van heden doorgebracht zoals hij voor een oude vrouw kan wezen: wat gewerkt, wat gewandeld, wat gelezen, en over vele dingen nagedacht. En verder heb ik met schaamte erkend dat ik te snel naar de pen heb gegrepen: had ik mijn oordeel wat fijner geslepen, ik had mijn medemensen niet gekrenkt. Nu is na de avond de nacht gekomen…

Brussel zit op slot morgen, de bezuinigingen komen de Belgen de strot uit, maar dat slot morgen, dat kost ook een forse duit, das echt geen Brussels Lof morgen!…

Vandaag ben ik een onbezoedeld blaadje Nog vrij van vogelpoep of paardendrek Lig ik te rusten op een mossig paadje Ik ben wel één van veel en dat is naadje Het deert geen ene mens als ik verrek…

liever leef ik in de lof der zotheid en de liefde die de dagen draaglijk maken. of schrijf woorden met lichte voetjes en noem het ‘een gedicht’. misschien wordt het ooit gelezen.…

Toen hij zich zag in zijn documentaire, Was hij daardoor tot tranen toe geroerd, Van binnen dacht hij: “Ik heb goed geboerd, Een grote politieke carrière.” Ook ik ben vol bewondering, althans: Wat spreekt hij goed z’n talen, hè, die Frans!…

Ik schrijf, en deel rond: vrouwenarmen versperren haast mijn luchtwegen.…

Ter ere van God schrijf ik gedichten, wat al denkend en voelend vreugde geeft. Op papier tikt en draait de pen rond, streeft ernaar hart en brein spoedig te verlichten. Toont mijn geloof misschien twee gezichten? Hoe heb ik in het daagse doen geleefd? Wat het doordachte geschrevene heeft, moge zich naar nuchter bewustzijn richten. Vrij van…

Dit vruchtbaar land Moet zich uiten In lof verzand De zaailingen spruiten Groeien tegen verhoudingen in Beloven verboden fruit Ik klompendans tegenzin En wil het frietkot uit.…

daar tuimelen takken van zomers loof daar tinkelt het ijs van berijpte bomen daar loeit het strand in gemene golven waar de wind waait daar wil ik zijn…

Vreemd, in dit vreemde land, Alleen, met niets dan dit: Water en loof en het wit Van een zwaan die talmt bij de kant, Dicht langs de bank waar ik zit, wat avondzon op mijn hand.…

Ik ken een plant, niet fraai van loof niet schoon, niet rank gesteeld. Haar vorm is lomp, haar bloem is grof, Geen dichter zingt er ooit zijn lof of nam haar tot zijn beeld. Toch heeft zij iets wat mij behaagt. Zij keert zich naar het licht, van af het eerste morgen-uur wendt zij naar 't vrolijk zonnevuur haar groot en geel gezicht.…

De man was eenzaam hij schreef slechte gedichten en berichten aan zichzelf vol lof hij hunkerde naar erkenning en licht maar verborg zich met zijn denkbeeldige vrienden in de schaduw van hunnebedden.…

Wat is een boom: slechts takken nu of rijk getooid met loof? Ieder moment is alles weer anders. Panta rhei.…

groen spreekt het blad zijn verhaal van knop tot bloem in fraai rozet als eenling in het loof gezet ruisen zij als bladeren het refrein zijn blij om samen boom te zijn…

Speels dansen lokken ogenblikken op verbloemde huid sprankelt nonchalant het loof in zondoorschenen donkergroen en kust de wind in schone schijn haar tere lippen rozerood…

Jubel over God, Hij is onze kracht Zing een lied bij de trompet Dat klinkt als een dankgebed Loof en prijs Hem om Zijn macht. Loof Hem met de tamboerijn Laat de trom, harp en citer horen Dat tot vreugde aan mag sporen Omdat God ons altijd nabij wil zijn.…

hoe eenvoudig zou het leven zijn als jij en ik elkaar raakten zonder weerstand te bieden zoals het loof van deinende kruinen die conflictloos aanhalen en afstoten één met de wind ja, zo simpel kan het zijn als de geest zou zwijgen…

Toch stuurt ze haar lof naar 't Obama-hof. 't Heelal maakte haar hierop attent.…

Hete nazomer: dicht loof verbergt nog een bloem van de magnolia. In al zijn pracht rust de pauw tevreden op een mesthoop.…

Er hangt een kleurenboog in de lucht, heel bijzonder Een rivier met de naam Jordaan ruist voorbij God van licht en leven , wonderlijkste wonder Man van smarte , ik in U, en U in mij Eén met God de Vader loof ook ik U, onze Koning Hoog verheven zittend aan Gods rechterhand Och; dat ook mijn lof op mocht stijgen naar Uw woning Hier op aarde…

We zullen dan God lof toebrengen voor zijn troon En zingen voor zijn Zoon.…

En voor mijn woorden reikt gij me uwe lof, Als een gekruide drank van rijpe wijn, Die mij bedwelmt, schoon ik begeer naar meer; - Want van uw lof gedrenkt denk ik niet eer Te rusten voor deez' koninklijke stof Eén roemrijk boek vol grote geest zal zijn.…

En voor mijn woorden reikt gij me uwe lof, Als een gekruide drank van rijpe wijn, Die mij bedwelmt, schoon ik begeer naar meer; - Want van uw lof gedrenkt denk ik niet eer Te rusten voor deez' koninklijke stof Eén roemrijk boek vol grote geest zal zijn.…

En bovenal zong het de hoogste lof Over de jongste uitbraak van de bof.…

Afgunst is des dichters lot De appel kwam te dicht bij de stam Hoon is des dichters loon Hij bracht hem gewoon aan de man Spot is des dichters lof Ze hapten er helemaal niets van…

En hij torste koperen schild en reuzenzwaard met zich mee zo trok hij op tegen de herdersjongen Zijn wapen was een witte steen daarmee raakte hij de reus zijn scheen Vooroverliggend met zijn neus in het stof zongen nu Gods engelen de lof.…

Als de indruk Die ik op andere maak Belangrijker is Dan wat ik wil Kan ik mezelf Niet permitteren Te weten Wat ik wil Want als wat ik wil De achting en waardering Van anderen zou Kunnen verminderen Dan lijkt het beter voor mezelf Mezelf aan te praten Dat ik datgene wil Waarvan ik denk dat het Lof en bewondering Zal opleveren…

Zojuist vertelde mijn huisarts dat ik aan een depressie lijd, somber, slapeloos, rusteloos geen plezier of levenslust wel prikkelbaar en agressief ik ben stil van de lof en geef mezelf een schouderklop ----------------------------------------- uit: 'Dans van een bevroren land', 1998.…

in het park staat een man bij het monument hij prevelt namen achter hem op het gras blaast een kind bellen elke draagt een jonge dood boven het loof wieken vleugels verschrikt het luchtruim open…