Lof der zotheid
lente bijt gulzig in de dagen.
het gaat van hup en pak ’m beet!
onder reuzenparasol een ‘meisje’
dat blond neerstrijkt.
ze zoekt een plekje
tussen mijn aanhalingstekens
en wat wordt ze mooi
als ze langoureus aan haar mojito nipt.
ik maak mezelf langzaam.
het wordt zo’n dag,
zo’n heerlijke, zonder liegjes
(eigenlijk leugentjes,
maar kleindochter van drie
zegt liegjes, wat ik veel leuker vind).
en vandaag doe ik niets,
al weet ik niet of dat mag
van Europa. ach,
die beurse Griekse prinses,
ziek tot in haar nerven
maar wie maalt erom?
liever leef ik in de lof der zotheid
en de liefde die de dagen
draaglijk maken. of schrijf woorden
met lichte voetjes en noem het
‘een gedicht’. misschien wordt het
ooit gelezen.
Geplaatst in de categorie: overig