Alle inzendingen over muilen

als een ongewenste hond uit de wagen getrapt ergens op weg naar het zuiden die het voertuig achterna holt zo lang hij kan, eerst vrolijk blaffend dan wanhopig veld verliest en tenslotte gelaten liggen gaat langs de kant van de weg kop tussen de poten tong uit de muil jachtig nahijgt het spel niet begrijpt niet begrijpt dat er geen…

zijn muil wijd open gesperd, de ogen diepliggend in het karkas dat leeft en wordt gevreesd, de aarde schudt haar reeds tot hol geworden buik leeggezogen en onthutst schreit moeder Gaya, er is niemand die haar troost, de draak heeft haar genomen met zijn diep gebrul niemand die haar temt, in de boeien slaat of haar woede verstaat hij…

‘s Nachts werd ik wakker van zijn luid gehuil, en deed ik trillend de gordijnen open dan hield het enge beest opeens zijn muil. Hij zou zijn leven met de dood bekopen. Ik kocht een schietgeweer en hield me schuil en toen hij weer kwam aangedropen richtte ik mijn loop op dat stuk vuil, tot ik zijn ogen zag. Zijn donk’re ogen.…

Een reus wellicht, met trek in mensenbout, die jou terwijl je leeft zijn muil in douwt. Je zou toch wensen dat hij in je stikte. Ja heus ik houd van vruchten van de zee, van rode ponen, tarbot en garnalen, makrelen, platte schollen, vette alen. Van inktvis pik ik graag een vorkje mee.…

Niet goed meer bij haar hoofd Er sijpelt schuim uit haar muil. Een man op straat wou mij, tegen mijn zin, maar misschien bracht hij zo wel Het licht mijn leven in. Geluk, is wat ik voelde, toen ik haar eindelijk in mijn armen sluiten kon.…

Daarbinnen steunt een sterke, vluchtige zuil kort bestaan, dat zich ras zal begeven in een tijdloze, onbekende muil.…

aarzelend open ik mijn grote muil stem mijn lied in witgrijze damp grom mijn grieven tegen de lamp die helderheid brengt in beneveld gehuil verknipt toon ik mijn schaduwkant als silhouet in priemend blauw gelijst dat zielsverdriet naar boven krijst verkracht onteerd en aangerand lange halen smijt ik de argeloze hemel in woest roep ik de…

schreeuwen de heren snuiten kijken droevig rond in doffe ogen schittert vocht bekken zien er uit als mond nadat alle tanden zijn verkocht links en rechts op elke bil zitten grote kale plekken exceem zweert bij hoog en laag verdwenen zijn stoere nekken de mens heeft het alleenrecht verworven om diegenen die al sprakeloos zijn toch maar te muilen…

Ik doel op zo'n elektrische hybride Die vaak een pienter paaltje nodig heeft En dan onhoorbaar over wegen zweeft Maar soms een muil opzet als een bolide Die als een schicht van nul naar honderd schiet Als brullend monster kracht aan snelheid paart Met tweehonderdenzeuventig pk Ach, ook met zes cilinders redt je 't niet Met zo'n…

Dus at ik vandaag oude korsten De muil lost ze op in haar helend speeksel. Alweer afgerekend met een sluimerkramp.…

Zó zwerven ook om 't vuur, dat gloeit in 't dal, De wolven van het woud in donkre hopen, Die smachten daar in bloed de muil te dopen. Van zonnevuren wemelt het heelal.…

in het maanlicht als zijn knopen zijn geteld de volle maan genade voor wat nooit werd doorverteld Achter nachtelijke zuilen wordt er aarde afgepeld voor een dodelijke zonde en een doodgezwegen held door een kuilengravend priester die de dag heeft afbesteld dat het witte licht zal baden in het oog dat werd gekweld Maar de hongerige muilen…

Gapende muil geopende deuren maakt gek van verlangen om te zien en te proeven geuren van wierook en klokgelui voelen het stof op de banken horen van willekeur en leugens dorstlessend in ongewijde ruimte van het doopvont om te voelen en te schreeuwen paardenstal van het leven volgepakt met vrienden banken in gelid schemerhanden en luisterende…

Het hoefgestamp der muilen mindet gij, Zweepknal en ’t raatlen van de hoge wagen, Wanneer met uwe maagden bij het dagen Gij toog naar ’t strand om nieuwe wondren blij. Bij ’t balspel toondet gij vorstin te zijn, En groot te wezen als u dreigt gevaar, Gij werd de zwerver van de zee gewaar En zag zijn wezen, ondanks armoe-schijn.…

Een trekstroom voert me mee onderhuids, als sterveling in de wispelturige muil van de zee, in vrije keus ontstaat geen drenkeling, geworpen op een vulkanisch land, een enkeling herontdekt de balans voor lijfsbehoud, omarmt de droom in stil gebaar, hartstocht in beweging, gekleurde bals van integriteit, fixeren pauwen de drift in dans,…

Toen blies uw adem, en de zee sloeg stijf, En open stond de donkre muil der aarde En slikte het alom gepantserd lijf, Des jagers die uw adem achtervaarde. O Heer wie blonk als gij in strijdbaarheid, O Heer wie ging als gij door de aonen Gij zwevende, die voor ons heeft bereid De uittocht door het land der Faraonen.…

Vele voetstappen gezet dwars door het gitzwarte eeuwenoude veld Dat ooit roodgloeiend stroperig Vloeiend en grillig naar hier is gekropen Gedropen uit machtige muilen Die krachtig en vurig brulden en met veel geweld fascinerende zuilen achterlieten van betoverend bloedmooi gebeeldhouwd obsidiaan Zie hier de volgelopen vlakte versteende…

wordt het broos skelet houdt hem lenig gladde schubben dekken zijn leren vel als vingernagels die elkaar overlappen er spant een vlies over ogen die zwijgen over de verboden beet de valkuil van de oervrouw een gespleten tong kwispelt hij tast de ruimte af herkent sporen van koud zweet een kuiken verstart in het vizier de spitse muil…

Met zijn muil vol zweren Lalt hij over een verre oom Die hem inwijdde in algebra Met ontstoken tong Dramt hij maar door Over abstracte dingen Die hij niet begreep Toen hij nog lag te woelen In zijn wieg van watten Nu is hij heer en meester Over oerknal en zwaartekracht Reikt hij naar de rand Van zwarte gaten Speelt hij met e=mc²…

In wanhoop slaakt een wijdgeopend muil Zijn grauwe zucht de tinnen wolken in.…

Toen de gekroonde wolf de schaapkens nieuw-geboren Met zijne wrede muil te Bethlehem verslond, Een klagelijk geschrei steeg van der aarde grond En kwam ten hemel in voor Gods gerechte oren.…

Geritsel in het riet de lage maan die in een muil straalt. Het verbaast me hoe ik gezapig naar de dampende tong staar, hoe mijn spotlach verdubbelt. Onberoerd door zijn afzichtelijk tumult. Hij blaast vuurtongen naar de diepte slijk glanst aan de schubben. Maar ik wen aan het gevaar, gluiperige griezel in de kelder.…

Zoals de zebra die de adem van de leeuwin hoort Haar muil treft met een hoeftrap Kan je een herinnering herkauwen tot de laatste vezel? Nog graaf ik in zand en stof naar de beroerde beul, de rotmof die in mijn oor vloeken blaast. Wie belooft het paradijs? Soms waan ik me daar.…

Door een gapende muil schoof een flard een dij van de gazelle. Ze kwam zich laven aan de poel slinkend in de ongenadige hoogtezon, krioelend van krokodillen. Zo stel ik me gevaar voor kiezen tussen dorst en dood in een onbewaakt moment.…

meter hoog zit witte sherpa Tabula Rasa roerloos in de wacht voor de verschrikkelijke Kerstman Yeti Eeuwig zijn Sneeuw God vergeten stil kwam daar een stip steeds naderbij yakboterlampjes flikkerden hoog op Tabula Rasa ratelde onbewogen op hete kolen met zijn gebedsmolen daar kwam haarloos het gevaarte aangesprongen klauwde zijn muil…

555 Want ik leef mee Ik geef wel Ik geef gul Ik weet wel: Het is onvergelijkbaar Groningen en Turkije Groningen en Syrie En toch Edoch Heb ik ietsie pietsie moeite Met die Actie met vooral de BN’ers en Politici Die geen poot uitsteken naar ons Noorden Mag ik of krijg ik nu, vooral digitaal en anoniem doodsbedreigingen , moet ik m’n muil…

sinaasappelpers en microgolfoven ik geef het grof toe, aan faam heeft hij een groot gebrek toch verbaas ik me over wat hij daar allemaal bekokstooft hoe hij tussen zijn gloeidraden een krokante korst schroeit vier sneden passen in de gleuven die ik met een draai open- of dichtschroef net genoeg om mijn kroost te voeden soms prop ik zijn muil…

tijger Tim eet gras ja, dat is niet zoals het was neen, vroeger ging Tim op voedsel jagen zodra zijn maag begon te knagen van kwart voor vier tot kwart over acht is tijger Tim op volle jacht daarna gaat Tim langdurig gapen gevolgd door uitbundig slapen Tim doet zijn muil dan zo ver open dat er vogels naar binnen lopen zij pikken zijn tanden…

De nacht kwijnde van de kou In haar wijde muil Steeg de koorts van bevroren zwervers De dikke mist strekte zich uit Als een wurgende reus bij dageraad. Een pesthaard likte aan onze gevels Met adem die roet tegen de deur afzet.…

In de brieven die wij in onze harten schreven over wat onze eigen ogen beleven in leven, onze monden verkondigen, zonder de schaduw en de val van tempels kerken en al die verschillende zuilen en muilen met volle huiveringen en liefde staat wat kliefde, er bestaan komma’s.…