Alle inzendingen over ontleden

ik heb de gevaarlijkste kleuren uit de lucht gegrist ze verzameld zo alle codes gewist van mogelijke calamiteiten heb nu veel vaten met doodskop en kruis maar begraven is geen optie zij horen in ons heerlijk en lieflijk milieu doodeenvoudig niet thuis heb ze ontleed hun verschijnen weer langs gewone lijnen geleid wij zijn van…

het lijk als lijdend voorwerp gereed voor een lesje in 't ontleden door dr. Nicolaes Tulp 'de chirurgijn' een verstild moment van trots en pijn dat op meesterlijke wijze werd vereeuwigd door die jongen van van Rijn ---------------------------------------------- de anatomische les van dr.…

Vanmorgen hebben wij in het Wilhelminagasthuis ter gelegenheid van het jubileum van de Vara een echte ouwe socialist ontleed. Het was gek wat er allemaal tevoorschijn kwam: halfvergane rode vlaggen, strijdliederen, Internationale broederschappen en solidariteit, AJC een potje poepen en zes geschiedenisboeken door P.…

ik had nog nooit zo’n prachtige bloem gezien nadat ik haar determineerde lag ze voor me geheel ontleed geheel ontkleed ze was echt zo bijzonder als men beweerde alles werd mij klaarder toen ik dat deed en toch was het de mystiek die verdween en langzaam voor mijn ogen verteerde soms moet je iets laten zijn wat het is en alleen genieten…

Het is de maand van het spirituele Ik lees ’t essay van Sophie van der Stap Het raakt me, nog geen dertig en zo knap Ontleden al het individuele Ze heeft de Fransen lief, het zijn er vele Eén vissenkom is voor haar veel te krap Maatschappelijke grenzen, zet u schrap Establishment u vat haar maar ten dele Het liefst begeeft ze zich in andere…

met gevleugelde taal dat naar het spant zweefde buiten bereik van lagere woordsoorten Hoe het een school sentimenten strooide met de tip van de vlerk de abstracties in het zwerk hing en in duikvlucht behendig als een zwalkende zwaluw boven de velden van vruchtbaarheid de affecten en de bevliegingen tempeesde hoe het de lemma’s ontleedde…

Waarom alles willen verklaren Sommige dingen zijn zoals ze zijn Niet alles uitdiepen en ontleden Gewoon denken, het gaat goed, fijn Sommige mensen willen dieper Heel veel dieper dan de rest Maar dat wil niet altijd zeggen Jij denkt na, jij bent "the best" Woorden kunnen zoveel vertellen Maar niet alles hoeft gezegd Wanneer je nadenkt…

Balancerend boven zwavel pseudo werelden ontneemt hij ons de blik op de waarheid rondom hel en verdoemenis Zijn knechten getuigen van pure harteloosheid Het zoete vlees rot tot in de kern hangt tussen leven en ontnomen droom dood De heks krom aftands klauwt haar weg rechtdoor zee zij zal de gekruisigde hoogst persoonlijk ontleden…

6 vwo ziet hem liever gaan dan komen is dit verhaal ab ovo of in medias res beatrijs ik ken haar kloostercel van buiten ik roep haar minnaar aan onder de eglantier 4 vwo slaat melig aan het muiten vergalt al twee rapporten lang mijn lesplezier ik ben het lijdend voorwerp van mijn lessen maar ook het onderwerp van veel geklaag cynisch ontleed…

gezeik En op een toon, aan mierenzuur gelijk Zeurt hij wat af, van onderaan tot boven Geen zwerm zo groot, hij zal hem kundig ziften Op muggen, die gaan nooit aan hem voorbij Hij weet ze feilloos uit de groep te schiften En knipt hun vleugels af, in razernij Geen versje komt spontaan zijn hersens binnen Eerst wordt de zaak van A tot Z ontleed…

voorbij de laatste rij lichtten de ogen op de zoveelste dacht zij ze was een deel van hem zijn podium en coulissen zij souffleerde zijn verliezen de tekst was haar bekend hij was haar wettelijke vent ze zag gebaren achter glas en kon uit zijn mimiek begrijpen hoe tragisch alles was hoe mensen hem ontkleedden zijn diepste roerselen ontleedden…

in een gloed te zullen verklanken wees een echo in gedreven koper dat het komt de tijd vooruit en rondgaat als het nieuws ach en wee moeten verstommen tot een meeslepende melodie zal de ander mijn weg gaan kruisen draagt het vrucht na alle verworpenheid ik zend mijn boodschap in de ether mocht mijn hart eens spreken om in eenheid te ontleden…

In een van zonde en vis doortrokken leven Maakte het diepe indruk; Jona’s lot Strandde een potvis, werd hij tot op’t bot Ontleed en opgemeten en beschreven Getekend en veelvuldig gegraveerd In zilver en in allerhande mokken De kudde van de Heer bezag geschrokken Hoe‘t beest door glazeniers zelfs werd vereerd De kooplieden kregen toen visioenen…

Ze wil zich ontleden op het hakblok, betast worden door gulzige vingers en gloeiend verslonden. Een vis zijn, zwemmend in roomsaus gewiegd, gekend, begeerd, genoten. ------------------------------- uit: 'Zeehond graag', 2000.…

Een angst de noodzaak onderschrijft in het spoor van oorzaak en gevolg, de processen beter te ontleden, wordt de genomen afstand van de angst beloond en ik evenwichtiger mijn schreden vervolg...…

Naakt geschoren en tot het bot ontleed vele manen ouder dan die hij was gesnoeid staat hij nu te treuren vermolmd in kern van de buitenkant ontdaan van uitgeschoten twijgen, die in halsstarrigheid te ver zijn doorgeschoten, wat uiteindelijk z'n knoestige harnas deed scheuren, maar de wil om te overleven nog niet is vergaan.…

Blijft de kerk stil Als we dat woord slachtoffer gaan ontleden dan is oorlog moord. Worden onschuldigen geslacht als offer voor gewetenloos verleden. Laat de kerk gaan praten, zich naar buiten keren luid protesteren tegen deze duisternis. Misschien zal de wereld ooit begrijpen en leren dat haat nog erger dan Oorlog is.…

dof schrijft mijn woord ,tekent het fijne afstemmingen als snaren gelegd op het bewerkte hout de wereld is kundig maar ik verblijf in mijn huis van hangend rag de tijd maast gebrekkige woordspelingen die ik zelf met moeite ontleed, eens waren het alpen die ik beklom als een rank gesmeden zwaard met inkepingen zonder opgelegde waarden…

voorbij de bemodderde paden van het gevlei waar verdwaalde nomaden van de nacht verblijven laat mij proberen van een herfst te schrijven wanneer het jaargetij wacht op ontkleuring terwijl wij dansen op de ragdunne reuring van het late stervende uur laat mij proberen van een winter te schrijven met vuur op het veld, maar in ijskoud licht ontleden…

Verplaatsen deed ik mij in tijd, de ster vanwaar ik kwam werd ruimer en mijn horizon zo wijd dat ik me zonder vrees of sluimer op de mensenaard kon richten niet dat het mijn gemoed verlichtte Ik zette stappen in het zand en sta nu hier als koningskind verleden werd nooit transparant te onderscheiden van mijn heden hun horizon niet te ontleden…

Maar hoe kon ze dit beschrijven, iets wat niet ontleed, ontkleed, geanalyseerd kon. Zoals de ingang van een spechtenest zichtbaar, maar nooit de holte zelf.…

meer naast mij ik hunkerde geen zins naar het verleden dat jij afstofte met een bloot geheugen voor pikante details en wild verlangen en waar jij woont zou ik niet willen weten ik herhaal mezelf in een zeldzaam vergeten doorwortel winters zonder aanspraak schimmige mensen op de achtergrond geroezemoes achter de schilderszolder waar een ontlede…

Nieuwe geuren in het linnen waarin het de woorden ontleed, ze glijden me, ontlijden me, toe wijden me, ontglijden me van mij naar jou benijden me, Het is Het zijn Het zilte Het wij - dse Nieuwe geuren zomerhand, nahand of bij de hand van n rokjes lente revolutie. Nieuwe kleuren, zeuren, het trekt, het geurt.…

Jij angst, ga weg uit mijn gedachten, uit mijn dromen alle nachten en vraag me niet jou te ontleden. Je sluipt stiekem uit mijn verleden en nodigt jezelf uit in mijn heden. Je steelt mijn rust en al mijn dagen zijn nu vervuld met vragen die geen antwoorden verdragen, ga weg jij angst. Ik wil je kwijt.…

hand een lief zorgeloos proevend van alles morgen net zo min in zicht als overmorgen al kon bestaan de examens aan het meer waar gulzig de zon werd genoten het hoofd op een bed van boeken in dromen de primus van de klas ongemerkt kinderschoenen ontgroeiend dat waren hem nog eens tijden al denkt niet iedere vlieg zo ontvleugeld en potig ontleed…

Verhoogd ritmisch bonzend hart Sigaret walmt in de hand Mijn tweede pakje, net gestart Ontleed gehaast de krant Weer koffie waar mijn lijf om vroeg Dozijn nadert al snel Van koffie krijg je nooit genoeg En je bibbert minder fel Verweerde uitslag op mijn lijf Brandt door van teen tot oor Jeukend, schrijnend, pokdalig stijf Dat komt wel…

Vanuit het niets, spontaan, doet vrolijke liefde zich ontleden geliefden laten elkaar, wederzijds, met liefde bekleden. Ieder met zijn luchtige, gelukkige, vrolijke schaterlach, elkaar liefhebben, het voelt zo goed, het mag!…

het was heel ongewoon de bloemkroon die zich opende toonde haar rozig hart met rond een heel klein stampertje het donzig meeldraad, zo apart de blaadjes met de roze kleur, als was het zacht fluweel, begeesterden mijn jongenshart dat bonsde in mijn keel mij had een bloem nog nooit bekoord maar deze trok mij aan ik keek heel lang, ontledend…

Ik ontleed de worm en ik doorboor het ongedierte zwevend in de pus. Ik de microscoop onderzoek het bloed en het leven! Ik zie bloed en de cel. Ik ben vol macht! Ik ben de microscoop in de kracht! Ik weet van je liefde! En ik weet van je sterven! Ik ben vol macht! Ik ben de microscoop!…

Blijft van dat zo dood ontlede Iets voor laatre volken achter? In een volgende eeuw alrede Zit een hopenshelle wachter.…