150 resultaten.
ontvouwen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 207 Ik heb dit over mezelf
afgeroepen
dit tere wachten
op een teken van vervulling
morgen, ergens
de duizenden gaten
die mijn hand zouden vullen
de halve onthouding
opdat het zoveelste moment
naar meer zou smaken
dan gewoon een keerpunt
ik had de weg
moeten opgaan
zonder ooit om te kijken
maar het trekt
om naar dezelfde plekken
terug…
Ontvouwen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 110 als een onbeschreven blad
ontvouwt de dag zich
in zijn volle bescheidenheid
de zon tekent een glimlach
rond de lippen van hen die
ongelovig dreigden te geraken
daar zij werden overspoeld
door emoties die de hemel
niet meer huizen kon…
Breed
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 108 Ik denk veel
en breed
aan de mensen om me heen
en de wensen die ik heb met hen
en vraag mezelf af
wie weet
wie ik ben
en hoe ik mezelf ken.…
omvouw
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 73 omvouw haar
ontvouw haar
in alles wat
ze niet heeft
bezie met deernis
het naar binnen
gekeerde oog
omvouw haar
ontvouw haar
in wat ze
niet kan zijn
streel blindelings
de verlaten
weggebrande plek
omvouw haar
heb haar lief
omvouw haar…
Dag Winter
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 109 zoemende hommels
ontvouwende narcissen
de lentezon lacht
gele waaiertjes zwaaien
naar vertrekkende winter
Tanka…
Goedemorgen
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 882 ik geef geen zier
om het natuurlijk ontvouwen
van vrouwen in de morgen
medusa is er niks bij
maar bij haar sterft zelfs
de morgenzon die
aan mijn zijde schijnend
uit haar ogen herrijst…
zolang
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 89 zolang we maar
kunnen schuilen
onder de bomen
een warme steen
vinden om op te soezen
of een bamboebos
om in te verdwijnen
zolang de nacht maar
wacht tot het licht
zich ontvouwen zal…
Hemel
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 101 Ik weet dat eens
het raadsel van de hemel
zich zal ontvouwen
aan mij.
Het zal niet eng
of vreemd zijn
maar een veilig en vertrouwd Licht,
zo licht als een veer,
zal tot mij schijnen
en ik zal tot de hemel
met het lichtste Licht
weer verdwijnen.…
Metamorfose
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 361 vlinderbezoek
Zacht strijkt zij
langs de rand
der baar, haar
warme kleurenpracht
ontvouwend
alsof ze wenkt
treur niet om haar
het nieuwe kleed
dat haar omhult
het is uit Liefde
slechts geweven…
Kontakt
snelsonnet
3.0 met 13 stemmen 2.106 Wanneer ze jou als bondgenoot beschouwen
(De grote megadeal is bijna rond)
Dan kan een onverwachte blote kont
Een onverhoopte kentering ontvouwen
Dan kun je strijden voor pecunia
Of op de posters van Veronica…
Haar visie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 193 verstikkend het keurslijf
waarin ze zich opgesloten voelt
zij is niet iemand van regeltjes
het zijn de vormen waartegen zij zich verzet
graag wandelt ze op het randje
om haar horizon te ontvouwen
vergroot haar visie de speelruimte
waarin zij zich laaft aan al het goede…
Gisterdag
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 677 er was een waas van bloemig zijde
het rood was feller dan normaal
groen schikte zich tot beide
zich vonden in een bacchanaal
men smeekte om wat libido
dat zich nog moest ontvouwen
op een gehuurde video
voorzien van wulpse vrouwen…
Koningslied liever niet
snelsonnet
3.0 met 5 stemmen 244 De liedtekst bleek een bonte ratjetoe
Kritieken waren zelden zo eendrachtig
Het spervuur werd de arme John te machtig
En dus verklaarde hij zijn song taboe
Ik wil wel een alternatief ontvouwen:
De meezinger Wilhelmus van Nassouwe…
In eigen handen
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 89 Mijn handen raken
elkaar
en beven
even
bijna onzichtbaar
toch met een reden
Dan ontvouwen ze
en dragen de reden
naar het licht
Ik kijk
nieuwsgierig
en zie
de kracht van de liefde
die geheel
in mijn eigen handen ligt…
ontluiken
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 86 in het prangen
wrijft het dringen
het omhelzen open
dat te knellend is, en drukt, en breekt
een leegte aan waarin de ruimte
zich ontvouwen wil, en zuchtend
zich ontvouwt.
zo herinnert zich het bloeien
dagenlang het prangen nog
in het licht dat nu
in nachtblauw open
flitst.…
Begrippen begrepen
gedicht
2.0 met 208 stemmen 51.098 gedachten ontvouwen wegen
naar de kern van mijn bestaan
rangschikken letterschrift tot
evenbeeld van mijn gevoel
en jij leest onuitgesproken taal
kruipt met jouw ogen in mijn ogen
ordent mij tot woorden, begrippen
begrippen tot begrepen taal…
Schaduwwacht
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 366 De avond draagt het licht al
naar de nacht wanneer ik
aan het water zit en wacht
- zoals een oude reiger
die van vluchten moe
zijn vleugels
niet meer wil ontvouwen-
tot verloren leven
mij als een schim verlaat
en in de ochtend dauw
stil op mijn wimpers rust…
Raadgever van het hart
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 332 kon ik maar bepleiten
dat mijn stem voor eeuwig
de raadgever van
mijn hart zou zijn
of dat ik de trots van
het verlangen ontvouw in
wijze keuzes, niet van
jaloezie maar afgeweken
van de stille wens
dat de dood mag spreken
wanneer mijn zaailingen
zich hebben gekruist
met de toekomst
ver vanaf het heden…
Licht
gedicht
2.0 met 21 stemmen 6.875 Terwijl het licht zich probeert te
ontvouwen, is de stad opstandig,
de verschrikking heeft zichzelf overleefd,
het einde nadert de onderdanen,
nadert de onontkoombaarheid.
Het grillige licht wil bezitten
wil veinzen,
maar het licht is machteloos,
het licht is ontmanteld.
-------------------------------
uit: 'Gedichten 2009', 2009.…
Lentebode
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 165 Krokussen
ik heb ze al ontdekt
in het gras
waarin ze zich ontvouwen
als een schilderachtig geheel
in sneeuwwit, paars
en zonnig geel
zien ze er uit als was
zo ook de narcis
hun aanblik zo puur en fris
ze kondigen de lente weer aan
want de winter
(nou ja, winter!)
die mag nu wel gaan…
vogelgeest
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 91 waar de taal
als een florist magistraal
tongzoenen kweekt
waar traag ontvouwende
chemiluminescente processen
dwaallichtjes baren
waar arboreale vogelgeesten
boven het zonnestraal-oogstende
dageraadspaard dansen
daar moet de denker
het oerbos van de geest betreden…
mijn gedachten
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 428 mijn gedachten teer naakt ontkleed
breekbaar in behoedzame onschuld
waarin mijn moedertaal ligt geborgen
ongrijpbaar stort het de woorden
in ongebreidelde poëzie ontknopend
uit de slapen van mijn denken
ontvouwend, ontwikkelend uit mijn hand
tastend en gissend zichtbaar op het papier…
Dauwdruppels
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 293 van tak naar tak
van boom naar boom
fluistert de wind
woorden op blozende wangen
nu nog dor en kaal
straks ruist het blad
vanuit knop ontvouwen
schijnt goud de zon
vanuit winterse blik
heeft de dauw
druppels gevangen…
Een heerlijke morgen
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 361 Straks zal de bloem
zich glorieus ontvouwen
ik zal me kleden om
dit wonder van dichtbij
te aanschouwen.…
Woordvlokken
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 165 ik tel de woordjes wel
naar licht en kleuren
onder de eeuwige zon
van verre
zonnestraaltjes weerkaatsen
woordjes ontvouwen zich
op mijn netvlies
(zucht naar het licht,
om wat ik van binnen koester)
ik benijd de vogels wel
die het zonlicht van wederkeer vangen
aan de vleugels van het hart
goud gevederd…
stralend in al haar pracht
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 62 Omsloten handen ontvouwend.
Wegvliegend in alle vrijheid.…
verzonken verhaal
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 1.474 hoe het oude verhaal onder klater-
goud en neonlicht bedolven lijkt
hoe het ons nog wakker streelt
zich in ieder mens ontvouwen wil
wanneer in een schamele stal het licht
ontstoken wordt, het verzonken verhaal
zich weer vertellen laat
rond de kribbe en ’t pas geboren kind…
Vang wind mijn kind
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 174 jij bent
de hoge boom
der liefde
vang wind
mijn kind en
spreid je takken uit
bent al voorbij
de schaduw
van de hoogste struik
reikt als eerste
naar het ochtendlicht
met je nog maagdelijk gezicht
ontvouw het prille groen
laat de oogst maar komen
van bloembevruchte dromen…
Oud Alkmaar
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 123 Doorweekte wallenkanten
ontvouwen ranke bomen
met ontloken twijgen.
De houten ophaalbrug
brengt heimwee naar
weleer.
De stille stroom
verraadt een
blijde glans.…
Costa del Sol
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 114 Verkreukt ontvouwen zij zich
om evenmin de honger te stillen.…