Alle inzendingen over rammelen

Alleen in zijn tweepersoons tombe geeuwde rammelend een eenzaam skelet klaagde steen en been en bromde waar ze bleef al die jaren, de slet Als ze niet gauw komt gaat hij afnokken een skelet heeft recht op een verzet gaat hij met zijn buurvrouw hokken die haar deur op een kier heeft gezet Ze rammelen samen prachtige duetten dromen over…

Mijn snelsonnetten rammelen nogal Het metrum loopt vaak lang niet naar behoren De grapjes kunnen ook niet echt bekoren Zo raakt de site nog lelijk in verval Maar denkt u maar, wanneer het straks te laat is: Ze waren stuk voor stuk tenminste gratis…

zoals het buiten storm slaat geselen van rukwind die de wereld opjaagt tot geen enkele keus dan naar zijn pijpen te dansen zo striemt elke koude vlaag in al mijn zoute kieren deuren en ramen rammelen mijn ziel overhoop…

In de natuur speelt De mens Altijd de 2e viool En wie dat forceert Krijgt een Rammelend orkest Niet om aan te horen Maar vooral Niet om aan te zien Natuur en cultuur Gaan prima samen Als de natuur maar De 1ste viool Mag blijven spelen!…

haar ogen zo zwart als kool kijken mij aan brandend op mijn lijf mijn handen knellen van het nylon koord in de verte hoor ik het knallen van de zweep en het rammelen van de kettingen ik wacht volledig machteloos op wat komen gaat alle tijd om mijn zonden te overdenken…

wit krullend haar, oortjes die wat hangen, luisteren doen ze nooit, of het is voor even, bij de rammel van mijn bak, aangerend het is mijn eten, oortjes die graag horen, enkel dit signaal, ik ben echt niet groot, loop pronkzuchtig aan een lijntje, want mijn oortjes die wat hangen, volgen immer mijn verlangen.…

Er klinken geluiden uit de achtertuinen een buurman stapelt stenen een rammelende kettingkast. Het is vandaag de eerste dag om met iets te beginnen waar niemand aan begon. ---------------------------- uit: 'Een ander pad', 1986.…

Verblindend witte ochtenden de geur van opwaaiende lakens het rammelen van wasknijpers in een klein emmertje. Koorts en koele handen een schaal met stukjes appel mysterieuze gezichten op het behang. Veel later, het fletse besef in je blik bij elk vertrek: je was geen partij voor de verte.…

Als 's morgens het licht door de gordijnen dringt smelten je laatste dromen Er klinken geluiden uit de achtertuin een buurman stapelt stenen een rammelende kettingkast Het is vandaag de eerste dag om met iets te beginnen waar niemand aan begon. ------------------------------------- uit: 'Mijn pen krast al even dwaas'.…

- dan zwijgen rammelende bekkens en rinkelende cimbalen heel even trillen yin en yang in harmonie de Weg ligt voor ons open waarheen hij kronkelt in de verte blijft verborgen in de mist...…

altijd gaat alles verloren dus we moeten iets bedenken waardoor het anders lijkt iets van eeuwigheid of op z'n minst wat ons verbindt, neem de veters van een schoen en wat die doen terwijl de avond valt over het glorieuze continent en oude geesten aan de poorten rammelen denk ik aan de rafelige veters van de schoenen aan…

Rammelende munten draag ik onmogelijk formaat ik ben niet blind genoeg te voelen welke waarde zie te weinig ongewapend met het oog ik raad vertrouw de andere kant waarvan ik klant ben obstinaat omdat men dofheid baarde met de komst van deze munt een klinkend onderscheid had voor het zelfde geld ook wel gekund…

vinden en luisteren naar je pennengekras en zal je niet verloren laten gaan ook al ratelt het mij door merg en been bestuderen zal ik je,nauwgezet jouw verbijsterende poëzie zal ik ruiken in het zweet van liefde mijn neusgaten zullen zuigen en lippen wolken openbreken jij sleurt mijn adem door hemelse gewelven rammelend…

De melkbussen rammelen. Het onderstel piept en kreunt. Een koeienvlaai. Spetters van groene smurrie. Kikkers kwaken 't hoogste woord. Buitelende Kieviten tegen een strakblauwe lucht. In de verte blaft een hond. Dit gevoel ...…

Onze poes heet Eefje Bosch een kat met een achternaam die merels in alarm brengt en bij Judy op bed slaapt Als ik met zijn voedselbakje rammel komt hij pijlsnel aangerend als de ijskast opengaat denkt hij dat hij eten krijgt Wij vinden ook dode vogels op het tuinpad ------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten',…

Door straten rammelen nog karren, waar hoeven klinken ; aan hoge hemel de starren zo stille blinken. Goud-licht aan alle de zijden, omhoog, beneden - het doet mij leven in tijden, lang, lang geleden.…

leeg kleurden blikken rap uit het rammelend arsenaal roestig schroot van de naargeestige band overspelig bloot met volgers en influencers de tik-tok voorbij is het nog steeds niks geworden tussen hen en zij met het voorlopig hij de act zonder smoel kent geen woorden grieft communicatief hen die wel horen omdat antwoorden in deze…

Ik hurk tegen een hoge muur wijzers in mijn hoofd schuiven naar twaalf Ik ben er, ben er niet Rook, reis, rustplaats volle maan Zoemend, zes, zestien keer kom ik binnen waterspiegelingen Rammelend behang Ik druk duim voor duim een stempel op de dagen Winden waaien voorbij alles is blauw ja, alles scherp blauw en roze in de…

Hier huizen de goden in loden luchten Hier hullen de halfgoden zich in wolken van sinister zwijgen Hier hebben we heel wat te duchten: onheil en 'wee-je-gebeente' Het is hier dat de wraakgodinnen op zoete wraak zinnen Hier kun je of slaag of 'n pak rammel krijgen Het is hier dat 'een goed beginnen' uit den boze is…

wil de rust en stilte terug na de hectiek dit jaar uit lange nachten komen spoken niet afgehandeld of al klaar zij schreeuwen dwingend om het einde rammelen met botten hun misbaar breken stilte ijlen onrust door mijn kop nog even en ik ben kapot maar ik ga ze verjagen met duizendklappers tegelijk ze verknallen anders hoofd…

Hoe oud in nieuw de bar collecteert in heuse kuise kousen, het hemd de rok nog nader komt tussen beschonken navels, waar eender, maar dan onbedekt, het staren is begonnen Hoe oud in nieuw het kruis vertaalt in bellen per mobieltje, gemixte tijd een hoedje draagt langs krukken Replay-heupen, waar lol of lust geen fooien schroomt voor rammelende…

achter het raam naar buiten te turen, en ziet de man op de bank beiden drinken wat, beiden staren wat de man in de schoudervulling rookt een spriet de man in de zwammenjas rookt wiet het licht gaat uit, de aktetassenman verdwijnt de man op de bank zwaait naar de man in de zwarte sedan opgeslokt door de nacht, blaft er geen hond naar het rammelen…

het huis is groter dan mijn schedeldak de vloeren piepen en kraken, alles lijkt aangeraakt schemer daalt op de tast in het trappenhuis stof dempt hier de stemmen, de tijd lijkt geel en ijlt na in rammelende, zware houten spiegelkasten met geraas dat smoort in late doofheid er hangt nog etenslucht boven de afgeruimde tafel…

ik rammel aan de tralies maar alles lijkt vergeefs jou voel ik in me groeien onwaakt word ik een beest sluimerend voel ik tentakels die reiken naar mijn geest jij opent de gebieden waar ik nog nimmer ben geweest door jou voel ik de muren die ik zelf heb gebouwd jij doet me beseffen dat ik weer van iemand houd maak me maar wakker…

de horizon vervloeit verrimpelt traag een kerktoren in de verte de stilte rust en geeft geluid een kans om zich te laten horen herboren dansen de insecten plaag voor plaag voorbij potten rammelen voor etenstij de warme wind verdwarrelt zomer tot orkaantje en verjaagt pardoes een soezend haantje als de zon de ochtend brandt tot…

Ik rammel met een ketting om mijn benen. Ik rammel voor jou mijn lieve man mijn ketting om mijn benen. Vind je het een zalig geluid mijn baby? Of wil je dat ik dans nu onder de sterren met een heel kort rokje aan? Vandaag heb ik duizend telefoons moeten beantwoorden. Duizend namen van vreemde mensen moeten noteren in mijn agenda.…

donker maar de deur staat aan in vleugjes tocht laat het huis zijn adem gaan vertelt in geur de kleur van bewoners in een subtiel onderscheid geeft zij hun geheimen prijs het ongewassen raam oogt weinig openheid en orde de deurmat is versleten door generaties voeten vegen toch bel ik aan laat het verleden staan het zo bekende rammelend…

Stil staan de naalden van de kleine klok overheerst door het tikken van toetsen die verloren uren in de spelden poetsen koffie koud vergeten verbitterd tot slok Omgekeerde mok boven de gootsteenput dampend terug naar de stilstaande tijd waar steken gewist en zoekend verwijt roerloos verspringen beticht van gemijmer nutteloos rammelend in…

De melkbussen leeg, rammelen mee De koeien in de wei, kijken met lodderogen toe, hoe de kar zijn weg vervolgt, naar de boerderij... Dampende bruinebonensoep staat te pruttelen op het fornuis... De neuriënde boer, hangt zijn pet op een haak en wrijft in zijn handen; na twaalf uur werken, nu eindelijk thuis...…

overvloedig de oogst van melk en honing jij bent de koning op mijn kasteel verfijnd zijn de feesten exquis het gebraad in elegante dansen blijft hoofsheid paraat maar in de kerkers schreeuwt het geboefte rammelen de kettingen in vochtige kou dronkaards en schelmen die mensen bedwelmen gespuis van het minste allooi vindt ook hier…