inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 27.658):

ketting.

Ik rammel met een ketting om mijn benen.
Ik rammel voor jou mijn lieve man mijn ketting om mijn benen.
Vind je het een zalig geluid mijn baby?
Of wil je dat ik dans nu onder de sterren
met een heel kort rokje aan?

Vandaag heb ik duizend telefoons moeten beantwoorden.
Duizend namen van vreemde mensen moeten noteren in mijn agenda.
Duizend mensen op de wachtlijst moeten zetten bij de cardioloog.
Want elke man in alle soorten en maten is vandaag
aan de asperine en aan de antidepressiepil.

Mannen zijn niets meer in deze tijd.
Een stoffer en een blik zijn ze.
Werkslaven zijn ze.
Slaven van mij.

En niet veel later zullen de arme mannen.
En de armen van geest en begrip.
Als baby de ballen worden afgesneden.
En tam en zoet worden als een meisje voor staat en koningin.

En ze zullen nooit meer een liefdesleven kunnen hebben.
En levenslang op een eenspersoonsbed moeten liggen.
Onder een loodzware hemel zonder sterren van geluk.
Zonder de liefde van een vrouw.

Goed deze sexeloze wezens worden nog wel gevoed
door de borsten van de Moeder van Jezus.
Die zich over hen ontfermt.
Dus het worden engelen of ze gaan te gronde
in een groot gat
met een lichaam dat nergens meer voor diende.

Schrijver: cornil, 22 augustus 2009


Geplaatst in de categorie: mannen

3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 781

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)