Alle inzendingen over robijn

Er is ruw aan gerukt je ruikt nog de geur van vers verdriet - geen wonder - je ziet de rauwe kleur van rood de pijn erin gecapitonneerd op zijde bezeerd door venijn lagen de jaden jaloezie, de zalmcamee met de zoute ogen en al haar galgouden ringen, een robijn, het oog van een zwijn en het smalensnoer dat niet meer kon zingen.…

Jij bent mijn droom; Gulzig geschapen Mijn lente ontluikend Ontdaan van haar vacht Jij bent mijn visie; Gadegeslagen Jouw schoonheid die schittert Gelijk een robijn Bij dag en bij nacht.…

roze kleurden toen regende de hemel in voor- en tegenspoed met rozenblaadjes rood het verbond ter zegening daarna kleurden zij strengelend in liefde elkaar de hand houdend tot koperroden slingers zo het leven samen zinnend weefde zich zo de passie tot de kroon van verbinding die zich in zilver zetten liet later zegelde dan het robijn…

Ik geniet de vroege maagdelijk ochtendschijn De frisse ochtenddauw over het vlakke veld De zon rijzend boven verre horizonlijn De glans van de laatste ster die wordt geteld Ik geniet parelende druppels dauw aan twijgen Die schitteren als diamant, smaragd of robijn Geen mens kan ooit een schoner ketting rijgen Van kralen of van edelsteen die…

Mijn kunst is als een fijn-geslepen kelk Van klaar kristal, waarin een purpren wijn Als vol robijnen fonkelt .... Zie, wanneer Mijn lippen, laafziek, licht de rand van 't glas Beroeren, koost de smaak mij als een kus ...…

huid kleurt de luchten rood wandelend langs het water broos en blauw besnaard muziek van klaprozen eenzaam in een bos vol met vlinders roep ik je naam zie je niet waar politci de aarde dragen de slaven van aardse macht, mijn liefste lief ja ja zo... is de antipode penseel met engelen haar in Zijn hand. schildert hij portretten in dageraad robijn…

Robijn van kersen, goud van stekebezen Mijn ogen laafden, vóor mijn mond. Vermooid Door vreugde was de dag. Wat zoude ik vrezen? 'k Verlangde niet, als andren, groot te wezen. Toch hoorde ik momplen: - 'Vreemd! Dat kind lacht nooit.' O veilig thuis, waar géen mij wou bezeren Dan bij of roosdoorn!…

dit slordig vuilgeel hoopje veren, zwartgevlekte vlerkjes, kraaloogjes diep glanzend als zwart robijn, het weegt zo'n 25 gram, en het fladdert angstig heen en weer, tegen dubbelglas - pats - dubbelglas, laat veer na veertje vallen, mijn kleine bezoeker blijft nuchter, trotseert paniek en gefladder, hij pakt de witte kussensloop; en besluipt…

van de bloemen belemmerde met de rijke oogst van die genegenheid ontloken aan het geluk in elkaar op de dorsvloer van jullie verbond stengelt zich de wortel van affectie tot nieuwe bodes van lente die als welluidend klokkenspel een gouden herfst bejubelen dat jullie voorbij de mooie zomer van een vlammend leven het smaragd en het robijn…

het kwikzilver van toen nog maar een jaar gelee laat als opmaat naar het robijn kleurrijk als het leven dun en bijna doorzichtig in crêpe nu zich sieren met elkaar beleven wij doorheen die jaren het goede en het kwade dat droog, zonnig en zomers dan wel nat, guur en winters ons het leven brengt in het eigen familiebos als kroon op de…

Vriendschap is samen genieten en soms huilen, het weten dat je nooit alleen zult zijn, niets wat bestaat wat je daarmee wilt ruilen, vriendschap is als een onvervangbaar robijn.…

van Oh muren laat mij door jullie heengaan zodat ik kracht kan vinden uit jullie voegen en façades als dronkaard door de wegen gemaald een zwerver door de donder aangewezen om dat alles te kunnen zijn moet ik terugkeren naar de droom Hoe schrikbarend is het beeld beekjes van mist terwijl in mijn vingertoppen een wens opgloeit als een robijn…

de dag te ontsnappen III De wereld draait haar ronde naar het punt van ontwaken waar onze hoop weer samenstroomt De koude legt zijn mantel af als de wind het stuifmeel zachtjes over verre grenzen jaagt Ik ben de bloesem in jouw wond die niet verwelkt zolang jouw hart de hemel draagt * Karbonkel in de betekenis van granaat of robijn…

oorlogen blust “De Wapenstilstand” lust Loopgraven die worden als beken Kleuren verbleken Sint Maarten komt in het land Geen boot komt tot aan het strand Zijn witte paard heeft geen last van "Schimmel" Verwende kinderen Spoorslags waad hij door de Dender-Valei Zijn gewaden die zich bekleden De muren die het weten De kledingszaak “Robijns…

zoals velen ongetwijfeld ook in Amerika weten voor het behoud van vast contact met de aarde Gaat montre à Paris nu door voor klokje aan de hand na de slinger kwam eerst een veer met Gruet's snek die krachten gelijk in maten spreidde over een rek zodat men het tot draagbaar en precies kon verfijnen met inbreng van onrust van Breguet en Facio's robijnen…

Voor robijnen, smaragden, kolen en steenkolen. Voor opbouw, volk en vaderland. Het weer wordt bar. Zwavelstokken vallen uit de hemel lijkt mij. Het water gaat harder stromen. Vet wordt verzameld. De beren zoeken hun hol weer op. Vogels tjilpen in zware vleugeljas. De marmot ploetert onder de bergen.…

Ik ben met mijn haat door het leven gegaan Een mantel van purper had zij aan En onder die mantel een kleed van rouw Als het slepend gewaad van een weduwvrouw En een kroon van robijn op haar lokken blond En een bittere lach om haar trotse mond En een levende slang om haar middel heen Als een goudgroene gordel van edelsteen Zij droeg in de rechter…

Je was mijn kleine jongen, lief en zacht, jouw oogjes straalden praal en pracht Jouw glimlach was mij geliefder dan parels en robijnen, jij liet elke pijn uit mijn hart verdwijnen Tot op een zekere dag dat je mij verliet, ik leek wel te verdrinken in de tranen van mijn verdriet Ik had je zo graag nog 1 keer papa horen zeggen, je nog 1 enkele…

zouden samen op de zelfde paden lopen Want ze zochten naar het zelfde werd aan hun verteld Naar Rijkdom bracht een spiegel mee als proviand Want je moet jezelf in de ogen kunnen kijken Naar Geld bracht een masker, en een mes Om het lam mee aan te snijden Er was een Vrouwe Schoonheid Velen dongen naar haar hand Ze droeg een ketting van robijnen…

Zij ging en bezag haar bloeiende hof, in de lucht van safier wedergalmde haar lof, de rijzende zon wierd van robijn, de blozende kimme van karmozijn, het zwingende woud van smaragden was, de beek van kristal, en het levende gras van vonkelend tintelend diamant van zeven kleuren bij zonnebrand. Ei, ei, ronkende snaren!…

O vrouw in de vlammende brand van Uw haar, Uw lichaam is zwaar, Uw lichaam is los, als een dauwomhangen druiventros, Uw lichaam is licht als een bliksemschicht, Uw lichaam is blank, Uw lichaam is blauw als de toortsende vlam in een avondschouw; Uw lichaam is zwoel en zacht en rein als een donker fluwelen, robijnen wijn.…

Daartoe heeft hij een grote neus Vol paarlen en robijnen, Op de manier van Heintje Peus. Van kleur is die heel glorieus, Meest in 't karmozijne. Z’n kneveltjes staan hem zo schots, Steil boven z’n prop’re mondje, Die hij eerst stijfde met wat snots; Nou kijkt hij door de haartjes, trots, Net als een IJslands hondje.…

niet op de top van zijn macht, Dat koning Kroisos, aan gene zij der Aegeïsche Zee in Lydië heerste Met Sardes als hoofdstad van 't machtige rijk De wijze wetgever Solon, Athener, Liet zich als een der verkoren geleerden Door koning Kroisos onthalen, als Wijze In een zijner Minosgelijke paleizen Zijn troon van wit marmer, lazuli, robijnen…

Laat smaragden en saffieren 's Levens brozen beker sieren; Laat robijn en diamant Schittren om zijn gouden rand; Laat hem roos en anemonen Met het geurigst kransje kronen; Laat de tintelende wijn Gloeien door zijn kristallijn; Laat hij tot de boord geschonken, Vrolijk schuimen, dartel vonken, En verlokken oog en hart; Laat hij met zijne…

Uw haren zal ik sieren Met flonkerende krans Robijnen en saffieren Van diepste gloed en glans. Ik zal uw hals omhangen Met paarl en edelsteen, 'k Zal gouden snoere' en spangen Winde' om uw armen heen. Maar 'k had mijn schat verborgen Tot verre, veilge tijd: Toen de onverzade zorgen Dwongen tot stage strijd.…

En op die wanden, donkergroen, Door zilvervlokken heen, Vlamt amethist, robijn, sapfisch En wemelt onder één. o God, die zulk een wonder schept, Wat vraagt gij 't mensenkind, Dat voor Uw grootheid en Uw macht, Geen woord of klanken vindt?…

En een blijde schrik Verstelde haar, het werd een oogenblik Waarin ze niet dacht, vol van zoet gevoel Van dartelheid en overmoed -- en koel Lag nog de wel -- schroomend deed ze een stap En zag haar eigen blozen, voor een lap Weerspiegelend blauw als een rood robijn Op hofgewaad.…