Alle inzendingen over sloep

Men twijfelt of de koninklijke sloep Bemand door adelborsten en matrozen Blijft drijven of dat alle hens moet hozen Want dan loopt heel die kroning in de soep Ze doen alsof het er op aan zal komen Het volk wordt nu al in de boot genomen.…

"Sloepen af en vrouwen eerst!" gebiedt hij. Wiegend wagglen sloepen in de storrem, angstig ijlt de manschap in de sloepen. Eenzaam staat op 't vaartuig de oude zeeman. "Vol!" zucht hij, "vaarwel, matrozen, red u." Door de storm verdwijnen zijne sloepen. Buldrend speelt de zee met 't splijtend vaartuig.…

De woorden verzamelen zich een put, een sloep, de berg een zwaan op de vijver es ist auch l'imitation een trappenhuis de dageraad op de terugtocht wachten op het vertreksignaal en een spoortje bloed…

De woorden verzamelen zich een put, een sloep, de berg een zwaan op de vijver es ist auch l'imitation een trappenhuis de dageraad op de terugtocht wachten op het vertreksignaal en een spoortje bloed…

In een witte sloep in de haven lig ik te soezen in de lome stilte van het late zonlicht, de nazomer legt haar vermeende onschuld af, trilt in mij na, de zoele wind die boven het brakke water waait, kleeft mijn gedachten aan de vlindervleugels van een langsfietsend meisje vast…

Ik was moe en liep naar de zee toe, vermoeid sloffend door de duinen waar de wind het zand deed opstuiven en het helmgras waaide onrustig, hard heen en weer, de hemel en de zee waren een verbond aangegaan en straks zal de maan mij doen huiveren wanneer ik aan de rand van het water zal uitkijken en wachten op de sloep die me mee zal ne-…

Op water blauw Als azuur varen Sloepen heen en weer - Als klompen met Of zonder zeil Zoeken zij hun heil Op 't allermooiste meer En ogen verblind door Zoveel schoonheid In een uitdrukkingsloos Gezicht lijken dood en Voor zoveel moois gezwicht Italië, Ledromeer, zomer 2012…

Met nieuwe ogen kijk ik rond naar grachten, bruggen en herenhuizen naar kerken en sloepen vol studenten alsof dit gisteren nog niet bestond We zwalken langs café's en begroeten vele bekenden in de Kinkerstraat een laatste broodje bij de Turk Zo blijkt maar weer Amsterdam is toch heel anders dan bijvoorbeeld Urk…

buiten elke tijd 's morgens wakker worden gebonk bij de buren gapend tegenlicht een engel voor mijn angsten het voorhang gezicht weer strooien ze brood meeuwen ruziën om meer natuurlijk tango in bodystocking met een klein kanonnetje naar de wolkyshop een sloep naar vroeger einstein aan de overkant stelt de dekschuit vol…

de waarheid is een lekkende sloep die in de geulen van zeeën verdwijnt wijs naar het wolkendek val neer in het stof roep goden aan beschuldig anderen huiver omdat de oorlog altijd weer begint omdat we de ander verliezen laten we verhalen delen en samen reizen zonder huiver zullen we weten dat we de ander zijn…

staan we stil bij de suppoosten: een gangster een strandmeisje met slaapogen en een net niet omvallende man die opschrikt en weghinkt naar de zaal met glazen grafstenen We zien mensen somber wachten, op het einde nog genieten van een sigaar de ramp lachend verdringen aan de piano, bij hun man schreeuwend hun gelijk halen of gillend de sloepen…

cocktailjurken ‘t Komt allemaal op jachtschepen langszij Zij heeft alleen iets met het jaargetij En met tegen de eeuwigheid aan schurken Of soepel als een peuter op zijn hurken De tijdstroom zien met al zijn muiterij Zijn dokken, loodsen en relatiescheepjes Logboeken met van liefhebben de kneepjes Opvarenden, zij ziet hen met miljoenen In sloepen…

daarom ben ik verslonden door de nawee die haar bekken samentrok, terug- geslokt door de vertering van haar ziel het had een vertaling van de bijbel kunnen zijn, dan wel testament loos en zonder nachtelijk geschreeuw het water reeds gelost, de sloep stond droog op de bodem van het hiernamaals, de klei gekneed in de vouwen van het gezicht…

De houten zee schep ik in blikken emmers drenkelingen worden eruit gezeefd sloepen en boeien werp ik terug op de door eb schoongespoelde bodem een zwoele bries blaast de kleuren droog dolle meeuwen storten zich op een zeekaart zonder water duinen en dijken kijken werkloos toe in het stuifzand dolen de schippers er valt vers licht op eeuwenoude…

Hij houdt me bezig de peuter in een graf in Halifax Canada; slachtoffer van de Titanic, volgens z’n DNA het Finse jongentje Eino Viljama Panula Finse moeder met vijf kinderen gaat niet met Eino in de sloep zonder haar voltallig gezin; ik verplaats me in een drama waarin de dood bevrijder is ik voel dat angsten hersens malen ruk me los…

Nichtje, wild honingnichtje, hoe we speels langs tafelpoten kropen, pumps en laarzen beslopen, steeds naar veters grepen, stout stout nichtje, blond je vlechten en van snoep je mond, die sloep, die zomer en dat meer waar ik het raadsel van je mond uitvond, nu strik je zelf je veters, stapte duizend treinen in, nam vluchten naar Milaan en…

In mijn kristallen kopje schitter je ontembaar lichtjes als de ogen van een kleine spruit Het bootje waarin je roeit spreekt je tegen duister en zonder metaforen vol en bol van stroef gesleur sleep je het naar de oever wipt er fonkelend en gracieus uit Stroomversnelling Je omgeslagen sloep slurpt zich gretig vast aan de nacht en stijgt…

De sloep bleef steken in een modderkreek. De bossen dorren, leven op vergane Uit eigen vroeger loof gevallen blaren. Hun takken storten afgestorven bomen In beddingen van uitgedroogde stromen, Waar de oevers uit gebleekte beendren steken, Die bij een windvlaag (of bij 't langsgaan) breken.…

Het gevoel is met de pen te beschrijven, een vage schaduw, levensgroot naast pragmatiek en rede en op eenzame hoogte lijkt te staan, de spreuken bij de snoeverijen in te lijven, kritiek betaald met gelijke munt en op de blote borst te slaan, met een sloep vol passies, op een dichterlijke meer, in tegenstroom te bevaren, geroeid met riemen…

De Goddelijke wind waait over verkilde wateren waar geen bodem te vinden is Ondanks dat gulden regendruppels bladgoud tekenen op bezorgde gezichten en de aftandse sloep klotst tegen botsende rotspartijen waar de inham zich versmalt blijft toch de hoop op verankering, op vaste voet aan land De vrouw die aan huis gekluisterd met…

Mijn denken draagt mij als een sloep: Gij staat aan de oever op een steen. En reikt me uw hand, maar als ik grijp Werpt mij een plotselinge schok Terug en in mijn handen nijp Ik staaf of tralie van mijn hok.…

mijn man kocht zich een yacht 'k had het al lang verwacht maar kano, sloep of optimist polyester romp of houten kist al is die boot 'n tweede verblijf en heus gezond als tijdverdrijf ik wil niet zeilen 'k volg nu een cursus theorie 'k begon er aan uit sympathie al weet ik nu wat reven is en kan ik zwemmen als een vis al ken ik vlaggen en…

Rolkoffers op de gracht, toeristen horen erbij wanneer je hier woont En Magere Hans, recht op zijn fiets elke ochtend drie keer rond het blok 's middags te voet en andersom Ook Mario de Stoepredenaar hoort erbij met zijn hond Kinderen die bommetjes springen naast feestgangers in hun sloep Iedereen die op vakantie gaat Elke twee minuten een…

nu de varaan roerloos en aaibaar gaapt ontbreekt hij niet naast dekstoel & sloep terwijl uit de deur naar de brug kleine blauwe pinguïns tevoorschijn komen het schip sonoor trilt de zeewind lauw als de nacht is en heel vele lichtjes van dobberende vissersboten voortekens waren die er op wezen dat je al bijna oog in oog ligt met een kameel naast…

Op de golven vindt de zon verstrooiing, Langs basaltblokken en sloepen voor Anker trekt de vloed een vage voor, Zacht schuim spoelt tegen de stenen glooiing. Achter moerbeiboomen ligt haar huis, Een hardstenen, hoogbegroeide hoeve. Door de moestuin naar de lage oever Daalt een pad van blinkend schelpengruis.…

pond Zet ons op grond van strand onthaalt Tegen kost en zwart betaalt Spitze en ik Instructies zijn de garage Eerst een verse rode lik Waarna vakkundig in de lak De zeegebleekte ramen En het houtwerk van het dak En na het kwijten van de taak Vermaken wij snaken ons graag vaak Met botkloppen in een groep In Barend's sputterende sloep…

1 Regen geselt het dek, de vermolmde sloep die naar het lis drijft. het anker gelicht, En het verheugt ons hoe de oever in de stroom valt. Regen die de visser verjaagt met een lege fuik en aas dat wemelt Het zog van een laatste schip verdwijnt in spatten ‘Een reus drinkt uit een rietje’ zeg jij. We dralen langs het grint.…

Wilt u zich naar de sloepen spoeden?' De dreun, die volgde was enorm. Hij was volledig buiten zinnen. Met superkrachten blies een storm hem over zee een woning binnen. Zo leek het. Hij was stapelgek, maar ongedeerd terechtgekomen, waar, in een soort van slaapvertrek, in 't licht een dame lag te dromen.…

De vissers slapen in zwarte sloepen op de duistere zee voor Catania Mária kwam op zijn borst liggen slapen Mária Pepita Lécina ¿Porqué, Mária? Zij sliepen tot laat in de morgen toen was het helle zonneschijn en de rijkste man en vrouw van Spanje lagen achter een wit katoen bedgordijn ¿Porqué, Mária?…