Alle inzendingen over staf

Hij is onthaald in vol ornaat en als ware schreed hij, hoog gezeten, op zijn paard Op zijn hoofd de mijter en Pieter hield zijn staf, tot plots een kinderschare de schimmel zette tot een draf Daar ging met wapperende manen als een jockey onze Sint geen lied werd meer gezongen slechts grote ogen bij 't kind Dat zo lange in koude had…

ondanks mijn jaren ben ik kneedbaar deeg ik hef mijn staf naar hen die minzaam lachten, breng met een toverspreuk hun val teweeg, maar mis een alibi, ik ben verdachte…

snaren van een harp soms hoort men het ruisen als de wind hen vangt zie naar het draaien van een cirkel met rubber omrand en weet dat ze voorwaarts rechtsom zullen draaien evenwel lijkt het onbegrijpelijk voor het verstand dat de steunende sprieten achterwaarts waaien zoals bekend ontbreekt nimmer het ventiel vroeger opgebouwd uit een staaf…

Je hebt wel door dat zo'n meneer die uit een auto stapt, het paard op stal laat, mijter, witte baard, een gouden staf en wat nog meer in zijn verkleedkoffer bewaart, dat die omwille van de sfeer de grote vriend van ieder kind wil imiteren.…

Een man met een cape en een staf doet of het niets is. En zij, zij is weg. Opgegaan. Kijk, kijk zijn vuist, die hij opent: in het holst van zijn hand jouw oog. ----------------------------------- uit: 'De grote verdwijntruc', 2007.…

O Heer, U houdt mij op het juiste pad Ook al dwaal ik soms wel eens af U haalt mij op met Uw stok en Uw staf Uw liefdevolle armen houden mij omvat. Ik mag U mijn goede Herder noemen Onder Uw hoede zal mij niets ontbreken U wilt Uw handen naar mij uitsteken Uw grote trouw en liefde wil ik roemen. (Uit psalm 23)…

straalt als een zon een baken op de onrustige reis Het is maar een vlag geweldloze communicatie in de wind een zwijgende blik De stok een toverstaf een zieneres, baken van geduld uit goed hout gesneden Eik en linde, vlier, vijg en kers de bomen van Moeder Aarde beuk en berk, ceder, cipres zoveel meer dan olm en es Een helende staf…

Mijn mantel, staf en mijter zou ik geven; mijn heiligheid, mijn hele kapitaal, mijn ziel en zaligheid, mijn pietermannen, als dat de koude wreedheid kon verbannen om plaats te maken voor mijn ideaal: in vrede leven en te laten leven..…

's Daags daaraan, door min gedreven Had zij kudde en hond en staf Voor een enkele kus gegeven Die hij Kloë gratis gaf.…

Ons kleine land is groot in soorten drop We kennen het in allerhande smaken Wat wij van Glycyrrhiza kunnen maken Daar kan geen land ter wereld tegenop Een duimdrop, een griot of zoute veter Een wybertje dan wel een staaf laurier Wij maken het met ongekend plezier Gaat het om drop, ja dan doen wij het beter Men moet hierbij toch altijd wel…

Geen broer die met een mop als baard, een oude fiets als roestig paard ons huis bezocht en met zijn staf,die mij deed denken aan een Miele, al zijn karige geschenken op een draf aan ieder gaf om snel de kamer te ontvluchten en met diepe zware zuchten weer de ruimte te betreden zonder om te hoeven kleden, want de mop lag in een hoek en de staf…

edelman Het vernuftige is vervlogen Hij troont op een kreunend paard De prikkels van nu maken hem dol Spinsels nestelen zich in een verweerde kop De ontspoorde droom Het kolkend sop dat ophitst Want de kosmos bruist door bloed De maat is lang niet vol En dan nog meer speeksel verspillen Aan dure beloftes en hol geratel Hij steunt op een staf…

een uitgeschoten baard Schapen schoppen in zijn rimpels scheppen hier en daar een plukje kaal zoals een herder zonder vee Schept en onderschept een stille mars naar en tot op de bodem van het slinksslingerende meanderriet als een kruisvaarder naar een leeggeroofd Jeruzalem Hij wacht en verwacht wolkenlang Het gras aan zijn verwortelde staf…

Nu is hij even blijven staren naar die zware stam en deze jonge staf. Hij kan de weemoed wel verklaren die hem bekruipt: zijn droom is weer veraf; hij trad de herfst in, voelt zijn jaren en mist de zoon, die 't leven hem niet gaf.…

En over dit vals en onguur sujet, hoewel zo smetteloos en wit, breek ik dan ook resoluut mijn staf: sneeuw met Pasen, ik wijs het af !…

De vogels vlechten weer hun nesten, de lammeren zullen vrolijk zijn, en de mens volop genieten wanneer ik met mijn staf verschijn.…

En toen ik onverhoeds tot rots versteende, sloeg zij met haar staf mijn ledematen los. Er bleef wat sterrenstof op mijn wangen plakken. Zodat ook ik schitterde in de straalstroom van haar orbiet…

Mijn pa, de koning, levenslang bedot Door echtgenoten, zoons, zijn eigen staf, Zichzelf, doorzag geen hond, kreeg straf op straf Als loon voor goedgelovigheid van God Zo ikke niet, ik ga nooit in de fout Ik stop niet eer ik weet wat mensen drijft Hun list en leugens heb ik ingelijfd In mijn verstand, ik zet ze om in goud Maar o, hoe bitter…

Dichter van Magische Liederen, Vader van Spreuken, Runenmeester, Magiër, Wakkere, Wijze, Drager der Staf, Voeder, Verleider, Weldoener, Ik roep U aan. Odin, Zegevader zegen mij en wees wreed tegen goud.…

Een droom - als maneschijn - in zilvren wade En breedgewiekt, heeft mij, toen ik verwezen, In dons gedompeld, in de rust mij baadde, Met elpen staf een kindekijn gewezen: Het lachte, en bij die lach, wiens wedergade Slechts in de zuivre zonne wordt geprezen, Wolkte als een nevel weg al 't zwarte en kwade, Dat in mij mort...…

niets voor koop Moet beter op mezelf gaan letten puntjes op de i gaan zetten Anders gaat het verder mis weet nu dat het nodig is Wil nog even door dus ik ga er nu weer eens voor Geen gelul van red het wel zetten steeds mijn leven op het spel Kan het echt nu zelf niet meer ligt in de handen van de heer En de dokter en zijn staf…

verder verdwaald van mijn stek, zo tekent de wereld zich pijnlijk af toch fluistert de stem van het lot "ik tik jou gaandeweg verder met mijn staf" meestal voorkomt het raam dat mijn zicht helder ziet ik handel dan vaak onder eigen naam het lijkt een blindheid die luisteren met eigen oren verbiedt overweldigend zijn soms geluiden als scherpe…

De waakse wolf, die zich geen wolf betoont, Lekt speels de staf en handen van de herder, Die twintig kudden eenzaam heeft gehoed. En met een blik, waarin de liefde woont, Drijft hij de witgewolde wolkjes verder... En ziet naar hen, de heide en de' avondgloed.…

Daar stond ik dan te wachten voor een kermisattractie in het winkelcentrum, waar je met een muntje mocht proberen om er een prijsbox uit te schuiven met een uitschuifbare staaf, die exact tussen een gleuf moest vallen. Ter ere van het 25-jarig bestaan van het winkelcentrum.…

herder die een eigen kudde waakt de schapen scheidt op grond van hun geblaat ze om de tuinen leidt naar weitjes eigen gras jij hebt het nooit gegeten omdat het bij de buurvrouw groener was je maakt woorden van gemekker componeert hun lied naar eigen keus alleen het zwarte schaap zit jou niet lekker de kudde kent een kneus jouw staf…

Eén ding schoner: de Dood als hij gulden aankwam, Staaf van gesmolten goud die ons beiden saamklonk Onwetend slapende op de weg van die Machtigste.…

Om 't grauw-rood dak en de oude torentronk Der kerk vlotte de vroege nacht, - veraf Ging 'n boerenpaard, waarvan de holle draf Dof tegen 't bleek-geworden muurtje klonk; De stenen bisschop boog zijn kromme staf Zeegnend - bij 'n scheef-gezakte Christus wonk Nu en dan een schemerend blad, dat zonk - En zachtjes vluchtte naar 'n vervallen…

Wie is die goede herder die zijn schapen kent en roept, die zoekt wat dreigt verloren te gaan, die met zijn stok en staf weer zekerheid en richting brengt bij dwalen? Die Goede Herder kent de zijnen, dus ook jou en mij, van Hem wil ik verhalen, zijn naam is niet geheim, want Jezus is die herder, die leven geeft in overvloed.…

- Maar, wie spant de kroon met piet en paard krom als zijn staf en heel bejaard de Sint die al sinds eeuwen leeft geen mens die hem cadeautjes geeft...…

Een sprookje, denkt de kleine jongen als hij die ellende ziet dadelijk staat hier een fee die iedereen weer 't leven biedt Hij sluit z'n ogen en z'n oren knus bij papa, lekker dicht beseft niet dat een stalen buis hen nadert, loop op slaap gericht Een luide knal, gesmoorde schreeuw de jongen hoopt de goede fee, toverpoeder en een staf…