180 resultaten.
Vlinders
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 296 Vlinders voel ik in mijn buik
ik zie hen als ik mijn ogen sluit
in een paradijs met duizenden bloemen
vlinders vliegen daar vrij
ze kleuren dat sprookjesland
als een schildershand
als ik mijn ogen dan weer opensla
en naar buiten kijk
zie ik één vlinder op een stengel
ik voel me rijk.…
traject
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 317 een mensenhand
snoeit
knakt jouw stengels
de afvalbak
eindstation
terminus
tulpen
niet uit
amsterdam.…
Hemelde gedachten
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 363 ze aten in voorbijgaan
de kleuren van mijn roos
vraten aan mijn lach
in jou maar steeds verwachten
hun heimelijk plezier tochtte
koud door het centraal station
ik hemelde gedachten
kon die bocht helaas niet om
de stengel knakte
toen jij niet verscheen
jouw bloem mijn roos
en ik bleven alleen…
Haiku's en één senruy
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 386 Haiku’s:
Gele narcissen
Op hun bleekgroene stengel
Bossen steltlopers
Mos tussen het gras
De ontelbare hopen
als rijzend brooddeeg
Merel, nestbouwend
Sleurt, schudt en snokt aan slierten
Nijverige vent.
Senruy:
Jij wist dat zeker?
De enige zekerheid:
de onzekerheid!…
bamboe
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 386 een holle stengel van vezels
onderbroken door knopen
waar het blad hecht
van de toendra tot de tropen
woekeren zijn wortels
tot een halm elders opduikt
hij bloeit één keer in een eeuw
en verdort dan tot glimmend hout
staven waarmee ik een steiger bouw
om op te klimmen tegen jouw gevel…
Plaats van de roos
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 55 Zodat ooit een tengere stengel
zich verheft boven ontheemde laagte,
zich ontfermt over een zucht van aards treuren.…
Gedurfd
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 295 Tegen een amechtige garagemuur,
tussen vergeelde stengels,
uitgeplozen grassen en distels
kortom de jaarlijkse tragedie
waar mensen met herfstproblemen
uiteraard aan voorbijlopen
staat daar
op een verlaten namiddag
zonder ons medeweten
het noeste blauw van
een korenbloem!…
De Anjelier
poëzie
3.0 met 9 stemmen 837 Bloem en stengel liggen neder,
De anjelier is gans verschroeid.…
IN ROERLOZE HOUDING 2009
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 235 In roerloze houding
lig ik daar
tussen in
het raast
over me heen
al sneller
mijn hart
harder en gladder
slaat het ritme
van
een oud instrument
verworden
tot
een stoffig ding
hang ik
scheef
in mijn hengels
waarlijke wreedheid
ik keer en keer
op mijn stengels
zag ik
daar het eind´
keer op keer
ik keerde niet weer…
Als de winter
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 432 Trektochten achter blad stengel lege tak en ijs
sterven kris kras door elkaar geweven uit
als ze wapperwindsgewijs verdrongen worden
door sarcastisch vrolijke merels
en een laagopgeschoten hemellamp
Ja dan kraakt een voetzool of vier over
rillend loomgereanimeerde woudhuiden
en kijkt men weer over de toppen van de duisternis
maar vooral…
Nu zij bij de valput staat.
gedicht
4.0 met 2 stemmen 4.542 Tussen de dijken broeiden de stengels
op tollen van vlas, mini-indianendorp.
Zij schoot de klodde*) met de klakbuis*) af.
Olie en linnen liggen thuis in de kast.
----------------------
uit: 'Vallen', 2012.…
Oost Indische kers
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.055 Hij staat in 't zonlicht, in een vloed van bloemen,
't Verwarde kluwen van zijn kers te ontvlechten,
En zorgzaam, wijl de hommels hem omzoemen,
Helpt hij een stengel om zich vast te hechten,
En iedre nieuwe, rood getroste slinger,
Die hij bevrijdt van wie zijn bloei bedekten,
Betast hij zoekend met voorzichtge vinger,
En stoort de blinde…
Oude tuin
gedicht
1.0 met 699 stemmen 91.348 Een zootje stengels
rest je, dat niets draagt, niets dan die
ene margriet, in haar iele dans soms
kwansuis kussend je platte gras.
---------------------------
uit: 'Oude tuin', 1991.…
Dodenbloemen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 238 Ik ben
zoals de dodenbloemen
op jouw graf
ik zwijg wanneer er stilte heerst
waai mee met de melodie
van de herfstwind
als er ergernis is
laat ik mijn kleuren vallen
ik verlies mijn hart
mijn meeldraden
trillen in leegte
mijn kromme stengel
bedroefd zijn lengte
in bekentenissen
die zich verlaten
zoals de dodenbloemen
op jouw…
Winterse scheuten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 102 in winterse scheuten
knoppen de prille
kleuren van lente al
bolletjes bruinen
aan randen spruiten
vorstwitte stengels
zwart aardse
beschutting houdt
warmte nog lang vast
een micro klimaat
waarin voorjaar
ongezien kan gedijen
om ons te verblijden
met haar onverwacht
schitterende lentepartijen
wil melker
15/02/2019
www.wilmelkerrafels.deds.nl…
Witte winterstilte
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 670 Wakker worden in een wereld
die plots alle kleur verloren heeft
waar alles geruisloos en anders is
door een zachte deken van sneeuw
en aan tak en stengel witte wimpers geeft
waarop met speelse schittering
in glinsterende schoonheid
een winters zonnetje schijnt
dat voelt als een geluksmoment
dat in winterse stilte gedijdt
en zo kan bekoren…
Het was een morgen, kristallijn gezet
poëzie
3.0 met 3 stemmen 2.384 Het was een morgen, kristallijn gezet
op vochte weiden, waar de droppeldauw
de sprieten, stengels buigen deed, aan kelk en steel
schakerend in het lichte grijs gezegen
op gras en groene halmen, in de lucht
heldere vinkenslag, over de vlonder
het reppen van de voeten, de witte tandenlach,
het zingen van de melkster, aan de kimmen
de zomen
ging…
Hoge toon
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 674 Lopend in uitgewiste sporen
neemt de natuur mij in zich op
ik ben waar niemand mij kan horen
een krijsende papieren prop
rollend langs rulle waterkanten
laat ik alle woorden drijven
van de gestorven bloedverwanten
die mij hartenkreten schrijven
op hoge toon snijd ik hun fluitjes
uit dode stengels van het riet
door deze zingende geluidjes…
blonde koppen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 306 de stengels als navelstrengen
verbonden mer de zomeraarde
wiegen ruizend ritselend
de rijpheid van de korrels in de korenaren
de molen scheert
met zacht gezang van wind
en zachte glans op wieken
het kaf
der blonde koppen van het koren
en voorproeft de instroom van de oogst
met ronde slagen
het gulle graan tot meel vermalen
voedend de…
Bode van lente
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 141 Zij is de bode
bode van lente
de wilg
met haar katjes
Aan oever en wal
beemd en kant
waar water
gulzig is
Zij is nieuw
leven
leven aan takken
als zon scheutig is
met schijnsel
en sneeuw plots
voor zon
verdwijnt
Liggend groen
komt overeind
zoekt hoogten
toppen van kunnen
in stengels en
stelen
doen ons delen
in 'n…
Onkruid kornuit
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 128 Onkruid bestaat niet
zegt een lieve tante
uit het rivierenland
ze noemt ze
wilde planten
en je knikt ja
wiegt jouw stevige stengel
in de zilte winderigheid
laat onverwacht jouw stekels zien
lokt vogels met jouw rijpe zaden
onkruid bestaat niet
beaam je nu volmondig
en de hongerende wind
neemt jouw stuifmeel mee.…
Klaproos
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 496 Zo teer met zacht fluwelen blaadjes
het frele aangezicht is uiterlijke schijn
Fier rechtop, slechts door de wind gebogen
het zwarte hart kloppend van leven
wendt ze zich naar de zon
De ranke stengel zet zich schrap
weet dat hij eens moet buigen
Een korte tijd is ze vol leven
bloeit in volle pracht
In de stilte van de natuur
sterft de klaproos…
fluiten fluiten fluitenkruid
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 322 fluiten fluiten fluitenkruid
gij speelt rondom en
woekert met uw bruid
in welig bloeiende weiden
ik zie uw pracht
de zon begeleiden
en mij , de schouwende mens
met gelukzaligheid verblijden
fluiten fluiten fluitenkruid
gij zingt van vreugde
met kleurrijk blad
ik zou u willen plukken,
stelen uit het veld
doch laat u onberoerd
geen stengel…
Het verdorde blaadje
poëzie
3.0 met 7 stemmen 990 Blaadje, door de noordse vlagen
Van de stengel afgeslagen,
Werwaards gaat gij?
" 'k Weet het niet!
Wind en Zefier doen mij dwalen
Naar een onbekend verschiet,
Van de bergen naar de dalen,
Van de vlakte naar het riet:
Nu eens in de zonnestralen,
Dan eens waar de regen giet.…
Er stond daar eens ...
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 829 ."
En ze aanschouwde nog slechts één dag
Voordat haar stengel brak…
Herfstboeket
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 466 Een najaarsstorm trekt door de stad
en blijft de hele dag door de straten razen
Overal zie je lelijke groene vazen
gevuld met lompe stengels zonder blad
Zielige zwarte stokken en treurige grijze
hulpeloos bij elkaar gedoken
Dikke kale stokken die onafgebroken
de schuldige blijven aanwijzen
Een najaarsstorm trekt door de stad
en eist…
de natuur
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 537 De ene leunt tegen de andere,
hun stengels zijn te zwak.
Heesters en struiken verliezen
hun blad.
Sommigen wroeten om te blijven bestaan.
Hun leven hangt aan een zijden draadje.
Dood zullen ze gaan,
eenjarigen hebben nu eenmaal
een kort bestaan.
Wij danken hen voor de kleurenpracht,
die zij de ganse zomer
hebben gebracht.…
Lot
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 364 zo licht het is
de muren te breken
van een stad in verval
zo zwaar
de stenen te kantelen
waarachter de uitgeputte verte
gemiste kansen kuilt
ik strek mijn hand,
grijp de stengel
van een netel, hij prikkelt
juist genoeg
ik schep de grond over de rand
zie mijn geweten, bloot en schraal
spelt het verjaarde beloftes
letter voor letter…
gele lentebode
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 153 in de frisse ochtendlucht
zweven lichte klanken
lieflijk, helder hoog
als blauwe regen ranken
kringelen zij omhoog
over het stille water
suizelt een lentewind
bespeelt de lange stengels
van het riet, en zingt
zacht deinend, een wiegelied
hoe zoet vlijt de zon zich
rond de ranke berkenboom
speels zijn de jonge katjes
hangend in de groene…
DE LAATSTE HERFST
poëzie
2.0 met 6 stemmen 3.056 Schril staken stengels riet.
De wereld stond ontbladerd
Uitstervend in seizoen,
Dat zon voorgoed verliet,
Weer tot de maan genaderd.
Wij vonden nog een zoen.
Ergens zijn wij ons toen
Ontweken of genaderd?…