Alle inzendingen over verduren

duisternis buiten domineerde op de tast vond ik mijn spullen binnen zodat ik star blind lopen leerde Maar het duister werd te donker zonder zicht een zintuig minder ik liep richting het raam en vond er mijn grote gordijn van al de hinder Na veel passievol gescheurd te hebben keek ik verlegen de kamer door die na jaren weer licht te verduren…

dag daarvoor Daar moet ik deze maatschappij dan voor bedanken Bedankt voor alle nutteloze uren Die ik beter aan mijn taalkunsten zou kunnen besteden Nu zit ik een beetje voor me uit te turen Al die kale witte saaie muren In het begin der tijden gevuld met posters van Zwitserse treinen De eerste leerlingen hier, die hadden pas wat te verduren…

De dagen telden uren, in nauwgezet verduren, tot de ochtend schriel herrees. Tot een wederkerend feest.. Als een feniks, in gouden gloed getooid, vlammend uit de eigen as, zo zag je pas.., de zon. - Het nadert.. Verheug je, wees voor even blij. Je bent weer verder, de adem ingetogen, de reis nog niet voorbij.…

Maar jij voelt dit vaak als heel zwaar, je durft jezelf niet meer te " verduren". Vreemd je eigen verloochenen, dat jij je afsluit voor jezelf. Je toegankelijkheid laat ontgoochelen, zeg nou zelf.…

Ik plaatste de wekfles in de kast naast de pot morellen Zodat de illusies op brandewijn rustig op konden zwellen Ik koos voor deze oude manier van illusies conserveren Omdat het zeker goed zou gaan want het lukte ook met peren Zo in de loop der jaren stond ik vaak voor hete vuren En mijn illusies in die tijd kregen het zwaar te verduren…

- Want gij en kent geen minne-duur, dan stil verduren dat kere steeds in smárt wat wierd in heíl bemind, - gij die, wen ge om 't gekreun van 't pijn-gebaarde kind de zorge van uw ore buigt en bang laat duren, de warme weelde om míj van uw weke armen windt.…

Hard zijn de dingen die jou staan te verduren. Negen maanden ongelukkig in blauw, paars en zwart. Nu een kindje ik voel me verward. Het gras, de zon. Het was gebeurd. M'n lijf voorgoed in twee stukken gescheurd.…

De scheidsrechters hebben het soms zwaar te verduren met elftallen die sterren zijn in het vallen met slidings en kuren ze duwen en trekken vooral in het strafschopgebied in de hoop dat de scheids het niet ziet maar steken daar toch een stokje voor want hun fluitjes zijn onverbiddelijk en het spel gaat gewoon weer door De gemoederen…

Dag na dag zag zij in afwachting vergaan verscholen tussen vier vergrauwde muren ’t was wachten op ’n woordje van de buren haar leeftijdsgenoten waren al heengegaan God koos voor haar een lange levensbaan al moest zij die kille eenzaamheid verduren dag na dag zag zij in afwachting vergaan verscholen tussen vier vergrauwde muren zij had…

Dag na dag zag zij in afwachting vergaan verscholen tussen vier vergrauwde muren ’t was wachten op ’n woordje van de buren haar leeftijdsgenoten waren al heengegaan God koos voor haar een lange levensbaan al moest zij die kille eenzaamheid verduren dag na dag zag zij in afwachting vergaan verscholen tussen vier vergrauwde muren zij had…

de stilte valt niet langer te verduren na ware liefde kwam een wreed Ave ze nam de blije kinderstemmen mee maar liet de echo tussen kale muren de straat lonkt om de leegte te ontvluchten op zoek naar iets, naar God mag weten wat zo sjok je uren doelloos door de stad in plaats van sterren pluk je wrange vruchten verloren in de overvolle straten…

De lange lijdensweg moet jij verduren Zoals je moeder en vader voor jou, En luchtkastelen zijn enkel hopen muren, Jij bent geen prinses, maar gewoon een vrouw. Al eeuwen staat het geschreven in kranten: In dit land worden kleine meisjes groot; Hier hebben vrienden ook duistere kanten En het eind van de reis is hier de dood!…

Aardbevingen, rampen, veel leed te verduren Waar gaat het heen met het heelal? Is het de eindtijd die eens komen zal? Hoelang zal dit nog kunnen voortduren? Waar gaat het heen met de schepping? Eens zal God op deze aarde wederkeren En aan de mensheid zich presenteren Het zal zijn een grote bijzondere beleving. Waar gaat het heen?…

Europa Onze cultuur Schept bewondering Maar er is een muur Naar andere culturen Die Verwoestingen oorlog En armoede hebben te verduren Wat we niet willen weten Is buiten onze grenzen ver van ons af Europa wil weer Blinken, schitteren Maar ten koste van hoeveel Als medespeler Op het wereldse toneel Europa Het continent zijn burgers…

Ik kan niet sneller leven dan mijn lichaam bij kan houden Fietsen en varen zijn het maximum Een korte trein- of busreis lukt nog wel als ik oplet en meeverander, niet zit te lezen of slapen, anders krijg ik bij aankomst in één klap het overgeslagen leven te verduren Sneltreinen en vliegtuigen breken me op, dan raak ik meteen achter en…

dat jij er bent, jij er bent Het is niet mijn huid die ik week in bad, het zijn mijn spieren en mijn ziel, warm en soepel moeten ze zijn om mijzelf mijzelf overeind te houden Koester mij, koester mij laat mij voelen en voelen dat jij er bent, jij er bent Hoeveel innerlijke, hoeveel inwendige strijd zal ik nog voeren, hoeveel schade verduren…

ergens op het internet Men moeten weten dat de leek Het vuur gestolen heeft, en het doorgeeft Het pamflet, het is de wond Waaruit dagelijks pikt de adelaar Voor altijd hangt het daar Om het kind terug naar zijn kamer te sturen Maar in de late donkere uren Waarin het voorbeeld voorbeeld is Waar, in een tijd van duisternis En er veel is te verduren…

Loom wordt elke stap gezet natte tong over gebarsten lippen moeder aarde kreunt, krijgt het te verduren verlangend naar de koelte van witte wolkenmuren. Een druppel water verdampt op het tipje van m'n tong De aarde verschroeit in de stilte van de zon.…

Mij wondt de wereld die mijn angst verfoeit, Mij schrijnt haar luidheid die 'k niet kan verduren. Ik zoek haar niet: ik wil alleen de pure En zoele droom van u die niet vermoeit. Dat waarde droeg weleer is lang vervlogen, Geen boos en goed weet meer mijn mededogen En haat verbleekte stil, een oude prent.…

als schoon maar kan zijn flanerend met je liefje, je moeder of kind fantaserend over nu, vroeger of later feestend met een kleintje cola-light de Amsterdamse grachten krijgen het zuiverste water, de schoonste lucht, ’t liefste geluid alles uitgebaggerd alles CO2 vrij alles zo stil de Amsterdamse grachten krijgen het behoorlijk te verduren…

niet de tijd verloopt maar wij verlopen tijd is het water waar wij in zwemmen naar later tijd maakt zich nooit druk slijt nooit of te nimmer heeft niets te verduren kan niet stuk om de hongerige vragen over haar te stillen om onze plaats hierin te bepalen omdat we antwoorden willen daarom seconden minuten uren dagen de klok loopt…

Geduld moeten we nog even verduren Dan zijn we weer samen, voor altijd Jaren, maanden weken dagen, uren.…

Cosmetisch artsen hebben zware tijden Ik schiet niet direct vol met medelij Ligt dat aan hen of misschien toch aan mij Ze gaan nu in hun eigen vingers snijden In plaats van botox, fillers, implantaten Nu hun gevulde zakken aderlaten…

We leven in een andere tijd geen smartlappen gedoe Maar van die 'rotte housemuziek' Word ík echt vrees'lijk moe 't Gebonk dreunt door alle muren Daarom kan ik het ook niet lang verduren en schreeuw ik naar mijn jongens: "Denk ook eens aan de buren!…

Over de terpen van Broeken en Maaten het Kampereiland over: De Geuzen zyn in de Bommlerwaard gevallen zy hebben my ontnomen met syn allen een hupsche Schans en also sterck van Muuren 't is een kwâ kans voor my die 't moet verduuren .. Hemony - Geert van Wou op de muren hun geschut. Hoog boven de stad hun klokken.…

kleren gescheurd haar ogen leeg en doods haar blik bijna levenloos de kwelling van het kwaad had zich verstopt in die nacht haar heimelijk opgewacht geschopt en verkracht haar vrouw-zijn ontmaagd haar dromen verjaagd haar veiligheid belaagd haar liefde vervaagd die nacht zou langer duren dan de dagen van een jaar veel nachtmerries te verduren…

Manusje krijgt zoveel te verduren Manusje kent de klappen van de zweep Manusje valt niet voor één gat te vangen Maar soms houdt iemand Manusje in zijn greep Over Manusje wordt maar wat vaak geluld De aandacht voor Manusje wordt goed verdeeld Soms wordt Manusje zachtjes geslagen Dan weer wordt Manusje liefkozend gestreeld Manusje moet…

stijgt als zang Van al onzichtbre koren en uw wang En heilge slaap veel heilige gezichten Vervangt en dierder onder 't welfsel staat Van mijn vervulde ziel dan in een kerk Van stenen bouw al' kostbaarst kerksieraad Maken elk daadje tot zo'n innig werk Dat wat nu, ach, is schijn van vluchtige uren Een hemel werd, die de eeuwen kon verduren…

Ik stuur je dit boeket van grijze rozen (stijlbloempjes die veel langer staan dan echte): stelen van ijzerdraad in groensajetten kousen, kroonblaadjes van misschien crêpe de Chine, zilverdraad en geel fluweel voor harten die meer verduren kunnen dan het mijne.…

Je kunt dan de hitte des daags verduren en de bijtende kou in de winter. Ik omhels jou met mijn kleine zuignapjes die geen kwaad doen. Je moet niet geloven wat ze van mij zeggen. Ik heb een beetje steun nodig, dat wel, maar ik doe geen vlieg kwaad. Kom, gedoog mij en ik zal jou gedogen. wurgend breit zich stug omhoog de groene boerka…