Alle inzendingen over verwoed

Zijne majesteit wipt verwoed met zijn staartje we krijgen weer vorst…

Die kroeg is 'n onstuimige swart rivier. Ek sien hoe 'n hulpelose baby beautiful aangedobber kom. Meegesleur deur verbete onderwater strome. Onskuldig, van nuttelose vasmeerplek na nuttelose vasmeerplek, totdat ek haar anker met 'n Jose Cuervo en 'n Hunters Dry. She looks back she's mine, van 'n Jaap aan die bokant van die bar. Ek kan…

Hoop is nie die eenminuut liefde nie. Nie die Little Death, of snelweg bridgejumping nie. Hoop kan nie in raadsale verduister, in driveways ge-highjack, of teen onskuldige kele gehou word nie. Here Lanie. Hoop is net 'n droom van 'n droom; 'n Beautiful oggend, blink en gebukkend van die reen. Hoop, my meisie, is om maar meestal butterflies…

Ek is te jonk om te begin planmaak en te oud om te believe. Wat gaan van my word in hierdie koue wêreld, hierdie klipharde land, waar die angels en die virus, al hoe nouer om ons draai. Is daar iets te salvage in ñ keyboard? Is daar berusting in ñ bankie, of happiness in song? Ek maak maar meeste aande my skoene vas, en face die buitekant…

Die Ballade van Scrooge Botha en die ghosts van heroes passed. Ek blaai verveeld en aangeklam deur tydskrifte rond, maar eintlik is die skrif lankal teen die muur. In die vormlose rookkollom van ñ braai, die krom elmboog toonbank geselsies van ñ kroeg; Almal het hulle heroes in Droomland. Selfs Hitler het sy simpatiseerders gehad en Robey Leibrandt…

Bring vir my, die vaalheid van die maan, of die sombere blink van sterre, as jou mense in die donker begrafnis hou, en die wilde hond wegraak, onder die stowwerige pote van sy prooi. Kom stamp jou voete aan my kant. Kom maak jou hande, amper brandwarm, om my koue straat, konkavuur. Maar vertel my van die woede van jou winter. Van…

Wanneer die berge rooivuiste van die son lig en die aand die dag se chewy chocolate centre word; Vergewe my die highways en hulle, die spooky riot ligte. Vergewe my die townships en hulle, verby die skiettende karre. Vergewe my die insittendes en hulle, die vormlose bliksems. Vergewe my, want jy ken my. Jy ken my goed. Ek is in die val van die voël…

verwoed zochten ze naar de wolken. niet wetend dat als ze eenmaal zo hoog waren, zo vreselijk hoog, de lucht niet blauw meer was, en de wolken alleen maar gevangen water.…

Innig omwikkeld houdt hij verwoed vast aan wat ooit was daar de leegte te donker is en onmens diep koestert hij vergane glorie alsof hij niets meer waard zou zijn…

Hij zwemt bijna op zijn rug In een zuurstofarme bokaal Zijn kieuwen happen verwoed Tussen schilfers van roet Was hij maar een sidderaal Dan gaf hij de kat een stroomstoot terug…

In Java, Krakatau en Ijsland komen vulkanen verwoed in opstand. Zelfs zonder pentriet redt 't luchtverkeer 't niet. Speelt Al Qaeda ondergronds stokebrand ?…

Ach m'n verwoede spasmen van onwetendheid in een hoekje op de vloer gelegen rest teneergeslagen ongezelligheid als braaksel op een vasttapijt ontkomen aan een slechte tijd van afval en afvalligheid…

Gewezen acteur overgevoelige groet haartransplantatie verwoed valt hij uit naar het groeizame gezag dat hogelijk acht maar nimmer verzacht verbitterd verkleurd gewas verouderde bloemen.…

Ik trap verwoed nogmaals. Bloed en tranen vullen de goot.…

de kom in mijn handen trilt en zabbert als de verschoppeling op de mat verwoed dep ik streel ik vervloek ik de schoft water druppelt langs de blessen van het beest versnijdt zijn bloed en mijn hart ‘t meest .…

Want hij zocht als verwoed Oranjefan Slechts embryo’s uit met een voetbal-gen.…

Er werd vandaag verwoed gecongresseerd Want vijf partijen trokken volle zalen En iedereen had prachtige verhalen En soms een leukigheid ingestudeerd Dus 'Boe' voor hun, 'Hoera' voor ónze club Verkiezingstijd, armzalige stand-up.…

Te zeggen wat je denkt, dat is een recht waar eeuwenlang verwoed voor is gevochten, door moedigen die naar de waarheid zochten. Een mens is vrij geboren, niet als knecht. Van mij mag dus Justitie vanaf heden haar tijd aan èchte zaken gaan besteden.…

Ooit dichter des vaderlands, ooit regelmatig in de picture Ook een verwoed dichter op www.nederlands.nl bepaald geen sinecure Maakte songteksten, deed van alles en meer En nu, nu is ie er niet meer Driek van Wissen, we Zullen je missen! Rust in vrede…

Het ziekenhuis bestrijdt het beest verwoed, Zelfs lag ik eventjes in isolatie. Ach, was onder het motto 'Hoop doet leven', Het beest nou maar klysmatisch afgedreven.…

Een lading die bestond uit vlees en bloed De vrachtwagenchauffeur ging er vandoor Een droom van vluchtelingen ging teloor De zeis van Magere Hein maaide verwoed Hoe leg je mensensmokkelaars aan banden? Die vraag blijft alsmaar op mijn lippen branden…

Haar eigen schoonheid is zij zich vaag bewust maar zij staat vast voor hem De vreugde van het moederschap - het diepst gevoeld door een onvruchtbare vrouw Heimwee dringt door tot het hart en verschrijnt tot zielenpijn als het thuisland onbereikbaar is De woorden van haat verwoed geschreven verhullen niet hun bron - liefde…

In dromen martelde ik verwoed, Maar had van niets berouw - Nu ben ik menselijk en goed En heb het Spaans benauwd - ----------------------------- uit: 'Spaans benauwd', 2005.…

Met houten zwaarden zwaaiden we verwoed, Verkleed als ferme jongens, stoere knapen, Naar schurken die ons landje wilden kapen, Passé, maar het gevoel weet ik nog goed. Vandaar sprak ik mijn vrouw en zei vol vuur: “Ook onder óns huis ligt een vestingmuur!”…

mijn wereld om voor te leven is gestorven naakte bomen in een dode woestijn de zee draagt een ijskoud veld van vissen de kust neemt afstand voor wie ik leefde is gestorven de zon poogt verwoed zonder resultaat zijn warmte rilt mij slechts een huid om leegte àlles lijkt dood…

Die gek slaat nu verwoed de trom: woorden keer weerom, weerom.…

Je kent je hoofd van binnenuit, voelt hoe het hart vergeefser reikt naar wie voorgoed erbuiten blijft, hoort dat de stem geleidelijk verstomt je schrijft nog tegen het vergeten in, verwoed, met inkt die uit je aderen druipt tot adem stokt, ook voor je zelf de schedel sluit. ------------------------------- uit: 'Hartenbeest', 2009.…

Het water komt gulzig, uitgehongerd huizen, land, levende wezens alles verorberend ineengeslagen vechtende handen wanhopig barricades opwerpend hoe klein is de mens nu het verhaal van een oude geschiedenis schrijft verwoed een volgend hoofdstuk opnieuw laat de natuur zich de les niet lezen…

Mijn knus paleis trilt nu verwoed En laat mij innig beven Want alles wat zij wil is moed Met hoop slechts als gegeven…

De vuisten die verwoed op onze deuren beuken uit angst voor weer een oorlogswee. Kinderen vluchten niet, ze worden meegenomen. Belanden in een mallemolen, één van leven of de dood. Zijn zij het, die uit oorlogszaad zijn voortgekomen, is dat dan onze vrees? De dreiging van papaverrood?…