Alle inzendingen over vest

Ik heb 't zó warm, ik doe m'n vest maar uit (om 't in één vloeiende beweging weer aan te trekken). Ik had 't zó druk vandaag!…

Had jij ooit die aanhoudende neiging steeds die dwingende aantrekkingskracht haar vest of jurk te willen dragen vol met vragen. De tas herinneringen van jullie geheel onaangeroerd te beroerd van verdriet dat men wellicht niet zag of ziet met rede potdicht te laten om de gaten in jouw ziel.…

Hij kocht om allen huis te vesten een hutje op de hei. - Een drieling! 't Werd ten lange leste een kinderboerderij. Toch bleek trots tomeloos gevrij het kindertal te dalen door dieven op de boerderij. Het waren kannibalen. De rovers waren katholiek; ze kwamen net uit Rome. Ze kregen danig veel kritiek en mochten niet meer komen.…

Weg met die troep die oude jas, dat mooi bewerkte vest daar waar ik steeds mee hangen bleef steeds weer een lus, bij het passeren van 'n haakje opgeruimd weg dat ding, nu snel, foetsie dus dan kom ik bij die volgende kast zie daar van alles rechtstreeks hangen is dat nu echt of is het nep, goed gemaakt...…

onverschrokken In snelheid doortrokken De vingers van de kou Aandachtig en waarheidsgetrouw Tot de vorst mij sarde Tussen het gedrang door te darren Zag ik de vrolijke narren Een filmpjes makend feestbeest Aandacht gevend het meest Schoot ik het plaatje compleet Voor jullie hard verwarmende Ummer Fes Van het meisje met koeien hoed En tijger vest…

Een meisje plukt wat aan haar vest En staart naar het hoge plafond de meest bestudeerde loze bron waar ‘t antwoord dus niet zal verschijnen. Dan doorziet ze ineens de heldere lijnen ze schrijft, is klaar en roept de surveillant. Opgelucht verlaat ze vervolgens het pand.…

hoe meer hoe minder wat ze gaf was dat ze het luchtledige om haar gewelf voedde met de leuzen uit haar hoofd merkwaardig zoals wolken botsen en de donder zijn pijn ver-licht, zo kon ze zijn zoals het weer de piano bedient op de toetsen van bladerdeeg een broche op haar vest en krulspelden die de volgende strijd ging voorspellen,…

bedoelen Unnerstall Vlap Zerrouki zijn hels Want Zivkovic en Bakayoko Geven Tannane een doodschop En Çerny noemt Kudus een Klojo En Kjolo zegt tegen Toufiqui en aan Darfalou en aan Tyton Kappen nou Alvarez Conceiçao Sadilek en Ugalde Araujo Schieten 't eerste van Twente haast lek Sportclub Enschede achter het hek van de Grolsch Veste…

En zingt en springt in 't zoel getij De krekel en de mug, Krioelt en woelt de schepping blij, Dan blijf ik niet terug; Dan vest ik buiten mijne woon In 's hemels bloemenhal, Dan zing ik ook mijn schelste toon Door 't eenzaam vreugdedal.…

Ons ademen had een vorm gekregen die middag toen we afspraken vond ik onze jurken in flanellen streken jij had in een droom een woord gebroken ik vroeg me af naar de zin van het bestaan en maakte met wat rukjes mijn vest los we sliepen soms nog samen, overdag en ’s nachts waren we bloemen en deden ons best zoals de rest we spraken…

Ik voel me naast je nietig En ik praat en glimlach Ik sla een vest om je koude leden Ik streel even je handen zacht En wou even dat ik mee was gegleden...…

Ik rilde en hees mij langzaam in een vest en ik zweer de kater keek mij aan en dacht: wie het laatst lacht, lacht het best!…

Niet de lafheid - wel de moed Steek u lauwren op de hoed; De overheerser - niet de slaaf Dwingt de vest tot overgaaf.…

Op de uitkijk naar een teken een leven dat aan mijn oog voorbijschuift of toch niet… Lange(r) Hans of Banting/ Best(e) Om het even wie er vaart of het schip wat om de kolk roert Grasduin heilzaam door mijn veste Pancreas briest Diabetes omdat zij zeer lang zijn getrouwd Eiland deel van Insulin(d)e, maar geen Gordel van Smaragd, of…

Spanjaard kegelde voortdurend alles tegen de vlakte niet eens door onze jongens afgerost vertrok levend met toen nee de rode kaart men sprak wel vaak over een veld blijkbaar niet Van Oldenbarnevelt geen hoofd beuls afgehoven op schavot wel weer veel schreeuwers hot bij de pot ene Davids schoot ten langen leste alsnog een bres in Alckmaers veste…

Waar ook de mens zijn woning vest, Gaan lief en leed gepaard : De vreugdestralen van 't gemoed, Zij zijn de ware zonnegloed, In elke streek der aard.…

de grille wind Welke reus ik ook spelen wou Ik blijf slechts een 7 jarig mensenkind Toch,… heldvoelend en hart overvol want… stoer als viking, sterk als beer Haar gouden haren roodbemutst met wol Haar blauwe ogen als glinsters, telkens weer Half schuilend achter mijn sterke rug behandschoende hand in die van mij ‘’ik breng jou naar je veste…

Als de poorten van de veste steeds meer openen in de hemelse gewesten, zal onze wereld dan verenigd zijn, in een vaste vorm en een vloeiende lijn?! Rond, om de aarde te herscheppen. Vraag mij niet hoe ik dat moet meten; onze binnenwereld en ons geweten spreken van vergeving en geduld.…

de geestigaard kijkt ietwat meewarig naar het vroege daglicht, zwermen met verse ganzen trekken het land op zijn witte baard droogt in de zilte wind het hol is verlaten, kop – over – kloten is moervos Snodaert gisteren vertrokken haar welpen verlieten reeds eerder de veste, alle speelgerei hangt in de bramen stilte, alleen aangesproken…

In 't dorp is 't dan soms lastig, om aan een stoel te raken, en d'oranje vesten weten voor wie z'en putje maken. Met enigszins gedempte stem, wordt nog lang nagepraat, in 't dorpscafé, bij pot en pint, hoe snel het leven gaat. Toch is het dikwijls even zwaar, geen mens wil naamloos dood.…

jaja Sinterklaas komt zegt ze, en ook zijn knecht… ‘t Paard staat bij de zandbak erg groot te zijn bij hem staat zwarte Piet met z’n enge ogenwit onder zijn staart liggen keutels op ons plein neergelegd op het plekje waar ik bijna altijd zit later…weggekropen in de schoot van de juf haar hand aaiend over mijn bibberig hoofd d’r terlenka-vest…

Een gele vlag woei van de oude vest’. Geen wimpels zwierden van de lege muren. Men hield de vloot op stroom, bevreesd voor pest. Na zeven dagen in de stad gelaten, Door niemand vergezeld, gingen wij saam Als geesten overdag door vreemde straten, Geen juichend volk, geen vrouw wuivend aan ’t raam.…

De een die zat rijk in zijn kleren, Droeg vesten en sokken van zij. De ander had bijna geen hemd an, En toch was ze dapper en blij. Hij wachtte haar op tegen achten, Dan had ze gedaan op kantoor. Ze sprongen elkaar in de armen En gingen er zingend vandoor. Dan kreeg ze een ruikertje rozen, Een doosje met zeep, of met reuk.…

luidde voor den wende haast u dichters narren van de wallen tweeduizend-en-zeven loopt ten ende neemt waar uit verre verten tot naderbij flitsen chinese vuren verstommende knallen spreek aan neem mee de eerste de beste rock&roll op straten maak plaats opzij op weg of tafels als het maar zingt en vrijt klink wel en breek de glazen in deez veste…

Hoera de Dordtse magistraat Heeft het besloten Jan Eijk krijgt zijn straat Nou straat, een steegje waar Je nog niet dood gevonden worden wilt Aan hem voor wie geen weg, allee of laan Geen avenue, geen plein, plantsoen, poort, dijk Baan, bolwerk, dreef, haven, kade, gracht te groot zou zijn Wordt minder dan een voetnoot toebedeeld Maar aangezien…

Op wier vochte glansen Nimmer blik zich vest, Of der grijsheid harte Voelt, ondanks 't gemis, Lafenis van smarte Door zijn heugenis; Of aan hoger weelde Dan in wulps genot Ooit de zinnen streelde Voert de jonkheid bot; Tuig het, gij, die luister 't Spieg'lend meervlak schenkt, Dat ze in 't schemerduister Mijner stil gedenkt!…

ik hoor haar stem nog vaak in mijn gedachten en vraag dan raad en voel weer dieper pijn omdat ik 't antwoord hier niet kan verwachten noem mij niet dweperig, gun mij dit stil verdriet aan moeders leven had ik geen eind gedacht het zwarte vest, het onaf breiwerk heeft gewacht en ligt nog, zoals zij 't achterliet uw foto op de schouw naast…

Op de rand van een zak Van zijn vest zat een slak, Een erg slijmrige slak, stil te knagen. In een wip was de lust Om te vrijen geblust Bij het paar. Zelfs geen woord dorst het te spreken. 't Zag van schrik zó spierwit Als een laken, wen dit Reeds een dag op het gras ligt te bleken.…

Het oude, dat daar aan de vest Zo witjes lag in 't groen! Zoet nestje, voor de zomer best, Doch niet in elk seizoen. Het oude, daar voor 't eerst mijn hart Gesmaakt heeft, wat niet al! Een liefde, een zaligheid, een smart, Die 'k nooit meer smaken zal!…

Geen vest zonder knopen, Geen hart zonder hopen, Geen haartjes in de inkt! Geen brandbrief gekriebeld, Geen tafel die wiebelt, Geen sleep van logees! Geen zwakte in je spieren, Geen kamers die gieren, Geen beenen voor vlees! Geen wangunst of schrafel, Geen dertien aan tafel, Geen deuk in je hoed; Geen zondag met regen.…