Alle inzendingen over vliet

De sterfling zoekt—in 't eenzaam-zoekend zwerven Naar 't licht, dat hel uit min'lijke ogen schiet, De zilv'ren toon, die van twee lippen vliet,— Een schijn der eeuwige schoonheid te verwerven.…

Kom ga je mee, we gaan naar Leidschendam Langs molens, vliet, het spoor en door de wei Je hoeft niet voor je kaartje in de rij Oom Han is conducteur der blauwe tram!…

En de goudgele bloeme nijgt zich Steeds verder naar de vliet, Tot hij in de zilvren spiegel Zijn beeldtnis ziet. Zo koud en zo kil is het water... Zijn zoenen prangt De bloem op het beeld, waar minnend Hij over hangt.…

Laat de schelle tonen vlieten uit de zangerige keel en als vooglen henenschieten in hun wislend klankgespeel. Want dan reppen tong en veren vrije liedren, lang versperd, vooglen die hun kop bezeren aan de traliën van mijn hert.…

Laat de schelle tonen vlieten uit de zangerige keel en als vooglen henenschieten in hun wislend klankgespeel. Want dan reppen tong en veren vrije liedren, lang versperd, vooglen die hun kop bezeren aan de traliën van mijn hert.…

Maar meer nog u, o vaderlandse tonen, Waar kracht en ziel en Hemelgeest in wonen; Die met de zang van Po en Tiber vliet, En godenlust door hart en aders giet, Maar rijzen kunt, en onder 't boezemstrelen, Met godenwil op 't menslijk hart bevelen, Zijn stormen stilt, zijn ijs in vlammen zet, En donders voert, en bliksemend verplet.…

wil met lusten Hij kiez' een plekje dicht in't hout En vlije zich tot rusten Een peluwtje van mollig mos Een kussentje van varen En een gordijn van blaren Geeft zoete middagslaap in't bos De hemel van het ledikant Blinkt prachtig blauw door't lover De heesters slingren om de rand De bloesem hangt er over Het koeltje fluistert met de vliet…

Maar meer nog u, o vaderlandse tonen, Waar kracht en ziel en hemelgeest in wonen; Die met de zang van Po en Tiber vliet, En Godenlust door hart en aders giet, Maar rijzen kunt, en onder 't boezemstrelen, Met Godenwil op 't menslijk hart bevelen, Zijn stormen stilt, zijn ijs in vlammen zet, En donders voert, en bliksemend verplet. -------…

Goten gieten water en schuim, Grebben groeien ongestuim; vlieten vloeien rustig ruim. De regen valt schuiner; de hagel houdt op; de grond wordt bruiner bij elke drop. 't Plankiertje ligt nog dikbeleid met korrelronde wittigheid, die bleker, weker saamgepakt, flets wegdooit waar een zool in zakt. Het water kruipt en krimpt al lager.…

Zijn goedheid wijs vermogen is de bron Waar 't al uit vliet als stralen uit de Zon. Hij kon en zou, waar’ 't nutst, ons helpen reder. ---------------------------------------------------------- In dit gedicht wijst Hooft de wijze en machtige goedheid van God aan als de eerste oorzaak van alles: daaraan kan een mens vertrouwen ontlenen.…

Lief bloempje aan de blanke vliet, Wat maakte u toch zo hemels blauw? Een weinig licht, een weinig dauw. Ook 't minnend hart heeft ras genoeg: Hij liefde 't minst, die 't meeste vroeg. Gij vraagt niet veel: een blik, een groet, En — deernis van des wandlaars voet. Toch zijt gij schoon, gij lenteboô!…

'k Heb het dal doorlopen later, En gezocht de blanke vliet; 'k Vond er menig klare water, Maar mijn bronne vond ik niet. In de drang der eerste liefde, Blozend, aarz'lend en verrukt, Heb ik, jongeling, de eerste Reine maagdenzoen geplukt.…

Helaas, de tranen blank over mijn wangen vlieten Als ik aan't uurwerk denk dat kwalijk was gesteld. Och Meester, die de tijd met uren af kunt meten, Gistr'avond miste gij en had uw kunst vergeten: Wel vier maal sloeg de klok in min dan een kwartier.…

D’hemel waar de mane lacht wederspiegelt in de vlieten die verzilverd henenschieten klaar in ’t donkre van de nacht. Ondertussen lijs en zacht door de kruinen van de bomen lichte windjes ruisen komen in het stille van de nacht.…

- Thans, moe van lusteloos genieten, laat ik uw vliede' onachtzaam vlieten en wíl niet meer gelukkig zijn. Ik voel u naarstig in mij branden, maar gij wordt koorts in mijne handen, en uw genuchten worden pijn. Ik moet naar andre lustigheden: de kalme lichten van mijn heden vermoeiden mijn verijlde blik.…

Hij werd het briefje ras gewaar, En las er op deez' reden: ‘Vriend, vóór de eik, die eeuwenoud Zijn takken uit blijft strekken, Dicht bij een vliet, in 't diepste woud, Zult gij een schat ontdekken. Ik hadde vriend noch maagschap meer, Wie ik die konde schenken.…

Gelijk een bloem, zo teder is ons leven; Het vliet daarheen, gelijk een snelle stroom; ’t Ontwijkt de mens, gelijk een vlugge droom, Die ’s morgens flauw slechts voor de geest blijft zweven Ene enkle nachtvorst kan de bloem doen sneven; Een felle noodstorm geselt vaak de vloed; De droom benauwt en foltert soms ’t gemoed, En doet de sluimerenden…

ach, ik doe maar wat volg mij, pak mijn hand ik maak je weer gelukkig verlies je eigenwijs verstand nee, vluchten doe ik niet ik spring weer over hekjes die daar in het groene veld of huppel langs de vliet alles kan ik bedenken ik ben zo vrolijk vandaag en wil niemand krenken ik zing over de witte wolken de vogels in de lucht o…

O, nu de dagen weer zo licht zijn en zo zoel, Zo zonnezoel, zo zonnelicht, zo rijk Aan vreugd in welig bosgroen; nu de vliet Bezaaid is met het gulle sprankelgoud; Nu schaduwlanen koel In kalme schemer mijmervol Zich allerwegen oop'nen; nu het riet In fluisterbeving zoetlijk neigt, De vijver waai'rend met zijn schucht're koelt', De vijver zelf…

0 nu de dagen weer zo licht zijn en zo zoel, Zo zonnezoel, zo zonnelicht, zo rijk Aan vreugd in welig bosgroen; nu de vliet Bezaaid is met het gulle sprankelgoud; Nu schaduwlanen koel In kalme schemer mijmervol Zich allerwegen oop'nen; nu het riet In fluisterbeving zoetlijk neigt, De vijver waai'rend met zijn schucht're koelt', De vijver zelf…

Dood. Heb geen angst. Talm niet voor mijn deur. Kom binnen. Lees mijn boeken. In negen van de tien kom je voor. Je bent geen onbekende. Hou mij niet voor de gek met kwalen waarvan niemand de namen durft te noemen. Leg mij niet in een bed tussen kwijlende kinderen die van ouderdom niet weten wat ze zeggen. Klop mij geen geld uit de zak voor…

daar sta je dan, ouwe vriend met je ogen die niet meer staren licht flakkert in de verte tijd drijft voorbij ik heb je lang gekend weten deden we geen van beide nu wacht ik af zacht voelt ze, nog steeds sommigen zeggen over tranen gaat voorbij als regen maar wat als? het schaap verdronken is als wol tegen mijn gezicht verlang ik…

De kustlijn verandert niet voor de visser die dagelijks zijn netten uitgooit en onder het slijk het aardewerk niet vermoedt Het land was steeds land voor de boer die over haaienkerkhoven heen zijn wiede afstapt Graniet is hard en eeuwig en zo ook het marmer voor het kind dat metershoge tot kiezels afgesleten rotsen over het wateroppervlak…

Zo er iets mis mocht lopen - maar dit zal wel niet - krijgt u het voorschot op de wieg terug de drukkosten van 'wij melden met vreugde' blijven echter verschuldigd- toen zij hijgde met een tong witter dan mijn gelegenheidsjas en haar ogen rolden waar een orgasme ze nooit gekregen had stond het aantal chromosomen onherroepelijk vast…

Zo gaat het, zo ging het en zo zal het altijd gaan. Afspreken in cafés op de sluitingsdag. Aan de verkeerde zijde van bruggen staan. Tussen duim en wijsvinger, als brandende as, het fout begrepen telefoonnummer. Parken te nat, hotels te vol, Parijs te ver. Liefde als een veelvoud van vergissingen. Onbeholpen woorden als zo-even op zak en zoveel…

Liefst hoor ik het geritsel van kleren als zij opnieuw de vorm aannemen waaruit liefde hen gedurende uren verdreef. En buiten: de kou die de bakstenen roder maakt, de kinderen dichter bij elkaar doet kruipen. Liefst hoor ik het geritsel van kleren, als de slaap zich langzaam aan onze ogen onttrekt en de glazen toekijken hoe het licht zich…

Onthecht valt een blad Ten prooi aan de zwaartekracht Op het zachte mos…

Zijn zilveren staart sleept over de grond: een gewonde vlinderrog. Boven het water- oppervlak trekt een visser hem moeizaam op. Het touw rukt aan de snede in mijn hand. Om de illusie te beamen, springt hij nu en dan in de lucht, leunt op een onzichtbaar kussen dat ik betoveren wil en keert terug naar zijn eigen striemen in het zand. Mijn…

Ik rijd nog vaak met de trein door het dorp waar we fijn keer op keer elkaar zagen voor enkele dagen waar de winterbries fijn was bij een toch op je fiets als verkoeling van oververhitte discussies om niets ik rijd nog vaak langs 't perron waar toen alles begon ik een fout heb gemaakt niet dat het me nog raakt waar de friettent zo…

Ontzagwekkend heft hij zich op die rots één bonk trots golvende schuimkoppen doen zijn pralende protsheid glimmen maar nog groter is zijn dreiging aan de onderkant onzichtbaar of soms in schimmen wanneer je die grootheid wil gaan beklimmen alsof je steeds weer tegen het onderbewustzijn opbotst waarvan je dacht dat het…