Alle inzendingen over vliet

En Joke van Vliet, die vree toch zo lekker, maar niet te lang, want ze zette de wekker. Ook Nel van de slager op de hoek, die vree als at ze Deventerkoek. Mientje van Loon, dat was een spriet, wat voor of achter was, dat zag je niet. De glorie der meiden is lang reeds voorbij en zo ook onze vrijerij.…

Al staat hij krom en armelijk ontwricht ergens alleen, ver van de blanke vlieten, door iedre nieuwe lent gedreven schieten lenige twijgjes naar het heilig licht. Gans uitgehold en meer dan half gekloofd, verwint zijn taaie leven alle wonden: zijn gulden bloesems geuren in het ronde, een zilvren blarenkrans omstraalt zijn hoofd.…

Pierrot voelt de honger en kommer niet Want nu van de maan het blank schijnsel vliet Voelt die dichter zich koning te rijk, Maar Colombine zorgelijk Zit te schreien.…

Zo'n man waarvan je denkt dat hij er altijd wel zal zijn Hij schitterde op planken maar was wars van schone schijn Zijn typetjes verschenen regelmatig op de buis Ze werden nationaal bekend bij menig kijker thuis Naast koning van de lach was hij een dienaar van het kind Zijn inzet wereldwijd was groot en was wat mensen bindt We missen…

Hij schuurt zijn randen Allengskens uit, En sleept de buit Van kleiner vlieten Geweldig voort; En golven schieten, Van ver gehoord, Langs 't rotsig boord. Nu vangt een dal De waterval. Een glinstrend kleed Ligt stil verbreed In 't nieuwe perk.…

Hij schuurt zijn randen Allengskens uit, En sleept de buit Van kleiner vlieten Geweldig voort; En golven schieten, Van ver gehoord, Langs 't rotsig boord. Nu vangt een dal De waterval. Een glinsterend kleed Ligt stil verbreed, In 't nieuwe perk. Het loofgewemel, Het bonte zwerk, De blauwe hemel, Ziet statig neer Op 't effen meer;…

vader ging uit zonder jas ik riep nog na hoe koud het was maar hij ging weg in korte mouwen in zijn mooiste hemd, de marineblauwe en de wind woei en de vliet bevroor eerder dan het jaar daarvoor de hoest kwam en liet hem niet alleen hing droog en koortsig om hem heen hing aan de balken van ons huis om zijn nek als een lodenkruis en de…

Lisbloem, die bloeit aan de zoom van de vliet, Hoog op een vorstlijke schilde geheven, Als door een lijfwacht van speren omgeven Troont gij te midden van 't riet! Over het veld ruist een lied van de vloed, Kostlijk als harpspel van zilveren snaren, Brengen, bezield door het koeltje, de baren U met de morgen haar groet!…

Ik voel mijn leven door mijn vingren vlieten, dat leven zonder liefde en zonder zegen, en de allerlaatste hoop dit hart ontschieten, zo afgebeuld langs alle martelwegen. Geen trouwe borst zwelt ooit de mijne tegen; geen milde hand zal mij genadig gieten de zoete wijn des levens. - Kalm bewegen in teer genegen zijn en zacht genieten!…

waar de rijn en vliet elkaar ontmoeten waar dromen en sprookjes elkaar begroeten in een leugen vol met angst is een mens op zijn bangst als de waarheid veloren raakt en de hemel nooit de aarde raakt had ik mee moeten lopen naar beneden alleen maar blijven hopen dansen met de gestoorde goden alles maar verlaten achterlaten loslaten…

Toen heb ik uit holle rieten, Speelman, die ten dans komt noden, Troostend melodie doen vlieten, Want ik weet de gang der goden; Hoe zij eerst de onbewuste, Sluimerend als gesloten kelken, In de kuise boezem rusten, Dan ontluiken en verwelken; Wee, dat tranen wekt en zuchten, Wie toch kan het heil begrijpen, Dat beloofd wordt door het…

En sidrend beuren slanke populieren zich op uit kille dauw, die langs de vliet in flarden zijn sluier af laat slieren. Geen leeuwrik orgelt er een morgenlied; op loden vleuglen schijnt de stilt te hangen; slechts in de verte ruist de zee haar zangen...…

onder de oppervlakte liggen de woorden verspreid over lagen verzonken in gedachten waarin gespit moet worden stenen vormen de inspiratiebron steeds weer omgekeerd door werkende handen vormen om te watertanden opgeraapt en schoongeveegd vertonen ze hun huid die onbeschreven lijkt als een niet gezongen lied de snelle vliet geeft…

Hij vond het fijn om te gaan varen met zijn lieffie in de boot op de vliet wat liggen dobberen of vissen in een grote sloot Hij had het niet op kou en regen werd blijer van de zomerzon van klussen thuis of bij de kinderen en buiten eten als het kon Hij vond het niets om stil te zitten een mens geboren om te doen geen geluier of niks nuttigs…

Schoon Lief, ik voel u overal: In dorrer vlakten zengend branden, In stille koelte zilter stranden, Op hoge alp of diep in 't dal; Ik hoor u in des bergstrooms val, Die klatert langs de rotsge wanden, In 't ruisen door de lage landen Van brede vliet of beken smal.…

Donzige vlokken Strooit hij op aker, landhuis en heg; Hand doet hij worden 't Water der vlieten, 't Zand van de weg. Krassende raven Vliegen in 't ronde, Bol van de kou; Nevel en mistdamp Hullen de velden Weder in rouw.…

Het nieuwe voorjaar is al aangebroken Een vroege lente in het nieuwe jaar Waarbij het speenkruid en de hazelaar Verwarring zaaien en veel onrust stoken Een tijd, waarvan een mens niet eens wíl dromen Is langzaamaan tot volle bloei gekomen…

O harten die nog zijt van hare strikken vrij Vliet verre van dees trouw- en liefde-loze prij Al is ze nog zo schoon versieret en bepereld. Vraagt niet, hoe kan het zijn dat zij zo goddeloos, Zo eer-vergeten zij en overgeven boos? Helaas! het is om dat de wereld is de wereld.…

Laat het vlieten, laat het schieten, Dat de borst zich uit moog gieten, En ontlasten van heur smart! In één woordje, door de winden Met hun adem weggespoeld, Is de hevigheid van vrinden In één oogwenk tijds verkoeld.…

Wanneer ik sterven zal, vol dagen en vol lasten, met, aan mijn tafel, de twee-broederlijke gasten: Liefde die glimme-lacht en Troost die woordloos treurt, - zij zien mij beiden aan bij lange wissel-beurt aan 't laatste levens-maal dat wij gezaêm genieten en laten, uit de kelk van hunne handen, vlieten het welkom-water, dat het stof der reize…

Toch heel mijn hart is 't, dat hier rustloos slaat; - zo 't uurwerk, dat aldoor zijn gangen gaat, onopgemerkt als 't leven rustig vliet en 't helder oog in blauwe verten blikt, doch al te luide, in tijden van verdriet, op scherpe maat de slepende uren tikt.…

- Cor van Vliet -…

Mijn hoofd valt zwaar, mijn stramme handen beven; ik voel onmachtstranen in mijne ogen schieten en heel mijn leven door mijn vingren vlieten ------------------------------------------ verterte: vertrapte…

't Daget over dorp en land, heel het oosten laait en brandt, de bedauwde weiden domen, wolkskens hangen in de bomen, wolkskens vlieden langs de vliet, ieder bladje een dauwdrop giet.…

Mijn hoofd valt zwaar, mijn stramme handen beven; 'k voel onmachtstranen in mijne ogen schieten en heel mijn leven door mijn vingren vlieten. 1895…

Snuff'lend over blauwzwart bevroren vliet, Zocht de oostenwind, of hij iets levends vond; In 't zonlicht dubbel spokig, siste in 't rond 'T schuifelen, scherp en ijl, van 't dode riet; Zwervend geroep van vluchtende karkiet Klonk wonderlijk-onzichtbaar.…

De Vrolijkheid dartelt In klaverrijk Gras, Zij wemelt, zij spartelt, In vlieten en plas. De wouden herhalen Hun feestelijk lied; Ook zwijgt, in de dalen, De leeuwerik niet. Van Echo vervangen Bij 't rijzen der maan, Heft gij nog uw zangen O Nachtegaal aan!…

O herten die nog zijt van hare strikken vrij Vliet verre van dees trouw- en liefde-loze prij. Al isse nog zo schoon versiered en bepeireld. Vraagt niet, hoe kan het zijn dat zij zo goddeloos, Zo eer-vergeten zij en overgeven boos? Helaas! het is omdat de wereld is de wereld.…

Flonkerzon op een snelle vliet welke zich door ’t dal meandert, deels gesplitst, van koers verandert en zich door de raderen schiet. Fuiken vol forel en baars waarop reigers zich verlusten maar waarnaast twee schepers rusten beopdracht door de molenaars.…

bladzijde door de letters van je gedicht hoe kan ik lieve woordjes vangen aan dagzijde van onderdak op het kustgebied in de schelp van je heupen om mijn vingers rond je haven te sluiten binnen gehoorafstand ik wilde wat roepen 'binnen onze taal' de zee klotst altijd voort in eindeloze deiningen wend zich altijd weerom waar zij heen vliet…