Alle inzendingen over vriezen

Wat een rot weer wat een naar weer wat een gaar weer wat een klaar weer onbestendig vochtig koel en zwoel weer sof en idioot weer regen tegen noodweer wanneer schijnt de zon nou weer een keer ja het wordt al het heter morgen nog snikheter maar straks gaat de zon weer korter schijnen gaat het weer eens vriezen iedereen…

lucht heb genoeg van het vluchtige wolkenspel schaapjes die zeilen in een grazige blauwe weide de tijd is voorbij dat blaadjes romantisch ruizelen in machtige eiken het nu geel bruine loof begint in snel tempo te wijken na storm en regen is kale strakte overgebleven guur schraalt de wind door takken en sprieten voordat het echt gaat vriezen…

Dit is waar de maan op zijn rug ligt je kunt er een schaats aan hangen dan gaat het vriezen, zei hij Hier vriest het nooit, onbekende sterren boven zwembaden een oceaan beukt op een leeg strand voor oude honden en bloemenmeisjes in rood glimlachen naar een opgeplakte laag welvaart Gesprekken blijven stil na de vlieguren Ik denk aan mijn…

het kan nog vriezen het kan dooien om maar te chargeren we kunnen ons nog amuseren in de witte wonderwereld puur, met code natuur…

Dan verzet je slechts je streven Dus ga niet bij de pakken zitten kniezen Het kan nu eenmaal dooien en ook vriezen En dan moet je dat extra duwtje geven De edelste der sporters zijn d’ atleten Bij wie de duvel op de hielen zit Als drs. P zijn dodenrit Vol gas!…

Maar ook al mist het aan de grond, ijzelt het fors en vriezen alle wegen op, als zij van het weer bericht met haar warme mond, begint de dooi en komen de bloemen uit de knop.…

Ik weet al lang dat het moet vriezen voor het regen ijzelt op de straat. En dan strooi ik heus wel zout voor je voeten. Wat heeft het nou voor zin om zo maar dood te willen als ik er toch ook nog ben? Of ben je jaloers dat ik nog zo'n hoop te leven heb? Ik ben jaloers dat jij het hebt gehaald.…

Zinkwit sterven teugen mist buiten adem, vriezen lippen vast in een blauwe maankus. Kristallen groeien en krassen bloemen in ruiten, de dromen liggen in diepe voren sneeuw gegrift. De ontvleesde zon schijnt zilte stralen de ochtend in, de poolkou trekt niet meer op, daalt almaar neer.…

gezet en wil de lente welkom heten maar als ik zo naar buiten kijk kunnen we het nog wel eventjes vergeten Ik zie de lente meestal als een vrouw je weet wel, zo eentje in de overgang opvliegertjes en koude rillingen maar dat maakt mij niet bang Ik heb de vorst alweer vaarwel gezegd en terug naar winterland gezonden beetje sneeuw en wat vriezen…

Niet vriezen, niet dooien. Bedaard glooien. Gloeien vermijden. Vrouwelijke heuvels, appels en ballen rimpelig laten worden in de herfstzon. Niet aankomen, je alleen nog een beetje laten aaien door het bestaan. Mijn dochter heeft Assepoester op fido gezien.…

Van wat ik waarneem ligt rondom mijn mond een lach bevroren, die daar maar vriezen blijft. Ontdooi me, tooi me met een hoed van bloemen en lange stengels in m'n lijf. *) gedicht bij vaas in de vorm van een staand meisje, Lokri (Zuid-Italië), midden zesde eeuw v.…

Bedelf me onder geschreeuwd verdriet, van leegte en liefde verlost en bijzonder als dat het was, vergeet het toch niet Weet dat ik de getoonde kracht bewonder, dat tijd de de grootste wonden dichtgiet Toon de moed om het leven te verkiezen, al rot het de benen onder je lijf vandaan Al zou het in de zomer zelfs nog vriezen, al is de toekomst…

Het ijs was met enkele knallen gebroken na 't vriezen en tevens d'r vliezen: Ze is onder water bevallen. D'r man stond erbij. Hij was wijs, want ze werden gered door z'n bijstand en waren gauw droog, want het haardvuur stond hoog en ze noemden de boreling IJsbrand.…

rotsen druppelt het water Dat sprookjesachtige cirkels vormt In het meertje dat ons spiegelend glad Uitnodigt om die aanlokkelijke glasplaat Aan te raken en de voeten er op te zetten Met de belofte dat een nog geheimzinnigere wereld Op ons wacht Wagen we ons op die betoverende spiegel Of raken we het ijs niet aan Omdat onze handen zullen vast vriezen…

ín de winter, die vaak grijs is gemutst zoek ik de romantiek van de witte koude draag dat nog bij me als jeugd en verte, ik aan verlangen bouwde al gaat dat werkelijk voorbij, niet tegen te houden, het vertelt nog van toekomst dat moest ook wel toenmalig vriezen, ver onder nul, als ik de schaatsten onderbond dwong mij wel die richting…

laat poedersneeuw verzoet de kou drift spelend in een strakkend blauw ijzend waaien winden bloemen in doorzichtig glas ze liggen rijpend slootgeschikt en waterpas uitgestrekt wit rondgevlekt in kristallijn speelt vorst in hermelijn met licht en pijn hij straalt intens zijn koude macht speldenprikken zilver zonnen in het klein sterren vriezen…

Soms vriezen de boze uren als dagen aan de winters van onze oude appelbomen een andere dag is het vuurwerk een jaar dat is begonnen met het knagen aan de tijd veel vaker is het vragen niet aan antwoorden gebonden we raken elkaar niet kwijt als de nacht komt met vrijheid slaapt de dag door wild verlangen we dragen elkaar door de nijd…

poedersneeuw verzoet de kou drift spelend in een strakkend blauw ijzend waaien winden bloemen in doorzichtig glas ze liggen rijpend slootgeschikt en keurig waterpas uitgestrekt wit rondgevlekt in kristallijn speelt vorst in hermelijn met licht en pijn hij straalt intens zijn koude macht als speldenprikken zilver zonnen in het klein vriezen…

Als speldenprikken zilver, zonnen in het klein, vriezen sterren met venijn, in stralen glitterfijn, water in een strenge nacht tot kracht.…

dyn befinge hert ta stien wurden yn stiltme sil net fester frieze ik sil dei untteie in bit sil ik slaen gjin wjerstan silst do biede en ungelokkichheit oerraze en dyn seftheit bleatlizze ik ha dyn lea leaf allinich de waarmte net de lukerichheit Vertaling: jouw licht bevroren hart versteend in stilte zal niet vaster vriezen…

god van groot gewin aanbeden om zijn schijnbeloften van geluk dat wordt gekocht vraagt steeds meer mensenoffers er wordt met bloed gegokt vanaf een verheven machtsbalkon staren koude ogen blind op goud in wrede zelfzucht vals gewonnen waar zij die onvermogend zijn slechts gelogen garen sponnen rijk bedeeld de nieuwe keizer of het nu vriezen…

jaar als de wolken somber en grijs hangen geen tekens verschijnen van het voorjaar om naar een bloeiende lente te verlangen wij kunnen alleen binnenshuis genieten knusjes bij de haard, met een thee of wijn ons lekker in een goed boek verdiepen of met gans de familie gezellig samen zijn januari is nog sneeuw en ijs verwachten het kan vriezen…

Afrikaanse streken Wordt er met smart naar uitgekeken Terwijl weer elders werd gebeden Om hulp van boven en met reden Als straten meer op beken leken Onder het alias van regen Verpest het soms een zomerdag Terwijl men het ook prijzen mag: Komt men het in een zwembad tegen Dan geeft het immers blij gelach Als het weer een keer gaat vriezen…

Warm je gerust in koele nachten elders in het tegenovergestelde, 't blijft hier nog vriezen zonder dooi al zijn juist nu keukens rijk gevuld. Ruik je ook daar de geur van vuur er heerst hier bitterzoet een stilte ik voel intens de verzadigde kleuren, al was het gewoon Herst in wintertijd.…

In stilte is tijd niet te meten, de tel niet -- aan iets te ijken.…

onberijdbaar Een Heuveltjes weg met ijs, te gevaarlijk Een Berg met sneeuw, gewoon niet proberen Een weg vol ijzel, heel voorzichtig reiden Geef ons maar code geel of oranje Dan kijken we achter onze Geranium naar buiten Maar ik heb er schijt aan Ik doe er niet langer aan mee Je kunt mij waarschuwen Maar ik doe wat ik wil doen Het kan vriezen…

Als de dagen guurder zijn kunnen wij ons hier verwarmen zelfs als het zou vriezen en sneeuwen elkaar omarmen. Zelden zult jij mij hier bedremmeld horen spreken wel mag jij ons samen zien genieten voor vele weken.…

Een gehucht ergens langs een rivier waar je in de winter het vriezen hoort kraken. In de verbeelding spreekt Anton Pieck en je ziet de boer op zijn land met zeis en riek. Op het erf het grint waarover kippen kakelend heen en weer lopen, terwijl een kater ligt te soezen in de zon.…

wie trouwen wil, heeft maar te kiezen Uit vijftig SMITS en zeventig DE VRIEZEN. ----------------------------------------------------- paraisseren - zich vertonen…

Vervarelijke Winter, laat u murwen, u verzoeten: dek alles, eer gij vriezen komt, voorzichtig, in de snee; ‘n ijzel op de bomen niet, die breken zouden! Wee der takken, als ze ‘t wegen van de ijzel tillen moeten! In stukken slaat ge, Winter, dan de bomen.…