148 resultaten.
Door de Duinen
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 1.469 En zo lopen wij
door de dalen heen
waarachter toekomst
is, te weten
aan de stappen
in het heden…
Eufraat
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 819 Het zwijgen ligt voor goed
opgebaard met gesloten ogen
waarachter ik een laatste
woord vermoed, een knipoog
van de andere kant. Enkel
door te kijken begint stilte
een hartverscheurend lied.…
Afwezig
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 138 daar gaat hij weer, met aktentas
en op zijn arm een regenjas
hij zwaait afwezig naar een raam
waarachter stille schimmen
nauw zichtbaar door het glazen glimmen
samen zijn met slechts zijn naam.…
Uiterste grens
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 75 Is het spoor bijster
In de doolhof van zijn
Brein -
Alleen de schedel
Nog weet grenzen
Te bewaken,
Uiterste grens waarachter
Leegte gaapt en waarin ooit
Voorgoed vervangen
Wordt door nooit…
Façade der zinsbegoocheling
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 226 De schone schijn
van de façade
waarachter
onzekerheid
de fundamenten
langzaam ondermijnt
van het twijfelachtig gebouw
van gemorste letters
gespleten woorden
zinnen zonder zin
tot zwijgens toe
ontroerend
maar toch schijn…
Verloedering
snelsonnet
2.0 met 6 stemmen 729 Paars 2 houdt uitverkoop van oude waarden
En heeft daardoor ons leefklimaat verpest,
Zo staat te lezen in een manifest
Waarachter zich ook Freek de Jonge schaarde.
En toch gaan in een cabaretvoorstelling
Bij voorkeur oude waarden op de helling.…
Verras me
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 607 vol overgave lig ik in het rulle zand
langzaam varen donkere wolken voorbij
waarachter een sterrenhemel schuil gaat
voor de kust knipperen lichten groen en rood
geduldig wachtend op wat er komen gaat…
Koorts
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 1.149 Vochtige ramen boven
rode ornamenten
weerspiegelen de wereld
in een waas
IJzige sidderingen
blussen vurige tongen
die gretig likkend
het fort belagen
Overeind gehouden
door resistente muren
waarachter de inhoud
gereinigd wordt…
Omhelzing
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 1.416 Dreigend was de aanblik van
het huis waarin we woonden
de ruiten waarachter onbegrepen
woorden spartelden om adem
een deur die halverwege een zin
werd dichtgesmeten en het
begrip dodelijk afknelde tot
een wurging zonder einde.
Onze laatste omhelzing…
Te koop
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.512 mijn straat
de oude gevels opgelapt
waarachter onbekende ogen
het ouderlijke huis
vol generatiekloven
nu te koop
een mengeling van klank
en geur blijft hangen
als versteend
elke belegering van leegte
wordt erfgoed van
hernieuwde hoop…
schoenendoos
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 258 niemand
die er nog van opkeek
dat je er foto's in bewaarde
krantenknipsels & programmaboekjes
waarin je naam verkeerd geschreven stond
ze vonden
sandalen & waterschoenen op zolder
't liep niet meer - de woorden
& in het groene glas een datum
waarachter twijfelend de zon…
Open...
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 111 De deur gaat open
waarachter
de bewoner
Hij gebaart
binnen
te komen
Het pand
van m'n dromen
waarin verleden
Geschiedenis
van levens
van tekens, afspraken
Gewoontes en gebruiken
die als 'n schakelketting
verleden met heden verbindt.…
druilerige middag
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 62 Hoe triestig achtergevels,
verlaten in regennevels
met vensters, waarachter schimmen staren
Dode meisjes die vrouwen baren.
Zo verzinkt de jeugd in water
en pas vele jaren later,
sijpelen met het droeve water
beelden van een puberende schoolverlater.…
cirkeltijd
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 136 het blauwe vuur in zijn ogen
de zachte beweging van de hand
ze hoort zijn lichte zingen
het voorhoofd een schild waarachter
gedachten wachten
zijn ziel open naar haar toegewend
de zon op lichtgroene struiken
het lijf zonder zwaarte
een bloem drijvend in een schaal…
Zin
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 779 Dat er geen stip is
aan de horizon, maar een lijn
waarachter jij, met de zon,
verdwijnt.
Mocht ik de zin
kunnen vinden
waarmee ik jou vertellen kan
dat er meer is
dan jij en ik.…
Stil verdriet
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.319 Laat mij je kennen nacht
met alle kunstlicht
je verlangen
alle onrust in het zwart
de duistere vensters
waarachter men voor even lief heeft
zelfbevlekking heet dat
één gedumpt
de nacht in crisis
laat heel weinig weten
‘s morgens spint de kater…
Haar tasje.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 204 Ze kuieren
de zondag
tot leven
Lente ruist
in oude bomen
waarachter de kerk schuilt
Even
houden ze
stil en blikken
achterom
waar hun leven
in de morgenzon ligt
te baden
laat me raden
wat er in......
haar tasje zit
dat slingert
in z'n knuist.…
Destijds
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.902 het huis staat er nog
precies zoals zij het
achterliet in haar
jonge jaren
de deur is nog steeds
groen van kleur de
raamkozijnen creme
gordijnen vuilwit
haar ouderlijkhuis
die deur waarachter
zich zoveel
heeft afgespeeld
even staat ze stil
vliegen beelden voorbij
en voelt ze zich
nog even onbegrepen…
‘Afscheid in Auschwitz’
gedicht
4.0 met 87 stemmen 16.541 Eenzaam staart een vrouw
Naar het rimpelloos water
Van een plas in het veld
Vocht vult ook haar ogen
Waarachter herinneringen
Zich geleidelijk opdringen
Het verleden rust als as
Op de vruchtenloze bodem,
Haar hemel blijft zwart
Als de rook van toen
En haar tweede afscheid
Fluistert lieve woorden:
“Dag moedertje…”…
Kwijtgeraakt !
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.099 Zomaar gegaan,
naar het verre land,
terwijl `t dichtbije
jou nodig had
Zo erg, had ik
nooit gedacht dat ik
`t zou vinden
Alles kwijtgeraakt,
die mond, waarachter
een mooie glimlach en gave , spierwitte
tanden zich verscholen…
Onvruchtbaar
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 200 uit het niets strooi je zand in mijn ogen
onheilspellend niet minder pijnlijk
werp je barricades op waarachter
je veilig toekijkt, was je jouw handen
in onschuld om jezelf van iedere blaam
te zuiveren, veranderen korrels ineens in wijsheid
daar jij uit de leer citeert die niet de mijne is
blijkt het geheel gestoeld op drijfzand…
Mijn handen.
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 1.154 Mijn handen, waarachter ik mijn
tranen en verdriet kan verbergen.
Met die handen, heb ik ook lief
die horen bij mij zoals geen ander.
“Het zijn mijn handen.”…
Te moeilijk.
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 11.136 Ik wandel in de bergen
langs steile rotsen, diepe kloven,
maar immer over 't gebaande pad
door vad'ren uitgesleten,
door velen reeds betreden,
zoek ik naar boven en beneden,
turend op de rand: het gat
waarachter werk'lijk dingen zich verbergen
en ik mijn bedoelingen kan zeggen:
te moeilijk is het om iets bloot te leggen.…
uitgeleefd
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 248 uit mijn laatste raam kijkende
zag ik al luisterend naar
het wegsterven van hun klaagzang
traag zwarte vogels vliegen
over grijs betegelde akkers
waarachter ze verdwenen
in een hels avondrood
al wachtend op de volgende vlucht
tank ik mijn laatste glaasje diesel
klop mijn pijp en sluit alvast m’ n luiken…
zonsondergang
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 324 en ik dwalende ziel
stort mij naar voren
in vol geloof, dat
jij de waarheid bent
maar in je kleurige jas
open je de hemelpoort
waarachter je verdwijnt
mij laat je staan
als een eenzame ster
in een donkere nacht…
Wachten in de winter
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 881 Langzaam ontwaar ik
zijn mantel en is
de lucht weer het gordijn
waarachter hij graag zijn roeping viert.
En ik kijk toe en voel de kou
van de twijfels
die ik zal delen
met wie zijn eigen winter
steeds vergeet.…
opstandig
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 776 zou me blij moeten voelen
maar dwingen is niet vrij
zo bedoelt de doodgewaande
wanneer ik even de oude eik raak
waarachter ik mij verschuil
het winters wit weer aan mijn zij
in de dageraad met een waas
over de vijver gespreid
zoals de doffe echo
van Pasen die de leegte
in mijn hart verraadt
stil ben ik na gister:
is dat nu de…
Persephone
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 202 boven het voorjaar
schemert een zwarte
wolk waarachter Hades
op zijn Persephone wacht
na het groei- en bloeiseizoen
trekt hij heerser van het
dodenrijk haar zijn
onderwereld in
niemand hoort
haar schreeuw als
ze in de duisternis
verdwijnt
niemand hoort
haar als ze
praat over dingen
die niemand ziet
niemand hoort
haar…
Stilzwijgend vermoeden
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 128 Een kale herfstboom reikt naar lucht
slorpt het blauw op uit een rode avond,
mijn ogen bewaren de donkere lijn,
waarachter een licht vermoeden
het onbekende in mist en nevel groeit,
langs het stilzwijgen van de raven
waarin een winters vlijen wroet.…
Zo scheef is het
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 89 Voor de arme is er het werend loket,
waarachter men keihard cijfers noteert,
hem de toegang tot goed bestaan belet,
met zijn noden steeds op achterstand zet .
Hoe inhumaan wordt hem telkens geleerd
dat uitsluiting geregeld is bij wet,
het niet uitmaakt dat hij kansen ontbeert,
omdat onwil nu eenmaal hard regeert.
Mensenrechten?…