Alle inzendingen over wei

ongezegd liggen koeien in de wei herkauwen is wet mijn maag speelt weer eens op belangrijk ?…

Geluk is niet een miljoen winnen in de loterij geluk is dat ene kleine vlindertje dat fladdert in de wei…

Een koe die uit was op vertier, ontmoette in de wei een stier. Vroom sprak zij na de liefdesviering: "Dit was geen toeval, maar bestiering."…

IJl ligt de wilgenschaduw op de wei; Het slootje-in plonst, lichtgroene boog, een kikker; Over het riet beweegt zich blauw geflikker, Wanneer de wind zijn wimpels schuift op zij.…

Hebben ze je weien voor altijd versperd? Herteken! Herteken! Docht je maar hongrig om groenigste loten, tot je in de breeklijke poten geschoten vangeling werd? Is je nu 't meien voor altijd versmert? Herteken! Herteken! Blijven de groene revieren versloten? -- Donker-oog staart, óverwijd van grote jammer gesperd.…

Op het geitenweitje Staat het kleine geitje Bij de grote geit. Geiteke, wat moet je Met je fijne snoetje, Dat zo klaaglijk schreit? Met je bleke bekje? Geiteke wat rek je, Trek je aan het touw? Snuffelende aan mijn mouwen... Met je lief vertrouwen In zo'n vreemde vrouw! In mijn handen stop je Nu je jonge kopje: Zeg, wat moet ik doen…

Ik zag hem staan in ene wei, een jong prachtig-gaaf dier, daar was geen vrees in hem, die rustig naar mij keek, die nader kwam, blij om de schoonheid van dat edel dier.…

als een wit paard dat rollend op zijn rug vervuld van zonnepret in een pas uitgekomen wei de eerste madeliefjes plet…

het was tijdens het Gouden Uur aan wolkenrand en verte brandend met geest en ziel van vuur en de tijd stond erbij net zo achteloos als dat toevallig paard in de wei hier werd nog een laatste woord gezegd ligt waarheid aan de zijkant van het midden is het hoofd te rusten gelegd hoeveel stemmen zijn er te gaan om stilte te breken voor…

Als een veulen draaf ik door de wei, Zowel los van geest als van zonden, plots zak ik weg in een grond van klei, Het leven was wat me vasthield, De klei was mijn zonden vergeten, De greep was sterk en zwaar, De zonden die mij trokken hadden zich vastgebeten, Zo ging het leven aan mij voorbij, Nu ben ik alleen op het allergrootste land,…

ik heb alles wel gehad wij openhaarden in hoogpolig stoeitapijt jij bent mijn meid een veulen in de wei waar we samen graasden ook op de bladeren van bomen aasde jij spartelde en dartelde zonder echt te komen ik in galop jij draafde al vooruit zag in je ogen het warme welkom thuis…

Een veld margrieten, boter- en koekoeksbloemen: wacht de kunstschilder?…

De stier stond in z’n uppie in de wei door eenzaamheid geplaagd heel hard te loeien en voelde tranen in zijn ogen gloeien. Het beest was dan ook helemaal niet blij. Want in het weiland aan de overzij daar graasden wel zo’n stuk of veertig koeien maar hij stond in z’n uppie in de wei en dat deed hem door eenzaamheid hard loeien.…

Ik loop door de wei. Ervan schrijven? Het lukt niet... Toch zaaien bloemen in mijn vragende geest een gedicht _ voor veel later...…

Witte paarden in de wei. Witte paarden witte wanen. Wonderschone wijven blijven zij. Witte paarden op zondag. Witte paarden in de wei. Witte wanen worden werkelijkheid. Morgen misschien ook voor mij.…

stoeiend en bloeiend in de wei aan de hemel de kroon op je werk erbij je passie: te tooien rijmt met al wat je staat te ontplooien…

Voor minder zou je zuchten in deze hitte, maar ook dàt gaat voorbij; straks komt een malse regenbui en dans ik in de wei!…

het leven speelt als een lammetje in de wei de dood komt als een wolf op zoek naar een prooi zo is het leven het komt en gaat…

Er was eens een stier uit de polder Die vond het paren maar kolder Hij bleef in de wei De boer kwam erbij En gaf hem een voorlichtingsfolder…

De baas van een paard uit Cappele Heeft met dat dier heel wat te stellen Dat wil alleen maar slapen In de wei bij de schapen Die het dan steeds loopt te tellen.…

In de wei lopen vijf ooievaars pikkend rond en ook wat reigers. Die twee groepen houden met eerbied grote afstand.…

ik reed de weg van Zwolle naar het zuiden en zag de pinksterbloemen staan zo luchtig en zo vluchtig met zo veel zijdezachte schoonheid tussen de vlakke groene wei als dat wat nog spontaan wil opengaan en ik zag mezelf als kind met blote benen in diezelfde wei zo opgetogen, blij dat ik ze toch weer wilde plukken veel liever nog en meer…

paarse en witte klavertjes in de wei ik ging zitten erbij ik plukte een paar 'k zag een rupsje erbij het werd voorjaar in mij…

Een helgroene wei en toch regen ook diep in mij de schapen verbergen zich de iris kleurt geel aan de vijver wat is de zomer kil als jij er niet meer bent.…

gelijk de lammetjes in de wei aarzelend en zoekend dan weer dartelend blij zoeken wij nu het voorjaar is begonnen hunkerend de lentezon…

De lammetjes in de wei dartelen zo vrij en blij, nog onbekend met het lot dat ze sappig onvolgroeid als ingrediënt doet eindigen in menige stoofpot.…

het voorjaar wil nog maar niet komen hoe anders is dat in mijn dromen daar zitten vogels op een ei en draven koeien door de wei alsof ze juist de winter zijn ontkomen…

het voorjaar wil nog maar niet komen hoe anders is het in mijn dromen daar zitten vogels op een ei en draven koeien door de wei alsof ze juist ternauwernood de winter zijn ontkomen…

mijn leven is voorbij dacht zij bitter toen hij het echtelijk bed voor bekeken hield om een groenere wei te begrazen reeds was zij vergeten hoe onleefbaar het samenleven met hem in werkelijkheid was…

In een donkere wei nabij Meegen Stond een eenzame hengst in de regen Hij verlangde zo zeer Naar die ene keer Toen had ie opeens een nachtmerrie gekregen…