Ik houd het kleine ritueel in ere, opdat je elk moment terug kunt keren. Iedere dag, wanneer het avond wordt, maak ik de tafel klaar: een extra bord, bestek, je eigen stoel, een kaars, een glas, alsof je enkel opgehouden was. Ik hoor (hoe kon ik denken dat hetgene waardoor ik ben, voor altijd was verdwenen?), ik hoor, alsof de woning…

Oktober. Dagen zijn mistgrijs gekleed en wilde kastanjes vallen maar raak. Hun boom een kerel, zijn dos vol groene stekelbollen. Als dobbelstenen rollen ze weg, hun hoop gericht op boomhoog. Onweerstaanbare pralines, rap door kleine handen opgeraapt, binnen als schat verloren gelegd – dood in minder dan een winter. Herfsttijd kreupelt…

Omdat de tram niet komt maar wij nog steeds niets zien, verhevigd. Dat er om de hoek een pand gekraakt, een buurvrouw zingt, een oude man een kind dat huppelt aan zijn hand oversteekt, deze vogel deze mooie brievenbus geraakt heeft – liefde, liefde. Maar hier brandt de wereld veilig in een krant met vingers. Ergens zit een lek, verdwijnen mensen…

Kronkelpaden. Onverharde wegen. Boerderijen in de plooien van het landschap weggezakt. Silo's. Het notarishuis. De pastorie. De oude en de nieuwe school. En daar: geboortehuis. Zo levensecht. Zo helemaal gebouwd voor een geborene. Er hangt geen bord. Er staat geen borstbeeld voor. Toch: er werd met ongekende kracht geworpen. Bovendien werd…

ze kwamen niet uit, pas met de stank van hun stengels kwam een oude bekende zonder sleutel het huis binnen hij zei niets maar mijn vingers gingen stinken alsof hij mij een hand had gegeven, nu ik niet meer alleen rook naar mezelf was er hoop: als er stank bestaat bestaat er ook niet-stank - roos en lelie, boterbloem - zelfs een vertrouwde…

1 Als herten in de verte dorstend naar land Burlen de schepen 's nachts en wekken mijn vriendin. Wij zijn ook nog maar pas naar hier gekomen Om nieuw leven. Oude liefde wou dat zo. 's Ochtends tilt het noorderlicht de slaapvertrekken Uit hun voegen, hemelt ons hier langzaam op In een machtig geheel, een helende verblinding. Daar…

Leven wil ik, levend leven, Leven zonder op te geven, Spijt elk lijfs- en zielsgemis, omdat leven, ‘t moge kloppen op de kin en op de koppen, omdat leven leven is.Want al leefde ik duizend jaren, zonder zien een daagraad klaren door de dikke duisternis van ellende, leed en lijden, Nog zou ik niet graag verscheiden, omdat leven leven is. Omdat…

Je huis is vol schatten en op stand. Een kamer voor jezelf. Rustige straat. Een tuin. CD. PC. Twee lapjeskatten. Een mooie baan. Kinderen: goed verstand. Aardige vrouw. Zo kun je nog wel doorgaan. Zelfs met je ouders heb je nog een band. Tijdig, omstreeks je vijfendertigste, heb je je valse ideaalstelling herkend. Nu, tien jaar later…

Hij is een jager die het goede moment kent, weet wanneer het in een winkel druk is, want hij leeft van oeverloze verhalen, dus nog mooier als de kassa stuk is en hij zich in de rij langer kan onderdompelen in een binnenzee van geluid en misschien wel even verdwijnt in andermans huid; dagen waarop hij meer dan anders beleeft, blij naar…

denken aan niets dan waarneembare geiten en jerrycans: ritmisch klotsend vullen ze zich met het ondergrondse en moeders: ritmisch zingend over het geloof in de vooruitgang van de mensheid tot de drinkbak van modder water bevat en ze met hun ruige ruggen staan te drinken en weten dat moeders van oudsher de hoeders van de feiten zijn…

Niemand die mij dwazer maakt dan jij. Er is door Pope gezegd, een dichter, dat niet alle idioten dichters zijn, en stel. O stel, dat ik bij dezen allebei ben of allebei onmogelijk uit elkaar kan houden. Ook staat er geschreven dat liefde nergens schuilt ook niet in het bijzondere, ook niet in jouw ogen. Ik denk veelal verkeerd, maar dit keer…

Eerst dacht ik bij het woordje kunst alleen aan schilderijen, die stilletjes gevangen zijn in lijsten aan de wand. Ik vond dat zielig en ik wou een schilderij bevrij'en, maar ach, ik mocht het zelfs niet eens beroeren met mijn hand. Toen dacht ik bij het woordje kunst ook eens aan beeldhouwwerken, die doodstil staan gevangen op een sokkel in…

Men wordt geboren en krijgt daardoor een naam. Men doet wat in het leven: spelen eerst met liefde en bespelen later tot men oud wordt, schuw en eenzaam. Dan met dikke longen vol stenen, men stikt op de peluw of ergens in een werelddeel ver van de moedertaal, Men verdwijnt achter de kiezen van de kannibalen. Vrienden, mag ik het vertellen?…

Het was laat en het ging over de waarheid. Essenties vind je in het kleinste meest gewone zei iemand, zelfs een aardappel heeft zwaartekracht het grootste wat ik deed in mijn leven tot dusver was niet schreeuwen maar dag zwaaien, dagdag naar alles wat verdween en begon, doden, kinderen, alles verandert nu eenmaal, de thermodynamica stelt…

Tussen blind en alziend woont een stam waarvan de leden enkel omlaag kunnen kijken. Hun horizon, twee meters in 't rond, verschuift bij iedere pas. In de rotsbodem hebben voorouders pijlen gekrast naar de beek, de heldere, koele. Als de indianen zich oprichten duizelt het hun de wereld wordt duister: In liefde ontbrand voor een paar voeten…

Onlangs in Rome (on my way to the forum romanum) ontmoette ik een hollandse humorist maar lachen moest ik pas toen hij weer weg was. --------------------------------------- uit: 'Alle bundels gedichten', 1976.…

1 De kracht te hebben je schoonheid te verliezen boom te zijn met alleen je stam 2 Geen hemel zo hoog of hij zal ernaar grijpen alleen zijn wortels nog -------------------------- Uit:Geen hemel zo hoog Agathon, Bussum, 1983…

De lont verkoolt in het vlamhart en ervoor staat de wapenbroeder van Jeanne d’Arc. Hij zag machteloos toe hoe ze terecht werd gesteld. Iedere keer wanneer hij een licht opsteekt, ziet hij een geblakerde, terugstaren vanuit het vuur. Neemt waar dat hij toekijkt en wat hij ook lijkt, het is niet voldoende. ---------------------------------…

Een dame stal vaak uit de vleeshal een kalfskotelet of een vleesbal. Haar kleinzoontje Kees was vlees van haar vlees, zodat hij daar meestal van meestal.…

Wie dan leeft zal omkijken en denken dat wij zonder zorgen waren, maar wij zijn niet zonder zorgen, dat wij ons druk maakten om een dode mus, maar wij maken ons niet druk om een dode mus, maar om een levende, een levensgevaarlijke, een dodelijke mus en dat wij gelukkig waren en niet beseften hoe dood wij spoedig zouden zijn. ---…