Ter zelfmoord trok ik naar de spoordijk op, kroonde mijn hoofd met rails, deed bielsen aan: de aarde dreunt, de helling een vulkaan; wat nu volgt, dacht ik, schrijf ik niet meer op. Vlak voor mij trokken de rails weg, luchtop de hemel in waarin ze niet bestaan; de wind ging onderdrukt gemurmel aan dat ik verstond. Ik kwam omhoog. Rob! Rob!…

die jonge vrouw rekt haar fuik zeggen de netten sluik ------------------------ uit: Mammoeth Mijn Muze gedichten van een leraar (1968)…

De bel ging, wij dachten aan een bommelding maar kregen een rondleiding in alle talen van een rolstoeldame. Elegant wielde ze de zalen door, de haren zwiepten alle kanten op terwijl ze over Jacob en diens ladder sprak. Balanceerde, naar ons even later bleek. Ze viel opzij, haar ogen zakten in hun kassen weg - ach jee, zo dachten wij, heeft de…

Daarnet, twee uur in de nacht alweer, floepte de TV aan en daar stond ik, in Madison Square Garden, tien jaar jonger en goochelend als geeneen. Door een onzichtbare massa opgezweept, cirkelzaagde ik mijn assistente rats in twee, de wekker die ik stuksloeg werd niet heel en de konijnen vluchtten naar de concurrentie. Het werd ze allemaal teveel…

Ik liep (en liep en liep en liep) (en sliep) Ik liep en zocht en ik vond (maar ik liep verder) Ik liep (en liep en liep en liep) (en sliep) Ik liep en zocht en ik verloor (maar ik liep verder) Tot ik alleen mijzelf over had Maar dat is te weinig om voor te leven ---------------------------- uit: 'Hanneton', 1987.…

In de kleine coupé, paskamertje van de vrijheid, heeft een man de scheiding tussen lichaam en geest aan een touwtje om zijn middel hangen. Hij vraagt de medereizigers z'n geest vast te houden. Bang dat zijn lichaam komt te zweven. die voortdurend dreigen de mogelijkheid. ---------------------------------------- uit: 'Valscherm voor Erasmus…

Gewassen kersen liggen niet erg lang zo kriskras door elkaar op 't glazen schaaltje. Ik pak er een bij 't steeltje, die een staaltje van hangen weergeeft met subliem gehang. Dan glipt hij door mijn lippen. Een ophaaltje, en los. Zo neemt mijn tong hem in de tang. Ik voel je, kersvers vruchtvlees, langs mijn wang en tandvlees schuiven; mijn…

De eerste nacht die ze zonder slapen doorbracht in een schuur met hem aan wie ze haar eerste kus onthield onthoudt ze nog na vele nachten waken. Ze bleef daar liggen met haar ogen dicht niet wetend hoe te beginnen met wat door geen van beiden ooit eerde was verricht. Langzaam drong het buitenlicht door het raam naar binnen en met het licht…

Hij kwam thuis. Ze zei niets. Het was echter duidelijk dat hem iets naars was overkomen. Hij kroop met zijn kleren aan bed. Verborg zijn hoofd onder de deken. Trok zijn knieën op. Hij is rond de veertig, maar niet op dit ogenblik. Hij bestaat, maar niet meer dan in zijn moeders buik, vele huiden ver, in een beschuttend duister. Morgen moet hij…

Een droevig dier, maar een volleerde leugenaar: de haan, markies, het hoerenjong op stand. Een pront getande kam, de sporen op terreur. De roedel kippen, hoerig blond van angst: plebejisch vee, van Kopf bis Fuss excuus. --------------------------------------- uit: 'Een engel van Rosetti", 1981.…

De dood viel op een dinsdag en je was er niet. In bad zat ik, ik uitte onderwaterwensen tot ik happend naar jouw adem mijn bespiegeling te boven kwam. Piano's sloegen hun vlerken uit en wachtten op vingers, op de gedachte aan je lichaam die hem in de vingers zat. Aders marmerden mijn armen dieper en dieper dan een glas was de stem die jou plechtig…

Een geul in het zand die om het dons Van haar kuiten gruist, glimmend brokaat Zeewater dat hij op haar navel morst Zijn afdruk bij de hare, finaal De luchtspiegeling: een strandhuisje Met een dak oranje zonnevuur De houtgeur van de zomerstede Stoffig licht kierend op haar figuur Zuchtende planken, mousserend vocht Een…

Het is al dag. Maar wie maakt dat Waar? Niet de vrouw met haar hand Bij een lichtknop. In die gang ook De rode trui om een lichaam niet. Wat is niet ooit onklaar geraakt? Tot dan weer, op mijn mouw gebreid, Het ding zich uit een draad bevrijdt Dat kruipt alsof het aan komt varen: Turkooizen scheepje op een rode trui. Een wollen schoorsteen…

Door de open ramen ademt ontspannen het huis. Ik zie mijn vrouw voor de spiegel een rode blouse passen - verwachting maakt haar ogen jong als de eerste dag. Ik hoor het kind de trap op komen met een mond vol vragen. Buiten in de zomerdroogte zijn alle geluiden rond en verend. Aan lange draden van licht zweven de acrobatische vogels. Bomen…

Op bed kijken we elkaar uit de kleren op de vloer een jurk een hemd, meer valt niet uit te trekken; hoe we ook op handen en knieën bijenwas in de vloer wrijven tot het hout was opgeeft terwijl we elkaar op bed liggen te bekijken op de vloer, glad as een tafelblad waarover dingen uit eigen beweging beginnen te schuiven tegen elkaar aan…

We waren in de bergen, waar je je kunt bezeren aan gedachteloos gesteente, tot bloedens toe geschaafde schenen jongensachtig. 's Morgens in de vroegte in het ene dal of het andere zag ik tegen de muur van een boerenbedoening vier stoelen staan, vier lege keukenstoelen op een rijtje wachtend op de zon, stoelen die verzadigd waren van het…

Elke dag minstens één koude-oorlog. De hele aardbevolking even bevroren. IJspoppen met rode ogen. Ontdooid. En daar lopen wij weer, in een landschap vredig als zeegras in de landwind, wind als een zegen uit het nihil. Windmolens als gebedsmolens: de wind komt op tijd als ademstoten van inspiratie uit rondwervelende windstreken. Begeleid…

Bewaarheid zelf je vrees. Al die dingen gebeuren en zijn helemaal niet netjes geordend. Dit alles komt voor rekening van een zwevende ziel. Ja, ook ons profiel is zwevend. Wijzigingen zijn geannuleerd. Verwijzingen zijn niet geldig. De cursor lijkt bevroren. Je kunt van je plaats opstaan. Er mag worden gerookt, er mag naar buiten worden…

Weg met pixels, projectietoestellen! Was ik maar aan de andere kant van de evenaar. Zou mijn kompas zich vanzelf naar de zuidpool richten. Zuidpool: die van de pinguïn, vogel in duikerpak die het eigen lichaam als slee gebruikt om over de hard geworden winter te glijden. Vogel die liever zal zwemmen in het donkere onderwater dan vliegen…

Hun zeggen Johan Cruijff wordt vijftig jaar, dus in principe is dat een gegeven, want net als bij het voetbal heb het leven dat dus de dingen volgen na mekaar. Je ken in wezen honderd worden, maar normaal gesproken wordt je nooit meer zeven. Op die soort basis is dus veel geschreven, want als je hier bent, ben je dus niet daar. Je moet je…