Per radio
gedicht
1.0 met 27 stemmen
11.124 Lieve jongen dit is je vader,
hoe is het daar op het slagveld?
Mag je er zingen?
Met je mooie bariton?
Pas op voor de paarden daar
maar ook voor de vrouwen.
Je mag er wel aan nippen
maar niet te lang op de lippen.
Je krijgt er herpes van.
En denk eran, hier bij ons
is onze haan ook gestorven
door een teveel aan kippen.
Ik moet nu sluiten…
Huis en tuin
gedicht
3.0 met 12 stemmen
10.962 Hoe dromerig denk ik de wei
zo'n eerste zomer zonder mij.
Het huis is leeg, de tuin in vol.
De paardenbloemen pluizen bol.
De vogels maken geen geluid.
Het gras groeit boven de rozen uit.
Heel voorzichtig gaan de bomen
liggen om in slaap te komen.
Uit hun rompen rijst een woud.
En het huis wordt niet herbouwd.
MORAAL
Ach wat…
Het doorgestreepte blijft te lezen
gedicht
2.0 met 20 stemmen
12.773 Zo zijn het vaak onze meest eigene gedachten
de meest nabije, de meest schrijnende,
die wij door moeten strepen,
uit moeten krassen.
Wij praten, een gat in de nacht.
Dit is het schrikkeluur, de uitgesponnen
schrikseconde. Als honden
zetten wij de tanden in het vod
dat ons zo dierbaar is.
----------------------------
uit: ' Doen en laten…
Wisselend weer
gedicht
3.0 met 9 stemmen
5.980 Het is al begonnen. Verleidelijk
fladderen rozen uit hun mond
blaadjes rondstrooiend die zoveel
verbergen en zoveel beloven.
Ze planten een hele tuin in de
grijnzende bek van de draak
die ze vandaag zo
meesterlijk overwonnen -
of hoor ik in de verte al
het veelkoppige gemorrel
van andere demonen?
Het is al begonnen, juist.…
Ik herinner me
gedicht
1.0 met 23 stemmen
19.416 Ik herinner me een gedicht dat ik nooit
schreef, waarin het woord bunker
veel wind door zich heen laat gaan
en rijmen moet op hunker.
Het tocht er van hartstocht.
Alles moet zich vasthouden.
Als het over is blijken wij
elkaar vast te houden.
Wat nu.
Nu, dus.
----------------------------------
uit: 'HdC - De gedichten', 1998.…
Toch wordt het lente
gedicht
3.0 met 16 stemmen
12.253 En tóch geloven dat het lente wordt,
al valt de koude regen neer in stromen
op kale, zwarte takken van de bomen;
al zijn de dagen lichteloos en kort.
En tóch geloven dat de zon het wint,
al houdt ze zich soms dagenlang verborgen;
zoals een mens,in ’t donker van de zorgen,
soms plotseling een zonnig plekje vindt.
En tóch geloven dat ’t gezaaide…
Vers
gedicht
2.0 met 21 stemmen
5.847 Op mijn gitaar kan ik zacht een snaar aanslaan
en dan mijn vingers vormen tot een ongewoon akkoord
of laat des avonds langs de door de storm beruiste bomen gaan
'k Kan bladeren in een boek met platen
of op een nieuw vel van mijn bloc een streep zetten
of dwalen naar de stenen bank waar we eens stonden
Of met de trein naar Zandvoort naar het…
Het is een magere troost
gedicht
3.0 met 24 stemmen
14.384 Het is een magere troost
dat alles moet verdwijnen
en ik je hoe dan ook op een keer
toch zou moeten missen, bij voorbeeld
door de dood. Ik hou van je, al
kunnen we waarschijnlijk niet meer
worden wat we vroeger waren of dachten
te zijn. Geen verhalen over afkeer,
over waanzin of grote trouw: ik
verlang naar toen terwijl
ik ouder word…
Jaloezie
gedicht
2.0 met 16 stemmen
5.283 het fluistert aan de hoeken
het gonst in de stilte
het komt langs alle muren omlaag
de wind krijgt vleermuisoren
tot het wantrouwen
een kop met zes ogen opsteekt
en het valse vermoeden vat krijgt.
dat puilt er uit, vreet alles op
vreet zich van binnen naar buiten
met de knagende vraag waar is
wat doet de ander
op dit uur van de dag
de nacht…
Voor de wind
gedicht
2.0 met 9 stemmen
5.899 als het aan de wind ligt
gaan alle bomen eraan of om
om en in het water gebeuren fantastische dingen
de geluiden zijn angstaanjagend
angstaanjagend is niet de bedoeling
wij zijn van geen betekenis
daar gaan wolken takken papieren
papieren takken wolken het is om het even
als het aan de wind ligt
komt er geen eind aan
dat is een…
Dame met hoed
gedicht
2.0 met 7 stemmen
4.696 Zij aan de andere kant van de tafel
draagt haar hoed als een wapen
waarmee ze de vingerafdruk van de jaren
elegant overschaduwt. Was ze een
woning, ze liet zich met wijnrank
en bloemen begroeien, groene klimop
die zomer en winter de vraat aan de voegen
verdoezelt, ze liet de haag
niet meer snoeien. Nu ze een vrouw is
bedekt ze met mode…
Vader Aarde, Moeder Wereld
gedicht
2.0 met 26 stemmen
6.735 Ik moet de wegen tonen die mijn vader liep,
maar ook de plaatsen die mijn moeder meed.
Die diepte waarin vader zich versliep
was voor mijn moeder eerder lang en breed:
de maten van haar waken in hun bed.
Haar wereld was niet groot, tien straten nauw.
De kleine dingen waar je dan op let.
Bewuste rondgang. God en wereld trouw.
De diepte en…
Blik
gedicht
2.0 met 17 stemmen
2.806 Hoe ziet mijn huis mij arriveren?
Wat hebben de meubels zonder mij
verricht: mijn warmte gekoesterd,
mijn katten vertroeteld?
O, kon ik mijzelf eens vanuit mijn bank
zien naderen, een blik werpen op de man
die vanaf het trottoir naar me zwaait
alsof hij gelukkig huiswaarts keert.
--------------------------------------------------------…
Interbellum
gedicht
2.0 met 6 stemmen
4.786 Moeder, languit in een poel van grenadine liggende
te dromen van iets heel erg liefs uit het interbellum
moest wel uit haar loopholes komen
Prompt zag je ze buiten lopen, grienende verdiendieren
die nog moesten afleren te overleven
Met de militaire tak van meditatie leerde moeder ons
ze allemaal te slopen
Ook moesten wij het tuig postuum…
Een heel behoorlijk natuurgedicht
gedicht
2.0 met 11 stemmen
3.830 De scepsis is langzaam weggestorven
en het laatste voorbehoud
met de spotvogels vertrokken
naar het heidense Zuiden
wordt het langzaam tijd om te gaan sneeuwen,
eerst langzaam, daarna dichter,
tot alles blanco is en onverlicht,
je reinste Middeleeuwen.
Mooi zo, dan nu maar eens een zwerver
aan laten kloppen. Volluk! Hongur!
Het licht in…
In de tuin
gedicht
2.0 met 15 stemmen
4.265 Wij in dit grote gras, klaver, paardebloem
en wat er wriemelt, wat ingewikkeld
wordt: de rups, de wingerd. Waaronder wij,
weer overhoop, weer door elkaar. Wij lijken
wel. Volkomen. Verwarder dan de mieren, in
dit bijzijn van de tuin, waarin begrepen:
deze wildernis. Wat er aarzelt, water valt
erover, stort en wordt van kracht.…
Zodra de steen er ligt herneemt
gedicht
1.0 met 18 stemmen
5.458 Zodra de steen er ligt herneemt
zijn lot haar loop. De steen weet niet
van opgeven: hij herhaalt zich;
zijn blinde hoort hem. Deze weet
vooreerst nog niet wat te doen met wat
hem vreemd is. Hij legt beide handen
op de toetsen, hij herhaalt wat hem
is geleerd. Hij brengt wijzigingen aan;
hij herneemt zich, raakt ontroerd.
-------------…
Usselo, herbezocht
gedicht
2.0 met 10 stemmen
2.423 De hemelen glimlachten toen
altijddurend als de glimlach
van de Mona Lisa; onder de wegwijzers
en hun gerechtige arm blonk
de spiegeling van lantarens
in de poel met boomstammen,
en altijd was ’t de bloeitijd
van de distels, lasteraars leven
hier niet, sprak het hooiland;
later staken ze de weg neer;
zoete moederkoek van de daken,
polsstokken…
Het arme beest
gedicht
2.0 met 23 stemmen
9.516 In Serajevo stierf de laatste beer.
Zijn dierentuin was al een tijd gesloten,
Omdat zelfs daar voortdurend werd geschoten
En daarom kreeg hij ook geen eten meer.
Immers de Joegoslaven van weleer,
Door wie in strijd met oude landgenoten
Het eigen bloed geestdriftig wordt vergoten,
Schoten ook alle dierverzorgers neer.
Het is helaas een trieste…
Haas
gedicht
2.0 met 25 stemmen
7.445 Het veld was modder. Ik meed de wegen.
Regen waste het avondlicht schoon.
Prikkeldraad aan de rand sloot te hoog
om de verte tegen te spreken.
Ik had zoveel jeugd bij te benen,
angst stuwde op in mijn bloed,
kreeg snelheid, werd overmoed.
De wind hield zijn honden geketend.
Haas is een hartslag op lopers,
een springveer door hoepels van…